Ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρωθυπουργός που κατέκτησε την πρώτη θέση στη λίστα των χειρότερων διαπραγματευτικών τακτικών για το έτος 2015 και υπέγραψε το τρίτο πιο επαχθές μνημόνιο για την Ελλάδα και τους Έλληνες, μιλά για πολύμηνη διαπραγμάτευση, μιλά για μάχη, μία μάχη που έδωσε, και προσπαθεί να πείσει ότι την κέρδισε...!

κε Τσίπρα, όχι ως κομματικό στέλεχος, αλλά ως ένας απλός άνθρωπος, ξεχνάτε; Οδηγήσατε το λαό μέσα σε ένα χρόνο τρεις φορές στις κάλπες, μοιράζατε και μοιράζετε ψεύτικές υποσχέσεις, διατυμπανίζατε ότι δε θα ψηφίσετε κανένα μνημόνιο, ότι οι δανειστές θα φύγουν, ότι η … ελπίδα έρχεται! Διεξαγάγατε μέχρι και δημοψήφισμα και ενώ καλούσατε το λαό να ψηφίζει ΌΧΙ στο μνημόνιο, ΟΧΙ στην Ευρώπη, ετοιμάζατε το ΝΑΙ, ένα ΝΑΙ ηχηρό, ξακουστό, ένα ΝΑΙ που είπατε ο ίδιος, αφού διασύρατε τη χώρα, χάνοντας πολύτιμο χρόνο.

Μας λέτε σήμερα για ένα χρόνο αριστερά, για ένα χρόνο μάχη, προχωράμε… Που πάμε κε Τσίπρα, γνωρίζετε; Ομολογώ ότι στα συνθήματα τα πάτε καλά, αλλά με συνθήματα η χώρα δεν προχωρά, ούτε κυβερνάται!

Παρακολουθήσαμε έκπληκτοι την ομιλία σας στο Τάε Κβον Ντο, για την ελπίδα, για το όραμα, διότι - λέτε - δώσατε πνοή στους νέους και στις νέες, κάνατε πράξη την αλλαγή… και ενώ τα ακούγαμε όλα αυτά, απευθύνατε και τη φράση «συντρόφισσες και σύντροφοι». κε Τσίπρα, είστε πρωθυπουργός; Μήπως είστε κομματάρχης ή προπαγανδιστής; Αντιπολίτευση κάνετε; Οδηγείται τη χώρα εκ νέου σε εκλογές; Ποιος ο λόγος των κομματικών συγκεντρώσεων; Μήπως ανησυχείτε από την εκλογή νέου Προέδρου στη ΝΔ και αρχίσατε τις κομματικές συσπειρώσεις…;

Ναι, θα συμφωνήσω σε κάτι μαζί σας, όχι στο ταξίδι στο όνειρο, διότι αυτό που πετύχατε για την Ελλάδα ήταν εφιάλτης. Θα συμφωνήσω στο ότι αναμετρηθήκατε με την ιστορία και ότι η ευθύνη που αναλάβατε ήταν μεγαλύτερη από το μπόι σας, όπως σωστά είπατε. Μία ευθύνη που δεν μπορέσατε, δεν μπορείτε και δε θα μπορέσετε ποτέ να σηκώσετε, διότι μία χώρα δεν κυβερνάτε με ψεύτικες υποσχέσεις, εύηχα λόγια και ανερμάτιστη πολιτική.

Για τη σύγκρουση, για την αξιοπρέπεια, για τις αποτυχημένες συνταγές λιτότητας, που για πρώτη φορά στα Ελληνικά χρονικά πρωθυπουργός προωθεί μόνος του, καταθέτοντας σκληρές φορολογικές και ασφαλιστικές προτάσεις, δεν θα σχολιάσω τίποτε. Θα σας πω μόνο, ότι η Ελλάδα μόνο μπροστά δε θα φύγει, εκτός και εάν μπροστά βρίσκεται ένας γκρεμός ή ένας τοίχος, διότι τέτοια πολιτική ασκείται, ανούσια, αδιέξοδη, ανύπαρκτη.

Στέφανος Δράκος
Δρ Πολιτικός Μηχανικός ΑΠΘ
Πολιτευτής Δωδεκανήσου ΝΔ
Δημοτικός Σύμβουλος Ρόδου