Ο Έντγκαρ είναι ένας διευθυντής φωτογραφίας από τη Λετονία, που ζει στο Λονδίνο. Ο Ταξιάρχης είναι ένας Έλληνας ταξιτζής που ζει στη Λέσβο. Οι δυο τους γνωρίστηκαν όταν ο Έντγκαρ βρέθηκε στο νησί για λογαριασμό της οργάνωσης Penny Appeal, προκειμένου να γυρίσει ένα «επίσημο» ντοκιμαντέρ για τους πρόσφυγες.

Δεν είχε αρχικά κάποια πρόθεση να προσθέσει την προσωπική του εμπειρία, ωστόσο στη διάρκεια των επίσημων γυρισμάτων ένιωσε την ανάγκη να δείξει αυτά που ο ίδιος έβλεπε.

Αφήνοντας λοιπόν τον επαγγελματικό εξοπλισμό του, πήρε το τηλέφωνό του και μίλησε με τον Ταξιάρχη, τον ταξιτζή που συμμετείχε στην παραγωγή, φτιάχνοντας ένα προσωπικό vlog.

Σε μια διαδρομή-γύρο του νησιού, ο Ταξιάρχης περιέγραψε στον Έντγκαρ αυτά που βλέπει ο ίδιος στο νησί του.

Τον πόνο των προσφύγων που φτάνουν στη Λέσβο νομίζοντας ότι το ταξίδι τους τέλειωσε, αλλά συνειδητοποιούν ότι ουσιαστικά μόλις αρχίζει.

Τις δυσκολίες των εθελοντών που προσπαθούν να βοηθήσουν, χωρίς να υπάρξουν προβλήματα με την αστυνομία.

Το πώς για να μεταφέρει ένας ταξιτζής πρόσφυγες θα πρέπει πρώτα να ενημερώσει τις τοπικές αρχές, δίνοντας το όνομα και τον αριθμό της πινακίδας του, γιατί αλλιώς κινδυνεύει να θεωρηθεί δουλέμπορος και να καταδικαστεί σε φυλάκιση 10 ετών.

Το πώς ακόμη κι αν το κάνει αυτό, η σύλληψη δεν αποκλείεται.

Το πώς βρήκε στο δρόμο μια ομάδα δύο ενηλίκων με τέσσερα παιδιά, για να μάθει στη συνέχεια ότι τα δύο ήταν δικά τους, και τα άλλα δύο ήταν των γειτόνων τους, που τους τα έδωσαν για να τα περάσουν στην Ευρώπη, χωρίς να ξέρουν αν θα τα ξαναδούν ποτέ.

Το πώς, αν και ήθελε να τους μεταφέρει δωρεάν στη Μυτιλήνη, προκειμένου να βοηθηθούν νωρίτερα για να φύγουν από το νησί, δεν μπόρεσε να το διακινδυνεύσει, προκειμένου να μη συλληφθεί.

Το πώς οι πρόσφυγες απογοητεύονται μόλις συνειδητοποιήσουν ότι το φουσκωτό τους έχει αφήσει τόσο μακριά από τον καταυλισμό, στον οποίο θα πρέπει να φθάσουν πολλές φορές περπατώντας επί ώρες.

Ο Έντγκαρ κατέγραψε με το τηλέφωνό του σκηνές που κάνουν τον θεατή να βρίσκεται στις ακτές της Λέσβου την ώρα που φτάνουν οι πρόσφυγες.

Και ανέβασε το υλικό του στο κανάλι του, «Εdgar seeing things», στο YouTube, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τη διεθνή κοινή γνώμη.

Τα πλάνα μιλούν από μόνα τους, αλλά η διήγηση του Ταξιάρχη είναι αυτή που κάνει το συγκεκριμένο βίντεο διαφορετικό, μια και δεν έχει υποστεί καμιά επεξεργασία και αποτελεί μόνο μια προσωπική μαρτυρία.

Δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους, αλλά είναι κατανοητό.

Δεν έχει κραυγές, αλλά περιγράφει.

Δεν είναι αγιογραφία, αλλά δείχνει την ουσιαστική προσφορά των ντόπιων και των εθελοντών σε ένα πρόβλημα που μόλις πρόσφατα άρχισε να λαμβάνει σοβαρά υπ΄όψιν η Ευρώπη.

Δεν είναι μικρό σε διάρκεια, αλλά αξίζει τον κόπο.

topontiki.gr