Νίκος Μυλωνάς: Για το εκλογικό αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών στο Δήμο Κω

Α. Ο λαός μίλησε!

Έχουμε αλλαγή Δημοτικής Αρχής! Έχουμε αλλαγή Δημάρχου!

Ουσιαστικά από την πρώτη Κυριακή!

Είναι μια πολύ μεγάλη νίκη του αντικυριτσικού μετώπου και μια ακόμη μεγάαλύτερη ήττα του Κυριτσικού μπλόκ!

Είναι άραγε η ‘’τελική έκβαση'' της πολύ παλιάς τοπικής σύγκρουσης των 2 μηχανισμών έλεγχου της τοπικής δημοτικής εξουσίας; Μήπως η σύγκρουση κρατήσει και το 2023 έχουμε την ‘’νέα παλινόρθωση’’; Η γειτονική Κάλυμνος με την επανάκαμψη του κ. Διακομιχάλη δείχνει τον δρόμο; ΟΧΙ βεβαίως! Το πήγαινε-έλα στην πολιτική πιστοποιεί το πολιτικό αδιέξοδο της κοινωνίας. Το αδιέξοδο σημαίνει μιζέρια και καταστροφή.

Β. Η ήττα του κ. Κυρίτση στην πρώτη Κυριακή ήταν για μας απρόσμενη. Παρακολουθώντας για 5 χρόνια την πολιτική αντιπαράθεση στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου και στις κοινότητες σχημάτιζες την εντύπωση ότι υπήρχε μια απόλυτη κυριαρχία της Δύναμης Αλλαγής και μια διάλυση της μειοψηφίας. Λέγαμε στον κ. Παυλίδη κατά την διάρκεια ενός από τα τελευταία συμβούλια, με εκείνες τις μακρόσυρτες κουραστικές ομιλίες Κυρίτση μπροστά στην μισοάδεια αίθουσα με την αναιμική παρουσία της μειοψηφίας ότι ''όπως πάτε ο Κυρίτσης θα πάρει 70%!’’. Ο πολύπειρος τ. υπουργός χαμογέλασε και είπε ’’περίμενε! στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό’’! Ήξερε τι έλεγε! Αυτοί που δεν ήξεραν ήταν ο κ. Κυρίτσης που νόμιζε ότι με λόγια-λόγια-λόγια και την προβάλλοντας πυγμή και ισχύ κάνεις και την ‘’γριά να θέλει’’! και μείς που βλέπουμε τα πράγματα από τα …θεωρεία της πολιτικής.

Γ. Ο κ. Κυρίτσης, ως δήμαρχος σε δύσκολη οικονομική περίοδο (λόγω της μνημονιακής καθήλωσης στην χώρα μας) σε σχέση με τα φυσιολογικά διαχειριστικά λάθη και παραλείψεις, ήταν αναμενόμενο να έχει πολιτική φθορά. Το εκλογικό ποσοστό της Δ.Α. στις 5 δημοτικές κοινότητες αντιστοιχεί σε αυτή την φυσιολογική πολιτική φθορά. Όμως η τεράστιες απώλειες στην πόλη της Κω αναδεικνύουν πολιτικό πρόβλημα που επικεντρώνεται στην πόλη. Εδώ έγιναν σοβαρά λάθη. Ήταν η ανυπαρξία κατ αρχήν πολιτικής για την εμφάνιση και την λειτουργία της. Ήταν ο ολέθριος χειρισμός του μεταναστευτικού που επιβάρυνε την πόλη. Ήταν η αδιαφορία για την μετασεισμική κατάσταση εμφάνισης και στο Λιμάνι και οι απαράδεκτες υπηρεσίες λιμενικής εξυπηρέτησης. Ήταν η όψη εγκατάλειψης των κοινοχρήστων χώρων και η ανεξέλικτη κατάληψη τους! Ήταν η απουσία ρυθμιστικών μέτρων στο κυκλοφοριακό κλπ. κλπ. Όλα αυτά οδήγησαν στο:‘’η πόλη είναι στον αυτόματο,ο Δήμαρχος το έχει ρίξει στο ‘’σορολό’’!

Δ. Αυτή η απουσία πολιτικής για την πόλη συζητήθηκε και στην παράταξη και στο δημοτικό συμβούλιο. Ήταν επιλογή του κ. Κυρίτση η διαχείριση πόλης τύπου ‘’Καΐσερλη’’ εκτιμώντας ότι είναι ο απόλυτα κυρίαρχος. Αντί εκσυγχρονιστικών παρεμβάσεων περιορίστηκε στην συντηρητική διαχείριση του ‘’μην θίγεις τα κακώς κείμενα’ για να ‘’’ελέγχεις καταστάσεις και πρόσωπα’’! Υποβάθμιση της δημοτικής παρεμβατικής πολιτικής, υποτίμηση τοπικών θεμάτων και φλέρτ για το πέρασμα του στα βουλευτικά έδρανα της Ν. Δημοκρατίας! Αφέθηκε στις απολαύσεις των ταξιδιών σε πολιτικά και τουριστικά σαλόνια αυτοϊκανοποίησης και ταυτόχρονης αδιαφορίας για την κοινωνία.

Ο κ. Κυρίτσης έχοντας δείξει μια παρεμβατικότητα στην πρώτη δημαρχία του είχε καθήκον να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο και να αναδειχτεί σε ηγέτη μετατρέποντας την πολιτική του ομάδα σε ηγεμονική τοπική πολιτική δύναμη! Αυτό το κατάφερε ο κ. Καΐσερλης! Δυστυχώς για τον ίδιο και την καλή του ομάδα, αντί ηγεμονίας οδήγησε τα πράγματα σε σύγκρουση των μηχανισμών με αποτέλεσμα 2-3 σε βαρος του!

(σημ.: όταν λέμε πολιτικό μηχανισμό δεν εννοούμε γρανάζια, εξαρτήματα και στρατιώτες. Είναι η πολιτική και ιδεολογική επιρροή που συγκροτεί τον εκλογικό μηχανισμό τους).

Δ. Δεν έχουμε ολοκληρωμένη άποψη για τον νέο Δήμαρχο κ. Θ. Νικηταρά. Δεν γνωρίζουμε τις απόψεις του σε βασικά τοπικά ζητήματα. Στην πολιτική του διαδρομή είναι περισσότερο γνωστός ως μέλος μιας δραστήριας πολιτικής οικογένειας. Απέφευγε την δημοσιοποίηση προσωπικών του θέσεων. Ακολούθησε την τακτική του σιωπηλού δεύτερου στην επετηρίδα διαχείρισης στην τοπική αυτοδιοίκηση και εν αναμονή της κατάλληλης στιγμής!

Η στιγμή ήρθε!

Κατά την γνώμη μας, ακολούθησε μια σπουδαία τακτική!

Απέφυγε την ευθύνη να φέρει στην πλάτη του τα βάρη της ‘’εν πολλές αμαρτίες περιπεσούσης παράταξης ‘’ΟΡΑΜΑ’’ του κ. Καΐσερλη 2011-1014. Αυτό το ‘’άγος’’ αφέθηκε στην κ. Ρούφα, η οποία το απεδέχθη, ελπίζοντας στην συνέχεια της στήριξης της το 2019!

Όταν οι αντι-κυριτσικές δυνάμεις ( ομάδες: Καΐσερλη, Παυλίδη, Καματερού, ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας και τμήμα του παλιού ΠΑΣΟΚ) ενωθήκαν και εναγώνια έψαχναν το πρόσωπο που θα τους ενώσει και θα αντιπαρατεθεί στον μηχανισμό του κ. Κυρίτση ήταν το ‘’timing’’!

Η ενότητα ήταν ''εν τοις πράγμασιν'' αναγκαία! Ο κ. Νικηταράς είχε όλα τα προσόντα: πρόσωπο ‘’τεχνηέντως’’ απαλλαγμένο μολύνσεων του κακού παρελθόντος, είχε μια ιδεολογική και πολιτική ασάφεια και σε σχέση με την συγκυρία και τα διαχειριστικά λάθη Κυρίτση τον οδήγησαν από το πουθενά του Δεκέμβρη του 2017 στο εκπληκτικό 45,5% του α! γύρου! Ο κ. Κυρίτσης το κατάλαβε! Άμεσα έδωσε τα συγχαρητήρια του στον νικητή καθιστώντας τις επαναληπτικές εκλογές περιττές!

Ε. Ευχόμαστε ειλικρινά στον νέο Δήμαρχο κ. Θ. Νικηταρά και τους συνεργάτες του καλή και αποδοτική θητεία. Αυτό απαιτεί το κοινό συμφέρον. Με ευχές βεβαίως πολιτική δεν γίνεται! Όμως ‘’μηδένα προ του τέλους μακάριζε’’! Ίσως την αποτελεσματική εκλογική του τακτική του κ. Δημάρχου να την συνοδεύει μια δική του κρυφή στρατηγική για την άμβλυνση των πολυποίκιλων εσωπαραταξιακών αντιθέσεων της ομάδας του και την προώθηση πολιτικών επιλογών που θα οδηγήσουν στην αντιστροφή την παρακμιακή πορεία του Δημου και της κοινωνίας.
ΣΤ. Οι δικές μας αναλύσεις για την τοπική δημοτική κατάσταση και οι προτάσεις μας για την αλλαγή δημοτικής πολιτικής έχουν ηττηθεί και περιθωριοποιηθεί στην εκτός του δημοτικού συμβουλίου πολιτική περιοχή! Θα συνεχίσουμε να τις υπηρετούμε μέσα από την παρακολούθηση και της νέας δημοτικής περιόδου. Είναι βέβαιο ότι θα οξυνθούν οι αντιθέσεις. Οι ανεπάρκειες θα επιβάλλουν συγκρούσεις στις οποίες τα δευτερεύοντα θα ανάγονται σε κύρια, για να καλύπτουν την αδυναμία τους να θίξουν ‘’κακώς κείμενα’’.
Ν. Μυλωνάς