Με ένα κολλάζ φωτογραφιών και ένα συγκλονιστικό κείμενο εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους ανθρώπους που χάνουν αγαπημένα πρόσωπα και περιουσίες από τη φωτιά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού - «Ευχαριστούμε Μάτι» το μήνυμα του Αμερικανού πρέσβη
Έχοντας βιώσει τον πύρινο όλεθρο, την καταστροφή, το θάνατο και την έντονη οσμή του καμένου από τη μαύρη 23η Ιουλίου να παραμένει διάχυτη οι νέοι από τις πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής έστειλαν ένα συγκινητικό μήνυμα στην Καλιφόρνια που δοκιμάζεται από τις φονικές πυρκαγιές, μετρώντας 76 νεκρούς και πάνω από 1.200 αγνοούμενους.

Οι νέοι από το Μάτι, τον Νέο Βουτζά και όλες τις πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής με ένα κολλάζ τεσσάρων ασπρόμαυρων φωτογραφιών που η κάθε μία έγραφε από μία λέξη, σχηματίζοντας την πρόταση: «Σε νιώθουμε Καλιφόρνια» (We feel you California) εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στους ανθρώπους που χάνουν αγαπημένα πρόσωπα και περιουσίες από τη φωτιά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Το κείμενο στα ελληνικά:

«Σε νιώθω Καλιφόρνια! Έχω νιώσει και εγώ πως είναι να σβήνονται τα μέρη που έχεις τις πιο όμορφες αναμνήσεις σου. Έχω νιώσει πως είναι να κοιτάς γύρω σου κ να μην καταλαβαίνεις που βρίσκεσαι.

Έχω νιώσει πως είναι να αναρωτιέσαι συνέχεια γιατί; και τώρα; Και τώρα, πως θα γίνουν πάλι από την αρχή; Έχω νιώσει πως είναι να χάνεις τα πάντα!

Κάνε κουράγιο όμως Καλιφόρνια γιατί σ όλα αυτά που θα νιώσεις, την απογοήτευση, τη στεναχώρια, την πίκρα και το θυμό, θα βρεις ένα παραθυράκι που δεν το γνώριζες πριν.. & αυτό θα σε κρατήσει όρθια .. θα δεις ότι δεν είσαι μόνη αλλά θα είστε πολλοί και θα έχετε ο ένας δίπλα τον άλλον και θα τα καταφέρετε..θα σηκωθείτε Καλιφόρνια

ΚΑΙ θα αποκτήσετε ξανά τον Παράδεισο σας (σσ. το Paradise)! Σε νιώθω Καλιφόρνια!»

Και στα αγγλικά:

«I feel you California!

I have gone through the loss of my hometown, a place where I created my memories and lived my dreams.

I have felt what it’s like to look around me and not recognize surroundings that were once familiar.

I have felt how it is to be wondering «why?». «And now what?». To wonder what the future will hold . . . or if I can ever even start again..

I have experienced losing everything I took for granted!

But let me tell you , you have to stay strong California!

Because even though you will be feeling, disappointment, bitterness, sorrow and anger -you will find something; and that something will keep you upright ..You will realize that you are not alone, cause many are there to support you.

You will succeed… And by working together, your “Paradise” will rise again.

I feel you California!»

Τζέφρι Πάιατ: Ευχαριστούμε, Μάτι

Ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, έκανε retweet την ανάρτηση του αναπληρωτή καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Σπύρου Λίτσα, γράφοντας: «Ευχαριστούμε Μάτι».

Η Καλομοίρα Σαράντη φαίνεται ότι είναι η πιο πιθανή εκπροσώπηση της Ελλάδας στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision, αφού δέχθηκε επίσημη πρόταση, για την οποία βρίσκεται στην Ελλάδα αυτές τις ημέρες προς συζήτηση.
Σαν «βόμβα» έσκασε η συγκεκριμένη είδηση, η οποία αποτέλεσε έκπληξη από την πλευρά των διοργανωτών της Eurovision.

Η Καλομοίρα Σαράντη φαίνεται ότι είναι η πιο πιθανή εκπροσώπηση της Ελλάδας στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision, αφού δέχθηκε επίσημη πρόταση, για την οποία βρίσκεται στην Ελλάδα αυτές τις ημέρες προς συζήτηση.

Το κλίμα και από τις δυο μεριές είναι θετικό όπως επικαλείται το επίσημο σωματείο των φίλων της Eurovision στην Ελλάδα (ΟΑGE Greece) , χωρίς ακόμα να υπάρχει επισημοποίηση και ανακοίνωση.

H Kαλομοίρα πριν από 10 χρόνια είχε εκπροσωπήσει την Ελλάδα με το «My secret Combination» όπου είχε κατακτήσει την 3η θέση.

Διαδίκτυο ακόμη και στα πιο απομακρυσμένα φυλάκια βάζει ο στρατός, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και του ΓΕΣ.

Μάλιστα, ο στρατός δημοσιοποίησε και βίντεο, με το οποίο παρουσιάζει μια ιστορία ανάμεσα σε έναν στρατιώτη και την κοπέλα του, που ένεκα της θητείας δεν βρίσκονται μαζί.

«Αναγνωρίζοντας τη θεμελιώδη σημασία της ανάγκης για επικοινωνία στις μέρες μας, μεριμνήσαμε εντός του 2018, ώστε να καλύψουμε με σύνδεση στο διαδίκτυο, ακόμα και τα πιο απομακρυσμένα μας φυλάκια!

Γιατί το προσωπικό μας το αξίζει!

Υπό τη συνοδεία της μουσικής του ελληνικού συγκροτήματος C:Real, σας παρουσιάζουμε μία ιστορία ανάμεσα σε ένα στρατιώτη μας που υπηρετεί τη θητεία του σε απομακρυσμένο φυλάκιο και της κοπέλας του που βρίσκεται σε μεγάλο αστικό κέντρο» αναφέρει η ανακοίνωση.

ΠΗΓΗ: protothema.gr

Συγκλονισμένη είναι η κοινωνία της Μεσαράς Κρήτης από τον άδικο και ξαφνικό χαμό της 19χρονη Μελανθίας.

Με καταγωγή από το Ρουφά, η 19χρονη κοπέλα σπούδαζε στο ΤΕΙ Ηρακλείου.

Η άτυχη Μελανθία πέθανε στις 4πμ τα ξημερώματα της Παρασκευής στον ύπνο της, μάλλον από πνευμονικό οίδημα.

Η 19χρονη μίλησε την Πέμπτη για τελευταία φορά με συγγενικά της πρόσωπα.

Έκτοτε αν και την αναζήτησαν δεν έδωσε σημεία ζωής και ανησύχησαν.Στις 3 το μεσημέρι έσπασαν την πόρτα της οικίας στον Εσταυρωμένο όπου έμενε και την βρήκαν νεκρή στο κρεβάτι της.

«Στη γειτονιά των αγγέλων κορίτσι μας , ο θεός να δίνει δύναμη στους δικούς σου.Η κηδεία θα γινει αύριο πιθανότατα στο Ρουφά.Η άτυχη Μελανθία πέθανε στις 4πμ τα ξημερώματα της Παρασκευής στον ύπνο της, μάλλον από πνευμονικό οίδημα.Η 19χρονη που σπούδαζε στο ΤΕΙ με καταγωγη απο το Ρουφά , την βρηκε το πρωί μια φίλη της όταν δεν απαντούσε το τηλέφωνο της και ανησύχησε καθως είχαν προκαθορισμένο ραντεβού και έσπασαν την πόρτα…» σύμφωνα με το cretapost.

Το χρονικό

Όλα ξεκίνησαν όταν η 19χρονη δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματα συγγενών και φίλων της.

Η φίλη της έσπασε την πόρτα του σπιτιού της και την βρήκε νεκρή στο κρεβάτι.Ειδοποίησε τις αρχές και τους συγγενείς της 19χρονης.

Αμέσως στο σημείο έσπευσε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ , αστυνομικοί και ιατροδικαστής προκειμένου να διαπιστωθεί εάν πρόκειται για εγκληματική ενέργεια.

Οι άνδρες της υποδιεύθυνσης Ασφαλειας Ηρακλείου δεν εντόπισαν κάτι ύποπτο από τις έρευνες που διενήργησαν.

Η 19χρονη ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι ενώ δεν βρέθηκαν σημάδια παραβίασης.

Τραγικές φιγούρες οι συγγενείς της κοπέλας που δεν μπορούν να πιστέψουν τον ξαφνικό χαμό της.

Φως στα ακριβή αίτια του θανάτου της 19χρονης θα ρίξει η νεκροψία-νεκροτομή

Οι ηρωικές µέρες της εξέγερσης και η πολύνεκρη καταστολή του Πολυτεχνείου, όπως τις έζησε ο φοιτητής τότε Ηλίας Μπιτσάνης
Οποιος είναι σήµερα 45 χρόνων, άραγε να έχει ακούσει για τον ∆ιοµήδη Κοµνηνό;

Κι αν το όνοµα του 17χρονου πρώτου νεκρού της εξέγερσης είναι πια εµβληµατικό, να έχει ακούσει ο σηµερινός 45άρης για τη Νορβηγίδα Τόριλ Ενγκελαντ, που έχασε τη ζωή της στα 22 της χρόνια όταν την πυροβόλησαν χουντικοί κοντά στο Πολυτεχνείο ενώ επέστρεφε από σινεµά και την πέρασαν για Αιγύπτια;

Να γνωρίζει άραγε ότι η χούντα εκτός από τα τανκς είχε ακροβολίσει και ελεύθερους σκοπευτές σε γειτονικά κτίρια οι οποίοι πυροβολούσαν και σκότωναν αδιακρίτως;

Να έχει καταλάβει ότι αυτά δεν είναι φαντασιώσεις, αλλά ιστορικά γεγονότα και διαπιστώσεις που περιέχονται στο πόρισµα του εισαγγελέα ∆ηµήτρη Τσεβά για το Πολυτεχνείο; Ιδού το απόσπασµα: «Η ύπαρξις τέλος ελευθέρων σκοπευτών, ελευθέρως εις τον χώρον του Υπουργείου κινουµένων, καθιστά ύποπτον πάσαν αντίθετον θέσιν. ∆ιότι υπήρξεν αληθώς τραγική εν τη ενεργηθείση ερεύνη η ακόλουθος αποκάλυψις. Ατοµον εν πολιτική περιβολή, φέρον κόµην µακράν και γενειάδα, εκράτει µακρύκαννον πυροβόλον όπλον και ου µόνον ελευθέρως και ανεµποδίστως ως εις οικείον και γνώριµον χώρον, εκινείτο µεταξύ των οργάνων του Υπουργείου ∆ηµοσίας Τάξεως, αλλά και επυροβόλει διά του όπερ έφερε φονικού όπλου εκ διαφόρων σηµείων του κτιρίου και από της ταράτσας, αλλά και εκτός αυτού, κατά του πλήθους ή και µεµονωµένων διαδηλωτών προς το Πολυτεχνείον και την οδό Αβέρωφ».

Να γνωρίζει άραγε ο 45άρης που γεννήθηκε τη χρονιά της µεγάλης εξέγερσης ότι τις νύχτες εκείνες βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν ακόµα και συγγενείς των εξεγερµένων φοιτητών µέσα σε νοσοκοµεία;

2188037.jpg
«Υβρίζοντο αναιδώς και εκακοποιούντο βαναύσως ου µόνον οι τραυµατίαι αλλά και οι συνοδοί των. Και υπήρξαν πολλοί περιπτώσεις βαρυτάτων τραυµατισµών, υπό των “γενναίων” αυτών αστυνοµικών προκληθέντων. Το ανήκουστον όµως και φοβερόν είναι ότι εδολοφονήθη άνθρωπος εν ψυχρώ εκ της κακουργίας των ταύτης: Γύρω στα µεσάνυχτα της Παρασκευής -κατατίθεται υπό υπαλλήλου του Ρυθµιστικού- ένας νέος άνθρωπος ήλθε στο Ρυθµιστικό, ζητώντας πληροφορίες για τους δικούς του. Πέσανε επάνω του τρεις αστυφύλακες που ήσαν στο Ρυθµιστικό και τον κοµµάτιασαν κυριολεκτικώς στο ξύλο µε αποτέλεσµα να πεθάνη. Τον µετέφεραν εν συνεχεία, στον νεκροθάλαµον» ανέφερε ο Τσεβάς.

Σεµνότητα
Ηµέρα µνήµης σήµερα, λοιπόν, και το «Εθνος» επέλεξε να δώσει τον λόγο σε έναν άνθρωπο που αν και έζησε την εξέγερση του Πολυτεχνείου από µέσα, καθώς ήταν µέλος στον Σύλλογο Μεσσηνίων Φοιτητών που λίγους µήνες πριν είχε εκλέξει αντιδικτατορικό Συµβούλιο, δεν µιλάει συχνά. O Ηλίας Ε. Μπιτσάνης εκφώνησε την οµιλία, αποσπάσµατα της οποίας δηµοσιεύουµε, σε εκδήλωση για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου που διοργάνωσαν την περασµένη Πέµπτη στην Καλαµάτα, στο Πανεπιστήµιο Πελοποννήσου, οι φοιτητικοί σύλλογοι των Τµηµάτων Ιστορίας, Αρχαιολογίας και ∆ιαχείρισης Πολιτισµικών Αγαθών και Φιλολογίας. Ο ίδιος το 2013 εξέδωσε και το βιβλίο «Μνήµης Ιχνηλασία» µε σπαράγµατα διηγήσεων από την εξέγερση. Μέχρι τότε, είχε προτιµήσει τη σιωπή που χαρακτηρίζει τη σεµνότητα όσων αξιώθηκαν να ζήσουν σηµαντικές στιγµές της Ιστορίας χωρίς διάθεση να τις αξιοποιήσουν κατόπιν ως «επένδυση»...

Ο Ηλίας Μπιτσάνης περιγράφει: «Είχαµε περάσει έναν θερµό χειµώνα. Τον ζέστανε η πυρκαγιά της Νοµικής στην καρδιά του Φλεβάρη. Η δεύτερη απόπειρα τον Μάρτη. Το κυνηγητό της άνοιξης στους δρόµους της Αθήνας. Με κάθε ευκαιρία. Ηρθε το καλοκαίρι και οι δικτάτορες άρχισαν να παίρνουν µέτρα. Νόµισαν πως µε τη στράτευση πολύ γνωστών συνδικαλιστών θα περνούσαν ήρεµο φθινόπωρο. Εκαναν λάθος. Γιατί έριξαν λάδι στη φωτιά που δεν ήθελε και πολύ για να αγκαλιάσει τους νέους ανθρώπους. Πολλά τα γεγονότα, έντονες οι συζητήσεις, τα πανεπιστήµια “έβραζαν” από ζωντάνια και συγκρουσιακή διάθεση. Λίγοι στις παρατάξεις, πολλοί στους δρόµους. Το αυθόρµητο µεγαλουργούσε, η φήµη γινόταν είδηση και η γενίκευση της αντίδρασης δεν θα αργούσε πολύ. Προετοιµαζόταν στα υπόγεια της Αθήνας που ήταν αποκλειστικό... προνόµιο των φοιτητών. Αλλοτε οργανωµένα από φοιτητές-µέλη των παρατάξεων ή οργανώσεων νεολαίας και µε χίλιες προφυλάξεις καθώς δεν ήξερες µέχρι πού έχει βάλει χέρι το σπουδαστικό της ασφάλειας. Αλλοτε από ένστικτο καθώς η ατµόσφαιρα µύριζε µπαρούτι.

 

Ενα κλίµα µαχητικής διάθεσης διαπερνούσε τα πανεπιστήµια. Η στιγµή της σύγκρουσης πλησίαζε, αλλά κανένας δεν µπορούσε να προσδιορίσει τη µορφή της. Η χούντα απαγορεύει τις φοιτητικές εκλογές. Ο υπουργός Παιδείας Σιφναίος την Τρίτη 13 Νοέµβρη καταφθάνει στο Πολυτεχνείο και προσπαθεί να πείσει τις επιτροπές αγώνα των σπουδαστών και τη σύγκλητο του ιδρύµατος ότι δεν πρέπει να ζητάνε και να συζητάνε για φοιτητικές εκλογές. Με περισσό θράσος δηλώνει ότι θα γίνουν µετά τις “βουλευτικές” του Μαρκεζίνη και ή το δεχόµαστε ή θα γίνει αιµατοχυσία αν ξεσπάσουν διαδηλώσεις. Την άλλη µέρα το πρωί αρχίζουν συνελεύσεις στο Πολυτεχνείο και τη Νοµική. Στα αµφιθέατρα της Νοµικής φθάνει η πληροφορία: Στο Πολυτεχνείο πέφτει ξύλο.

Ξεσηκωµός
Η “µεγάλη” Παρασκευή µάς βρήκε µέσα σε ένα κλίµα απερίγραπτου ενθουσιασµού. Πλήθη πολιτών καταφθάνουν. ∆ιαδηλώσεις ξεκινάνε από το Πολυτεχνείο σε διάφορες κατευθύνσεις, ενώνονται µε άλλες που έρχονται προς το Πολυτεχνείο, γενικός ξεσηκωµός. Τον απεικονίζουν οι φωτογραφίες που έµειναν από εκείνη την εποχή. Ζούσαµε τον δικό µας “Μάη”. Η Συντονιστική Επιτροπή καταφέρνει µετά από πολύωρες συζητήσεις και ταλαντεύσεις να εκδώσει την ανακοίνωσή της για τους στόχους της εξέγερσης το µεσηµέρι της Παρασκευής.

Οσο µαζεύεται κόσµος, τόσο µαζεύονται και σύννεφα. Οι πληροφορίες φθάνουν η µία πίσω από την άλλη, µιλούν για κινήσεις και µετακινήσεις στρατευµάτων. Ερχόταν Σαββατοκύριακο και γινόταν φανερό πως θα έβγαινε όλη η Αθήνα στους δρόµους. Η λογική έλεγε “αποχώρηση”, αλλά δεν τολµούσε κανένας εκείνες τις ώρες να βάλει τέτοιο ζήτηµα. Ενα αίσθηµα “ελεύθερων πολιορκηµένων” είχε κατακυριεύσει τον κόσµο που αντιλαµβανόταν ότι πλησιάζει η ώρα που η χούντα θα άπλωνε το σιδερένιο της χέρι.

Κατά τις 7 το βράδυ άρχισε η αντίστροφη µέτρηση. Η Αστυνοµία άρχισε να χτυπά χωρίς έλεος ξεκινώντας τις εκκαθαρίσεις µακριά από τους χώρους του Πολυτεχνείου. Οι πληροφορίες φθάνουν µέσα σε αυτούς. Μιλάνε για νεκρούς. Εντονες συζητήσεις για το τι να κάνουµε. Οι περισσότεροι µένουν. Ετσι κι αλλιώς, πολλοί από αυτούς που επιχειρούσαν να αποµακρυνθούν βρίσκονταν εγκλωβισµένοι στον τεράστιο κλοιό των αστυνοµικών δυνάµεων. Τα δακρυγόνα αρχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους.

Μέσα στο Πολυτεχνείο δηµιουργείται αφόρητη κατάσταση. Η ατµόσφαιρα πνιγηρή. Κάποιος βρέθηκε µε ένα κουτί βαζελίνη. Τη βάλαµε κάτω από τα µάτια για να απορροφά τα αέρια. Κάποιος έριξε την ιδέα να βάλουµε φίλτρα από τσιγάρα στη µύτη. Το Πολυτεχνείο όµως είχε γίνει ανοιχτός θάλαµος αερίων. Χωρίς διέξοδο. Είχαµε εγκλωβιστεί σαν τα ποντίκια στη φάκα. Σειρήνες ασθενοφόρων. Κροτάλισµα όπλων. Σκηνές από πολεµικές ταινίες. Η αγωνία στο κατακόρυφο. Περιφερόµαστε περιµένοντας τα χειρότερα, κοιτάζοντας να µη σκάσει στο κεφάλι µας κανένα δακρυγόνο. Εσκαγαν δίπλα και µας ανάγκαζαν σε ενστικτώδεις µετακινήσεις.

untitled3.png
«Είµαστε άοπλοι»
Μεσάνυχτα και η ώρα της τελικής εκκαθάρισης έφθασε. Βρισκόµαστε µπροστά στα σκαλιά της Αρχιτεκτονικής, το τανκ εµφανίζεται από το στενό απέναντι από την είσοδο του Πολυτεχνείου. “Είµαστε άοπλοι”. Ο ραδιοσταθµός του Πολυτεχνείου απευθύνει εναγώνιες εκκλήσεις. “Χρειαζόµαστε γιατρούς και φάρµακα”. Εχουµε τραυµατίες ακόµη από την πολιορκία. Οι ερπύστριες αρχίζουν να γυρίζουν κάνοντας ανατριχιαστικό θόρυβο. Μετακινείται αργά, σταµατάει και ξεκινάει πάλι. Ο τεράστιος προβολέας φωτίζει τον χώρο µέσα στο Πολυτεχνείο. Κάνουµε µερικά βήµατα µπροστά. Ισως ελπίζοντας ότι δεν θα προχωρήσει άλλο, ότι εκβιάζει την αποχώρηση. ∆εν είχαµε συνειδητοποιήσει τον τελικό σκοπό.

Η έξοδος
Το τανκ προχωρεί, η πόρτα πέφτει παίρνοντας µαζί της ό,τι υπήρχε εκεί. Είδαµε τους ανθρώπους να πέφτουν, γυρίσαµε πίσω προς τα σκαλιά. Μπρος γκρεµός και πίσω ρέµα. Ηταν βέβαιο πως όσοι έµπαιναν στο κτίριο της Αρχιτεκτονικής διάλεγαν τη σύλληψη. Σε δευτερόλεπτα αποφασίσαµε την ηρωική έξοδο µε την ελπίδα πως µπορεί να έχουµε καλύτερη τύχη. Πού να ξέραµε τι γίνεται έξω στην πραγµατικότητα! Το τανκ προχωράει, µερικές παρέες κατευθυνόµαστε προς την έξοδο.

Ο περιβόητος “αξιωµατικός µε το φουλάρι”, κρατώντας το πιστόλι κινείται παράλληλα προς το τανκ βρίζοντας χυδαία, χτυπώντας µε χέρια και µε πόδια όσους περνούν δίπλα του. Βρεθήκαµε στην Πατησίων. Μαύριζε ο τόπος από τις στολές των αστυνοµικών. Με τα όπλα στα χέρια χτυπούσαν µε τον υποκόπανο όποιον έπεφτε πάνω τους. Χτυπούσαν κλωτσιές όποιον προλάβαιναν. Σταυροδρόµι: Κατά πού να γείρεις; Αυτοί που κινήθηκαν προς την Τοσίτσα βρέθηκαν µέσα στα πυρά των ακροβολιστών που χτυπούσαν αδιάκριτα από τις ταράτσες των πολυκατοικιών. Σταθήκαµε περισσότερο τυχεροί. Φθάσαµε στη Στουρνάρα. Μπροστά από το θέατρο “ΑΛΦΑ” ένα... σύνταγµα αστυνοµικών κλείνει το δρόµο. Στροφή προς τα Εξάρχεια. Πυροβολισµοί, κραυγές, απειλές και τα πόδια στο κεφάλι. Σπάζει και η πόρτα της Στουρνάρα και φεύγουν οι φοιτητές. Κάποιοι µας είπαν πως την έσπασαν οι φαντάροι και έδωσαν διέξοδο. Βρήκαµε µια πόρτα πολυκατοικίας σπασµένη. Ανεβήκαµε τα σκαλιά, δεν βρήκαµε κανέναν.Στην ταράτσα και από εκεί σε άλλη ταράτσα µέχρι να βρούµε... παρέα. Τη βρήκαµε στα σκαλιά µιας πολυκατοικίας που κρέµονταν οι άνθρωποι σαν τσαµπιά. Απόλυτη ησυχία. Κάποιος στα σκαλιά έχει τρανζίστορ. Προσπαθούµε από εκεί να µάθουµε τα νέα. Τέρµα ο Μαρκεζίνης. Αγωνία για το τι θα ακολουθήσει.

Το πρωί
Ξηµερώνει και βρισκόµαστε ακόµη στριµωγµένοι στα σκαλιά. Ακούγεται ο πρώτος θόρυβος των αστικών λεωφορείων που κινούνται στα προκαθορισµένα δροµολόγια. Ξεθαρρεύουµε. Ο αστυνοµικός κλοιός έχει χαλαρώσει. Η χούντα στο Πολυτεχνείο πλένει το έγκληµά της. Κάποιοι βγάζουν το κεφάλι µέχρι την είσοδο και βλέπουν να κυκλοφορούν άνθρωποι. Οι πρώτοι βγαίνουν, οι ένοικοι ειδοποιούν ότι οι δρόµοι είναι σχετικά ελεύθεροι. Η τελευταία πράξη έχει γραφτεί. Στο λεωφορείο ο κόσµος κλαµένος. Αλλος από τα δακρυγόνα, άλλος από τη συγκίνηση, άλλος και από τα δύο µαζί».

Μνήµες. Τούτες τις µέρες όλοι επιδίδονται σε «κοπτική-ραπτική» µηνυµάτων. Ράβουν το κοστούµι-µήνυµα που ταιριάζει στην πολιτική τους. Ολοι δηλώνουν παρόντες. Πράξεις χωρίς νόηµα. Το Πολυτεχνείο δεν είναι αναλώσιµο σε τρέχουσες πολιτικές. Είναι µια από τις µεγάλες στιγµές του λαού µας. Η «άνοιξη» µέσα στη «βαρυχειµωνιά» της χούντας. Η δική µας «επανάσταση» µε αιτία. Ο αποφασιστικός -όχι όµως και ο µοναδικός- παράγοντας ανατροπής του δικτατορικού καθεστώτος