Η πρώτη μάχη θα είναι κοινοβουλευτική. Οι επόμενες στο πεδίο της κοινωνίας.

---Η αναντιστοιχία κομματικών λόγων και κυβερνητικώνέργωνοδήγησαν στην κατάρρευση την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στην αποσάθρωση τον χώρο της οργανωμένης βάσης του. Οι τρανταγμοί έφτασαν και στο νησίμας με τις παραιτήσεις μελών του. Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να επιτύχει ‘’πολιτική λύση για την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία χωρίς μνημονιακούς καταναγκασμούς’’ με την Συριζική μέθοδο ‘’ούτε ρήξη, ούτε υποταγήστην Ε.Ε.’’με μόνο όπλο την κατάκτησητης κυβέρνησης και την διαπραγμάτευσηόπως υποσχέθηκε, είχε ‘’κακό τέλος’’. Η ήττα(ή η στροφή ή αναγκαστικήυποχώρηση ή ο καταναγκασμός)πρέπει να μελετηθούνγια να ανασυγκροτηθεί μια νέαπρότασηαλλαγής.
Α. Η κοινωνία την περίοδο Σύριζα έμενε στο περιθώριο, αμέτοχη και απόμακρη περιμένοντας τα αποτελέσματα των χειρισμών του. Μόνο μέχρι τον πρώτο συμβιβασμό 20ης Φλεβάρη και στην συνέχεια την πρώτη εβδομάδα του Ιούλη με το δημοψήφισμα κινήθηκε ενστικτωδώς αυτόβουλα για να υπερασπίσει την πρόταση ΣΥΡΙΖΑ.Μετά σιωπή. Ο δεσμός κοινωνίας-Σύριζα είναι δεσμός προσωρινός, δεν έχειιστορικότητα, στηρίζεται την λογική της προσέγγισης μηχανισμών εξουσίαςκαι την έλλειψη αξιόπιστων εναλλακτικών επιλογών με τα κοινωνικά προβλήματα να μεγαλώνουν. Ο Σύριζα αξιοποιεί μεν τον ‘’μηχανισμό: κυβέρνηση'' και την πρόσβαση στα άλλοτε ‘’εξωνημένα Μ.Μ.Ε’’ , αλλά αυτά δεν σώζουν.
Β. Στον κομματικόπυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί η λογική ότι φταίει ο Τσίπρας, ο κύκλος των προεδρικών, οι κακοίχειρισμοίορισμένωνστελεχών και γενικάκάποιαπρόσωπα που μαςπούλησαν ή δεν ήτανάξιοι να χειριστούν την πρόταση του. Οιπαραιτήσεις των κομματικώνμελών αυτό επαναλαμβάνουν.

---Στην πολιτική και μάλιστα στην αριστερήπολιτική, το κυρίαρχο είναι η στρατηγική και η τακτικήγύρω από θέσεις, ενώ τα πρόσωπα είναι φορείςεπίμέρουςαπόψεων και τακτικών. Στην περίπτωση μας η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ήττα της στρατηγικής του αντίληψης για την αλλαγή και όχι μιας «ηγεσίας που πρόδωσε και συμβιβάστηκε»! Η στροφή και ο συμβιβασμόςήταν αναμενόμενα και έπρεπε να είχαν γίνει σύντομα για να αποφευχθούν τα παιδικά λάθη που ακολούθησαν. Δεν υπήρχαν τα προαπαιτούμενα και δεν γίνονταν οι κατάλληλεςπροετοιμασίες σε επίπεδο της θεωρίας, της οργάνωσης και του κινήματος για να επιτευχτεί ο στόχος της αλλαγής. Το αντίθετο στο κόμμαεπικράτησαναπό χρόνια οι λογικές του εκλογικισμού, του κυβερνητισμου και του κομματισμού, των παραγόντων και των ομάδων εντος των οποίωνγίνονταν μια στενήαξιολόγηση στην βάσηστενώνσυμφερόντων και όχι αρχών και αξιών.
Η στροφή του Σύριζα ΔΕΝ είναι θέμα των προσώπων, είναιθέμααποτυχίας της στρατηγικής γραμμής του και της τακτικής του! Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει όλα τα προαπαιτούμενα να γίνει η μεγάληπαράταξη τηςκεντροαριστεράς και η επιστροφή Κουβελη-δημαρ στους κόλπους του είναι χαρακτηριστική.

--- Αν υποθέσουμε όμως ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν θέμα προσώπων τότε μπορεί να ισχυριστούμε ότι μπορείπροωθηθεί εκ νέου μια ίδια λύση με διαφορετικάπρόσωπα! Πόσο πειστική όμως θα είναι μια τέτοια πρόταση; Τι είναι αυτό που μπορεί να εγγυηθεί μια τέτοιαπροοπτική, όταν έχεις μπροστά σου τα συντρίμμια της πρώτης φοράς; Ούτε και η λογική της μάχιμης κομματικής αριστερής εφεδρείας για την ολικήεπαναφορά του Σύριζα στην προμνημονιακή του συνείδησημετά από μια ή δυο εκλογικέςαναμετρήσειςμπορεί να ισχύει. Η πολιτική ιστορία μας λέει ότι ο δρόμος αυτός δεν υπάρχει και ότι οι αριστερές εφεδρείες απορροφώνται υπό το βάροςτου εκλογικισμού και της επιβίωσης.Επομένωςγια πολίτες καικομματικάμέλη το πρόβλημαέχειδομικό χαρακτήρα.Το ερώτημα είναι: ποια μπορεί να είναι η νέα πειστική πρόταση ΑΛΛΑΓΗΣ που αξίζει να στρατευτείς;

--- Οι άλλες στρατηγικές εξόδουαπό την κρίση που έχουνδιατυπωθεί(ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΙΑ, ΕΠΑΜ…) ζουν την αποτυχία τους να εκφράσουν εδώ και 5 χρόνια μαζικά τα κοινωνικά στρώματα που ισοπεδώθηκαναπό τα μνημόνια της φιλελεύθερης οικονομικής διαχείρισης. Κάτι νέο χρειάζεται και επειδή ο χρόνος δεν βοηθά, πρέπει να εκτιμήσουμε τα όποια ψήγματανέαςπολιτικήςκατατεθούν. Οι διαδικασίεςσυγκρότησης των κινήσεων, η διαφάνεια, η ανοικτή και άμεσαδημοκρατική λειτουργία, η καθαρή στρατηγική και οι καθαρές θέσειςδιακυβέρνησης, ο τρόπος σύνθεσης των ψηφοδελτίων κλπ είναι κρίσιμα στοιχεία.

---Η επόμενη περίοδος θα οξύνει την εσωτερική κατάσταση στο οικονομικό πεδίο, στα εθνικά θέματα και το «μεταναστευτικό. Η «αριστερή κυβέρνηση» ως απάντηση δεν αρκεί γιατί δεν είμαστε στο 2012. Οι εικόνες στη Κω (με τους χιλιάδες λόγω Ε.Ε. πρόσφυγες των ιμπεριαλιστικών πολέμων) ή της Αθήνας (με περιθωριοποίηση και εξαθλίωση) είναι σκηνές από το μέλλον. Η χώρα προορίζεται για στρατόπεδο εγκλωβισμένου φθηνού εργατικού δυναμικού (χειρώνακτες, πρόσφυγες έως και υψηλό επιστημονικό δυναμικό), με μηδενική Εθνική κυριαρχία και χώρο εκτόνωσης της επαναδιαπραγμάτευσης συνόρων που προωθεί ο ευρωατλαντικός άξονας. Με αυτά τα προβλήματα η αναμενόμενη άνοδος της Χ.Α. στις επόμενες εκλογές θα έχει ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά και πρέπει να αντιμετωπιστεί πολιτικά.

---Το νέο πολιτικό μέτωπο αλλαγής με μήτρα την αριστερά που η περίοδος απαιτεί, πρέπει να κοιτάξει την πραγματικότητα κατάματα και να υψωθεί ως μια μεγάλη κοινωνική και πατριωτική δύναμη που θα δώσει απαντήσεις στο ΣΥΝΟΛΟ των προβλημάτων. Το μνημονιακό τόξο και οι Ευρωπαίοι θα προσπαθήσουν να το εγκλωβίσουν στο θέμα νόμισμα-ΔΡΑΧΜΗ. Η αντιπαράθεση πρέπει να διευρυνθεί σε όλες τις πλευρές: οικονομικές, πολιτικές, πολιτιστικές, στρατιωτικές του καθεστώτος της Εξάρτησης. Το 3-πτυχο Εθνική Ανεξαρτησία-Λαϊκή Κυριαρχία-Κοινωνική Απελευθέρωση είναι σημερινό. Δεν μπορεί να γίνουν πολλά σε 20 μέρες. Η πρώτη μάχη θα είναι κοινοβουλευτική. Είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Οι επόμενες θα δοθούν στο πεδίο της κοινωνίας.

Νικος Μυλωνάς