1949 | 93' | Αγγλία | σκηνοθεσία: Carol Reed
με τους: Orson Welles, Joseph Cotten, Alida Valli

Αποδεχόμενος την πρόσκληση ενός παλιού συμμαθητή και φίλου του, που του προσέφερε δουλειά, ένας άνεργος συγγραφέας καταφτάνει στη μεταπολεμική Βιέννη. Τη βρίσκει χωρισμένη στα δύο από τους νικητές συμμάχους και στα πρόθυρα του λιμού, καθώς υπάρχουν λίγες προμήθειες, ενώ η μαύρη αγορά ανθεί. Πολύ γρήγορα μαθαίνει πως ο φίλος του σκοτώθηκε πρόσφατα σε ένα παράξενο τροχαίο. Μιλώντας όμως, με τους φίλους και τους συνεργάτες του, παρατηρεί πως οι ιστορίες τους αντιφάσκουν. Κι έτσι αποφασίζει να ανακαλύψει την αλήθεια...

Μία από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά (η κορωνίδα του βρετανικού κινηματογράφου), σε σενάριο του Graham Greene, με ευρηματική σκηνοθεσία, υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία και παραδειγματική αξιοποίηση των φυσικών ντεκόρ για τη δημιουργία ατμόσφαιρας. Φιλμ νουάρ, που έγινε διάσημο για τη χαρακτηριστική μουσική του Anton Karas, αλλά και την εντυπωσιακή εμφάνιση του Orson Welles. Μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών, Καλύτερης ταινίας στα Bafta, και Οσκαρ καλύτερης φωτογραφίας.

16/2       Η πιο ευτυχισμένη μέρα στη ζωή του Όλλι Μάκι | Hymyilevä mies

2016 | 92' | Φινλανδία, Σουηδία, Γερμανία | σκηνοθεσία: Juho Kuosmanen

με τους: Jarkko Lahti, Oona Airola, Eero Milonoff

Η αληθινή ιστορία του Olli Mäki, ο οποίος το καλοκαίρι του 1962 αγωνίζεται για τον τίτλο του Πρωταθλητή Κόσμου στην Κατηγορία Φτερού. Ο δρόμος για την επιτυχία, από την επαρχία της Φινλανδίας μέχρι την καρδιά του Ελσίνκι, μοιάζει να είναι βέβαιος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να χάσει βάρος και να συγκεντρωθεί στην προπόνηση. Υπάρχει όμως και μια λεπτομέρεια… Πρόκειται να χτυπήσει την πόρτα του ο έρωτας!

Ο Kuosmanen, ακολουθώντας την παράδοση του συμπατριώτη του Aki Kaurismäki στη διαχείριση των απλών καθημερινών αντι-ηρώων, αφηγείται μια ιστορία ενηλικίωσης πιο δυνατή από κάθε αγώνα μποξ που θα τέλειωνε με θριαμβευτικά χειροκροτήματα… Η ταινία, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Kuosmanen, απέσπασε το μεγάλο βραβείο στην κατηγορία «Ένα Κάποιο Βλέμμα» του Φεστιβάλ των Καννών. Είναι μια ασπρόμαυρη κι όμως γεμάτη χρώματα, μελαγχολική κι όμως feelgood, βαρυσήμαντη κι όμως όχι «βαριά» ταινία για όλα αυτά που κερδίζεις όταν χάνεις. Και το αντίθετο!

1959 | 99' | Γαλλία | σκηνοθεσία: François Truffaut
με τους : Jean-Pierre Léaud, Albert Rémy, Claire Maurie

Ο Antoine Doinel είναι δεκατριών χρονών και ζει στο Παρίσι, με τους γονείς του. Η αδιαφορία των γονιών και η αυταρχική συμπεριφορά των καθηγητών στο σχολείο, προκαλεί στον Antoine μια τάση φυγής από το καταπιεστικό, σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον. Έτσι, μετά από πολλές περιπέτειες, ανάμεσα στις οποίες και ο εγκλεισμός του στο αναμορφωτήριο, κατορθώνει να φθάσει επιτέλους στην θάλασσα...

Πικρή, ευαίσθητη, με λυρική διάθεση, τα 400 χτυπήματα είναι μια έντονα βιωματική ταινία με θέμα την παιδική ηλικία και την εφηβεία. Η ταινία προσφέρεται για πολλαπλές αναγνώσεις, με την παιδαγωγική σχέση που διατρέχει ολόκληρη την ιστορία να είναι το ζητούμενο. Ένα θαυμάσιο ποίημα που μας κάνει να αναγνωρίσουμε την παιδικότητα, το ζωντανό πυρήνα της ανθρώπινης ψυχής που είναι η κινητήριος δύναμη της επιθυμίας και της δημιουργίας. Θεωρήθηκε το πρώτο δείγμα του κινήματος της Nouvelle Vague και κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών το 1960.

2008 | 121′ | Αυστρία | σκηνοθεσία: Götz Spielmann

με τους: Johannes Krisch, Irina Potapenko, Andreas Lust, Ursula Strauss

Ο Άλεξ οργανώνει τη ληστεία μιας τράπεζας προκειμένου να χαρίσει στον εαυτό του και την πόρνη φίλη του από την Ουκρανία την ευκαιρία να ξεκινήσουν μια νέα ζωή μακριά από τη θλιβερή πραγματικότητα των οίκων ανοχής. Όμως μια ατυχής συνάντηση θα καταστρέψει το σχέδιό του…

Η ταινία στοχεύει περισσότερο στην υπόγεια ένταση ενός βραδυφλεγούς δράματος παρά στο σασπένς ενός συμβατικού θρίλερ και καταλήγει να περιγράφει τον αγώνα απέναντι σε μια συχνά απάνθρωπη μοίρα. Από την αμείλικτη εικόνα της Βιέννης του περιθωρίου μέχρι τη θανατερή ακινησία της αυστριακής εξοχής το κυνικό σύμπαν που περιγράφει ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Götz Spielmann δεν απέχει και πολύ από εκείνο του συμπατριώτη του Michael Haneke. Μέσα από εύγλωττες σιωπές, άψογο καδράρισμα και εξαιρετικές ερμηνείες σκιαγραφεί τα πνιγηρά αδιέξοδα των πρωταγωνιστών. Η ταινία βρέθηκε στην πεντάδα των υποψηφίων για Oscar ξενόγλωσσης ταινίας.