Εναν «χριστουγεννιάτικο μποναμά» κρύβουν δικαστικές αποφάσεις- ανάσα που έβγαλαν τις τελευταίες μέρες διάφορα Ειρηνοδικεία της χώρας, καθώς, ρυθμίζοντας χρέη προς τις τράπεζες, το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, προχώρησαν σε ακόμα πιο τολμηρή νομολογία και σε διαγραφές που κυμαίνονται από 65-90% (!) για άτομα με μεγάλες ανάγκες, λόγω και της δυσβάστακτης οικονομικής κρίσης (άνεργους, χήρες, συνταξιούχους κ.λπ.), διασώζοντας ταυτόχρονα (έναντι κάποιου τιμήματος) την κύρια κατοικία τους και άλλα περιουσιακά στοιχεία.

Οι νέες δικαστικές αποφάσεις βάζουν νομολογιακό «φρένο» στη συνηθισμένη τακτική των τραπεζών να επικαλούνται κατόπιν εορτής ότι ο δανειολήπτης επέδειξε δολιότητα για να περιέλθει σε αδυναμία πληρωμής, αλλά και ότι με καταχρηστική συμπεριφορά προσπαθεί να απαλλαγεί από χρέη, μέσω υπαγωγής του στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του «νόμου Κατσέλη», καθώς ρίχνουν ευθύνες στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για αλόγιστο υπερδανεισμό, έντονη διαφήμιση-προβολή του, αλλά και την απουσία του απαιτούμενου προηγούμενου ελέγχου της πιστοληπτικής ικανότητας και τυχόν αφερεγγυότητας του δανειολήπτη.
Ταυτόχρονα, η Δικαιοσύνη, ακολουθώντας τακτική «καρότο και μαστίγιο», με άλλες αποφάσεις αποκλείει από τον νόμο Κατσέλη άτομα που υπερδανείστηκαν χωρίς να έχουν πραγματική ανάγκη, σπατάλησαν χρήματα σε πολυτελή διαβίωση πέραν των προσωπικών τους ορίων αντοχής (ακριβά ΙΧ, ρούχα, τσάντες, εξωτικά ταξίδια, στεγαστικά για κατοικίες πολύ μεγαλύτερες και ακριβότερες από τις αναλογούσες στο βαλάντιό τους), έκαναν κακή και απερίσκεπτη διαχείριση των κονδυλίων αποφεύγοντας την πληρωμή δόσεων, καρπούμενοι οφέλη από την υπερχρέωσή τους.
Οι δικαστικές αποφάσεις-ανάσα ταυτόχρονα επισημαίνουν τις πολύ δυσμενείς οικονομικές συνθήκες της χώρας, τη μείωση εισοδημάτων και την υπερφορολόγηση που επέβαλε το κράτος. Εξαιρετικά κρίσιμη είναι η δικαστική σκέψη ότι δεν θεμελιώνεται δολιότητα του δανειολήπτη με μόνη την ανάληψη της δανειακής υποχρέωσης, έστω και αν η εξυπηρέτησή της φαινόταν από την αρχή επισφαλής.
Τι απαιτείται
Κι αυτό γιατί για τη δόλια περιέλευση σε αδυναμία πληρωμής, απαιτείται να έχει προκαλέσει ο δανειολήπτης στους δανειστές την άγνοια της επισφάλειας ή να απέκρυψε την οικονομική του κατάσταση (εξαπατώντας με πλαστά στοιχεία κ.λπ.) αφού οι τράπεζες υποχρεούνται να ελέγχουν την πιστοληπτική ικανότητα και φερεγγυότητα (μέσω εκκαθαριστικού, αποδοχών κ.λπ.), την οικονομική κατάσταση μέσω του συστήματος Τειρεσίας και αν παραμελήσουν την έρευνα, τότε φέρουν οι ίδιες το βάρος της ευθύνης.
Στη λογική αυτή, αποφάσεις περιφερειακών Ειρηνοδικείων:
Διέγραψαν κατά 90% χρέη χωρισμένης, άνεργης και μητέρας ανήλικης κόρης, τις οποίες ο σύζυγος εγκατέλειψε χωρίς να εκπληρώνει την υποχρέωση διατροφής, ενώ «έτρεχαν» χρέη στεγαστικών δανείων 288.000 ευρώ. Λαμβάνοντας υπόψη τα μηδενικά εισοδήματα των τελευταίων ετών, τη μηνιαία στήριξή της με 500 ευρώ από συγγενείς, τη συγκατοίκηση με τη μητέρα και το παιδί της σε σπίτι 58 τ.μ., την απουσία συζυγικής διατροφής, την παράδοση πινακίδων ΙΧ από 3ετίας, κ.λπ., το δικαστήριο όρισε καταβολή 36 μηνιαίων δόσεων των 50 ευρώ και μετά τη λήξη τους, τη διάσωση της κύριας κατοικίας με 83 ευρώ μηνιαίως επί 20ετία (αντιστοιχεί στο 80% της αντικειμενικής της αξίας).

Διέγραψαν κατά 65% χρέη 170.000 ευρώ από στεγαστικά-καταναλωτικά δάνεια 55χρονης χήρας με 3 παιδιά, που είδε την κύρια και τη σύνταξη χηρείας να μειώνονται από 2.500-3.000 ευρώ αθροιστικά το 2012, σε 1.013 ευρώ στα τέλη του καλοκαιριού. Το δικαστήριο όρισε μηνιαία καταβολή 150 ευρώ επί 5ετία και με τη λήξη της μηνιαία καταβολή 296 ευρώ επί 15ετία για διάσωση της 98 τ.μ. κύριας κατοικίας.
«Κούρεψαν» σχεδόν κατά 90% χρέη 190.000 ευρώ, κυρίως τραπεζικά, προς την Εφορία από δανειοδότηση πυρόπληκτων επιχειρήσεων με εγγύηση Δημοσίου, για εισφορές προς ΟΑΕΕ, ορίζοντας μηνιαία δόση 280 ευρώ, μοιρασμένη συμμέτρως στους 3 πιστωτές.

Αρνήθηκαν, αντίθετα, σε ζευγάρι συνταξιούχων στρατιωτικών την υπαγωγή στον ν. 3869 γιατί υπερδανείστηκαν (στεγαστικά, αλλά και πολλά καταναλωτικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες) χωρίς ιδιαίτερη ανάγκη, ξοδεύοντας μεγάλα ποσά σε ταξίδια, αγορές ΙΧ, ρούχων κ.λπ. Με μηνιαίες αποδοχές 4.000 ευρώ το 2010, που «έπεσαν» σταδιακά σε 2.216, αλλά και με λήψη εφάπαξ 70.000 ευρώ, κρίθηκε ότι με κακή και απερίσκεπτη διαχείριση χειροτέρευσαν τα οικονομικά τους και ουσιαστικά αποδέχθηκαν το ενδεχόμενο περιέλευσής τους σε αδυναμία πληρωμής με δική τους υπαιτιότητα...

ethnos.gr