Μεταξύ άλλων, το κείμενο προς δημοσίευση αναφέρει τα εξής:

«Το πρωινό περιελάμβανε γεύσεις από τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα όπως μους ταραμά σε άζυμο ψωμί, κολοκυθόπιτα με αλεύρι από χαρούπι, τάρτα μάραθου με φρέσκο σπανάκι, φρουτάλια Άνδρου με λουκάνικο και δυόσμο, κρεμμυδόπιτα Μυκόνου, φάβα Σχοινούσας και φάβα Σαντορίνης, τούρτες συμιακές, ροδίτικη χορτόπιτα, γαλακτομπούρεκο, τυρόπιτα γλυκιά, φανουρόπιτα, γριές Μυκόνου, χαλβά σιμιγδαλένιο με γάλα, στριφτή τυρόπιτα, τσάι αρωματικό από τα νησιά και στάρι βραστό χυλωμένο»…

Η Δωδεκάνησος δηλαδή στη Στοκχόλμη, είχε να επιδείξει ΜΟΝΟ!!!! συμιακές τούρτες και ροδίτικη χορτόπιτα…. Κρίμα…

Γιατί η γαστρονομία, ελληνική λέξη, (γαστήρ+νέμω – νόμος) που επισημοποιήθηκε από τη Γαλλική Ακαδημία το 1835 με καθιέρωση στο γαλλικό λεξιλόγιο, αποτελεί στο διάβα της ιστορίας, πολιτιστικό δεσμό, ισχυρότερο από την ίδια τη γλώσσα. Αποτελεί λοιπόν, ένα από τα αυθεντικά, πολιτιστικά στοιχεία ενός τόπου, αποκαλύπτοντας ακόμα και την οικονομική ιστορία του. Εμπεριστατωμένη τουριστική έρευνα του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, απέδειξε ότι, το 70% των τουριστών, επισκέπτονται τα Δωδεκάνησα, για την υψηλή, γαστρονομική αξία.

Η έμπνευση των παρουσιάσεων των γαστρονομικών πρωινών, στις εκθέσεις, αποτελεί συνέχεια του πάλαι – ποτέ «κολατσιού» των Δωδεκανησίων εργαζομένων, φαγητό υψηλής διατροφικής αξίας (ζυμωτό ψωμί με ντομάτα κομμένη και ελιές, τυλιγμένο προσεκτικά σε καθαρό μαντήλι) που μπορούσε να «κρατήσει» ακμαίο τον ανθρώπινο οργανισμό, πριν το γεύμα. Για τους εργάτες της Κρήτης, ήταν αυγά με στάκα, για τους Μακεδόνες και τους Ηπειρώτες, οι παραδοσιακές πίτες… Συνήθειες, που τις διατήρησαν ακόμα και στην ξενιτειά…

Η μετατροπή του δικού μας κολατσιού, σε πλούσιο πρωινό για τους επισκέπτες – τουρίστες στα ξενοδοχεία, βασίστηκε στην ποικιλία των γεύσεων με διατροφική αξία που διαθέτει ο τόπος μας, αλλά και στη σιγουριά ότι, η «γαστρονομική κουλτούρα μας, οι αυθεντικές, ατόφιες γεύσεις, απαλλαγμένες από κάθε χημική επεξεργασία, σε συνδυασμό με τον ήλιο και τη θάλασσα, προσφέρουν στον τουρίστα, υγεία, δύναμη και χαρά, αντικαταθλιπτική, πρώτη ύλη. Ό,τι ακριβώς αναζητούν οι κάτοικοι, των βορείων χωρών, που φεύγουν, έχοντας φορτίσει τις μπαταρίες του οργανισμού τους, με υγεία και ευεξία για να διατηρήσουν «ζωντανό» τον οργανισμό τους, μέχρι την επόμενη επίσκεψη, στα ευλογημένα, ηλιόλουστα νησιά μας.

Τι είναι η γαστρονομία στα Δωδεκάνησα; ολόκληρη, εμπειρία!

Μείγμα πρώτων υλών, φρεσκοκομμένων από το χωράφι και φρεσκοψαρεμένων από τη θάλασσα… Οι πρώτες ύλες, που και στο μαγείρεμα, «ακόμα ανασαίνουν»… Αυτή λοιπόν είναι, η πρωινή διαφορετικότητα, που υποσχέθηκαν οι κουζίνες των ξενοδοχείων μας. Και οι Δωδεκανήσιοι ξενοδόχοι και ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων, φορείς του τουρισμού, παραγωγοί, αλιείς, παραδοσιακοί σύλλογοι, εργάστηκαν σκληρά και μεθοδευμένα πάνω σε αυτό.

Όχι, δεν κάνω το δάσκαλο. Ούτε και προσπαθώ να κάνω υποδείξεις, ούτε καν να βάλω γαστρονομικά σύνορα μεταξύ Δωδεκανήσου και Κυκλάδων. Εκτιμώ την Κυκλαδίτικη κουζίνα και τα όμορφα προϊόντα, διότι τα έχω γευθεί…

Όμως…. Δε μπορώ να καταλάβω, γιατί κάθε φορά, αυτή η «κορωνίδα», η «ναυαρχίδα», ο «ακρογωνιαίος λίθος» ο «στηλοβάτης» κλπ. του τουρισμού, η Δωδεκάνησος, με πρώτη και καλύτερη πανελλαδικά την πρωτεύουσα Ρόδο, απαξιώνεται.

Που όσο και αν έχει επιρροές από την ανατολίτικη κουζίνα ή από αυτήν του ευρωπαϊκού πολιτισμού, στηρίζεται σε σταθερούς, αδιαπραγμάτευτους άξονες: στη φρεσκάδα, στην αισθητική, στο μεράκι και στους καλοφαγάδες Δωδεκανήσιους…

Προσπάθησα – μάταια – να επικοινωνήσω αρκετές φορές με τον Πρόεδρο της Λέσχης Αρχιμαγείρων. Επικοινώνησα με τον συντάκτη του άρθρου, στέλεχος της Λέσχης, προκειμένου μέσω εκείνου, να μιλήσω με τον Πρόεδρο, αλλά και πάλι στάθηκε αδύνατον.

Εκτιμώ ότι, η Λέσχη Αρχιμαγείρων Δωδεκανήσου – Κυκλάδων, θα έπρεπε να τα λαμβάνει σοβαρά υπόψη, κάθε φορά που παρουσιάζει την κουζίνα των τόπων που έχει αναλάβει και να διαχειρίζεται τουλάχιστον ισομερώς τον τομέα αυτό. Η υπόθεση, δεν είναι απλή. Πάμε με την ταμπέλα της γαστρονομίας της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και αυτό, επιβάλλει μελέτη και απαγορεύει την προχειρότητα. Στη γαστρονομία, στηρίζεται ολόκληρη σχεδόν η τουριστική οικονομία και η επιχειρηματικότητα της Δωδεκανήσου και αυτό, δεν επιτρέπουμε να περνά στα ψιλά γράμματα στις εκθέσεις του εξωτερικού, εκεί όπου, αναζητούμε τους θερινούς μας επισκέπτες.

Ως Πρόεδρος της Ένωσης Καλυμνίων Ρόδου «Ο Εν Καλύμνω Άγιος Σάββας», αγωνιώντας παράλληλα για τον τόπο όπου κατοικώ και δραστηριοποιούμαι τα τελευταία 23 χρόνια, τη Ρόδο, αλλά και για την τύχη της οικονομίας όλων των νησιών της κατάφωρα πολλαπλώς αδικημένης Δωδεκανήσου, καλώ τους αρμόδιους τοπικούς φορείς, που έχουν σχέση με τα «γαστρονομικά πεπραγμένα» του τόπου μας, να πάρουν θέση επί του θέματος. Και βέβαια, τη Λέσχη Αρχιμαγείρων Δωδεκανήσου – Κυκλάδων, να ανασκευάσει το εν λόγω, ατυχές, Δελτίο Τύπου. Η πλούσια ελληνική γλώσσα άλλωστε, δίνει άπειρες τέτοιες ευκαιρίες….

Επί πλέον δε, σας μιλώ με τη γευστική αισθητική της Καλύμνικης κουζίνας, που είναι, αναντίρρητα αξεπέραστη… για όσους την έχουν ανακαλύψει…

Τέλος, να σας πληροφορήσω ότι, ο Καλύμνιος Μιχάλης Μάρθας θα είναι ένας από τους 30 Έλληνες σεφ με διεθνή αναγνώριση που θα τιμηθούν στις 5 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στο περιθώριο του 1ου Διεθνούς Συνεδρίου Ελληνικής Γαστρονομίας 2018 με συμμετοχή στελεχών της παγκόσμιας γαστρονομίας από 50 χώρες. («1st International Hellenic Gastronomy Conference 2018 – Greek taste beyond borders»).

Ο Μιχάλης Μάρθας, που επιμελήθηκε το φαγητό του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Κάλυμνο, έχει κερδίσει τον τίτλο του καλύτερου πρεσβευτή σεφ της Ελλάδας (the Best Chef Ambassador for Greece 2016) και τον τίτλο του ενός εκ των καλυτέρων νέων σεφ της Mediteranean sea (San Pellegrino Young Chef 2015 και 2016). Εργάστηκε σε βραβευμένα εστιατόρια στην Αγγλία («The Fat Duck» 3 αστέρια Μichelin και το τρίτο καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο το 2011, στο Waterside Inn του Michel Roux 3 αστέρια Michelin) και στην Ολλανδία στο Pure C (1 αστέρι Michelin).

Επίσης, στη HORECA πριν από λίγες ημέρες, το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο, ξεχώρισε ως πρώτη – μακράν το ελληνικό πρωινό Καλύμνου, ανάμεσα σε άλλα 50 από διάφορες περιοχές της Ελλάδος, που παρουσιάστηκαν τα τελευταία 8 χρόνια. Τα φαγητά, επιμελήθηκε ο Καλύμνιος Μιχάλης Μάρθας… που είμαι σίγουρη, ότι και πάλι θα περάσει στα ψιλά γράμματα, ή θα αγνοηθεί από αυτούς που είναι υποχρεωμένοι να το αναδείξουν. Τυχαίο;

Η Γεν. Γραμματέας Η Πρόεδρος Χρυσάνθη Τηλιακού Μαρία Βάλλα

Πηγή:www.dimokratiki.gr