Επιστήμονες στην Αυστραλία ανέπτυξαν ένα νέο τεστ αίματος, το οποίο μπορεί να ανιχνεύσει οποιονδήποτε καρκίνο στο σώμα μέσα σε δέκα λεπτά το πολύ.

Το φθηνό και απλό καθολικό τεστ, που ανιχνεύει τις διαφορές στο DNA των καρκινικών, από εκείνο των υγιών κυττάρων, δίνει ελπίδες ότι στο μέλλον θα είναι εφικτή η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου, ώστε και οι θεραπείες να είναι πιο αποτελεσματικές.

Το τεστ δεν μπορεί -τουλάχιστον προς το παρόν- να αποκαλύψει ούτε σε ποιο σημείο του σώματος βρίσκεται ο καρκίνος, ούτε πόσο προχωρημένος είναι, όμως δίνει μια έγκαιρη προειδοποίηση στους γιατρούς για να ψάξουν περισσότερο το ζήτημα. Ιδίως για καρκίνους όπως του παγκρέατος ή των ωοθηκών, που δίνουν ελάχιστα προειδοποιητικά σημάδια, προτού οι όγκοι εξαπλωθούν, το νέο τεστ μπορεί να αποδειχθεί σωτήριο.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Χημείας Ματ Τράου του Πανεπιστημίου της Κουίνσλαντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", σύμφωνα με τις βρετανικές «Γκάρντιαν» και «Ιντιπέντεντ», εξέφρασαν αισιόδοξοι ότι το τεστ μπορεί να «πιάσει» σχεδόν οποιονδήποτε καρκίνο. Το τεστ μέχρι στιγμής έχει ευαισθησία περίπου 90%, δηλαδή είναι σε θέση να ανιχνεύσει περίπου 90 στις 100 περιπτώσεις καρκίνου.

Η μέθοδος βασίζεται στο ότι το DNA των καρκινικών κυττάρων προσκολλώνται γερά στα νανοσωματίδια του χρυσού, πράγμα που δίνει μια άμεση ένδειξη κατά πόσο υπάρχει καρκίνος σε ένα άνθρωπο, ακόμη και αν δεν έχουν εκδηλωθεί συμπτώματα της νόσου. Αν υπάρχουν καρκινικά κύτταρα κάπου στο σώμα, ένα υγρό που χρησιμοποιείται στο τεστ, αλλάζει χρώμα σε ροζ και αποκαλύπτει έτσι την παρουσία τους αμέσως, ενώ αν υπάρχουν μόνο υγιή κύτταρα, το υγρό παίρνει μπλε χρώμα.

«Η τεχνική μάς επιτρέπει τη μη επεμβατική ανίχνευση του καρκίνου μέσα σε μόνο δέκα λεπτά από το πλάσμα του αίματος και τo DNA μέσα σε αυτό. Πιστεύουμε ότι η απλή αυτή μέθοδος μπορεί να αποτελέσει μια καλύτερη εναλλακτική λύση σε σχέση με τις υπάρχουσες τεχνικές για τη διάγνωση του καρκίνου», δήλωσε ο Τράου. Αν αυτό όντως συμβεί, τότε πολλές διερευνητικές βιοψίες (π.χ. του προστάτη) θα καταστούν περιττές, αφού ο γιατρός θα ξέρει ήδη αν κάποιος έχει καρκίνο ή όχι.

«Το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι πρόκειται για ένα πολύ φθηνό και υπερβολικά απλό τεστ, συνεπώς θα είναι δυνατό να υιοθετηθεί εύκολα στην κλινική πρακτική» δήλωσε η ερευνήτρια Λάουρα Καρασκόζα. «Αν αυτό το τεστ γίνει σε συνδυασμό με άλλα απλά τεστ, θα αποτελέσει ένα ισχυρό διαγνωστικό εργαλείο, το οποίο όχι μόνο θα αποκαλύπτει αν κάποιος έχει καρκίνο, αλλά επίσης το είδος και το στάδιο του καρκίνου» πρόσθεσε.

Θα χρειασθούν πάντως περαιτέρω κλινικές μελέτες σε περισσότερους ανθρώπους, προκειμένου το νέο τεστ να αξιοποιηθεί ευρύτερα.

Όταν κάποιος πάει σε ένα γιατρό για κάποιο πρόβλημα υγείας, υποτίθεται ότι θα πρέπει -για το δικό του καλό- να είναι ειλικρινής. Όμως, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική έρευνα, έως το 80% των ασθενών (δηλαδή οκτώ στους δέκα) λένε μικρά ή μεγαλύτερα ψέματα στους γιατρούς τους, επειδή όλο και κάτι θέλουν να κρύψουν με το οποίο νιώθουν άβολα.

Κλασική περίπτωση είναι η ανειλικρινής απάντηση που δίνουν οι ασθενείς στις ερωτήσεις του γιατρού «αν ασκούνται σωματικά», «τι τρώνε» ή «αν παίρνουν κανονικά τα φάρμακά τους».

Πέρα όμως από την παραπλάνηση του γιατρού για τις συνήθειές τους σχετικά με την άσκηση, τη διατροφή ή τη λήψη των φαρμάκων, πάνω από το ένα τρίτο των ανθρώπων δεν εκφράζουν ανοιχτά τη διαφωνία τους για τις συστάσεις του γιατρού σχετικά με την υγεία τους. Επίσης ουκ ολίγοι δεν παραδέχονται στον γιατρό ότι απλούστατα δεν καταλαβαίνουν τι τους λέει για την πάθησή τους ή τι τους συμβουλεύει.

Οι περισσότεροι παραδέχθηκαν ότι λένε ψέματα ή σιωπούν μπροστά στο γιατρό, επειδή δεν θέλουν να τους επικρίνει ή να γελοιοποιηθούν, ούτε έχουν όρεξη να τους βγάλει «διάλεξη» ο γιατρός για τις κακές συνήθειές τους όπως το κάπνισμα (που κατά βάθος δεν έχουν καμία πρόθεση να αλλάξουν…)

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Άντζελα Φέγκερλιν του Πανεπιστημίου της Γιούτα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό «JAMA Network Open», βάσισαν τα συμπεράσματά τους σε δύο εθνικές δειγματοληπτικές έρευνες, μία σε 2.011 άτομα με μέση ηλικία 36 ετών και μία σε 2.500 με μέση ηλικία 61 ετών.

Όπως διαπιστώθηκε, μεγαλύτερη πιθανότητα να αποκρύψουν την πραγματική εικόνα των συνηθειών και των απόψεών τους έχουν οι γυναίκες, οι νεότεροι σε ηλικία και όσοι έχουν άσχημη υγεία.

Οι ερευνητές δήλωσαν έκπληκτοι που ένα τόσο μεγάλο ποσοστό ανθρώπων αποκαλύπτεται ότι αποκρύβει πληροφορίες, ακόμη και τις πιο αθώες. Το πρόβλημα, όπως είπαν, είναι ότι η ανειλικρίνεια του ασθενούς δυσκολεύει το γιατρό να κάνει σωστά τη δουλειά του, εφόσον δεν έχει όλα τα δεδομένα στη διάθεσή του.

Τα παιδιά ηλικίας κάτω των 12 ετών δεν πρέπει να λαμβάνουν κωδεΐνη, μια δραστική ουσία που βρίσκεται σε ορισμένα φάρμακα για το βήχα και το άλγος, σύμφωνα οδηγία του αμερικανικού Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) που περιορίζει ακόμα περισσότερο τη χρήση της κωδεΐνης στα παιδιά.

Οι γονείς θα πρέπει να διαβάζουν προσεκτικά τις ετικέτες των συστατικών σε φάρμακα για τον πόνο και για τον βήχα ώστε να βεβαιωθούν ότι δεν περιέχουν κωδεΐνη, ή μια άλλη ουσία, που ονομάζεται tramadol, προτού δώσουν το φάρμακο στο παιδί τους.

Τι λέει ο FDA για την κωδεΐνη στα παιδιά
Ο FDA ανακοίνωσε αλλαγές ως προς τις οδηγίες του για την αναγραφή ουσιών στις ετικέτες των φαρμάκων που περιέχουν κωδεΐνη, λόγω των πολλών αναφορών ότι μερικά παιδιά αντιμετωπίζουν απειλητικά για τη ζωή τους προβλήματα αναπνοής και ακόμη και πεθαίνουν μετά τη λήψη φαρμάκων που περιέχουν κωδεΐνη!

Από το 1969 έως το 2015, ο FDA έλαβε 64 αναφορές σοβαρών αναπνευστικών προβλημάτων που συνδέονται με τη χρήση φαρμάκων που περιέχουν κωδεΐνη στα παιδιά. Στις περιπτώσεις αυτές περιλαμβάνονταν 24 θάνατοι. Οι περισσότερες περιπτώσεις σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών που συνδέονται με το φάρμακο εμφανίστηκαν σε παιδιά κάτω των 12 ετών, δήλωσε ο FDA.

Καμπανάκι και για άλλη ουσία
Εκτός από τις νέες προειδοποιήσεις για την λήψη κωδεΐνης από παιδιά, ο FDA προειδοποίησε επίσης για τη χρήση ενός άλλου φαρμάκου ανακούφισης του πόνου, που ονομάζεται τραμαδόλη (tramadol) σε παιδιά κάτω των 12 ετών και κατά της χρήσης και των δύο ουσιών (κωδεΐνη και τραμαδόλη) σε γυναίκες που θηλάζουν.

Τόσο η κωδεΐνη, όσο και η τραμαδόλη είναι τύποι φαρμάκων με οπιοειδή. Η κωδεΐνη βρίσκεται σε ορισμένα απλά φάρμακα για το βήχα, καθώς και σε συνταγογραφούμενα αναλγητικά φάρμακα. Η τραμαδόλη βρίσκεται σε ορισμένα φάρμακα που χορηγούνται με συνταγή και είναι εγκεκριμένη για χρήση μόνο σε ενήλικες.

Το 2013, ο FDA προειδοποίησε ότι δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στα παιδιά φάρμακα που περιέχουν κωδεΐνη, όπως για παράδειγμα ως αναλγητικό φάρμακο μετά από χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση των αμυγδαλών ή των αδενοειδών. Η σημερινή νέα προειδοποίηση είναι ευρύτερη γιατί λέει ότι τα φάρμακα που περιέχουν κωδεΐνη δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του πόνου ή του βήχα λόγω οποιασδήποτε αιτίας σε παιδιά κάτω των 12 ετών.

Κωδεΐνη, παχυσαρκία και υπνική άπνοια
Ο FDA ανακοίνωσε, επίσης, ότι η κωδεΐνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε εφήβους ηλικίας 12 έως 18 ετών εάν είναι παχύσαρκοι, ή έχουν παθήσεις, όπως αποφρακτική άπνοια ύπνου, ή σοβαρή πνευμονική νόσο, γεγονός που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο σοβαρών αναπνευστικών προβλημάτων.

Σε μητέρες που θηλάζουν συνιστάται επίσης να μην λαμβάνουν κωδεΐνη, ή τραμαδόλη, επειδή τα φάρμακα αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές παρενέργειες σε ορισμένα βρέφη, συμπεριλαμβανομένης της υπερβολικής υπνηλίας, σοβαρών αναπνευστικών προβλημάτων και θανάτων, ανέφερε ο FDA.

Μετάφραση/απόδοση από Iatropedia.gr με πληροφορίες από το http://www.livescience.com

«Μη φοβηθείς και μην αργήσεις γλυκοχαράζει η νίκη», αναφέρει χαρακτηριστικά για το θέμα σε συνέντευξη του στο Πρακτορείο Fm και στην εκπομπή της Τάνιας Μαντουβάλου «104,9 Μυστικά Υγείας» ο χειρουργός-ογκολόγος, διευθυντής Κλινικής Αντιμετώπισης Περιτοναϊκής Κακοήθειας και Χειρουργικής Ογκολογίας στο Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, Γιάννης Σπηλιώτης.

«Ο καρκίνος νικιέται, για να μην πω νικήθηκε. Στα επόμενα δέκα χρόνια θα είναι μία χρόνια νόσος», τονίζει ο κ. Σπηλιώτης, ο οποίος μίλησε στο Πρακτορείο 104,9 FM, με αφορμή την εισήγησή του για τον καρκίνο «Ποιος είσαι; Που ζεις; Πώς ζεις;» στο 2ο Διεθνές Συνέδριο Ιατρικής Πρωτοπορίας και Καινοτομίας AMLI 2018 (Athens Medical Leadership and Innovation Conference 2018), που πραγματοποιήθηκε από τις 23 έως τις 25 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Ο τίτλος της ομιλίας του αποτελεί και τον τίτλο του βιβλίου του, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ιανός» και πραγματεύεται τους μηχανισμούς του καρκίνου, απαντώντας σε κρίσιμα ερωτήματα που ταλανίζουν πολλούς συνανθρώπους μας που βιώνουν αυτή την περιπέτεια.

Έως και 30% των καρκίνων οφείλεται σε κληρονομική προδιάθεση

Το πρώτο ερώτημα «Ποιος είσαι» ερμηνεύεται σύμφωνα με τον κ. Σπηλιώτη ως ένα ερώτημα σχετικά με το γενετικό υπόβαθρο. «Έχει αποδειχθεί ότι ένα 25-30% των καρκίνων οφείλονται σε μία κληρονομική προδιάθεση, που κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να εκφραστεί. Έχοντας από τις αρχές του 2000 αποκωδικοποιήσει το ανθρώπινο γονιδίωμα, μπορούμε πια να έχουμε προγνωστικούς παράγοντες, και να κάνουμε έγκαιρη πρόληψη παρεμβαίνοντας σε αυτά τα άτομα, για να μην αναπτύξουν κακοήθειες. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι η Αντζελίνα Τζολί με τη διπλή μαστεκτομή, πριν από μερικά χρόνια». Ωστόσο όπως αναφέρει ο χειρουργός υπάρχουν και κάποια σύνδρομα, που έχουν κληρονομική προδιάθεση και «αν κάποιος σε μία οικογένεια εμφανίσει πχ ένα μυελοειδές καρκίνωμα του θυρεοειδούς, τότε αφαιρείται ο θυρεοειδής από όλη την οικογένεια». Το δεύτερο ερώτημα «Πού ζεις;» έχει να κάνει όπως λέει ο κ. Σπηλιώτης με τις περιβαλλοντικές συνθήκες, που σε κάποιες περιοχές ή υπό ορισμένες προϋποθέσεις, οι άνθρωποι αναπτύσσουν καρκίνο, για διάφορους λόγους.

Το ξύπνημα πριν τις έξι αυξάνει τις πιθανότητες καρκινογένεσης

Και το τρίτο ερώτημα «Πώς ζεις;» έχει να κάνει με τις συνήθειες της καθημερινότητας που επίσης μπορεί κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να ενεργοποιήσουν μηχανισμούς καρκινογένεσης. Ένα παράδειγμα, όπως λέει στο Πρακτορείο Fm ο κ. Σπηλιώτης, είναι το πρωινό ξύπνημα πριν τις έξι, που έχει φανεί ότι μπορεί να αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου, «γιατί στις έξι και τέταρτο ο εγκέφαλος μας δίνει εντολή στα επινεφρίδια, να εκκρίνουν την κορτιζόλη, που είναι η ορμόνη του στρες. Όταν κάποιος ξυπνήσει πεντέμισι δεν έχει αυτόn τον προφυλακτικό παράγοντα, και το στρες, το οποιοδήποτε στρες, μπορεί να ενεργοποιήσει μηχανισμούς καρκινογένεσης, πχ συναισθηματικό στρες. Το διαζύγιο αυξάνει τον επιπολασμό του καρκίνου του μαστού. Ή η απόλυση σε έναν άνδρα αυξάνει τον επιπολασμό στον καρκίνο του πνεύμονα. Άλλο παράδειγμα είναι η βαφή των μαλλιών περισσότερο από 9 φορές το χρόνο, που αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης λευχαιμιών».

Δεν σημαίνει βέβαια ότι όποιος βάφει τα μαλλιά του περισσότερες από εννέα φορές το χρόνο ή κάποιος που χώρισε θα πάθει οπωσδήποτε καρκίνο, τονίζει ο γιατρός. «Αλλά, ο τρόπος ζωής, η άσκηση, η σωστή διατροφή, παίζουν σημαντικό ρόλο στην πρόληψη. Χρειάζεται υγειονομική διαφώτιση στο επίπεδο του Λυκείου, για μία σειρά από πράγματα όπως το κάπνισμα, το να οδηγείς χωρίς κράνος μοτοσυκλέτα κλπ».

«Μη φοβηθείς και μην αργήσεις γλυκοχαράζει η νίκη»

Όσον αφορά το «γιατί σε εμένα», ένα ερώτημα που ταλανίζει τις ψυχές και το μυαλό πολλών ασθενών ο Γ. Σπηλιώτης λέει χαρακτηριστικά: «Το γιατί σε μένα το οποίο το έθεσε και μετάνιωσε την ίδια στιγμή ο Μακαριστός Χριστόδουλος, είναι γιατί όλοι μας έχουμε την ψευδαίσθηση της αθανασίας. Δημιουργηθήκαμε καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Ξεχάσαμε όμως ότι το καθ’ ομοίωση δεν είναι ενδεχόμενα της παρούσης στιγμής, αλλά κάπου στο μέλλον. Ο καρκίνος νικιέται, για να μην πω νικήθηκε. Στα επόμενα δέκα χρόνια ο καρκίνος θα είναι μία χρόνια νόσος. Όπως ήταν παλιά η φυματίωση, όπως είναι τώρα ο σακχαρώδης διαβήτης. Θα ζεις 25-30 χρόνια και μπορεί να πεθαίνεις είτε από επιπλοκή του καρκίνου ή από κάποιο άλλο πρόβλημα». Έχουμε κατορθώσει και είμαστε σε μία λεωφόρο νίκης. Από το 1970 έως το 2010 «δώσαμε» 15 χρόνια επιπλέον ζωής, τονίζει ο διακεκριμένος χειρουργός, εξηγώντας ότι το 70 ασθενείς πέθαιναν σε έξι μήνες ή ένα χρόνο, ενώ το 2010 αντίστοιχοι ασθενείς μπορεί να «κέρδισαν» 15 και 16 χρόνια. «Και αυτό που εγώ λέω για τον καρκίνο είναι: Μη φοβηθείς και μην αργήσεις γλυκοχαράζει η νίκη».

https://www.aftodioikisi.gr

Τις περισσότερες φορές που έχετε πονοκέφαλο, ή στομαχόπονο, ή οποιουδήποτε άλλο πόνο στο σώμα, ο γιατρός θα σας συστήσει εκτός των άλλων να πάρετε κάποιο αναλγητικό για να σας ανακουφίσει από τον πόνο.

Όμως τα παυσίπονα δεν είναι “πανάκεια”. Πρέπει να γνωρίζετε πότε πρέπει να παίρνετε το καθένα και τι ακριβώς κάνει αυτό που παίρνετε.

Για πόνο που σχετίζεται με φλεγμονή, όπως πόνος στην πλάτη ή ο πονοκέφαλος, η παρακεταμόλη και τα αντιφλεγμονώδη παυσίπονα λειτουργούν καλύτερα. Εάν ο πόνος προκαλείται από ευαίσθητα ή κατεστραμμένα νεύρα, όπως στην περίπτωση του έρπητα ζωστήρα ή της ισχιαλγίας, τότε χρειάζεστε φάρμακα που χρησιμοποιούνται επίσης για την επιληψία και την κατάθλιψη. Αυτά τα χάπια αλλάζουν τον τρόπο που λειτουργεί το κεντρικό νευρικό σύστημα.

Ο στόχος της λήψης οποιουδήποτε φαρμάκου είναι να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής σας. Όλα τα παυσίπονα έχουν πιθανές παρενέργειες, γι' αυτό και πρέπει να σταθμίζετε κάθε φορά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της λήψη τους.

Δείτε μια λίστα με τα πιο βασικά αναλγητικά που κυκλοφορούν και μάθετε τι ακριβώς είναι και κάνει το κάθε ένα από αυτά:
Παρακεταμόλη
Η παρακεταμόλη χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των πονοκεφάλων και των περισσοτέρων μη-νευρικών πόνων. Δύο ταμπλέτες παρακεταμόλης έως και τέσσερις φορές την ημέρα είναι μια ασφαλής δοσολογία για τους ενήλικες. Ανεπιθύμητες παρενέργειες δεν είναι συχνές και αυτή η δοσολογία μπορεί να λαμβάνεται τακτικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η υπερβολική δόση παρακεταμόλης μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες, όμως, γι' αυτό μην μπείτε στον πειρασμό να αυξήσετε τη δόση, απλά και μόνο επειδή ο πόνος σας είναι έντονος. Αν ο πόνος διαρκεί για περισσότερες από τρεις ημέρες, δείτε τον γιατρό σας.

Ιβουπροφαίνη

Τα λεγόμενα μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), όπως η ιβουπροφαίνη, η δικλοφενάκη και η ναπροξένη, λειτουργούν καλύτερα όταν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις μιας φλεγμονώδους αιτίας του πόνου, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με την αρθρίτιδα ή με έναν τραυματισμό. Δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα, εκτός εάν έχετε φλεγμονή. Αν τα πάρετε για μεγάλα χρονικά διαστήματα, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος στομαχικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένης της αιμορραγίας και των προβλημάτων στα νεφρά και την καρδιά. Μην παίρνετε περισσότερο από τη συνιστώμενη δόση, καθώς αυτό θα αυξήσει τον κίνδυνο σοβαρών παρενεργειών.

Ασπιρίνη
Η ασπιρίνη παράγει τον ίδιο τύπο παρενέργειες όπως τα άλλα ΜΣΑΦ, αλλά δεν είναι τόσο αποτελεσματική ως παυσίπονο, το οποίο σημαίνει ότι συνήθως δεν συνταγογραφείται για τον πόνο. Είναι επικίνδυνη για τα παιδιά κάτω των 16 ετών και η δοσολογία της για τα παιδιά θέλει μεγάλη προσοχή και πάντα την συμβουλή ενός γιατρού.

Κωδεΐνη
Η κωδεΐνη δεν λειτουργεί πολύ καλά από μόνη της. Λειτουργεί καλύτερα όταν συνδυάζεται με την παρακεταμόλη σε ένα χάπι. Μπορείτε να αγοράσετε τέτοια χάπια (με παρακεταμόλη και χαμηλή δόση κωδεΐνης) άνω από το φαρμακείο. Μια υψηλότερη δόση κωδεΐνης πρέπει πάντα να συνταγογραφηθεί. Άλλα μέσης ισχύος συνταγογραφούμενα παυσίπονα περιλαμβάνουν την τραμαδόλη και την διυδροκωδεΐνη. ΠΡΟΣΟΧΗ: Όλα αυτά τα παυσίπονα μπορεί να προκαλέσουν εξάρτηση, πράγμα που σημαίνει ότι όταν σταματήσετε τη λήψη τους μπορεί να αισθανθείτε αδιαθεσία για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Εάν νιώθετε ότι χρειάζεστε όλο και περισσότερα από αυτά τα φάρμακα, επικοινωνήστε άμεσα με τον γιατρό σας για συμβουλές.

Διαλυτά παυσίπονα
Τα αναβράζοντα παυσίπονα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι και μπορεί να περιέχει έως 1g αλάτι ανά δισκίο. Το υπερβολικό αλάτι μπορεί να αυξήσει την αρτηριακή σας πίεση, η οποία με τη σειρά της μπορεί να σας θέσει σε αυξημένο κίνδυνο άλλων προβλημάτων υγείας, όπως οι καρδιακές παθήσεις και τα εγκεφαλικά επεισόδια. Αν έχετε λάβει οδηγίες από τον γιατρό σας να προσέχετε γενικώς την λήψη αλατιού, ίσως θα πρέπει να μην παίρνετε αναβράζοντα παυσίπονα. Προτού, ωστόσο, πάρετε οποιαδήποτε πρωτοβουλία, συμβουλευτείτε πάντα τον γιατρό σας.

Μορφίνη
Η μορφίνη και τα παρεμφερή φάρμακα (για παράδειγμα, η οξυκωδόνη, η φαιντανύλη και η βουπρενορφίνη) είναι τα ισχυρότερα παυσίπονα που υπάρχουν. Μερικά διατίθενται ως επιθέματα, αλλά όλα λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο και θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο σε περιπτώσεις πολύ έντονου πόνου.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυτά είναι φάρμακα που θα πρέπει ΠΑΝΤΑ να τα παίρνετε με συνταγή γιατρού και μόνο! Η δόση και η απόκριση του οργανισμού σας σε αυτά θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά από τον γιατρό σας. Αυτά τα φάρμακα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο ως μέρος μιας μακροπρόθεσμης θεραπείας για τη διαχείριση του πόνου σας.

Μετάφραση/απόδοση από Iatropedia με πληροφορίες από το http://www.nhs.uk