Το ερυσίπελας είναι μια λοίμωξη του δέρματος και των ιστών που βρίσκονται κάτω από αυτό και ονομάζονται υποδόριοι, που παρατηρείται στο πρόσωπο και προκαλείται από βακτήρια που ονομάζονται στρεπτόκοκκοι.

Επάνω στο δέρμα ζουν σε φυσιολογικές συνθήκες πολλοί μικροοργανισμοί ανάμεσα στους οποίους είναι και οι στρεπτόκοκκοι. Όταν στο δέρμα παρουσιάζονται μικρές ρωγμές και βλάβες, οι μικροοργανισμοί βρίσκουν την ευκαιρία να εισβάλουν στο δέρμα και να προκαλέσουν τη λοίμωξη.

Συμπτώματα
-Έντονη φλεγμονή του δέρματος και των υποδόριων ιστών
-Υψηλός πυρετός, ο οποίος είναι κατά κανόνα πολύ υψηλός και συνοδεύεται από ρίγη και εφιδρώσεις.
-Έντονα κόκκινο εξάνθημα κατά κανόνα στο πρόσωπο και τα μάγουλα και σπανιότερα σε άλλες περιοχές. Μπορεί μάλιστα να είναι ιδιαίτερα εκτεταμένο και να συνοδεύεται από σημαντικό πρήξιμο του προσώπου.

Διάγνωση
Συνήθως η κλινική εικόνα της λοίμωξης είναι χαρακτηριστική και αρκεί στο γιατρό ώστε να διαγνώσει την πάθηση. Σε περιπτώσεις που υπάρχει αμφιβολία, μπορεί να χρειαστούν εξετάσεις αίματος.

Αντιμετώπιση
Σε μερικές περιπτώσεις η λοίμωξη είναι βαθιά και δυνητικά θανατηφόρα. Υποτροπιάζουσες λοιμώξεις συμβαίνουν σε 18-30% και μπορεί να προκαλέσουν πάχυνση δέρματος και απόφραξη λεμφαγγείων.
Επειδή η λοίμωξη μπορεί να απειλήσει σοβαρά την υγεία, πρέπει να αντιμετωπίζεται πάντα με αντιβιοτικά. Ταυτόχρονα χρησιμοποιούνται ψυχρά επιθέματα στην περιοχή του εξανθήματος και αναλγητικά-αντιπυρετικά για να ανακουφίσουν τον πόνο και τον πυρετό.

onmed.gr

Η περιτονίτιδα είναι ένα σοβαρό και επείγον ιατρικό περιστατικό που πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως.

Η περιτονίτιδα (peritonitis) είναι μία φλεγμονή, είτε περιορισμένη είτε εξαπλωμένη, του περιτοναίου (peritoneum), της μεμβράνης που επικαλύπτει τα κοιλιακά όργανα και την κοιλότητα της κοιλιάς.
Αίτια
Η περιτονίτιδα προκαλείται συχνά από βακτηριακή λοίμωξη της κοιλότητας του περιτοναίου. Τα βακτήρια εισέρχονται από μία διάτρηση της γαστρεντερικής οδού, που συνήθως προκαλείται από ρήξη της σκωληκοειδούς απόφυσης ή κοιλιακό τραύμα. Μπορεί επίσης να προκληθεί από σοβαρή αντίδραση που σχετίζεται με την απελευθέρωση παγκρεατικών ενζύμων, πεπτικών ενζύμων ή χολής. Τα άτομα που πάσχουν από ερυθηματώδη λύκο έχουν κρίσεις περιτονίτιδας.
Συμπτώματα
-Αυξανόμενος κοιλιακός πόνος
-Διογκωμένη και ευαίσθητη κοιλιά
-Ναυτία και έμετος
-Αδυναμία αποβολής κοπράνων ή αερίων
-Πυρετός
-Χαμηλή πίεση
-Δίψα
Το πιο συχνό αίτιο περιτονίτιδας είναι οι διατρήσεις που σχετίζονται με τη σκωληκοειδίτιδα, την εκκολπωματίτιδα ή το πεπτικό έλκος. Περιτονίτιδα μπορεί να προκαλέσει επίσης η απόφραξη του εντέρου με αποτέλεσμα τη γάγγραινα και τη διάτρηση του εντέρου.
Η διάγνωση γίνεται μέσω εξετάσεων αίματος και ακτινογραφιών.
Αντιμετώπιση
Επειδή η περιτονίτιδα είναι επείγουσα κατάσταση, αντιμετωπίζεται συνήθως με χειρουργείο, είτε για να αφαιρεθεί η αιτία του προβλήματος, όπως η ρήξη της σκωληκοειδούς απόφυσης, είτε για να διορθωθεί κάποιο τραύμα, όπως η διάτρηση στο στομάχι ή στο έντερο.
Παράλληλα χορηγούνται αντιβιοτικά, για την αντιμετώπιση της λοίμωξης.

onmed.gr

Την πρώτη παγκόσμια εκστρατεία για καλύτερη χρήση των αντιβιοτικών πραγματοποίησε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας από 16 έως 22 Νοεμβρίου 2015, θέλοντας να υπενθυμίσει σε όλους μας ότι τα αντιβιοτικά δεν είναι καραμέλες και δεν έχει νόημα να τα παίρνουμε όταν έχουμε «μπούκωμα», συνάχι και άλλα κοινά συμπτώματα ιώσεων.

Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις όμως, αφού σε κάθε λοίμωξη του αναπνευστικού ο κύριος φόβος είναι μη τυχόν εμφανιστεί καμιά βαριά επιπλοκή όπως η πνευμονία.

Η καθηγήτρια Παθολογίας & Λοιμώξεων Ελένη Γιαμαρέλλου, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χημειοθεραπείας, εξηγεί ποια είναι τα ύποπτα συμπτώματα και πως μπορούμε να προστατευθούμε από αυτήν.

Πόσο συχνή είναι η πνευμονία;

Διεθνείς στατιστικές υπολογίζουν ότι σε όλο τον κόσμο προσβάλλει περίπου 450 εκατομμύρια ανθρώπους τον χρόνο (ή έναν στους 15 κατοίκους του πλανήτη), με τα ποσοστά της να είναι υψηλότερα στα μικρά παιδιά στις αναπτυσσόμενες χώρες και στους ηλικιωμένους στις ανεπτυγμένες.

Στο 60-80% των περιπτώσεων οφείλεται στον πνευμονιόκοκκο, που είναι και το μικρόβιο που συχνότερα επιπλέκει τις ιώσεις (κρυολόγημα) και τη γρίπη. Σε τέτοια περίπτωση, το περίπου 10% όσων την εκδηλώνουν πεθαίνουν ακόμα κι αν πάρουν σωστά αντιβιοτικά, κυρίως εξαιτίας μικροβιαιμίας (μπαίνει το υπαίτιο μικρόβιο στο αίμα τους).

Για ποιους είναι πιο επικίνδυνη;

Τον υψηλότερο κίνδυνο θανάτου διατρέχουν τα άτομα στα οποία δεν υπάρχει ή δεν λειτουργεί καλά ο σπλήνας, ο οποίος είναι ένα σημαντικό όργανο του ανοσοποιητικού. Αυτό μπορεί να συμβεί εξαιτίας τροχαίου και ορισμένων αιμοσφαιρινοπαθειών (δρεπανοκυτταρική και μικροδρεπανοκυτταρική αναιμία) οι οποίες είναι συχνές στην Ελλάδα και προκαλούν λειτουργική ασπληνία, δηλαδή παρότι υπάρχει ο σπλήνας, είναι αδρανής.

Ποιες είναι οι άλλες ομάδες υψηλού κινδύνου για βαριά πνευμονία;

Οι καρδιοπαθείς (κυρίως όσοι έχουν καρδιακή ανεπάρκεια), οι πάσχοντες από ΧΑΠ, χρόνια ηπατοπάθεια, χρόνια νεφροπάθεια ή αρρύθμιστο σακχαρώδη διαβήτη, οι ηλικιωμένοι και όσοι είναι σοβαρά ανοσοκατασταλμένοι (συμπεριλαμβάνονται όσοι παίρνουν χρονίως κορτιζόνη για οποιονδήποτε λόγο ή κάνουν θεραπεία για καρκίνο, ασθενείς με αιματολογικές κακοήθειες όπως τα λεμφώματα, οι ασθενείς με HIVλοίμωξη κ.ά.)

Ποια είναι τα ύποπτα συμπτώματα;

Αυτή την εποχή και μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου που θα εμφανιστεί η γρίπη στην Ελλάδα, έχουμε μόνο ιώσεις που ενδέχεται να επιπλακούν με πνευμονία από βακτήρια. Επομένως το κλειδί είναι ο υψηλός πυρετός, διότι οι ιώσεις δεν κάνουν 39 πυρετό. Ο πυρετός μπορεί να εμφανισθεί απότομα ή έπειτα από μέρες συμπτωμάτων. Πρακτικά αυτό σημαίνει:

* Όταν ένας άνθρωπος παρουσιάζει ξαφνικά 39 βαθμούς Κελσίου, με ή χωρίς βήχα, πόνο στα πλευρά (πλευριτικός πόνος) και δύσπνοια που επιδεινώνονται μαζί με τον πυρετό, πρέπει να πάει στον γιατρό. Ειδικά στους πάσχοντες από ΧΑΠ ή καρδιοπάθεια οι οποίοι ήδη έχουν δύσπνοια, ο απότομος πυρετός με επιδείνωση της δύσπνοιας είναι πολύ ύποπτος.

* Όταν ένας άνθρωπος έχει ίωση (λ.χ. συνάχι, ξερόβηχας στην αρχή, πονάει ο λαιμός και είναι κόκκινος, πονάνε τα κόκαλα και οι μύες, νιώθει κακουχία, έχει δέκατα δηλαδή θερμοκρασία μέχρι το πολύ 38 βαθμούς Κελσίου) και ξαφνικά 4-7 μέρες αργότερα, όταν νομίζει ότι είναι καλύτερα ή έστω σταθερά κάνει απότομα υψηλό πυρετό, με ή χωρίς δύσπνοια, απαιτείται αμέσως έλεγχος από γιατρό.

Η γρίπη μπορεί εξ αρχής να προκαλέσει πολύ υψηλό πυρετό, αλλά θα πρέπει να είναι η εποχή της (από τέλη Δεκεμβρίου έως αρχές Μαρτίου για την Ελλάδα) για να μας προσβάλλει. Επιπλέον, η γρίπη μπορεί από την αρχή να προκαλέσει πνευμονία εξαιτίας του ίδιου του ιού της ή στην πορεία της να επιπλακεί από πνευμονιόκοκκο και πολύ σπανιότερα από σταφυλόκοκκο.

Ο γενικός κανόνας είναι ότι την εποχή της γρίπης, όποιος παρουσιάζει υψηλό πυρετό πρέπει να πάει αμέσως στον γιατρό. Το ίδιο κι αν νιώσει δύσπνοια, ανεξαρτήτως αν έχει πυρετό ή πάσχει από χρόνιο πρόβλημα υγείας, ή αν χειροτερέψει απότομα ή υποχωρήσει ο πυρετός και επανεμφανιστεί σε λίγες μέρες.

Μπορεί να την αποτρέψει η προληπτική αντιβίωση;

Όχι μόνο δεν αποτρέπει την πνευμονία η προληπτική λήψη αντιβιοτικών, αλλά αν εμφανιστεί τα αντιβιοτικά που θα έχουν ληφθεί για πρόληψη δεν θα είναι πια δραστικά εναντίον της.

Υπάρχουν τρόποι ενίσχυσης του ανοσοποιητικού;

Στα γενικά μέτρα συμπεριλαμβάνονται αποφυγή του καπνίσματος (οι πνευμονίες είναι πιο συχνές στους καπνιστές), υγιεινή διατροφή και άσκηση, αλλά το σημαντικότερο απ’ όλα να κάνουμε τα εμβόλια της γρίπης και της πνευμονίας (δηλαδή του πνευμονιοκόκκου) αναλόγως με τις συστάσεις του Εθνικού Προγράμματος Εμβολιασμού Ενηλίκων.

Σε γενικές γραμμές, το αντιγριπικό εμβόλιο συνιστάται σε όλα τα άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών, στους χρονίως πάσχοντες ανεξαρτήτως ηλικίας (συμπεριλαμβανομένων των παχύσαρκων ατόμων και των διαβητικών), στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό και στις εγκύους σε οποιοδήποτε τρίμηνο (υπάρχει κίνδυνος να χάσουν το παιδί, αν αρρωστήσουν). Το εμβόλιο πρέπει να γίνεται το δεύτερο 15θημερο του Νοεμβρίου ώστε να κρατήσει έως το τέλος της εποχής της γρίπης.

Τα εμβόλια για την πνευμονία είναι δύο, το 13δύναμο και το 23δύναμο. Στους ενήλικες πρέπει να γίνεται μία δόση του 13δύναμου από τις ίδιες ομάδες υψηλού κινδύνου, συν τους συστηματικούς καπνιστές ανεξαρτήτου ηλικίας και όλα τα άτομα άνω των 65 ετών. Έξι έως 12 μήνες αργότερα πρέπει να γίνει η πρώτη δόση του 23δύναμου εμβολίου και, αναλόγως με την ηλικία, επαναληπτικές δόσεις στα 5 και στα 10 χρόνια (εκτός κι αν κάποιος είναι άνω των 65 ετών, οπότε θα κάνει και το 23δύναμο μία φορά). Αν κάποιος κάνει πρώτα το 23δύναμο, πρέπει να περιμένει ένα χρόνο για να κάνει το 13δύναμο.

Τα εμβόλια είναι ασφαλή, απαραίτητα και καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία δωρεάν.

Πηγή: tanea.gr

Μέχρι να φτάσουμε στο χειμώνα , ερχόμαστε αντιμέτωποι με διάφορες ιώσεις και κρυολογήματα που μας ταλαιπωρούν με συμπτώματα όπως το συνάχι, ο βήχας, ο πονόλαιμος, ο πυρετός κ.α. Έχετε σκεφτεί ότι αυτά τα συμπτώματα μπορεί να μην είναι και τόσο αθώα;

Τότε κάνουμε λόγο για σοβαρότερες περιπτώσεις, όπου τα μικρόβια καταφέρνουν να φτάσουν μέχρι και τους πνεύμονες. Ο λόγος για τις λοιμώξεις του αναπνευστικού.

Οι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα παθήσεων, από το κοινό κρυολόγημα μέχρι την πνευμονία και διακρίνονται σε δυο κατηγορίες, του ανώτερου και του κατώτερου αναπνευστικού, οι οποίες χρήζουν ειδικής αντιμετώπισης.

Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού αφορούν τον ρινικό βλεννογόνο, το φάρυγγα, το λάρυγγα, τις αμυγδαλές, την τραχεία, προκαλώντας παθήσεις που αντίστοιχα ονομάζουμε ρινίτιδα, φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα και τραχειοβρογχίτιδα.
Οι λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού αφορούν τους πνεύμονες. Πρόκειται για σοβαρά νοσήματα, που συνήθως οφείλονται σε μικρόβια και όχι σε ιούς, είναι δηλαδή μικροβιακές λοιμώξεις

Ένα από τα κύρια συμπτώματα της λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος είναι συνήθως ο βήχας. Άλλα συμπτώματα είναι η ρινική συμφόρηση και καταρροή, ο πυρετός, ο πονοκέφαλος, οι μυαλγίες-αρθραλγίες. Τα συμπτώματα κορυφώνονται κατά κανόνα ύστερα από 2-3 ημέρες και στη συνέχεια σταδιακά υποχωρούν.

Ωστόσο, ο βήχας ενδέχεται να επιμένει και μετά την ίαση της λοίμωξης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η φλεγμονή των αεραγωγών, που προκλήθηκε από τη λοίμωξη, πιθανώς να χρειάζεται χρόνο μέχρι να επιλυθεί. Μπορεί να χρειαστούν 2-3 εβδομάδες, αφότου περάσουν τα υπόλοιπα συμπτώματα, μέχρι να υποχωρήσει εντελώς και ο βήχας. Μερικές φορές η λοίμωξη μεταφέρεται στον πνευμονικό ιστό, στα ιγμόρεια ή στα αυτιά. Τα βακτήρια ευδοκιμούν στη βλέννα και γι' αυτόν το λόγο κάποιοι αναπτύσσουν δευτερογενείς βακτηριακές λοιμώξεις των ιστών του πνεύμονα (πνευμονία), των αυτιών ή των ιγμορείων

Τα αντιβιοτικά είναι φάρμακα που πρέπει όμως να χορηγούνται σε περιπτώσεις μικροβιακών λοιμώξεων και πάντα κατόπιν ιατρικής συμβουλής. Χορηγούνται κυρίως σε ειδικές περιπτώσεις, όπως σε ηλικιωμένα ή εξασθενημένα άτομα όπου μια ιογενής λοίμωξη μπορεί να μετατραπεί σε μικροβιακή και τότε η αντιβίωση κρίνεται άκρως απαραίτητη.

Για την αντιμετώπιση των βλεννών μπορούν να χρησιμοποιηθούν βλεννολυτικά σκευάσματα π.χ. αμβροξόλη. Η αμβροξόλη είναι ένα μόριο με ολοκληρωμένη φαρμακολογική δράση: α) βλεννολυτική, δηλ μειώνει το ιξώδες της βλέννης, β) αποχρεμπτική εφόσον έχει βλεννοκινητικές ιδιότητες αλλά και γ) βλεννορυθμιστική (αποκαθιστά τη δραστηριότητα του κροσσωτού επιθηλίου). Επιπλέον όμως έρευνες έχουν δείξει ότι η συγχορήγηση της αμβροξόλης με αντιβιώσεις αυξάνει τα επίπεδα αντιβιοτικών στους πνευμονικούς ιστούς και τις ενοχλήσεις στο λαιμό.

Πιο συγκεκριμένα όταν η αμβροξόλη χορηγήθηκε συνδυαστικά με αμοξυκιλλίνη, ερυθροκυμίνη ή κεφουροξίμη σε σύγκριση με χορήγηση αντιβιοτικού σε συνδυασμό με placebo, τα αποτελέσματα έδειξαν σχεδόν διπλάσια συγκέντρωση αντιβίωσης – από την 1η κιόλας ημέρα- όταν χρησιμοποιείται αμβροξόλη σε συνδυασμό με αντιβιοτικό από όταν χρησιμοποιείται μόνο το αντιβιοτικό. Αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής αναρρώνει νωρίτερα αν μαζί με την αντιβίωση συγχορηγηθεί αμβροξόλη.

Συνολικά το ιστορικό και η εξέταση του ασθενούς, βοηθούν στο να γίνει η διάγνωση της πνευμονίας και σε πολλές περιπτώσεις να αναγνωρισθεί ο παράγοντας που την έχει προκαλέσει. Σε κάθε περίπτωση, αντιμετωπίστε την πνευμονία σε συνεργασία με τον γιατρό σας και χρησιμοποιήστε οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή μόνο κατόπιν συνεννόησης μαζί του.

Μοσχονά Στέλλα Ειδικός Παθολόγος - Επιστημονικός Συνεργάτης Αγγειοπαθολογικής μονάδας και Ιατρείου Διαβητικού ποδιού Νοσ.Ευαγγελισμός

Η ενδοκαρδίτιδα είναι λοίμωξη της καρδιάς και χαρακτηρίζεται από την εγκατάσταση ενός μικροβίου που κυκλοφορεί στο αίμα στον εσωτερικό χιτώνα της καρδιάς (ενδοκάρδιο) ή τις βαλβίδες της.

Η ενδοκαρδίτιδα συνήθως προσβάλλει περιοχές της καρδιάς που παρουσιάζουν κάποια βλάβη, όπως π.χ. στένωση ή ανεπάρκεια των βαλβίδων της.

Πάνω στη βλάβη δημιουργούνται νεκρωτικές μάζες που περιέχουν μικρόβια, αιμοπετάλια, ερυθρά αιμοσφαίρια και ονομάζονται εκβλαστήσεις.

Εάν η ενδοκαρδίτιδα δεν αντιμετωπισθεί σωστά με το κατάλληλο αντιβιοτικό μπορεί τμήματα της εκβλάστησης να αποσπασθούν και να δημιουργήσουν σηπτικές εμβολές με μικρόβια σε διάφορα όργανα π.χ. τον εγκέφαλο ή την καρδιά και να προκαλέσουν εγκεφαλικό επεισόδιο ή έμφραγμα αντίστοιχα.

Συμπτώματα

Η ενδοκαρδίτιδα εκδηλώνεται συνήθως με:
-πυρετό και ρίγος
-κακουχία
-καταβολή δυνάμεων
-αναιμία

Το μικρόβιο που προκαλεί την ενδοκαρδίτιδα προσδιορίζουν οι καλλιέργειες αίματος και αντιμετωπίζεται με το κατάλληλο αντιβιοτικό.

Εάν η θεραπεία δεν είναι αποτελεσματική, ο άρρωστος οδηγείται στο χειρουργείο προκειμένου να διορθωθούν οι περιοχές που καταστράφηκαν (π.χ. αντικατάσταση βαλβίδων με τεχνητές).

Διαφορετικά ο ασθενής, με κλινική εικόνα μη αναστρέψιμης καρδιακής ανεπάρκειας, πεθαίνει.

Η ενδοκαρδίτιδα προσβάλλει 10 άτομα ανά 100.000 γενικού πληθυσμού, όταν με οποιονδήποτε τρόπο εισέλθουν μικρόβια στο αίμα.

Πρωταρχικό ρόλο στην ελαχιστοποίηση του κινδύνου έχει η πρόληψη.