"Πού είναι η συγγνώμη του ΔΝΤ προς την Ελλάδα;" αναρωτιέται η Wall Street Journal..

Επικριτικό προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τα «σχέδιά» του για την Ελλάδα είναι δημοσίευμα της εφημερίδας Wall Street Journal.

«Την προηγούμενη εβδομάδα η Κριστίν Λαγκάρντ ζήτησε συγγνώμη από την Βρετανία. Τί κρίμα που η επικεφαλής του Δ.Ν.Τ δεν προχώρησε σε παρόμοια αβροφροσύνη προς την Ελλάδα. Καμία ζημιά δεν προκλήθηκε από την χοντροκομμένη προειδοποίηση του Ταμείου προς την βρετανική κυβέρνηση ότι «παίζει με την φωτιά» επειδή εφάρμοζε τη δική της στρατηγική μείωσης του ελλείμματος, αφού εν τέλει αποδείχθηκε πως η Βρετανία εισήλθε σε μία αξιοθαύμαστη ανάκαμψη. Όμως, τα λάθη του Δ.Ν.Τ στην Ελλάδα είχαν πραγματικές επιπτώσεις».

Αυτά σημειώνει μεταξύ άλλων ο Σαίμον Νίξον σε άρθρο του στην εφημερίδα Wall Street Journal και με τίτλο: «Πού είναι η συγγνώμη του Δ.Ν.Τ προς την Ελλάδα;

Και συνεχίζει ο Νίξον:

«Η άρνηση του Ταμείου να δεχθεί ότι η Ελλάδα θα επετύγχανε πρωτογενές πλεόνασμα εντός του 2013 οδήγησε σε επτάμηνη καθυστέρηση της εκταμίευσης σημαντικών δόσεων του προγράμματος, με επακόλουθο την καθυστέρηση της επιστροφής της χώρας στις αγορές, επιστροφή που πυροδότησε την τόνωση της εμπιστοσύνης. Πράγματι, αν η Αθήνα είχε ενδώσει στις απαιτήσεις του Δ.Ν.Τ για επιπλέον δημοσιονομικά μέτρα για την κάλυψη του φανταστικού ελλείμματος, τότε είναι σχεδόν βέβαιο πως η χώρα θα ήταν αντιμέτωπη με τον έβδομο διαδοχικά χρόνο ύφεσης, Όπως έχουν τα πράγματα, η Ελλάδα παρουσίασε πλεόνασμα 0,8% του ΑΕΠ για το 2013 και τα πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι το πλεόνασμα τρέχει με ρυθμό 1,5% σε ετήσια βάση.

Ακόμη όμως και αν το Δ.Ν.Τ δεν μπόρεσε να αρθρώσει τη λέξη που αρχίζει από "Σ", η τελευταία έκθεσή του για το ελληνικό πρόγραμμα φέρει σημάδια μετάνοιας. Γίνεται λόγος για "σημαντική πρόοδο προς την εξισορρόπηση της οικονομίας", ενώ αναγνωρίζεται ως "εξαιρετικό επίτευγμα διεθνώς" η μετατροπή της ασθενέστερης κυκλικά προσαρμοσμένης θέσης στην ευρωζώνη σε ισχυρότερη, μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια. Στην έκθεση αναφέρεται ότι "οι δομικές μεταρρυθμίσεις προχωρούν, αν και άνισα", ότι οι κίνδυνοι για την ανάπτυξη ενδέχεται να αυξηθούν το 2014, ενώ εκφράζεται "συγκρατημένη αισιοδοξία" για το μέλλον.

Η αναγνώριση αυτή της προόδου της Ελλάδας είναι δικαιολογημένη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς είναι ειλικρινά αποφασισμένος να μεταμορφώσει την Ελλάδα σε χώρα με σύγχρονη οικονομία. Έχει σημειωθεί πρόοδος στην αποσυναρμολόγηση του πολύπλοκου δικτύου προνομίων, προστασίας, επιδοτήσεων και ασυλίας που χαρακτήριζε το παλαιό πελατειακό πολιτικό σύστημα, παρά την ισχυρή αντίθεση από οργανωμένα συμφέροντα. Τα αποτελέσματα είναι ορατά από την απότομη μείωση σχεδόν όλων των τιμών, από την ενέργεια μέχρι τα κόμιστρα και το βρεφικό γάλα. Οι επιπτώσεις θα γίνονται περισσότερο αισθητές όσο η οικονομία ανακάμπτει, οι συμπεριφορές θα αλλάξουν σταδιακά και νέοι επιχειρηματίες θα επωφεληθούν από τις νέες ευκαιρίες.

Το σημαντικότερο είναι ότι η Ελλάδα επιβίωσε από τον μεγαλύτερο άμεσο κίνδυνο για την ανάκαμψη. Η αποτυχία του ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ να καταγράψει αποφασιστική νίκη στις ευρωεκλογές ενίσχυσε την κυβέρνηση συνασπισμού, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιβίωσής της, τουλάχιστον μέχρι την εκλογή νέου Προέδρου το 2015, πιθανότατα και μετά από αυτήν. Το γεγονός αυτό αγοράζει χρόνο για την κυβέρνηση ώστε να επιταχύνει τα φιλόδοξα προγράμματα δομικών μεταρρυθμίσεων και αποκρατικοποιήσεων. Η απόφαση του κ. Σαμαρά να τοποθετήσει ως υπουργό Οικονομικών έναν σεβαστό τεχνοκράτη στέλνει μήνυμα ότι η κυβέρνηση γνωρίζει τις σκληρές αποφάσεις που πρέπει να λάβει χωρίς πολιτικές παρεμβολές.

Ακόμη και έτσι, το Δ.Ν.Τ σωστά επισημαίνει ΄'οτι η μακροπρόθεσμη προοπτική της Ελλάδας εξαρτάται από την υγεία του τραπεζικού τομέα. Το Ταμείο προβληματίζεται αν οι κεφαλαιακές ανάγκες 5,8 δισ. ευρώ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, όπως προέκυψαν από τα τεστ αντοχής της ΤτΕ, είναι επαρκείς για να επιτρέψουν στο τραπεζικό σύστημα να αντέξει πιθανές ζημιές, δεδομένων των μη εξυπηρετούμενων δανείων που ανέρχονται στο 35% του συνόλου, ή στο ένα τρίτο του ΑΕΠ. Το Δ.Ν.Τ παρουσίασε την δική του ανάλυση, εκτιμώντας τις κεφαλαιακές ανάγκες αυξημένες κατά 6 δισ. ευρώ. Ωστόσο τον σκεπτικισμό του Ταμείου δεν συμμερίζονται οι ξένοι επενδυτές, που έριξαν 8,5 δισ. στις ελληνικές τράπεζες διευκολύνοντας την έκδοση ομολογιακών δανείων.

Το ποιός έχει δίκιο εξαρτάται από το αν οι τράπεζες διαχειριστούν γρήγορα τον όγκο των μη εξυπηρετούμενων δανείων, αναδιαρθρώνοντας τα δάνεια των βιώσιμων επιχειρήσεων ώστε αυτές να μπορέσουν να επενδύσουν και να αναπτυχθούν και ρευστοποιώντας τις μη βιώσιμες ώστε οι πόροι που θα απελευθερωθούν να επενδυθούν παραγωγικότερα. Μέχρι τώρα, οι τράπεζες δίσταζαν να το κάνουν. Ένας λόγος ήταν η αδυναμία τους να αντέξουν τις ζημιές. Επίσης, οι τράπεζες υποψιάζονταν ότι πολλές από τις αδυναμίες αποπληρωμής ήταν "στρατηγικές". Στο αποκορύφωμα του φόβου για ένα Grexit, πολλά νοικοκυριά και επιχειρήσεις σταμάτησαν να εξυπηρετούν τα δάνειά τους και συσσώρευαν μετρητά. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση απαγόρευσε τους πλειστηριασμούς κατοικιών, ενώ οι δικαστικές προσφυγές κατά επιχειρήσεων θα διαρκούσαν χρόνια. Οι τράπεζες πόνταραν ότι τηρώντας στάση αναμονής θα πετύχαιναν υψηλότερα επιτόκια.

Αυτό είναι και το στοίχημα των επενδυτών σήμερα. Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες έχουν συστήσει τις δικές τους "κακές τράπεζες", με στόχο να επανακτήσουν γρήγορα όσο μεγαλύτερο ποσοστό αξιών από αυτά τα προβληματικά στοιχεία. Μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους, διαθέτουν επάρκεια για να διαγράψουν τουλάχιστον το 52% των προβληματικών δανείων, αφού είναι τώρα από τις ισχυρότερες της Ευρώπης. Οι τράπεζες υποστηρίζουν ότι μπορούν να απορροφήσουν πιθανές ζημιές αφού περιμένουν κέρδη ως αποτέλεσμα της μείωσης του κόστους χρηματοδότησης, του ανταγωνισμού και των δραστηριοτήτων τους. Αυτό εξαρτάται από τρεις προϋποθέσεις.

Η πρώτη είναι η κυβέρνηση να τηρήσει τη δέσμευσή της να άρει την απαγόρευση των πλειστηριασμών στο τέλος του έτους και να νομοθετήσει ένα αυστηρότερο πτωχευτικό δίκαιο τον Οκτώβριο. Αυτό θα δώσει στις τράπεζες ισχύ να ωθήσουν οφειλέτες σε χρεοκοπία. Με τη σειρά του αυτό θα δώσει κίνητρο στους δανειολήπτες να αναζητήσουν συμβιβασμούς με τις τράπεζες.

Η δεύτερη είναι ότι οι τράπεζες μπορούν να εκκαθαρίσουν τα χαρτοφυλάκιά τους χωρίς να προκαλέσουν καταστροφικές μειώσεις των τιμών των ακινήτων. Οι τράπεζες θεωρούν ότι αυτό μπορεί να γίνει, βασιζόμενες στην κατανόηση της ψυχολογίας των Ελλήνων δανειοληπτών όταν αντιμετωπίζουν την απώλεια της κατοικίας τους. Ο λόγος δανείων προς αξίες παραμένει χαμηλός, παρά την πτώση κατά 30% των τιμών των ακινήτων, γεγονός που δίνει στους δανειολήπτες κίνητρο να αποφεύγουν την κατάσχεση.

Η τρίτη είναι ότι οι καταθέσεις που εξαφανίστηκαν στο εξωτερικό και κάτω από τα στρώματα είναι διαθέσιμες για την αποπληρωμή των χρεών. Περίπου 90 δισ. ευρώ αποσύρθηκαν μεταξύ 2010 και 2012. Μήπως όμως οι δανειολήπτες αποθαρρυνθούν να επαναπατρίσουν τα χρήματά τους, φοβούμενοι τον έλεγχο που ενδεχομένως θα οδηγούσε σε αμετάκλητες ποινές; Κάποιοι τραπεζίτες θεωρούν ότι χωρίς αμνηστία μικρό μόνον ποσό θα επαναπατριστεί, όμως η τρόικα εξακολουθεί να το αποκλείει, τουλάχιστον μέχρις ότου ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός να γίνει τόσο ισχυρός, ώστε να μεγιστοποιεί τις εισπράξεις και να ελαχιστοποιεί τον ηθικό κίνδυνο.

Κατά τους προσεχείς μήνες, θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει ποιός έχει δίκιο. Αν έχει δίκιο το Δ.Ν.Τ και οι τράπεζες είναι υπεραισιόδοξες για τις δυνατότητές τους να επανακτήσουν μέρος των κακών δανείων, τότε η έλλειψη ρευστότητας θα συνεχιστεί, βλάπτοντας την ανάκαμψη. Αν όμως οι τράπεζες - και οι επενδυτές - έχουν δίκιο, τότε τα στοιχεία ενεργητικού θα βελτιώνονται ταχύτατα, όσο επιστρέφει η εμπιστοσύνη. Τα κακά δάνεια θα αναδιαρθρωθούν γρήγορα, ο τραπεζικός δανεισμός θα επαναρχίσει, η ανάπτυξη θα επιταχυνθεί - καθιστώντας αναπόδραστη την ανάγκη του Δ.Ν.Τ να απολογηθεί».

news247

Περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι έδωσαν τέλος στη ζωή τους..

Η ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών στην οικονομία οδήγησε πάνω από 10.000 άτομα να προχωρήσουν στο «απονενοημένο διάβημα», όπως υποστηρίζουν ερευνητές από την Βρετανία.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο British Journal of Psychiatry δείχνει σημαντική αύξηση των αυτοκτονιών και παράλληλα υπογραμμίζει ότι μέρος αυτών των θανάτων θα μπορούσε να αποφευχθεί με τα κατάλληλα μέτρα, όπως δείχνει η μηδενική αύξηση σε μερικές χώρες, που έχουν οργανωμένες υποδομές ψυχικής υγείας.

Τα στοιχεία που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές στην Οξφόρδη και το London School of Hygiene & Tropical Medicine προήλθαν από 24 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τις ΗΠΑ και τον Καναδά.

Οπως προκύπτει, μέχρι το 2007 οι αυτοκτονίες στην Ευρώπη μειώνονταν σταθερά, αλλά το 2009 καταγράφηκε αύξηση 6,5% και αυτός ο ρυθμός διατηρήθηκε ως το 2011. Αυτό αντιστοιχεί με 7.950 επιπλέον αυτοκτονίες, όπως αναφέρεται.

Αντίστοιχα πτωτική τάση υπήρχε στον Καναδά, μέχρι που η άφιξη της κρίσης το 2008 έφερε για πρώτη φορά παραπάνω (240) αυτοκτονίες.

Στις ΗΠΑ η κατάσταση ήταν από νωρίς κακή και οι αυτοκτονίες αυξάνονταν, αλλά η κρίση επιτάχυνε το φαινόμενο προσθέτοντας στη μακάβρια λίστα 4.750 περιστατικά. Η απώλεια της εργασίας, η κατάσχεση ενός σπιτιού ή η χρεοκοπία ήταν οι συχνότεροι παράγοντες που οδήγησαν στην πράξη αυτή τα θύματα.

Την ίδια ώρα, ωστόσο, άλλες χώρες με οργανωμένες υποδομές υποστήριξης πέτυχαν να ξεφύγουν από αυτή την τάση. Σουηδία, Φινλανδία, Αυστρία δεν παρουσίασαν μεταβολή κατά τη διάρκεια της ύφεσης

Ο δρ.Ααρον Ριβς τονίζει στο BBC ότι «υπάρχουν πολλά συμπαγή στοιχεία που συνδέουν την ύφεση και τις αυτοκτονίες, αλλά αυτό δεν συμβαίνει παντού ... Αυτό δείχνει ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται παίζουν κρίσιμο ρόλο. Ενα από τα στοιχεία είναι ότι αυτές οι χώρες επενδύουν σε δομές που βοηθούν ανθρώπουν να επιστρέψουν στην εργασία, με εκπαίδευση, καθοδήγηση και επιδοτούμενη απασχόληση».

«Πάντα μία ύφεση επιβάλλει σκληρές αποφάσεις, αλλά ένα από τα καθήκοντα της κυβέρνησης είναι να υποστηρίζει και προστατεύει τις ευάλωτες ομάδες - αυτές οι υπηρεσίες είναι που θα βοηθήσουν όσους επωμίζονται το μεγαλύτερο μέρος μίας οικονομικής κρίσης».

Όλοι γνωρίζουμε ότι το μέγιστο δημοκρατικό δικαίωμα κάθε πολίτη είναι η ψήφος του.
Μ' αυτήν καθορίζει αυτούς που θέλει να τον κυβερνήσουν σε κάθε τόπο. Ο λαός παραμένει κριτής και γι' αυτό κάθε εκλογική διαδικασία είναι η μέγιστη πολιτική πράξη αφού η ψήφος είναι η 'περιουσία' του.
Αν ο πολίτης δεν πιστεύει στο σύστημα απλά δεν πάει να ψηφίσει. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά του, να μην προσέλθει στην κάλπη, ή να ψηφίσει λευκό ή άκυρο και να αφήσει τους άλλους να αποφασίσουν γι' αυτόν.
Η αυριανή εκλογική αναμέτρηση της Ευρωκάλπης, είναι πολύ κρίσιμη για την Ελλάδα. Όχι επειδή υπάρχουν 'εκβιαστικά' διλήμματα όπως θέλουν να το θέτουν κάποιοι, όχι επειδή θα βγούμε από την Ευρώπη σε μια μέρα ή επειδή κινδυνεύουμε να βγούμε από τη ζώνη του ευρώ αλλά επειδή είναι ώρες ευθύνης για την πολιτική στεθρότητα της χώρας.
Και όταν λέμε πολιτική σταθερότητα, εννοούμε ότι μια χώρα που αντιμετώπισε βαθιά κρίση, λιτότητα, φτώχεια, ύφεση, ανεργία και έλλειψη ρευστότητας, βρίσκεται στη διαδικασία εξόδου από όλη αυτή την κρίσιμη κατάσταση και στην διαδικασία εξόδου από το 'Μνημόνιο' που θα οριστικοποιηθεί τον χειμώνα δεν μπορεί κανένας από τους κινδυνολόγους και λαοπλάνους όπως η αξιωματική αντιπολίτευση και τα κόμματα της ανευθυνότητας, να ζητούν να πέσει η κυβέρνηση.
Αυτή την ακραία και επικίνδυνη συμπεριφορά ο ελληνικός λαός είναι ο μόνος που μπορεί να την αποτρέψει με μία μόνο κίνηση: να ψηφίσει. Να επιλέξει την κυβερνητική συνοχή, την κυβερνητική σταθερότητα, την υπεύθυνη στάση αυτής της κυβέρνησης, τις άοκνες προσπάθειες του Αντώνη Σαμαρά που μας καλεί για συμπαράταξη σε αυτό τον αγώνα. Αύριο είναι η ώρα ΕΥΘΥΝΗΣ.
Είναι η ώρα να στείλουν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες το δικό τους μήνυμα ότι θέλουν μια πατρίδα ενωμένη, δυνατή και αυτάρκη.
Πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί ένα μάθημα σε εκείνους που φανατίζουν σ' αυτούς που λαϊκίζουν, σ' αυτούς που κινδυνολογούν ανέξοδα διότι δεν έχουν να πληρώσουν κανένα πολιτικό κόστος.
Όταν πηγαίνεις στην Ευρώπη και ξέρεις ότι δεν έχεις δύναμη διαπραγμάτευσης αφού ανήκεις σε 'περιθωριακό' συνασπιμό κομμάτων, χωρίς υπόσταση και πολιτική βαρύτητα δεν ανησυχείς για να κάνεις ανέξοδη επίθεση και κριτική στους ευρωπαίους ηγέτες.
Δεν σε ενδιαφέρει να πεις 'go back κυρία Μέρκελ' και να το κάνεις σημαία, αφού ούτως ή άλλως το πολιτικό σου μήνυμα μόνο στα δικά σου αφτιά θα ηχήσει.
Η ψήφος του λαού κρίνεται απαραίτητη στην Ευρωκάλπη, προκειμένου να συνεχιστεί η πολιτική και οικονομική σταθερότητα και να ξεκινήσει ο τελευταίος γύρος των διαπραγματεύσεων για το χρέος και να ανοίξει -επιτέλους- ο δρόμος για ΑΝΑΠΤΥΞΗ.
Ο κ. Τσίπρας μιλάει για ανατροπή ενώ υπογράφει πέτσινες επιταγές με υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.
Η ψήφος λοιπόν της Οργής δε σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνει Όπλο στα χέρια των καταστροφέων της χώρας.
Η οικονομία της Ελλάδας, δεν μπορεί να παίζεται σε μια παρτίδα πόκερ. Αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει κρυφή ατζέντα και τα έχει βρει με τους Ευρωπαίους οφείλουμε να το μάθουμε. Διότι μέχρι τώρα, δεν μας έχει δείξει κάτι τέτοιο.
Ψηφίζοντας Σύριζα, ποντάρουμε στην οικονομική κατάρρευση, στην χρεοκοπία, στην άμεση έξοδο από το ευρώ ίσως και σε κούρεμα καταθέσεων.
Γι' αυτό όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε πολύ στην ΕΥΡΩΚΑΛΠΗ
Πρέπει «να μάθουμε να αγαπάμε την ευθύνη» όπως έγραφε και ο Ν. Καζαντζάκης.
Να αγαπάμε τις επιλογές μας και να τις στηρίζουμε μέχρι τέλους.
Πρώτα, όμως, μαθαίνουμε να ξέρουμε τι θέλουμε και τι πρέπει να θέλουμε για το καλό της χώρας μας.
Είναι στο χέρι μας όλα.
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ.

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Παππάς Κ.Ιωαννης
τ.Βουλευτης Δωδεκανησου ,
μέλος Πολιτικής Επιτροπης ΝΔ, Οικονομολογος

Σε μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει είναι φυσική συνέπεια η πώληση των περιουσιακών της στοιχείων. Γνωρίζοντας ότι ζούμε σε καθεστώς μειωμένης εθνικής ανεξαρτησίας, όπως μας είπε και τότε πρωθυπουργός κ. Γ.Παπανδρεου από το Καστελόριζο, είναι φυσικό η πώληση της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας που γίνεται μέσω του ΤΑΥΠΕΔ να εξυπηρετεί αποκλειστικά τους στόχους που οι δανειστές επέβαλαν.  Τα πράγματα είναι δύσκολα έτσι κι αλλιώς για το σύνολο της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας και εμείς πρέπει να κινούμαστε με προσοχή και εγρήγορση.

1.    Ο άμεσα αποδοτικός τρόπος υπεράσπισης κάποιων συγκεκριμένων θεμάτων της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας, όπως αυτό του κτηρίου της 80 ΑΔΤΕΧ, είναι η διαδικασία της αγοράς. Το ΤΑΥΠΕΔ πουλάει και αν ο Δήμος Κω έχει πραγματικό ενδιαφέρον γιατί έχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο με στόχο να εξυπηρετήσει συγκεκριμένες κοινωνικές ανάγκες με το ακίνητο, πρέπει να το διεκδικήσει στα ισα, κάνοντας συγκεκριμένη οικονομική προσφορά. Το χρήμα είναι πολύ ακριβό σήμερα στην χώρα μας. Άρα η πραγματική τιμή στην οποία θα κινηθούν οι προσφορές των πιθανών αγοραστών δεν είναι η αντικειμενική του αξία ούτε αυτά που ακούγονται περί 1,0 εκ. Η πραγματική εμπορική αξία του αυτή την ώρα είναι κάτω από το μισό εκατομμύριο, όπως θα μας διαβεβαίωνε η αναγκαία οικονομοτεχνική μελέτη για την αγορά. Ο δήμος μας δείχνει ότι δεν έχει σχέδιο και ότι δεν έχει την οικονομική δυνατότητα μιας τέτοιας αγοράς. Το ενδιαφέρον του είναι μόνον πολιτικής σημασίας! Σήμερα η πολιτική ακόλουθη την οικονομία και είναι ουτοπικό να στηρίζουμε την προοπτική της υπεράσπισης της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας σε πολιτικές χαριστικές αποφάσεις από την πολιτική ηγεσία. Ήταν άσκοπος βερμπαλισμός τα ψηφίσματα του δημοτικού συμβούλιου και η συζήτηση με το ΤΑΥΠΕΔ για την παραχώρηση του στον δήμο μας δεδομένης της ‘’λαϊκής απαίτησης’’!

2.    Δεν αμφισβητούμε το ‘’λαϊκή απαίτηση’’. Το αντίθετο! Η δημοτική αρχή δεν έκανε και δεν κάνει τίποτα να οργανώσει την λαϊκή απαίτηση πριν φθίση να την επικαλείται! Έτσι φθείρει την τεράστια δυναμική που κλείνει μέσα της η κοινωνική κινητοποίηση και την οποία ο Δήμος ως θεσμός μπορεί να αξιοποιήσει αποτελεσματικά! Αυτός είναι ο άλλος δρόμος που δεν δουλεύεται και δεν προετοιμάζεται με την πολιτική ευθύνη των κυρίαρχων κύκλων της τοπικής εξουσίας.

3.    Ενδιάμεση λύση μας προσφέρει η κήρυξη του κτηρίου σε διατηρητέο με κάποιους ορούς από το Υπουργείο Πολιτισμού ΥΠΠΟ. Ο στόχος δεν είναι εύκολος. Όπως απέδειξε η ιστορία την ΑΒΙΚΩ και του ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΟΥ ο χαρακτηρισμός ακόμη και η απόκτηση της ιδιοκτησίας από τον Δήμο δεν σώζει την κατάσταση!  Η κήρυξη όμως έχει την σημασία του για μας ως κοινωνία με τις μνήμες και την ιστορία μας. Η εμπλοκή του δήμου μας στην αγορά ενός διατηρητέου κτηρίου έχει την δική του ξεχωριστή κοινωνική σημασία. Ο χαρακτηρισμός του ΥΠΠΟ είναι ο μονός δρόμος για δεσμεύσεις στον επενδύτη που σέβονται την λαϊκή μνήμη. Υπό κάποιες συνθήκες ο χαρακτηρισμός μπορεί να είναι επιθυμητός και ευνοϊκός και για την ίδια την επένδυση γιατί αποτελεί τίτλο υπεραξίας και συγκριτικό πλεονέκτημα για το ακίνητο! Άρα έτσι κι αλλιώς έχουμε όφελος να κερδίσουμε στην προσπάθεια που γίνεται για τον χαρακτηρισμό από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Αμφισβητήθηκε δημόσια η σημασία του χαρακτηρισμού ως διατηρητέου του κτηρίου. Ο νόμος 3986/2011 «ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟΥ 2012 - 2015» άρθρο 12 παράγραφος 5 που θέτει τους ευνοϊκούς όρους για την Επενδυτική ταυτότητα δημοσίων ακινήτων που αγοράζονται αναφέρει μια σειρά δυνητικά προνόμια για τους αγοραστές από το ΤΑΥΠΕΔ όπως: "να τροποποιούνται σχέδια πόλεως, πολεοδομικές μελέτες ή/και να καθορίζονται ειδικές χρήσεις γης και ειδικοί όροι και περιορισμοί δόμησης, ακόμη και κατά παρέκκλιση από τους ισχύοντες στην περιοχή όρους και περιορισμούς δόμησης προκειμένου να αποδοθεί ο βέλτιστος πολεοδομικός-επενδυτικός προορισμός στο προς αξιοποίηση ακίνητο"!! Σε όλα αυτά τα αποικιοκρατικά μετρά δεν εμπεριέχεται ο αποχαρακτηρισμός διατηρητέων.  Άλλο είναι η δημοκρατική δυνατότητα του αγοραστή να αμφισβητήσει τον χαρακτηρισμό και να ζητήσει τροποποιήσεις.

Η τοπική πολιτική γραμμή υπεράσπισης του δημόσιου και του δημοτικού συμφέροντος που συμπεριλαμβάνει την  περίπτωση της 80 ΑΔΤΕΧ έχει τεθεί από καιρό από την παράταξη μας και την υπηρετούμε με συνέπεια, ασχέτως αποτελεσμάτων.  

Για την Σ.Ε. Ν. Μυλωνάς