Κάτοικος του Ηρακλείου πήγε χθες το απόγευμα για μπάνιο, στην παραλία του Μαδέ και βρέθηκε να κολυμπά δίπλα σε ένα από τα χιλιάδες μπουκαλάκιατάματος που ρίχνονται στη θάλασσα από πιστούς, από πολλές περιοχές της χώρα μας, τα οποία, όπως λέει η παράδοση, έχουν προορισμό την Ιερά Μονή του Ταξιάρχη στον Πανορμίτη της Σύμης.

«Μόλις είχα κάνει την πρώτη βουτιά στη θάλασσα και χαλάρωνα, ώσπου διαπίστωσα ότι  δίπλα μου επέπλεε ένα λευκό πλαστικό μπουκάλι. Αρχικά νόμιζα ότι ήταν σκουπίδι και είπα να το βγάλω  έξω, αλλά φθάνοντας κατάλαβα, ότι ήταν κάτι άλλο», αναφέρει στο ekriti.gr  ο λουόμενος που βρήκε το μπουκαλάκι με το τάμα.

Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες του ekriti.gr, και ανέφερε ο πολίτης που εντόπισε το μπουκαλάκι, αυτό έγραφε: «ΠΡΟΣ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ ΣΥΜΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΩΝ».

«Επειδή δεν γνώριζα τι ήταν, μαζί με τον ξάδελφο μου που ήταν μαζί μου, το άνοιξα. Διαπίστωσα ότι το μπουκάλι περιείχε τρεις επιστολές και ένα χαρτονόμισμα των 20 ευρώ. Το ένα χαρτί έγραφε «Υπέρ Υγείας», το άλλο «Υπέρ Αναπαύσεως» και το τρίτο ήταν ένα γράμμα αφιερωμένο στον Πανορμίτη με κάποιο πρόβλημα του ανθρώπου που το έγραψε. Ζητούσε να τον βοηθήσει ο Αρχάγγελος, στο τέλος της επιστολής ήταν γραμμένο το όνομα του και το τηλέφωνό του», ανέφερε ο λουόμενος, δείχνοντας στον φωτογραφικό φακό τα ευρήματά του.

«Χωρίς δεύτερη σκέψη, κλείσαμε ξανά το μπουκάλι με όσα περιείχε μέσα πήγαμε όσο πιο βαθιά μπορούσαμε και το αφήσαμε στη θάλασσα. Είμαι θρήσκο άτομο και χωρίς να ξέρω τι ήταν αυτό που βρήκα, αργότερα έμαθα για τα τάματα στον Πανορμίτη», ανέφερε στη συνέχεια ο ίδιος και πρόσθεσε: «Τα λόγια του κυρίου που έγραψε τα γράμματα με συγκίνησαν και ένιωσα ότι ήταν μπροστά μου. Έπρεπε η επιθυμία του να γίνει πραγματικότητα, όπως ξέρει ο Θεός και ο Πανορμίτης. Ίσως το μπουκαλάκι έχασε το δρόμο του και εγώ έπρεπε να το βοηθήσω να το βρει. Αυτό έκανα».

Σύμφωνα με το ekriti.gr, το έθιμο με το τάμα μέσα σε μπουκάλι για τον Πανορμίτη Σύμης, ξεκίνησε την περίοδο της Τουρκοκρατίας, και κρατά μέχρι σήμερα.

Παλαιότερα, οι πιστοί έστελναν με τον τρόπο αυτό τα Αφιερώματά τους μέσα σε γυάλινα μπουκάλια, ακόμα και σε κιβώτια, ενώ, ακόμα και σήμερα, πολλοί είναι εκείνοι που κάνουν αντίστοιχα τάματα, γράφοντας πάντα στο εσωτερικό του μπουκαλιού την διεύθυνση, το όνομα, την παράκλησή τους, καθώς επίσης και τα τηλέφωνά τους.

Εκείνος που αδυνατεί να επισκεφθεί την Ιερά Μονή, μπορεί μέσα σε ένα μικρό μπουκαλάκι, να τοποθετήσει Θυμίαμα, ένα χαρτί με τα «Υπέρ Υγείας» και τα «Υπέρ Αναπαύσεως» ονόματα εκείνων που επιθυμεί, ένα χαρτάκι με το ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση ή και το τηλέφωνό του. Επίσης, μπορεί να συμπεριλάβει και ένα γράμμα προς το Μοναστήρι, για οποιοδήποτε θέμα τον απασχολεί και θα ήθελε να γίνει θέμα προσευχής στην Ιερά Μονή.

Αφού τοποθετήσει μέσα όλα αυτά τα Αφιερώματα για τον Ταξιάρχη και κλείσει το μπουκαλάκι, μπορεί, είτε από ένα λιμάνι, είτε από κάποιο πλοίο που βρίσκεται στα ανοιχτά να το πετάξει στη θάλασσα, αφού πρώτα προσευχηθεί στον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη και του ζητήσει να το οδηγήσει ο ίδιος στο Μοναστήρι του στη Σύμη.

Ο Πανορμίτης θα το αναλάβει και το μπουκαλάκι με τα Αφιερώματα θα φθάσει τελικά στη Σύμη, στον όρμο της Ιεράς Μονής, ή διαφορετικά θα μπλεχτεί στα δίχτυα των ψαράδων στα ανοιχτά του νησιού.

Σε κάθε περίπτωση όμως, ο τελικός προορισμός του θα είναι να καταλήξει άθικτο στα χέρια των ανθρώπων του μοναστηριού, οι οποίοι με τη σειρά τους (ως επιβεβαίωση του Θαύματος, «προς Δόξαν Θεού») θα αποστείλουν ευχαριστήρια επιστολή προς τον πιστό που το έστειλε, ευχαριστώντας τον για τα Αφιερώματα.

Στην Ιερά Μονή φυλάσσονται μέχρι σήμερα Αφιερώματα, που ταξίδεψαν μόνα για τον Πανορμίτη από διάφορα μέρη του κόσμου (Αμερική, Αυστραλία, Αγγλία κ.α) αλλά και περασμένες δεκαετίες.

ΠΗΓΗ: ekriti.gr

Στις εορταστικές εκδηλώσεις για την απελευθέρωση της Σύμης και της Δωδεκανήσου από τους Γερμανούς, την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου εκπροσώπησε ο Αντιπεριφερειάρχης Γιάννης Φλεβάρης.

Στις 8 Μαΐου 1945, στη Σύμη, υπογράφηκε  το πρωτόκολλο παράδοσης της Δωδεκανήσου, από τον αρχηγό των γερμανικών Δυνάμεων κατοχής, στρατηγό Wagener, στον Άγγλο αρχιστράτηγο των Δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, Paget, στους Άγγλους, ταξίαρχο Moffat και ναύαρχο Tennant και στον Ιερό Λόχο του συνταγματάρχη Χριστόδουλου Τσιγάντε, ο οποίος εκπροσώπησε την ελεύθερη και αδούλωτη Ελλάδα. Ψηλά σε βράχο στο λιμάνι της Σύμης όπου έγινε η υπογραφή του πρωτοκόλλου, υπάρχουν χαραγμένοι οι στίχοι του αείμνηστου καθηγητή και ποιητή μας από τον Αρχάγγελο Ρόδου Φώτη Βαρέλη που αποτυπώνει τη συγκίνηση και την ιερότητα της στιγμής για την Ελλάδα, τη Δωδεκάνησο και τον ελεύθερο κόσμο. «Απόψε κρυφομίλησε η λευτεριά με μένα. Πάψετε, Δωδεκάνησα, νάστε συλλογισμένα».

8 Μαΐου 1945, η ιστορία γράφεται ανεξίτηλα και τα Δωδεκάνησα, ύστερα από 600 και πλέον χρόνια σκλαβιάς, «κυματίζουν» ελεύθερα στο γαλάζιο του Αιγαίου.

Η Σύμη και ο Μονόλιθος της Ρόδου, τιμούν τους Δωδεκανήσιους και τους Έλληνες και τιμώνται ακόμη και σήμερα 71 χρόνια μετά. 8 Μαΐου 1945, στην ακριτική Σύμη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, σημάνει η λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και το χαμόγελο της λευτεριάς επιστρέφει στα πρόσωπα των Δωδεκανησίων.

Σήμερα, 71 χρόνια μετά, τιμάμε - γι’ ακόμη μία φορά - τους Συμιακούς και τις Συμιακές, τους κατοίκους του Μονολίθου, τους Έλληνες στρατιώτες, τους μαχητές του Ιερού Λόχου, τους Δωδεκανήσιους, για την απελευθέρωση και για την ύψωση του λαβάρου της ελληνικότητας των Δωδεκανήσων. Από τη Σύμη, όπου οι Γερμανοί υπέγραψαν την παράδοση των νησιών στις συμμαχικές δυνάμεις, μέχρι τον Μονόλιθο και το «λημέρι των κατασκόπων», τα Δωδεκάνησα, γεννώνται ξανά, ελεύθερα, ανεξάρτητα, ηρωικά.

Σήμερα δε, στον Μονόλιθο, η εορτή είναι διπλή. Γιορτάζεται η συμβολή του Μονολίθου στην Εθνική Αντίσταση, όπως και στην ακριτική Σύμη, αλλά τιμάται και η εορτή του πολιούχου Αποστόλου Θωμά. Σύμη και Μονόλιθος, διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο στον απελευθερωτικό αγώνα, αγωνίστηκαν, προσέφεραν, θυσιάστηκαν. Ο ηγούμενος Χρύσανθος Μαρουλάκης, ο Φλώρος Ζουγανέλης, ο Μιχάλης Λάμπρου, ο Φώτης Κατσουράκης, ο Νικόλας Τσατταλιός, ο Λευτέρης Τσατταλιός, ο Λεωνίδας Τσατταλιός, ο Γιώργος Μυλωνάκης, ο Λουκάς Ξανθός, ο Σταύρος Σμυρνάκης, ο Κώστας Κατσιμπρής, ο Αντώνης Αγγελίδης, ο Ανδρέας Μοσχόβης κ.α., όλοι σε κατασκοπευτικά κλιμάκια με κορυφαίο αυτό που δρούσε στη Μονή του Πανορμίτη στη Σύμη, προσέφεραν τα μέγιστα στα Δωδεκάνησα και στην πατρίδα.

Η Ιταλία, είχε υπογράψει ανακωχή και παρέδιδε τα Δωδεκάνησα στους Συμμάχους, οι Γερμανοί όμως, μέσα σε διάρκεια δύο μηνών, είχαν ολοκληρώσει την κατάληψη της Δωδεκανήσου, εκτός του Καστελλόριζου. Οι Καρπάθιοι, έδωσαν και εκείνοι με τη σειρά τους το δικό τους αγώνα, και ειδοποίησαν τους Άγγλους, οι οποίοι είχαν φθάσει νωρίτερα στην Κάρπαθο, την οποία και επάνδρωσαν με τάγματα. Σύμη και Κάρπαθος, ισχυροποιούν το συμμαχικό κλοιό γύρω από τη Ρόδο, υψώνοντας τη σημαία της απελευθέρωσης, της λευτεριάς.

Στον Μονόλιθο, ο Κερκυραίος στρατιώτης Σπύρος Κατέχης, αποβιβάζεται στον όρμο Αρμενιστής Μονολίθου και εκεί οργανωνόταν το αρχηγείο του κατασκοπευτικού κλιμακίου. Στο «Λημέρι», εγκαταστάθηκε ο ασύρματος των κατασκόπων με τον Σπύρο Κατέχη, τον Γιώργο Διαμαντίδη και τον Αντώνη Νεσγό, να δίδουν τη ψυχή τους στον απελευθερωτικό αγώνα. Μία γυναίκα, μία αγωνίστρια από τον Μονόλιθο, άξια αναφοράς, η Μαρία Μαλανδρή, η γυναίκα που με κίνδυνο της ζωής της μετέφερε τρόφιμα και πληροφορίες. Άνθρωποι, όπως ο Μιχάλης Βρούχος, ο Γιώργος Κωσταρίδης κ.α., άξιοι αναφοράς και τιμής.
Χρόνια πολλά στα Δωδεκάνησα. Χρόνια πολλά στη Σύμη. Χρόνια πολλά στον Μονόλιθο. Χρόνια πολλά και κυρίως λεύτερα!

Δρ Στέφανος Δράκος
Δρ Πολιτικός Μηχανικός ΑΠΘ
Πολιτευτής Δωδεκανήσου ΝΔ
Δημοτικός Σύμβουλος Ρόδου