Στην τελευταία έκθεσή της με τον τίτλο «Η ελπίδα μας διαλύθηκε», η οργάνωση αναφέρεται στους 60.000 πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα μας, η οποία έχει μετατραπεί σε «αποθήκη ψυχών».

Επίσης επισημαίνει ότι εάν το πρόγραμμα μετεγκατάστασης συνεχίσει να προχωρά με τους ίδιους αργούς ρυθμούς, τότε οι πρόσφυγες θα φύγουν από την Ελλάδα σε 18 χρόνια.

«Η ανθρωπιστική κρίση που αυτοί οι άνδρες, γυναίκες και παιδιά αντιμετωπίζουν στην Ελλάδα αποτελεί λαμπρό παράδειγμα της συλλογικής αποτυχίας των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να ανταποκριθούν στη δέσμευσή τους να μοιράσουν την ευθύνη και να παρέχουν προστασία στους πρόσφυγες» επισημαίνει η οργάνωση.
Με βάση τα στοιχεία, μέχρι τις 14 Σεπτεμβρίου, παρά τις δεσμεύσεις για 66.400 μετεγκαταστάσεις σε διάστημα διετίας, μόλις 3.734 έχουν φύγει για άλλες χώρες της ΕΕ, δηλαδή ένα ποσοστό 5,6%. Τέσσερις χώρες (Αυστρία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σουηδία) δεν έχουν δεχθεί κανέναν πρόσφυγα, μόλις τρεις έχουν φύγει για τη Σλοβακία και έξι για τη Βουλγαρία, ενώ η Γερμανία, που έχει δεσμευτεί για υποδοχή 17.209 προσφύγων από την Ελλάδα, έχει ανοίξει μόλις 195 θέσεις. Οι συντάκτες της έκθεσης καλούν την Ευρώπη να επιδείξει πολιτική βούληση και να εφαρμόσει τις λύσεις που υπάρχουν. Σε αντίθετη περίπτωση προειδοποιούν ότι η κατάσταση θα μετατραπεί σε μια μακροχρόνια τραγωδία για τους πρόσφυγες.
Ευάλωτες ομάδες
«Σε 18 χρόνια θα φύγουν οι πρόσφυγες από την Ελλάδα»
Στις δομές φιλοξενίας βρίσκονται και άτομα που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, ωστόσο δεν αναγνωρίζονται με συστηματικό τρόπο και δεν τους παρέχονται οι εξειδικευμένες υπηρεσίες που χρειάζονται, με αποτέλεσμα να τίθενται σε αυξανόμενο κίνδυνο. Ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες βρίσκονται 1.489 ασυνόδευτα ανήλικα, έγκυες γυναίκες, θύματα βασανισμών και βίας, άνθρωποι με αναπηρία ή χρόνιες παθήσεις και ανύπαντρες μητέρες. Πολλές οικογένειες έχουν χωριστεί, ενώ πολλοί πρόσφυγες αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας λόγω του αποχωρισμού με τους δικούς τους ανθρώπους.

«Μένοντας μαζί ως οικογένεια είναι ζωτική ανάγκη για τους πρόσφυγες που προσπαθούν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους. Ωστόσο οι αιτούντες διεθνή προστασία με κοντινούς συγγενείς σε άλλα μέρη της Ευρώπης, κυρίως στη Γερμανία, βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα επί μήνες εν μέσω αυξανόμενων φόβων ότι δεν θα μπορέσουν να ενωθούν με τους αγαπημένους τους σύντομα. Οι συνέπειες στη σωματική και ψυχική υγεία, κυρίως των παιδιών, είναι τεράστιες. Η Διεθνής Αμνηστία διαπίστωσε ότι τα άτομα που βιώνουν για μεγάλη περίοδο χωρισμό με την οικογένειά τους δεν υποφέρουν μόνο από το τραύμα του πολέμου, αλλά και από οξύ στρες, άγχος και κατάθλιψη» σημειώνει με δραματικούς τόνους η οργάνωση.

Την ίδια ώρα, οι αιτήσεις ασύλου που κατατέθηκαν στην Ελλάδα κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2016 κατέγραψαν αύξηση 132% και φτάνουν στις 12.015, έναντι 5.190 το πρώτο τρίμηνο. Με βάση τα στοιχεία της Eurostat, 8.000 αιτήσεις (67%) κατατέθηκαν από Σύρους, 1.100 (9%) από Ιρακινούς και 620 (5%) από Πακιστανούς.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, 305.700 άτομα κατέθεσαν αίτηση ασύλου κατά το ίδιο διάστημα, σημειώνοντας αύξηση 6%. Πρώτοι είναι οι Σύροι με 90.500 αιτήσεις και ακολουθούν οι Αφγανοί (50.300) και οι Ιρακινοί (34.300). Από τις χώρες της ΕΕ, η Γερμανία δέχθηκε το 61% των αιτήσεων που υπεβλήθησαν (187.000) και ακολουθούν η Ιταλία, η Γαλλία, η Ουγγαρία και η Ελλάδα.

ethnos.gr