Όπως είχαμε προαναφέρει ο Jeo είναι ένας ταλαντούχος νέος του νησιού μας και δεν παύει να μας εντυπωσιάζει καθημερινά με τα έργα του.
Η φωτογραφία είναι η ένωση της τέχνης με την επιστήμη. Οι μεγάλες σκέψεις προέρχονται από την καρδιά, είπε ο Vauvenargues.
Η φωτογραφία είναι τέχνη, πάθος, έρωτας, ματαιοδοξία, αγάπη για τη στιγμή, ελατήριο για τη φαντασία, πρόκληση!
Είναι αλήθεια και ψέμα μαζί όπως είναι και κάθε μορφή τέχνης. Από τη μία είναι ένα χαρτί γεμάτο χημικά και χρώματα, ενώ από την άλλη είναι μια συλλογή συναισθημάτων.
Τι είναι αυτό που βλέπει ο Jeo και μπορεί και απαθανατίζει στις στιγμές και δεν μπορούμε εμείς;
Το έχω αναρωτηθεί ακόμα και εγώ αλλά απάντηση δεν βρίσκω, έτσι λοιπόν τον ρώτησα για κάποιες από τις φωτογραφίες του για να μου πει τι τον ώθησε για ένα τέτοιο αποτέλεσμα!

Στην φωτογραφία βλέπουμε μια κοπέλα (Ελευθερία Χατζηγιακουμή) να ράβει με μια ραπτομηχανή, τι σε έμπνευσε σε αυτήν την φωτογραφία;

Jeo: Η φωτογραφία αυτή είναι βασισμένη στο πως έχω αποτυπωμένη την εικόνα της γιαγιάς μου όταν ήταν νέα, μετανάστρια όπου εργαζόταν σε εργοστάσιο ραπτικής. Επειδή γνωρίζω πως οι περισσότερες γυναίκες της εποχής εκείνης είχαν ως κύρια ασχολία την ραπτική, θέλησα να αποτυπώσω τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής, θαυμάζοντας ότι παρόλο την σκληρή τους δουλειά, πάντα έδειχναν περιποιημένες.

(Στέλιος Τίγκας) η μαγεία στη φωτογράφιση τις περισσότερες φορές κρύβεται μέσα στην φύση, πες μας μερικά λόγια για την συγκεκριμένη..

Jeo: Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχτηκε μέσα στα στάσιμα νερά της πισίνας του παλιού waterpark και το τοπίο είναι αληθινό.
Αυτή η εικόνα δηλώνει την αντίθεση ανάμεσα στο κατάλευκο σώμα το οποίο βρίσκεται μέσα σε έναν βάλτο, και ταυτόχρονα η ομοιότητα του ανθρώπινου σώματος με τη φύση. Παρόλο που η ανθρωπότητα εξελίσσεται, ο άνθρωπος πάντοτε θα αποτελεί ένα κομμάτι της φύσης.

Ένα αγόρι να κάθεται σε μια καρέκλα και.... μελαγχολία, πόνος, θλίψη, μοναξιά; ποια συναισθήματα εκφράζουν στην συγκεκριμένη εικόνα;

Jeo: Σε αυτή τη φωτογραφία θέλω να εκφράσω μια προσωπική αντίληψη για το πώς είναι ο κόσμος σήμερα. Ζούμε κλεισμένοι μέσα σε ένα ''κουτί'' και αντί να ζήσουμε την κάθε στιγμή, αντιθέτως είμαστε εμείς οι ίδιοι οι θεατές όπου κοιτάμε μέσα από ένα παράθυρο την ζωή μας να κυλά, στέκοντας ανέκφραστοι.

Αυτή η εικόνα με παροτρύνει σε έργο τέχνης, είναι μια φωτογραφία που θα έβλεπα σε πασίγνωστο περιοδικό που θα είχε να κάνει με την κουλτούρα την τέχνη και τα παλιά κλασικά τα χρόνια, ποιος ήταν ο τρόπος σκέψης σου για μια τέτοια δημιουργία;

Jeo: Η συγκεκριμένη φωτογραφία θίγει την καταπίεση και την έλλειψη ελευθερίας των γυναικών την εποχή που ακόμα η γυναίκα θεωρούνταν κατώτερο ον, χωρίς κανένα δικαίωμα. Στη συγκεκριμένη εικόνα αποτυπώνεται η ανάγκη να σπάσουν τα δεσμά της καταπίεσης και να βγουν από τη ''φυλακή'' στην οποία ζούσαν εγκλωβισμένες. Πιο συγκεκριμένα τα πολύ κλειστά ρούχα αντιπροσωπεύουν την καταπίεση. Το γυμνό σώμα καθώς και η ένταση στο χέρι δηλώνουν την έντονη ανάγκη για ελευθερία.

Στην συγκεκριμένη φωτογραφία στο Facebook σου, έχεις δώσει τίτλο "Nymph: The rise of spring" εγώ προσωπικά εντυπωσιάστηκα όταν
την είδα για πρώτη φορά. Πιστεύω πως ένας άνθρωπος για να μπορεί να βγάλει αυτό το αποτέλεσμα πρέπει να έχει μεγάλο χάρισμα, πες μας τι σε ενέπνευσε...

Jeo: Η συγκεκριμένη εικόνα αναφέρεται σε έναν πλαστό κόσμο στον οποίο παρουσιάζεται ένα φανταστικό πρόσωπο, μια νύμφη η οποία συμβολίζει την άνοιξη καθώς απαλλάσσει τον χειμώνα από τα καθήκοντά του, ξυπνώντας με το πέρασμά της κάθε ζωντανό οργανισμό, δίνοντας στον κόσμο της ξανά χρώμα και ζωντάνια.

Όποιος θέλει να παρακολουθεί της καινούργιες δουλειές του Jeo μπορεί να τον ακολουθήσει στο Facebook ΕΔΩ.