Είναι τόσο ηθικοί όσο τους επιτρέπει το Ιερατείο του κόμματος - Όταν η Αυλή προστάζει υποταγή και σιωπή, γίνονται οι πιο υποτελείς - Σαν έτοιμοι από καιρό παίζουν πολύ καλά το παιχνίδι της εξουσίας, μερικές από τις βολές του πρώην υπουργού κατά των στελεχών της κυβέρνησης

Κατά των Αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβέρνησης, αλλά και του Αλέξη Τσίπρα βάλλει ο Γιάννης Πανούσης στο σημερινό του άρθρο στην εφημερίδα «Τα Νέα», όπου αποδομεί το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς», τονίζοντας ήδη από τον τίτλο πως «Το ηθικό πλεονέκτημα δεν κληρονομείται». Άλλο λένε οι πράξεις τους άλλο τα όσα εκείνοι διατείνονται, επισημαίνει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αναφέρεται ειδικά στην υπόθεση των «πόθεν έσχες».

Ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης κατηγορεί τα κυβερνητικά στελέχη πως έχουν χάσει κάθε αυθεντική έννοια του «ανυποχώρητου Αριστερού», καθώς «οι έννοιες του Χρέους, της ατομικής ευθύνης και της συνέπειας υποχώρησαν μπροστά στις πλειοψηφίες ή τις αρχηγικές εντολές. Είσαι τόσο ηθικός (ή ανήθικος) όσο σου επιτρέπει - όχι το σύστημα αυτή τη φορά - αλλά το Ιερατείο του Κόμματος». Όταν η Αυλή προστάζει υποταγή και σιωπή, γίνονται οι πιο υποτελείς, τονίζει ο κύριος Πανούσης και αναρωτιέται αν «ζούμε το τέλος των αυτοπροσδιορισμών ακόμα και σε ζητήματα ηθικής (πολιτικής και άλλης».

Σαν έτοιμοι από καιρό παίζουν πολύ καλά το παιχνίδι της εξουσίας, λέει ακόμα ο Γιάννης Πανούσης και τονίζει πως «το πολιτικό σύστημα αυτοεξυπηρετείται και αλληλλοκαλύπτεται δίχως να ενδιαφέρεται για καμία κόκκινη γραμμή». Αντί να μας δείχνουν με το παράδειγμα της ζωής τους το ηθικό και δίκαιο, λέει, επιχειρούν να επιβάλλουν δέσμες ιδεών από τα κολωνακιώτικα καφέ και αρκούνται σε «επαναστατική γυμναστική συγκάλυψης των παρανομιών των δικών τους παιδιών: φαινόμενα που έχουμε ξαναδεί από την άλλη πλευρά».

«Πολλοί έχουν ήδη χάσει την ψυχή τους αλλά (κάνουν ότι) δεν το ξέρουν. Είναι αντεστραμμένα ή διαθλασμένα είδωλα των πρότερων διακηρύξεων τους για ειλικρίνεια και εντιμότητα», καταλήγει το άρθρο με τρία όμως, πολύ σημαντικά, υστερόγραφα:

ΥΓ1: Δυστυχώς "η κοινωνία δεν είναι απούσα". Είναι παρούσα, αντιμεταρρυθμιστική, συναλλασσόμενη, άνομη και ηθικά μετέωρη.
ΥΓ2: Το Αύριο έρχεται έτσι κι αλλιώς. Το ζήτημα είναι πώς διαβάζεις την έλευσή του. Με κομματικά θολωμένα ματογυάλια σκοπιμοτήτων ή με τη διαύγεια και τη σύνεση ενός καθαρού μυαλού χωρίς ηθικές υποχωρήσεις και αυτολογοκρινόμενη "ελευθερία γνώμης".
ΥΓ3: Κόκκινα δάνεια (για τους μη έχοντες). Κόκκινα πόθεν έσχες (για τους έχοντες);»

protothema.gr