ΘΕΜΑ : «Τη Δευτέρα στην Ολομέλεια της Βουλής θα συζητηθεί η Επίκαιρη Ερώτηση Κόνσολα-Κρεμαστινού για τη δημιουργία Ογκολογικού Τμήματος στο Νοσοκομείο της Ρόδου».

Συζητείται στην Ολομέλεια της Βουλής, τη Δευτέρα το απόγευμα, η επίκαιρη ερώτηση που είχαν καταθέσει από κοινού, οι Βουλευτές Δωδεκανήσου κ.κ Δημήτρης Κρεμαστινός και Μάνος Κόνσολας, για τη δημιουργία Ογκολογικού Τμήματος στο Νοσοκομείο της Ρόδου.

Οι κ.κ Κρεμαστινός και Κόνσολας χαρακτηρίζουν άμεση επιτακτική ανάγκη, τη δημιουργία αυτόνομου ογκολογικού τμήματος με ακτινοθεραπευτικό εργαστήριο στο Νοσοκομείο της Ρόδου, επισημαίνοντας ότι πολλοί ασθενείς από τα Δωδεκάνησα είναι αναγκασμένοι να πηγαίνουν στην Αθήνα κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι έχει ήδη παραδοθεί η προμελέτη για το ακτινοθεραπευτικό εργαστήριο, χωρίς να υπάρχει έκτοτε εξέλιξη.
Σε δήλωσή του, ο κ. Μάνος Κόνσολας τονίζει:

«Ελπίζω η κυβέρνηση και ιδιαίτερα η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας να έχουν συναίσθηση της σοβαρότητας του ζητήματος.
Σε όλα τα Δωδεκάνησα δεν υπάρχει ογκολογικό τμήμα, δεν μιλάμε απλά για υγεία «δύο ταχυτήτων», αλλά για μια τεράστια ανισότητα.
Ο Γολγοθάς που βιώνουν οι καρκινοπαθείς και οι οικογένειές τους είναι δεδομένος. Αναγκάζονται να μετακινούνται στην Αθήνα, με ότι αυτό σημαίνει σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία.
Η δημιουργία αυτόνομου Ογκολογικού και Ακτινοθεραπευτικού Τμήματος στο Νοσοκομείο της Ρόδου, αποτελεί αναγκαιότητα. Είναι υποχρέωση της Πολιτείας».

Εντός Σεπτεμβρίου αναμένεται, τελικά, να οδηγηθεί προς ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης για το νέο σύστημα μετακινήσεων των δημοσίων υπαλλήλων.

Η διαβούλευση του νομοσχεδίου έχει ολοκληρωθεί στο opengov.gr, αλλά το κείμενο της νομοθετικής πρωτοβουλίας δεν έχει προφτάσει να κατατεθεί επίσημα στο Κοινοβούλιο, το οποίο πλέον έχει κλείσει για το καλοκαίρι και αναμένεται να ξανανοίξει το τελευταίο επταήμερο του Αυγούστου.

Τότε, αναμένεται να πάρει την κοινοβουλευτική οδό το νομοσχέδιο για την κινητικότητα προκειμένου να ψηφισθεί εντός Σεπτεμβρίου. Όπως τονίζουν πηγές του υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης “είναι θέμα της Βουλής το πότε θα ξεκινήσει η κοινοβουλευτική διαδικασία για την κινητικότητα”.

Υπενθυμίζεται ότι ο νέος μόνιμος μηχανισμός κινητικότητας θα τεθεί σε εφαρμογή από την 1η Ιανουαρίου 2017 σύμφωνα με την Ημερησία. Με τις αλλαγές που θα φέρνει υπολογίζεται ότι θα μειώσει σε περίπου δύο μήνες το μέσο χρόνο μιας μετάταξης που φτάνει σήμερα από ένα έως και τρία χρόνια.

Βασικά σημεία του νέου πλαισίου είναι:

Η κινητικότητα μεταξύ φορέων αφορά στην κάλυψη κενών θέσεων και θα έχει πλήρως εθελοντικό χαρακτήρα.

Η κινητικότητα εντός του ίδιου φορέα θα έχει την μορφή απόσπασης του υπαλλήλου με προσωρινό χαρακτήρα για την κάλυψη αναγκών.

Θα παρέχονται κίνητρα σε όσους επιλέξουν παραμεθόριες περιοχές και νησιά. Τα κίνητρα θα έχουν σχέση με την μισθολογική και την βαθμολογική εξέλιξη των υπαλλήλων. Η αποκάλυψη ήρθε σήμερα από τον ίδιο τον υπουργό, ο οποίος αναφέρθηκε σε συνεργασία που έχει ξεκινήσει ήδη με στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, ώστε -πέρα από τα προβλεπόμενα βαθμολογικά κίνητρα- να επιτευχθούν και μισθολογικά στο μέλλον για τις θέσεις που προαναφέραμε.

Μετά το διορισμό ή τη μετάταξη στη νέα θέση θα υπάρχει υποχρέωση παραμονής για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (τουλάχιστον τρία χρόνια).

11 ερωτήσεις – απαντήσεις
Έντεκα ερωτήματα και, βεβαίως, τις απαντήσεις τους, δίνει το ΥΠΕΣΔΑ για το νέο Νόμο Κινητικότητας στο Δημόσιο σε μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσει το τοπίο.

Αναλυτικά:
Τι ακριβώς είναι ο νέος νόμος για την κινητικότητα; Πρόκειται για μια απλή τροποποίηση του υπαλληλικού κώδικα σχετική με τις μετακινήσεις των δημοσίων υπαλλήλων;
Όχι. Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη δημόσια πολιτική που αφορά στην κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Για πρώτη φορά στη διοικητική ιστορία το ζήτημα «κινητικότητα» αντιμετωπίζεται ολοκληρωμένα και ενιαία. Πρόκειται για νόμο – τομή, η δημοσίευση του οποίου θα αποτελέσει την πράξη τέλους της αναρχίας και της χαοτικής κατάστασης που επικρατούσε για δεκαετίες σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, αλλά και των δημοσίων υπαλλήλων. Πυρήνας της νέας κινητικότητας είναι η σύνδεση των αναγκών των υπηρεσιών με τις ατομικές επιλογές των υπαλλήλων.

Υπάρχει κάποια βασική αρχή που διέπει το νέο σύστημα;
Υπάρχει ένα πλαίσιο συνταγματικών αρχών που κατοχυρώνεται ρητά στο νόμο: Ισότητα, διαφάνεια, αξιοκρατία. Βασική επίσης αρχή είναι αυτή της εθελούσιας συμμετοχής του υπαλλήλου, σε θέσεις που μπορεί να προσφέρει με τον πλέον αποτελεσματικό και ποιοτικό τρόπο τις υπηρεσίες του στο Κράτος και, κατ’ επέκταση, στους πολίτες. Έτσι το νέο σύστημα δεν απέχει απλώς παρασάγγας από τις σπασμωδικές και αυταρχικές προσπάθειες των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι οποίες κατάφεραν απλώς να διαλύσουν το διοικητικό μηχανισμό, αλλά βρίσκεται στους αντίποδες αυτών των πολιτικών. Αυτό συμβαίνει γιατί δομήθηκε με τρόπο επιστημονικό στη βάση των σύγχρονων πορισμάτων της διοικητικής επιστήμης και της επιστήμης της διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού και όχι με γνώμονα γνωστές ιδεοληψίες.

Το νέο σύστημα επιφέρει και αλλαγές στο γνωστό σύστημα των αποσπάσεων και μετατάξεων;
Το νέο σύστημα επιφέρει μείζονες αλλαγές στο απαρχαιωμένο και ξεπερασμένο από τα πράγματα σύστημα των αποσπάσεων και μετατάξεων. Πλέον οι μετακινήσεις από τη μία δημόσια Υπηρεσία σε άλλη διενεργούνται ως μετατάξεις και μόνον κατ’ εξαίρεση, όταν συντρέχουν σοβαρές υπηρεσιακές ανάγκες, παίρνει τη μορφή της απόσπασης. Και πάλι όμως, η απόσπαση δεν μπορεί να υπερβαίνει το ένα έτος με μόνη δυνατότητα μιας και μόνον επιπλέον παράτασης.

Ποιους υπαλλήλους και ποιους φορείς περιλαμβάνει το νέο σύστημα;
Στο νέο σύστημα περιλαμβάνονται όλοι οι πολιτικοί διοικητικοί υπάλληλοι εφόσον έχουν συμπληρώσει διετία από το διορισμό τους, μόνιμοι ή υπηρετούντες με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου που υπηρετούν σε όλες τις δημόσιες Υπηρεσίες, Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου αλλά και Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού δικαίου που ανήκουν στο κράτος. Εξαιρούνται οι υπάλληλοι όλων των κλάδων των νοσηλευτικών ιδρυμάτων του ΕΣΥ, πλην των διοικητικών, οι υπάλληλοι του ΕΚΑΒ και οι δικαστικοί υπάλληλοι.

Τι είναι η Κεντρική Επιτροπή Κινητικότητας;
Πρόκειται για συλλογικό όργανο με αυξημένες εγγυήσεις αντικειμενικότητας, αμεροληψίας και γνώσης. Αποτελείται από έναν αντιπρόεδρο του ΑΣΕΠ ως πρόεδρο, ένα μέλος του ΑΣΕΠ, έναν νομικό σύμβουλο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, τον αναπληρωτή Διοικητικό Γραμματέα του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης και τον προϊστάμενο της Γενικής Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Η Κεντρική Επιτροπή Κινητικότητας συντονίζει και επιβλέπει την εφαρμογή του Ενιαίου συστήματος Κινητικότητας, αξιολογεί τα αιτήματα των φορέων και έχει την εποπτεία της διαχείρισης του Ψηφιακού Οργανογράμματος της Δημόσιας Διοίκησης.

Τι είναι το Ψηφιακό Οργανόγραμμα της Δημόσιας Διοίκησης;
Για πρώτη φορά δημιουργείται η ψηφιακή αποτύπωση όλων των φορέων του Δημοσίου με ταυτόχρονη καταγραφή του ανθρώπινου δυναμικού τους. Η συμμετοχή των Υπηρεσιών σε αυτό, αποτελεί μάλιστα προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους στο νέο σύστημα κινητικότητας, όπως και η προηγούμενη έκδοση Οργανισμών κατόπιν αξιολόγησης των δομών τους.

Τι αλλάζει στις διαδικασίες κινητικότητας;
Η καταγραφή των αναγκών των Υπηρεσιών θα αποτυπώνεται σε μία ενιαία βάση δεδομένων όπου θα εισάγονται οι προσφερόμενες θέσεις. Με βάση αυτή, το πρόγραμμα κινητικότητας θα διεξάγεται τρεις φορές το χρόνο ως εξής: Οι ενδιαφερόμενοι υπάλληλοι, εφόσον διαθέτουν τα απαιτούμενα προσόντα, καταθέτουν τις αιτήσεις τους οι οποίες αξιολογούνται και κρίνονται με βάση συγκεκριμένα προαπαιτούμενα από τριμελές όργανο αυξημένων εγγυήσεων της Υπηρεσίας υποδοχής.

Και τι γίνεται με τη γνωστή γραφειοκρατία των μετατάξεων και αποσπάσεων;
Η γραφειοκρατία που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ανήκει στο παρελθόν. Οι δεκάδες υπογραφές που απαιτούνταν για την απλή μετακίνηση ενός υπαλλήλου από τη μία Υπηρεσία στην άλλη καταργούνται και εκδίδεται πλέον μόνο μία διοικητική πράξη από το αρμόδιο όργανο του φορέα υποδοχής. Είναι ενδεικτικό ότι μέχρι σήμερα για μία απόσπαση ενός υπαλλήλου απαιτείτο η διοικητική εμπλοκή τριών Υπουργείων, κάτι που σήμαινε γραφειοκρατικά βάρη, οικονομικό κόστος και τελικά καθυστερήσεις και παράλογες καταστάσεις που στρέβλωναν το σκοπό του συστήματος κινητικότητας.

Τι γίνεται όμως με τους φορείς από τους οποίους αποχωρούν οι υπάλληλοι
Κατ’ αρχήν εισέρχονται δικλείδες ασφαλείας για να διασφαλιστεί ότι καμία Υπηρεσία δεν θα αδειάσει και θα συνεχίσει να λειτουργεί σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Δεύτερον, όλοι οι φορείς θα μπορούν να υποβάλλουν σχετικά αιτήματα, οπότε θα έχουν κι εκείνοι τη δυνατότητα να αναπληρώσουν το αναγκαίο προσωπικό και μάλιστα με εκείνους τους υπαλλήλους που είναι κατάλληλοι για τα συγκεκριμένα καθήκοντα.;

Άρα καταργούνται και οι πελατειακές σχέσεις;
Το ισχύον σύστημα είχε δομηθεί πάνω σε μια παλαιού τύπου αρχιτεκτονική των δημοσίων υπηρεσιών και δεν μπορούσε να ακολουθήσει την οργανωτική και θεματική ανάπτυξη του δημόσιου Τομέα. Όμως εξυπηρετούσε το παλαιό πολιτικό σύστημα, το οποίο κατά την τελευταία πενταετία αντί να το εξορθολογίσει το καθιστούσε ολοένα και πιο περίπλοκο, για να απαιτείται η πολιτική παρέμβαση ακόμη και για την απλούστερη περίπτωση. Κατέστησε το σύστημα κινητικότητας από εργαλείο βελτίωσης της Δημόσιας Διοίκησης προς όφελος του πολίτη σε όχημα πολιτικής εκμετάλλευσης προς επιβίωση του πολιτικού κατεστημένου. Σήμερα το ενιαίο σύστημα κινητικότητας έχει αποκλειστικό σκοπό την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.

Οι πρόνοιες για συνυπηρέτηση και αμοιβαίες μετατάξεις παραμένουν;
Οι πρόνοιες τόσο για αμοιβαίες μετατάξεις όσο και για τη συνυπηρέτηση συζύγων διατηρούνται και μάλιστα απλοποιούνται και τους αποδίδεται ακόμη μεγαλύτερη ευκολία. Επιπλέον, η νέα κινητικότητα διαμορφώνει κίνητρα μετακίνησης σε παραμεθόριες, δυσπρόσιτες και νησιωτικές περιοχές.

enikonomia.gr

Η Επίκαιρη Ερώτηση του Αντιπροέδρου της Βουλής βουλευτή Δωδεκανήσου Δημήτρη Κρεμαστινού για τη δημοσιονομική εκτροπή που οδήγησε στη χρεοκοπία της χώρας, συζητήθηκε σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής. Για να απαντήσει προσήλθε ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης.

Ο Δημήτρης Κρεμαστινός ζήτησε από τον Υπουργό να κοινοποιήσει τα στοιχεία για να ξεκαθαρίσει η εικόνα στην αντίληψη των πολιτών για το σοβαρότατο ζήτημα της χρεοκοπίας της χώρας. Ανέφερε ότι είναι ανάγκη η σχετική εξεταστική επιτροπή να γίνει τουλάχιστον από το έτος ένταξης της χώρας στην Ευρωζώνη ή και παλαιότερα και ζήτησε από τον Αναπληρωτή Υπουργό να αποτιμήσει την βαρύτητα των χιλιάδων διορισμών στο Δημόσιο που έγιναν επί κυβέρνησης Καραμανλή.

Ακολουθεί η πλήρης συζήτηση:

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΟΣ (ΣΤ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Κύριε Πρόεδρε, αυτά τα οποία θα πω δεν έχουν καμία σχέση φυσικά με τον Αναπληρωτή Υπουργό κ. Χουλιαράκη, τον οποίο εκτιμώ ιδιαιτέρως.
Η ερώτηση απευθύνεται προς τον Υπουργό Οικονομικών, διότι αφορά πραγματικά ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα. Αφορά ουσιαστικά την απαξίωση του πολιτικού συστήματος, όπως φαίνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Και η απαξίωση είναι προφανής, διότι δεν έχει απαντηθεί στον κόσμο τι ακριβώς έχει συμβεί μέχρι σήμερα.
Η Επιτροπή η οποία είχε συγκροτηθεί για το χρέος και άρχιζε, υποτίθεται, από το 2009 -λέτε ότι το χρέος ήταν υπόθεση που εξελίχθηκε από το 2009 και μετά- σταμάτησε. Η πρόταση Δημοκρατικής Συμπαράταξης και ΠΑΣΟΚ ήταν να συσταθεί μια επιτροπή που τουλάχιστον να αρχίσει από τότε που η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωζώνη ή όσο θέλει μακριά, εν πάση περιπτώσει.
Ο κόσμος θέλει να μάθει γιατί παραδείγματος χάριν ο ΕΝΦΙΑ ψηφίστηκε να είναι περιορισμένης χρονικής διάρκειας και ο ΕΝΦΙΑ πάει στο απροσδιόριστο, γιατί οι φόροι συνέχεια και επ’ αόριστον ανεβαίνουν, γιατί ο ΦΠΑ είναι ο υψηλότερος στην Ευρώπη και δεν γνωρίζουν πού θα φτάσει. Όλη αυτή η ιστορία πραγματικά πλήττει το πολιτικό σύστημα. Αυτό φαίνεται και σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Άρα, λοιπόν, είναι θέμα δημοκρατίας και όχι θέμα απλής ερώτησης. Είναι θέμα λειτουργίας του πολιτεύματος. Παντού το εισπράττετε αυτό όταν βγείτε στον δρόμο και ρωτήσετε τον κόσμο.
Η ερώτηση, λοιπόν, σήμερα είναι: Πώς ακούει ο πολίτης ότι η Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Κώστα Σημίτη το 2004 αποσπούσε στην Ευρώπη όλα τα ευμενή σχόλια και τον Πρωθυπουργό τον είχαν προτείνει μάλιστα, τότε που ήταν και το Σύνταγμα της Ευρώπης ανοιχτό, να είναι υποψήφιος για την Προεδρία της Ευρώπης; Πώς αυτή η ιστορία έδωσε τη συνέχειά της στον επόμενο Πρωθυπουργό, που ήταν ο κ. Καραμανλής, ο οποίος δήλωνε ότι «η Ελλάδα είναι άτρωτη από την πτώση της γνωστής τράπεζας στην Αμερική» και ότι «δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα» και απεδείχθη ότι έπρεπε να φοβόμαστε τα πάντα;
Και βεβαίως φτάσαμε στο σημείο να μας λέει σήμερα ο κ. Σόιμπλε ότι «μόνο οι ανόητοι ανεβάζουν το ΦΠΑ, διότι όποιος ανεβάζει το ΦΠΑ κάνει κακό στην οικονομία του». «Βέβαια» λέει «η Ελλάδα είναι μια ειδική περίπτωση. Δεν γνωρίζω τι θα γίνει με την Ελλάδα».
Κι έρχεται και ο Ρέγκλινγκ, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, ο οποίος λέει ότι τον τελευταίο καιρό, δηλαδή τον τελευταίο χρόνο, βλάψαμε, εμείς με την πολιτική μας, η Κυβέρνηση, κατά 100 δισεκατομμύρια τη χώρα.
Όταν, λοιπόν, ο πολίτης κάθε μέρα ακούει όλα αυτά τα πράγματα, αντιλαμβάνεστε ότι οδηγείται στον παραλογισμό. Και όποιος είναι ακραίος και θέλει να το χρησιμοποιήσει αυτό, το χρησιμοποιεί και βάλλει εναντίον όλου του πολιτικού συστήματος.
Το Υπουργείο Οικονομικών, λοιπόν, αν μη τι άλλο, πρέπει να δώσει τα ακριβή νούμερα που να μπορεί κάποιος να τα διαβάσει για να καταλάβει ή να ερμηνεύσει τι ακριβώς γίνεται. Γι’ αυτό είπα ότι ο κ. Τσακαλώτος, εκπροσωπώντας το πολιτικό σκέλος της Κυβέρνησης, θα έπρεπε να είναι εδώ σήμερα να απαντήσει στην ερώτηση. Εσείς, όμως, φαντάζομαι ότι θα περιοριστείτε μόνο στα νούμερα και βεβαίως αυτό δεν ξέρω κατά πόσο θα βοηθήσει την ουσία της ερώτησης.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών): Κατ’ αρχάς, δεν θα περιοριστώ μόνο στα νούμερα και θα ήθελα να διευκρινίσω ότι η απάντηση που θα δώσω –νομίζω- καλύπτει συνολικά το Υπουργείο Οικονομικών. Δεν είναι μόνο η δική μου άποψη.
Έχετε θέσει δύο θέματα. Το ένα είναι το θέμα των αιτιών της δημοσιονομικής εκτροπής της περιόδου 2000-2010 και το δεύτερο το θέσατε τώρα –όχι στην ερώτηση που καταθέσατε- και είναι το θέμα της διαχείρισης της δημοσιονομικής εκτροπής από το 2010 μέχρι σήμερα.
Είναι τεράστια θέματα και τα δύο, αναμφίβολα, αλλά ο χρόνος είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Θα περιοριστώ στο ιστορικό ερώτημα αυτήν τη φορά και αν θέλετε επανερχόμαστε κάποια άλλη στιγμή -και σε άλλο χώρο- για να συζητήσουμε και το δεύτερο. Έχω τοποθετηθεί, άλλωστε, για το δεύτερο πολλές φορές.
Τα νούμερα είναι δημόσια πληροφορία, είναι στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, τα έχω μαζί μου και θα τα καταθέσω στο Προεδρείο της Βουλής, για να μπορείτε να τα δείτε κι εσείς και όποιος άλλος θέλει.
Θα ήθελα να κάνω δύο-τρία σχόλια πάνω στις αιτίες της δημοσιονομικής εκτροπής του 2010.
Μία κατ’ αρχήν απάντηση είναι ότι ο προφανής λόγος της μεγάλης ελληνικής ύφεσης του 2010-2015 είναι δύο μεγάλες μακροοικονομικές ισορροπίες που -αν θέλετε- είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Από τη μία πλευρά έχουμε μια δραματική επιδείνωση του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών και από την άλλη έχουμε μια δραματική επιδείνωση των δημοσίων οικονομικών μεγεθών.
Θα έλεγα ότι κοινή, αν θέλετε, αφετηρία και των δύο όψεων του ίδιου νομίσματος είναι ο υπερβολικός δανεισμός και του ιδιωτικού τομέα, αλλά και του δημόσιου τομέα από το 2000 και μετά, που κυρίως στηρίχτηκε στην ευφορία που δημιούργησε η ένταξη της χώρας στο ευρώ.
Θα το πω πάρα πολύ απλά: Η αξιολόγηση του ελληνικού χρέους το 2009, ένα χρόνο πριν την κρίση, ήταν λίγο-πολύ ίδια με την αξιολόγηση του γερμανικού χρέους από τις διεθνείς αγορές. Αυτό δείχνει και πόσο αποτελεσματικές είναι πολλές φορές οι αγορές στην αξιολόγηση της πραγματικότητας.
Αυτό οδήγησε, λοιπόν, σε έναν υπερδανεισμό της ελληνικής οικονομίας για μία δεκαετία. Στον ιδιωτικό τομέα στήριξε ένα στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης και αναπαρήγαγε πολλαπλές ανισότητες. Είναι πάρα πολύ γνωστά αυτά, δεν χρειάζεται να μπω εκεί. Και στον δημόσιο τομέα οδήγησε σε μία μεγάλη αύξηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων χρόνο-χρόνο.
Θα ήθελα να τονίσω, για να δείξω ακριβώς την ιδιομορφία της Ελλάδας, ότι η αντίστοιχη κρίση, αντίστοιχη παθογένεια, εμφανίστηκε και στην Ισπανία και στην Ιρλανδία και σε έναν βαθμό και στην Πορτογαλία. Στις χώρες αυτές, όμως, υπήρχε η εξής διαφορά: Η «φούσκα», δηλαδή ο υπερβολικός δανεισμός, πήγε στον ιδιωτικό τομέα και στην αγορά κατοικίας. Στην Ελλάδα η καρδιά του προβλήματος ήταν τα δημόσια οικονομικά, ήταν δηλαδή ο δημόσιος δανεισμός.
Είναι τρεις, λοιπόν, οι κύριες αιτίες. Η πρώτη, προφανέστατη, είναι οι πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων που διαχειρίστηκαν τα δημόσια οικονομικά, ειδικά το δεύτερο μισό του 2010, περισσότερο από το 2007, θα έλεγα, μέχρι το 2009.
Αυτό, όμως, είναι μία πρώτη απάντηση που αφήνει πολλά άλλα ερωτήματα αναπάντητα. Το θέμα είναι για ποιον λόγο ένας στη θέση που είμαι εγώ τώρα ή στη θέση που είναι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει το περιθώριο και ενώ η οικονομία τρέχει με γρήγορους ρυθμούς, να παράγει ελλείμματα.
Το δεύτερο, λοιπόν, μεγάλο θέμα, που νομίζω ότι είναι η καρδιά του προβλήματος, είναι η μεγάλη αδυναμία, αναξιοπιστία αν θέλετε, των ελληνικών δημοσιονομικών θεσμών, που επιτρέπουν την παραγωγή ελλειμμάτων όχι μόνο όταν η οικονομία δεν πάει καλά, όχι μόνο όταν η οικονομία είναι σε ύφεση, οπότε η δημιουργία ελλειμμάτων είναι αναγκαία, στα πλαίσια της αντικυκλικής πολιτικής, αλλά κι όταν η οικονομία πάει καλά.
Θυμηθείτε την οικονομική μεγέθυνση των ετών 2002-2009 και του δεύτερου μισού της δεκαετίας αυτής, μετά την Ολυμπιάδα δηλαδή, παρά τους υψηλούς ρυθμούς, τα ελληνικά δημοσιονομικά επιδεινώνονταν χρόνο-χρόνο. Είναι αυτό που λέω πολλές φορές «η μεροληψία της παραγωγής ελλειμμάτων». Παράγονται ελλείμματα βρέξει-χιονίσει.
Να κάνω μία παρατήρηση σε αυτό. Πολλές φορές υπάρχει η παρανόηση ότι η κεϋνσιανή οικονομική πολιτική είναι πολιτική παραγωγής ελλειμμάτων. Είναι λάθος. Παράγεις ελλείμματα όταν η οικονομία δεν πάει καλά, όταν η οικονομία επιβραδύνεται, αλλά όταν η οικονομία ανακάμπτει, είσαι υποχρεωμένος να παράγεις πλεονάσματα.
Αυτή την ανισορροπία, δηλαδή τη μεροληψία της παραγωγής ελλειμμάτων, νομίζω ότι θα έβαζα στην καρδιά του προβλήματος των ελληνικών δημόσιων οικονομικών.
Τρίτον, η απώλεια της αξιοπιστίας με τη μη ακριβή αποτύπωση των δημόσιων οικονομικών του 2010. Κι εδώ έχει ευθύνη και η Ευρώπη. Εδώ έχει ευθύνη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που για μεγάλο χρονικό διάστημα –δεν έχω στοιχεία για να το αποδείξω, αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να είναι διαφορετικά- κάλυπτε τα πραγματικά οικονομικά μεγέθη.
Είναι τρία, λοιπόν, θέματα. Πολιτικές ευθύνες, οι μεγάλες, δομικές αν θέλετε, παθογένειες στα δημόσια οικονομικά και κρίση αξιοπιστίας.
Αυτή είναι και η προσπάθεια που καταβάλει αυτή η Κυβέρνηση αυτή: η αποκατάσταση της αξιοπιστίας και η επαναθεμελίωση των δημοσιονομικών θεσμών σε υγιή βάση.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΡΕΜΑΣΤΙΝΟΣ (ΣΤ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ο Υπουργός, ο κ. Χουλιαράκης, απήντησε όσο μπορούσε να απαντήσει σωστά.
Κρατάω, όμως, αυτό που είπα, αν το κατάλαβα καλά, ότι η μεγάλη εκτροπή έγινε μεταξύ του 2007 και 2009. Το δεύτερο που λέω είναι ότι ο κ. Προβόπουλος, επικεφαλής τότε της Τράπεζας της Ελλάδος, είπε ότι από την αρχή του 2009 έλεγε σε όλους στον Πρωθυπουργό και στην τότε αντιπολίτευση ότι το πράγμα πάει προς τα εκεί και ότι το έλλειμμα αυξάνει αλματωδώς. Και μέσα σε λίγους μήνες από 6%-7% έφτασε στο 12%, 13%, 15%, όπως αξιολογήθηκε στο τέλος.
Εδώ είναι το ερώτημα. Εδώ πρέπει να ψάξουμε και να δούμε τι ακριβώς συνέβη και αν υπάρχουν και ευθύνες. Γι’ αυτό έχει νόημα η σύσταση αυτής της επιτροπής, που να αποκαλύψει αυτά τα μεγέθη όλα και να ενημερώσει τον ελληνικό λαό τι πραγματικά συνέβη.
Διαφορετικά, όλοι εδώ αισθάνονται άσχημα, διότι όταν πλήττεται το Κοινοβούλιο, η Βουλή και τα κόμματα πλήττεται η Δημοκρατία, το αντιλαμβάνεστε. Και αυτό το νόημα έχει η ερώτηση σήμερα, την οποία σας κάνω.
Επίσης, θα ήθελα να διευκρινίσετε και κάτι άλλο που ακούγεται συνέχεια για τους χιλιάδες των διορισμών, για τους οποίους θεωρούν υπεύθυνο τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Εγώ δεν τον θεωρώ και το λέω ξεκάθαρα, γιατί απλούστατα οι διορισμοί αποφασίζονται στο Υπουργείο Οικονομικών. Το Υπουργείο Οικονομικών, εκφράζοντας την Κυβέρνηση στο σύνολό της, είναι αυτό που λέει ότι μπορείτε ή δεν μπορείτε να κάνετε διορισμούς. Οι διορισμοί, λοιπόν, έβλαψαν την όλη αυτή εικόνα ή δεν την έβλαψαν καθόλου; Γιατί ο κόσμος είναι αποπροσανατολισμένος, αυτά τα πράγματα τα ακούει συνέχεια κάθε ημέρα και τρελαίνεται, ας μου επιτραπεί η έκφραση. Σας παρακαλώ, δώστε μας μια εικόνα γι’ αυτό το θέμα.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗΣ (Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών): Ευχαρίστως να κάνω σχόλιο και για τη δήλωση Ρέγκλινγκ. Να πω καταρχάς ότι επιδείνωση των μεγεθών από το 2007 και μετά συμπίπτει με την εκδήλωση της μεγάλης κρίσης του καπιταλισμού, την κατάρρευση της Lehman Brothers, όπως είπατε, αλλά και το διάστημα που προηγήθηκε της κατάρρευσης. Αν θέλετε, η κρίση ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2007.
Η κρίση, λοιπόν, σημαίνει επιδείνωση των συνθηκών ρευστότητας στην παγκόσμια οικονομία, στεγνώνει από ρευστότητα η παγκόσμια οικονομία σιγά-σιγά και αρχίζει να αυξάνει το κόστος δανεισμού και κατά συνέπεια ανακύκλωσης του ελληνικού χρέους. Αν δείτε τα στοιχεία που κατέθεσα, ένα μεγάλο μέρος της επιδείνωσης των μεγεθών μετά το 2007 είναι ακριβώς η επιβάρυνση των τόκων που πρέπει να καταβάλει το ελληνικό δημόσιο για ανακύκλωση του ελληνικού χρέους.
Υπάρχει το εξής: Υπάρχει η πολιτική ευθύνη της αναγνώρισης της καταιγίδας που έρχεται και μιας πιο συνετής πολιτικής απέναντι στις συνέπειες που αυτή μπορεί να έχει. Αυτό είναι αναμφίβολο.
Όμως, θέλω να είμαι ακριβής. Μεγάλο μέρος της επιδείνωσης του 2007-2009, της περιόδου δηλαδή που πράγματι το πρόβλημα εκτινάχθηκε, οφείλεται στην επιδείνωση της παγκόσμιας οικονομίας. Αλλά η παγκόσμια οικονομία αυτά κάνει, έχει περιόδους ευφορίας και περιόδους κρίσης. Και όταν μπαίνεις σε κρίση, πρέπει να ξέρεις και τι συνέπειες θα έχεις.
Να πω, λοιπόν, δυο λόγια για την περίοδο που ακολούθησε μετά το 2010. Η δική μας διάγνωση των μεγάλων αδυναμιών, αδιεξόδων των δύο προηγούμενων προγραμμάτων είναι λίγο-πολύ γνωστή. Θεωρούμε ότι είχε τέσσερις μεγάλες αδυναμίες.
Η κύρια αδυναμία ήταν η ιδιαίτερα επιθετική, εμπροσθοβαρής, προκυκλική δημοσιονομική πολιτική, που κλείδωσε την οικονομία στον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Αυτό εμείς το ήραμε με χαμηλότερους δημοσιονομικούς στόχους και σημαντικά ηπιότερη δημοσιονομική πολιτική από εδώ και πέρα και μέχρι 2018: συσταλτική δημοσιονομική πολιτική γιατί πρέπει να ολοκληρωθεί η δημοσιονομική προσαρμογή, αλλά καλά σχεδιασμένη δημοσιονομική πολιτική λαμβάνοντας δηλαδή υπόψη τις συνέπειες που αυτή έχει στην πραγματική οικονομία.
Δεύτερο μεγάλο θέμα είναι το θέμα των τραπεζών και της δημιουργίας μιας αγοράς για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που προστατεύει τους αδύναμους, αλλά δεν επιβαρύνει τις τράπεζες, κρίσιμος κρίκος για την οικονομική ανάπτυξης της χώρας.
Τρίτον, η έμφαση, εάν θέλετε, σε δομικές αλλαγές στις αγορές προϊόντων που έχουν παραμεληθεί, η δημιουργία ενός περιβάλλοντος που είναι πιο φιλικό στο άνοιγμα και στο κλείσιμο επιχειρήσεων, κρίσιμοι κρίκοι, επίσης, στην οικονομική ανάκαμψη από εδώ και πέρα.
Το 2015 ήταν αναμφίβολα μία δύσκολη χρονιά, μία χρόνια μεγάλης αβεβαιότητας και όπως ξέρουμε τώρα, μία χρονιά οικονομικής στασιμότητας. Ο οικονομικός ρυθμός μεγέθυνσης είναι μείον 0,2%. Υποπτεύομαι, χωρίς να είμαι βέβαιος, ότι η εκτίμηση του κ. Ρέγκλινγκ στηρίζεται στο μέγεθος του δανείου από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας 2015-2018. Ένα μεγάλο μέρος αυτού του δανείου, τα 56 εκατομμύρια, που είναι περίπου τα 3/4 του δανείου, είναι για την ανακύκλωση του χρέους που έχει ήδη συσσωρευθεί. Ένα άλλο κομμάτι πάει στην πραγματική οικονομία με τη μορφή αποπληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών. Δεν μπορώ να καταλάβω και θεωρώ ότι είναι επιστημονικά αδόκιμο από πού προκύπτει ένα τέτοιο ποσό.

Ως εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Νεκτάριος Σαντορινιός, άνοιξε την πρώτη μέρα συζήτησης του Αναπτυξιακού Νόμου στην Ολομέλεια.

Ο Αναπτυξιακός νόμος, που θα ψηφιστεί την Τετάρτη (14/6/16), θα αποτελέσει τη νέα ατμομηχανή της ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας και ένα σημαντικό όπλο στη φαρέτρα της Ελληνικής Οικονομίας για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, υπογράμμισε στην εισήγησή του ο βουλευτής Δωδεκανήσου.

Η συνταγή των προηγούμενων αναπτυξιακών
«Το πλαίσιο μέσα στο οποίο συζητείται αυτός ο νόμος είναι ένα στενό δημοσιονομικό πλαίσιο, με μία οικονομία σε πλήρη αποδιοργάνωση, αποτέλεσμα των πολιτικών που ασκήθηκαν επί χρόνια, πολύ πριν από τα χρόνια του μνημονίου».
«Κύρια χαρακτηριστικά που συνθέτουν το ναρκοθετημένο πεδίο για τις επιχειρήσεις και ιδιαίτερα τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα είναι: η πλήρης αποσάθρωση του παραγωγικού τομέα της χώρας, η πλήρης αποβιομηχάνιση, η σημαντική μείωση του αγροδιατροφικού τομέα. Υπήρχε μεγάλη έλλειψη στις επένδυση με στόχο, δεν έχει γίνει καμία επένδυση σε επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας (το 95% των επενδυτικών σχεδίων αφορούσε σε επενδύσεις χαμηλής και μέσης-χαμηλής τεχνολογίας) και όλες οι επενδύσεις είχαν σκοπό τη μεγέθυνση και όχι την ποιότητα στον τουρισμό. Έχει υπάρξει σπατάλη χρημάτων σε φίλους και κολλητούς, μέσω υπερτιμολογήσεων που ποτέ δεν ελέγχθηκαν. Η Γραφειοκρατία, που αποτέλεσε το άλλοθι για να ευνοηθούν αυτοί που βόλευαν την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Ενώ, τέλος, έχει σημειωθεί πλήρης ανισότητα χρηματοδοτήσεων, με αποτέλεσμα η χώρα μας να βρίσκεται στις υψηλότερες βαθμίδες οικονομικής ανισότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
«Αυτό το πεδίο ενίσχυσαν και διαμόρφωσαν οι αναπτυξιακοί νόμοι στην Ελλάδα. Νόμοι χωρίς αναπτυξιακό όραμα και σαφείς παραγωγικές κατευθύνσεις. Σε αυτό το πλαίσιο και με δεδομένη την αποτυχία των προηγούμενων αναπτυξιακών νόμων, που όχι μόνο δεν κατάφεραν να αλλάξουν το αναπτυξιακό πρότυπο, αλλά μας κληροδότησαν και 6,4 δις εκκρεμότητες σε περίπου 6.300 επενδυτικά σχέδια, έρχεται η κυβέρνηση να νομοθετήσει τον νέο αναπτυξιακό νόμο».

Μια διαφορετική αναπτυξιακή λογική
«Ο Αναπτυξιακός είναι ένας νόμος που εστιάζεται στην ανάπτυξη της μικρής και μικρομεσαίας επιχείρησης. Ένας νόμος που από την αρχή θέτει τις βάσεις για ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο, εστιάζοντας και πριμοδοτώντας αναπτυξιακούς τομείς που αποτελούν συγκριτικό πλεονέκτημα για τη χώρα μας, ενώ ταυτόχρονα επικεντρώνεται στην άμβλυνση της περιφερειακής ανισότητας».
«Ο Νέος Αναπτυξιακός νόμος, διέπεται από μια διαφορετική ιδεολογική προσέγγιση που αποτυπώνεται με τις ρυθμίσεις για την προώθηση της ισόρροπης ανάπτυξης με σεβασμό στους περιβαλλοντικούς πόρους και την υποστήριξη μειονεκτικών περιοχών της χώρας. Για την αύξηση της απασχόλησης, τη βελτίωση της συνεργασίας, τη διαμόρφωση μιας νέας εξωστρεφούς εθνικής ταυτότητας, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας σε τομείς υψηλής προστιθέμενης αξίας και έντασης γνώσης, την επιδίωξη για την παραγωγή πιο σύνθετων προϊόντων και την προσφορά καλύτερων υπηρεσιών»
«Το νομοσχέδιο που φέρνει σήμερα προς συζήτηση στη Βουλή η κυβέρνηση ενσωματώνει μια σειρά από καινοτομίες σε σύγκριση με τους παλαιότερους αναπτυξιακούς νόμους. Δεν αποτελεί απλά μια βελτιωμένη έκδοση των προηγούμενων νόμων, αλλά μια βαθιά μελέτη της υφιστάμενης κατάστασης της οικονομίας, των αναπτυξιακών προοπτικών της χώρας και των βέλτιστων πρακτικών αναπτυξιακών κινήτρων που υπάρχουν σε άλλες χώρες».

Ενισχυμένες χρηματοδοτικές πρακτικές
«Κύριο στοιχείο είναι η διαφοροποίηση της σύνθεσης των χρηματοδοτικών μέσων. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο κίνητρο της φορολογικής απαλλαγής έναντι των άλλων μέσων επιδότησης και ιδιαίτερα έναντι της επιχορήγησης. Με αυτό τον τρόπο γίνεται σαφές ότι στοχεύουμε στην ανάπτυξη μιας υγιούς επιχειρηματικότητας, η οποία θα στοχεύει στη βιωσιμότητα του επενδυτικού σχεδίου. Επιδιώκουμε η φορολογική απαλλαγή να φτάσει το 45% του συνόλου των επιδοτήσεων, πλησιάζοντας έτσι τον Ευρωπαϊκό Μ.Ο. που είναι 54%. Πρέπει να επισημάνουμε ότι η φοροαπαλλαγή δίδεται για 15 χρόνια. Με αυτό τον τρόπο επιδοτούμε την απόδοση και όχι το κυνήγι των δαπανών». «Επιδοτείται, ακόμη, η χρηματοδοτική μίσθωση, η επιδότηση του κόστους της δημιουργούμενης απασχόλησης, η σταθεροποίηση του συντελεστή φορολογίας εισοδήματος και η χρηματοδότηση επιχειρηματικού κινδύνου μέσω ταμείου συμμετοχών».
«Ο αναπτυξιακός σχεδιασμός της χώρας συμπληρώνεται με τα χρηματοδοτικά εργαλεία: του Ταμείου χρηματοδότησης Έρευνας και Καινοτομίας, του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης και των Τομεακών και περιφερειακών προγραμμάτων του ΕΣΠΑ».
8 καθεστώτα ενίσχυσης
«Τα 8 καθεστώτα επενδύσεων είναι: Ενισχύσεις μηχανολογικού εξοπλισμού, Γενική Επιχειρηματικότητα, Νέες ανεξάρτητες ΜΜΕ, Επενδύσεις Καινοτομικού Χαρακτήρα για ΜΜΕ, Συνέργειες και Δικτυώσεις, Ενδιάμεσοι Χρηματοπιστωτικοί Οργανισμοί - Ταμεία Συμμετοχών, Ολοκληρωμένα Χωρικά και Κλαδικά Σχέδια, Επενδύσεις Μείζονος Μεγέθους»
«Στους προηγούμενους αναπτυξιακούς νόμους, το σύνολο των επενδυτικών σχεδίων έμπαιναν σε μια κοινή ανταγωνιστική βάση με αποτέλεσμα να χρηματοδοτούνται επενδυτικά σχέδια, που τη δεδομένη στιγμή, αποτελούσαν την τάση της αγοράς, ανεξάρτητα αν εξυπηρετούσαν το αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας. Έτσι παρουσιάστηκε το φαινόμενο το 75% των επενδυτικών σχεδίων που τελικά χρηματοδοτήθηκαν να κατευθύνονται σε 2 μόνο τομείς ανάπτυξης. Με τη δημιουργία των 8 καθεστώτων ενίσχυσης δημιουργούνται προστατευμένα περιβάλλοντα για τομείς που πρέπει να αποτελέσουν τον εμβρυουλκό της παραγωγικής ανασυγκρότησης».
Βοήθεια για τους αδύναμους του «επιχειρείν»
«Ένα από τα χαρακτηριστικά του νόμου είναι, ακόμη, η εξάλειψη της ίδιας συμμετοχής. Το Υπουργείο, αναγνωρίζοντας, τις δυσμενείς συνθήκες στις οποίες έχουν περιέλθει οι ΜΜΕ λόγω της κρίσης, προβλέπει τη δυνατότητα κάλυψης της ίδιας συμμετοχής με δανεισμό αλλά και άλλες πηγές εξωτερικής χρηματοδότησης».
«Μια σημαντική τομή του νέου αναπτυξιακού νόμου, είναι ο καθορισμός ειδικών κατηγοριών ενίσχυσης που καθορίζονται τόσο με γεωγραφικά κριτήρια, όσο και με κριτήρια μορφής και επίδοσης. Με στόχο την καταπολέμηση διαφόρων ειδών μειονεξιών, για τις ορεινές, νησιωτικές, παραμεθόριες περιοχές και περιοχές μεγάλης πληθυσμιακής μείωσης, εντάσσονται, επίσης, επενδυτικά σχέδια που υλοποιούνται σε οργανωμένους υποδοχείς».

Απαντώντας σε διάφορες αιτιάσεις
«Το νομοσχέδιο προβλέπει παρατάσεις των ανολοκλήρωτων επενδυτικών σχεδίων των προηγούμενων αναπτυξιακών νόμων και νέα προθεσμία ολοκλήρωσης. Για τα σχέδια αυτά, το ποσό της επιχορήγησης καταβάλλεται σε επτά ετήσιες δόσεις. Απαντώντας σε μια κριτική που υπάρχει για το μεγάλο χρόνο αποπληρωμής, σημειώνω ότι δίνεται παράταση για την υλοποίησή τους, διασφαλίζεται για πρώτη φορά η πληρωμή τους, ενώ εντάχθηκαν χωρίς βεβαιότητα χρηματοδότησης, εξασφαλίζεται διαφάνεια στην κατάταξη ελέγχου και εκταμίευσης της ενίσχυσης μέσω του Πληροφοριακού Συστήματος Κρατικών Ενισχύσεων, δίνεται η δυνατότητα μείωσης του ποσοστού ίδιας συμμετοχής μέχρι το απαραίτητο 25%, διασφαλίζεται η επιτάχυνση των διαδικασιών μέσω της στελέχωσης του Εθνικού Μητρώου Πιστοποιημένων Ελεγκτών και της αύξησης της αμοιβής τους, δεν απαιτείται η προέγκριση του τραπεζικού δανείου για την ολοκλήρωση, το μεγαλύτερο μέρος του διαθέσιμου προϋπολογισμού για τους αναπτυξιακούς νόμους θα αξιοποιηθεί για την αποπληρωμή των παλαιών αναπτυξιακών».