Δύο προβληματικά φάρμακα για τη θεραπεία του διαβήτη, τα οποία σχετίζονται με ανησυχητικές παρενέργειες, ενδέχεται να μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Πάρκινσον στους ασθενείς, ανακοίνωσαν Βρετανοί ερευνητές.
Από την έρευνα που έγινε σε περισσότερους από 160.000 Βρετανούς διαβητικούς διαπιστώθηκε ότι αυτοί που λάμβαναν ροσιγλιταζόνη ή πιογλιταζόνη είχαν κατά 28% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν τη νόσο του Πάρκινσον, σε σύγκριση με άλλους ασθενείς που λάμβαναν διαφορετικά φάρμακα για τον διαβήτη.
Τα δύο αυτά φάρμακα, των οποίων έχει πλέον λήξει η πατέντα, αναπτύχθηκαν από τις εταιρείες GlaxoSmithKline και Takeda αντίστοιχα και πωλούνταν με τις ονομασίες Avandia και Actos.
Η χρήση της ροσιγλιταζόνης περιορίστηκε γιατί διατυπώθηκαν ανησυχίες ότι προκαλεί βλάβες στην καρδιά - αν και αργότερα ήρθη ο περιορισμός - ενώ η πιογλιταζόνη θεωρήθηκε ότι σχετίζεται με τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης.
Οι επιστήμονες, που δημοσιεύουν τα συμπεράσματά τους στην ιατρική επιθεώρηση PLOS Medicine, δεν συνιστούν τα φάρμακα αυτά για τη θεραπεία του Πάρκινσον, όμως τονίζουν ότι θα πρέπει να ερευνηθεί σε μελλοντικές μελέτες ο τρόπος με τον οποίο δρουν.
"Συχνά ακούμε για τις παρενέργειες που σχετίζονται με τα φάρμακα όμως μερικές φορές μπορεί να παρατηρηθούν και ακούσιες θετικές συνέπειες", σχολίασε ο ερευνητής Ίαν Ντάγκλας της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου. "Τα ευρήματά μας παρέχουν αποδείξεις που ελπίζουμε ότι θα οδηγήσουν σε περαιτέρω μελέτες για μια πιθανή θεραπεία για το Πάρκινσον", πρόσθεσε.
Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα για την Έρευνα του Πάρκινσον Μάικλ Τζ. Φοξ. Περιελάμβανε μόνο ασθενείς που έπασχαν από διαβήτη αλλά δεν είχαν διαγνωστεί με Πάρκινσον και κατά συνέπεια θα μπορούσε να δείξει αν η λήψη των φαρμάκων αυτών θα μπορούσε να επιβραδύνει ή να εμποδίσει την εμφάνιση της ασθένειας αυτής.
Μια ομάδα επιστημόνων από τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο ανακάλυψαν τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούνται οι αναμνήσεις στον εγκέφαλο.
Οι ερευνητές κατάφεραν για πρώτη φορά να εντοπίσουν τους ξεχωριστούς νευρώνες που «παίρνουν φωτιά» καθώς ο εγκέφαλος αποθηκεύει τις διάφορες εμπειρίες και πληροφορίες.
Η εντυπωσιακή αυτή ανακάλυψη, όπως γράφει δημοσίευμα της Daily Mail, μπορεί να βοηθήσει να εξηγηθεί καλύτερα η απώλεια μνήμης και να οδηγήσεις σε νέες μεθόδους για τη μάχη κατά του Αλτσχάιμερ και άλλων νευρολογικών ασθενειών.
Η συνεργασία των επιστημόνων από το πανεπιστήμιο του Leicester και του Medical Center αποκάλυψε πώς ενεργοποιείται ένας νευρώνας στον εγκέφαλο, όταν δημιουργείται μια νέα ανάμνηση.
«Είχαμε υποθέσει, ότι θα ήμασταν σε θέση να δούμε κάποιες αλλαγές στην πυροδότηση των νευρώνων» εξήγησε ο λέκτορας βιομηχανικής στο αγγλικό πανεπιστήμιο, Matias Ison.
«Όμως το εντυπωσιακό γεγονός, ήταν ότι αυτές οι αλλαγές ήταν δραματικές, με την έννοια ότι οι νευρώνες ήταν είτε πολύ σιωπηλοί, είτε πολύ δραστήριοι και αυτό συνέβαινε την ίδια στιγμή που συντελούνταν η διαδικασία της μάθησης».
Ειδικότερα, οι ερευνητές εστίασαν στους νευρώνες που βρίσκονται μια περιοχή γνωστή ως έσω κροταφικός λοβός, η οποία σχετίζονται με κάτι που είναι γνωστό ως «επεισοδιακή μνήμη».
Αυτό ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγραφεί η ικανότητα του εγκεφάλου να ανακαλεί συνειδητά εμπειρίες, γεγονότα και καταστάσεις.
Οι ερευνητές ελπίζουν, ότι η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο σχηματίζονται αυτού του είδους οι αναμνήσεις θα μπορούσε μια μέρα να βοηθήσει ασθενείς, οι οποίοι υποφέρουν από νευρολογικές διαταραχές, όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ.
Πηγή: newbeast.gr
Η Samsung συνεργάζεται με ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια στη Νότια Κορέα για να βελτιώσει τις μπαταρίες ιόντων λιθίου και απ’ ό,τι φαίνεται κατάφεραν να βρουν έναν νέο τρόπο για να διπλασιάσουν την χωρητικότητα τους, ο οποίος θα μπορούσε να προωθηθεί στην αγορά πολύ σύντομα.
Οι ερευνητές έστρεψαν ξανά την προσοχή τους στο πυρίτιο (χρησιμοποιείται σε chips, επεξεργαστές κλπ.) αφού κατάφεραν να λύσουν το μεγαλύτερο πρόβλημα του υλικού. Είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια ότι το πυρίτιο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για αποθήκευση ενέργειας εξαιτίας της ατομικής δομής του, αλλά η ιδέα δεν προχώρησε επειδή αλλάζει μέγεθος κατά τη διάρκεια των κύκλων φόρτισης-αποφόρτισης. Επομένως, δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε μπαταρίες που τοποθετούνται σε μικρές ηλεκτρονικές συσκευές.
Παρόλα αυτά, η Samsung και οι συνεργάτες της τα κατάφεραν επικαλύπτοντας λεπτά υμένια γραφενίου με νανοσωματίδια πυριτίου, τα οποία εκμεταλλεύονται τις άριστες ηλεκτρικές και μηχανικές ιδιότητες του γραφενίου και μπορούν να επεκτείνονται ή να συρρικνώνονται όταν χρειάζεται. Με αυτόν τον τρόπο, η Samsung παρατήρησε αύξηση της χωρητικότητας κατά 1.8x φορές, ενώ έπεσε στο 1.5x μετά από 200 κύκλους φόρτισης.
techgear.gr
Η επαφή του νερού με τον υπολογιστήφαντάζει τρομακτική, ωστόσο ερευνητές κατόρθωσαν να κατασκευάσουν έναν επεξεργαστή που λειτουργεί χάρη στις φυσικές ιδιότητες των κινούμενων σταγονιδίων νερού.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Stanford με υπεύθυνο τον Επίκουρο Καθηγητή Manu Prakash, δημιούργησαν έναν νέο επεξεργαστή που βασίζεται στην κίνηση σταγόνων νερού, αντί ηλεκτρονίων.
Η απουσία ή η παρουσία μιας σταγόνας νερού αντιπροσωπεύει [αντιστοίχως] τα ψηφία "0" και "1" του δυαδικού κώδικα.
Η ερευνητική ομάδα [στην οποία είναι μέλος ο υποψ. διδάκτορας Γεώργιος Κατσίκης] έφτιαξε μια διάταξη με μεταλλικά κομμάτια σε σχήμα Τ και Ι πάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια και γύρω από τη διάταξη, τοποθετήθηκαν πηνία. Η επιφάνεια αυτή έχει το μέγεθος ενός μικρού γραμματοσήμου.
Τα περιμετρικά πηνία δημιουργούν μαγνητικό πεδίο, το οποίο μπορούσε να ελέγχει την κίνηση των σταγωνιδίων του μαγνητικού υγρού μέσα στους σχηματισμούς Τ και Ι.
Το σχήμα των ράβδων βοηθούσε στη μεταβολή του μαγνητικού πεδίου στο εσωτερικό της διάταξης και έτσι τα μαγνητικά σταγονίδια νερού μπορούσαν να μετακινηθούν προς μια προκαθορισμένη κατεύθυνση, επιτρέποντας στους ερευνητές να ελέγξουν τον υπολογιστή. Σε αυτό το στάδιο, κάθε σταγόνα νερού έχει περίπου το μέγεθος του κεφαλιού μιας καρφίτσας.
Μπορεί ο επεξεργαστής αυτός να είναι αρκετά πιο αργός σε σχέση με τους "συμβατικούς" επεξεργαστές, ωστόσο αν στη θέση του νερού υπάρχει ένα υδατικό διάλυμα μίας χημικής ουσίας, τότε θα καθιστούσε τον υπολογιστή ένα πολύπλοκο σύστημα διανομής.
Όπως τονίζει ο Manu Prakash που εργάζεται σε αυτό το project περίπου 10 χρόνια, στόχος των ερευνητών δεν είναι να ανταγωνιστούν τους συμβατικούς επεξεργαστές, αλλά να κατασκευάσουν ένα νέουπολογιστή που θα χειρίζεται και θα ελέγχει με ακρίβεια την φυσική ύλη.
Επόμενος στόχος είναι η μείωση του μεγέθους και η εκτέλεση υπολογισμών με ακρίβεια.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε στην έρευνα, όπως δημοσίευτηκε σε επιστημονικό περιοδικό.
pcmagazine.com
Ο «Πόλεμος των Άστρων» ίσως δεν αργήσει να γίνει πραγματικότητα στον πλανήτη μας.
Και αυτό γιατί οι ΗΠΑ έκαναν ένα σημαντικό βήμα για να αποκτήσουν ένα αερομεταφερόμενο υπερόπλο λέιζερ, το οποίο εκτοξεύει από ψηλά «ακτίνες θανάτου» που καταστρέφουν με τρομερή ακρίβεια τον επίγειο ή εναέριο στόχο τους.
Η Υπηρεσία Προωθημένων Αμυντικών Ερευνητικών Προγραμμάτων (DARPA) του στρατού των ΗΠΑ, αυτή που πριν από δεκαετίες έθεσε τα θεμέλια του ίντερνετ, ανακοίνωσε ότι οι εργαστηριακές δοκιμές του νέου όπλου ακτίνων στέφθηκαν με επιτυχία, αποκαλύπτοντας τη «χωρίς προηγούμενο ισχύ» του συστήματος λέιζερ.
Το οπλικό σύστημα θα δοκιμαστεί πλέον φέτος το καλοκαίρι σε πραγματικές συνθήκες στο Νέο Μεξικό, εναντίον κινούμενων επίγειων ή εναέριων στόχων (πυραύλων, βλημάτων πυροβολικού, οχημάτων κ.ά.), με τελικό στόχο κάποια στιγμή να ενσωματωθεί σε πολεμικά αεροσκάφη, δορυφόρους, drones ή οτιδήποτε άλλο πετάει.
Το ερευνητικό πρόγραμμα με το ελληνίζον ακρωνύμιο HΕLLADS (High-Energy Liquid Laser Area System), που αναπτύχθηκε από την εταιρεία General Atomics, σε συνεργασία με την DARPA, αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός λέιζερ 150 κιλοβάτ, αρκετά μικρού για να τοποθετηθεί πάνω σε ένα ιπτάμενο σκάφος.
Σύμφωνα με την DARPA, το οπλικό σύστημα είναι δέκα φορές μικρότερο και ελαφρύτερο από τα σημερινά λέιζερ ίδιας ισχύος. Η μυστικοπαθής υπηρεσία έκανε λόγο για σημαντικές τεχνικές δυσκολίες που έπρεπε να υπερπηδηθούν, αλλά τελικά είναι γεγονός ένα νέου τύπου λέιζερ στερεάς κατάστασης «με ισχύ και ποιότητα ακτίνας άνευ προηγουμένου για το μέγεθός του».
Μεταξύ άλλων, η «ακτίνα θανάτου» θα χρησιμοποιηθεί και από το έδαφος για να καταστρέφει μικρά εχθρικά ιπτάμενα σκάφη (drones). Επίσης, αναμένεται να αξιοποιηθεί σε μελλοντικούς βομβαρδισμούς, στους οποίους χρειάζεται στόχευση μεγάλης ακρίβειας και ελαχιστοποίηση του κινδύνου παράπλευρων απωλειών.
iefimerida.gr