Χρηματική αποζημίωση συνολικού ύψους 336.863,97 ευρώ διεκδικεί από το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου και από χειρούργο ιατρό, μια κάτοικος Παστίδας, με αγωγή, που υπέβαλε ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου.

Όπως εκθέτει στην αγωγή της, που χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Ακης Δημητριάδης, την 20η Ιουλίου 2012 επισκέφθηκε παθολόγο ιατρό για ένα πρήξιμο και πόνο, που είχε στο πόδι της. Κατόπιν εντολής του υποβλήθηκε σε τρίπλεξ και υπέρηχο, σε ακτινολογικό κέντρο, κι εκεί διαγνώστηκε ότι είχε χολολιθίαση (πέτρες στην χολή) και ότι η κατάσταση ήταν επείγουσα.

Ο παθολόγος της πρότεινε 2-3 χειρουργούς από το νοσοκομείο της Ρόδου κι αφού επέλεξε έναν και υποβλήθηκε σε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις (καρδιογράφημα, αιματολογικές, κτλ) έκανε εισαγωγή στις 29 Ιουλίου 2012.

Στις 30 Ιουλίου 2012 υποβλήθηκε σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή. Μετά την επέμβαση παρουσιάστηκε μετεγχειρητικά χολόρροια η οποία θεωρήθηκε φυσιολογική από τον ιατρό. Την τέταρτη ημέρα τα υγρά δεν είχαν σταματήσει. Ο γιατρός επέμενε ότι ήταν φυσιολογικό, ενώ η κατάστασή της χειροτέρευε.

Ένοιωθε, όπως υποστηρίζει, δύσπνοια με αποτέλεσμα να της χορηγήσουν οξυγόνο, ενώ είχε ταχυκαρδία και ατονία επί 10 ημέρες.
Ο ιατρός, όπως διατείνεται, αποφάσισε να μεταφερθεί σε ιδιωτική κλινική και στο διάστημα 8-9 Αυγούστου 2012 επελήφθη γαστρεντερολόγος. Μετά από εξετάσεις αποφασίστηκε λόγω της σοβαρότητας της κατάστασής της, η μεταγωγή της στην Αθήνα. Η ενάγουσα εξιστορεί ότι στο νοσοκομείο Ρόδου δεν συνεργάστηκαν για τη μεταγωγή της, ενώ, όταν την 11η Αυγούστου 2012 εισήχθη σε νοσοκομείο των Αθηνών παρουσίαζε αρχόμενη σήψη ταχυσφυγμία, ταχύπνοια, αυξημένους δείκτες φλεγμονής στον αιματολογικό έλεγχο καθώς επίσης κοιλιακό άλγος, χολόρροια από τον παροχετευτικό σωλήνα κοιλίας και μεγάλης έκτασης πλευριτική συλλογή στο δεξιό ημιθωράκιο.
Η αιτία για την επιβάρυνση της υγείας της ήταν, όπως διαγνώσθηκε, στο νοσοκομείο των Αθηνών η αδυναμία προώθησης του συρμάτινου οδηγού πέραν του αρχικού τμήματος του χοληδόχου πόρου διότι υπήρχαν πολλαπλοί μεταλλικοί αγκτήρες απολίνωσης αγγείων στο σημείο πέραν του οποίου δεν προωθείτο ο συρμάτινος οδηγός και πολλαπλοί μεταλλικοί αγκτήρες απολίνωσης αγγείων στην περιοχή της πύλης του ήπατος.

Όταν αυτοί αφαιρέθησαν, τότε αποκαταστάθηκε η κυκλοφορία και ουσιαστικά αποσοβήθηκε ο κίνδυνος περαιτέρω επιδείνωσης της υγείας της και αποφυγή εκτεταμένης σηψαιμίας.
Διαπιστώθηκε μεγάλη ποσότητα υγρών στο δεξί πνεύμονα και χρειάστηκε να μεταφέρθεί εκ νέου σε νοσοκομείο στην Αθήνα. Εκεί διαπιστώθηκε ότι ο ένας της πνεύμονας είχε υποστεί μεγάλη ζημιά από τα υγρά της χολής.

Θεωρεί ότι η συμπεριφορά του ιατρού, που ενήργησε τη λαπαροσκοπική εγχείρηση, συνιστά έκθεσή της σε κίνδυνο επειδή η υγεία της υπέστη ραγδαία επιδείνωση και μάλιστα κινδύνευσε η ζωή της.

Εάν δηλαδή δεν είχε μεταβεί με δική της πρωτοβουλία στην Αθήνα για εισαγωγή σε κλινική, είναι βέβαιο, όπως υποστηρίζει, ότι θα είχε υποστεί σηψαιμία και μόλυνση όλων των εσωτερικών οργάνων, αφού κανείς δεν είχε αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασής της αλλά και ιατρικού λάθους κατά την επέμβασή της από τον ιατρό.

dimokratiki.gr