Αλλαγή «σκυτάλης» στη διοίκηση του Λιμεναρχείου Σύμης, μία ιδιαιτέρως νευραλγική υπηρεσία εξαιτίας και της κατάστασης που επικρατεί στο Αιγαίο σε ότι αφορά τις αφίξεις μεταναστών και προσφύγων.

Πιο συγκεκριμένα, ο πλοίαρχος Βασίλης Μηλαθιανάκης που κατείχε τη θέση του Λιμενάρχη στο νησί τα τελευταία δυόμιση χρόνια αναλαμβάνει καθήκοντα Διοικητή Ασφαλείας στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Χίου όπου και μετατίθεται.

Έτσι την περασμένη Πέμπτη (20 Οκτωβρίου) πραγματοποιήθηκε τελετή παράδοσης παραλαβής μεταξύ του κ. Μηλαθιανάκη και του νέου διοικητή, Υποπλοίαρχου ΛΣ Ηλία Αλεξίου.

Η τελετή έγινε σε κλίμα συγκίνησης και κατά τη διάρκειά της, το προσωπικό του Λιμεναρχείου παρέδωσε στον απερχόμενο Λιμενάρχη μία φωτογραφία της Σύμης του 1914 και μία εικόνα του Πανορμίτη με την σημείωση: «Σας ευχόμαστε ολόψυχα να λάβετε και να νιώσετε όση αφοσίωση και εμπιστοσύνη μας δώσατε και μας κάνατε να νιώσουμε όλο αυτόν τον καιρό που είχαμε τη χαρά να είσαστε Λιμενάρχης»!

Ο Υποπλοίαρχος Βασίλης Μηλαθιανάκης από την πλευρά του δήλωσε τα εξής:
«Ευχαριστώ από καρδιάς του συνεργάτες και τους φίλους για την στήριξή σας στο δύσκολο έργο μας. Ένα κομμάτι του εαυτού μου παραμένει η Σύμη με την βοήθεια του Πανορμίτη και του Αγίου Νικολάου».

Σημειώνεται πως ο κ. Μηλαθιανάκης υπηρέτησε για 5 χρόνια στο Κεντρικό Λιμεναρχείο της Ρόδου ως Διοικητής του Γραφείου Ασφαλείας και Διοικητής της Λιμενικής Αστυνομίας και εν συνεχεία μετατέθηκε στη Σύμη όπου υπηρέτησε ως Λιμενάρχης του νησιού για δυόμιση χρόνια.

Ο Υποπλοίαρχος του Λ.Σ. αναχώρησε χθες για την Χίο όπου θα αναλάβει τα νέα καθήκοντα του.

Σε ηλικία 90 χρονών πέθανε χθες στη Σύμη, ο τελευταίος καμπανοποιός του Αιγαίου Τάσος Αναστασιάδης.

Ήταν ένας από τους τελευταίους τεχνίτες, καμπανοποιός όπως ο πατέρας και ο παππούς του, και υπολογίζεται ότι κατασκεύασαν ως οικογένεια 600 και πλέον καμπάνες, που βρίσκονται στις εκκλησίες και στα μοναστήρια της Δωδεκανήσου, αλλά και άλλων περιοχών της χώρας.

Σε ρεπορτάζ του για τον Τάσο Αναστασιάδη, στα «ΝΕΑ», την 1η Οκτωβρίου του 2008 ο δημοσιογράφος Γ. Ζαχαριάδης, είχε αναφέρει τα εξής:
«Εάν δεν παρθούν σύντομα τα απαραίτητα μέτρα υπάρχει κίνδυνος να καταρρεύσει το κτίριο του μοναδικού καμπανοποιείου στο Αιγαίο».Τα λόγια αυτά ανήκουν στον 82χρονο Τάσο Αναστασιάδη, που ο παππούς του Μιχάλης Αναστασιάδης ίδρυσε το έτος 1863 στη Σύμη το καμπανοποιείο το οποίο μέχρι σήμερα οι απόγονοι του συνεχίζουν να το λειτουργούν και να κατασκευάζουν καμπάνες για τις εκκλησίες, κυρίως των νησιών.

Για 145 χρόνια στην περιοχή Νιμποριό της Σύμης η οικογένεια Αναστασιάδη συνεχίζει με αξιοθαύμαστο τρόπο την παράδοση. Αρχικά ο παππούς Μιχάλης που ίδρυσε το χυτήριο επί τουρκοκρατίας, στη συνέχεια ο γιός του Δημήτρης και μέχρι πρόσφατα ο Τάσος που τώρα παρέδωσε την σκυτάλη στο γιό του Φιλήμονα ο οποίος με ίδια μαεστρία κατασκευάζει χειροποίητες καμπάνες.

«Το καμπανοποιείο μας έχει κατασκευάσει μέχρι τώρα εκατοντάδες καμπάνες» λέει ο Τάσος Αναστασιάδης που υπολογίζει ότι ο παππούς του με τον πατέρα του έφτιαξαν περίπου 600 καμπάνες,ο ίδιος 45 και ο γιός του 27 μέχρι τώρα. «Είναι μια δύσκολη δουλειά που θέλει μεράκι και τέχνη, αλλά το καλό αποτέλεσμα το απολαμβάνει κανείς στο τέλος από τον ήχο» υπογραμμίζει ο «καμπανοποιός του Αιγαίου» που μέχρι και σήμερα εξακολουθεί να επιβλέπει στο χυτήριο και να δίνει τις πολύτιμες οδηγίες του.

Για την κατασκευή τους χρησιμοποιούνται τα απαραίτητα καλούπια από κεραμίδι και χώμα μέσα στα οποία ρίχνουν τον χαλκό κατά ποσοστό 80% και κασίτερο κατά 20%, που ψήνονται μέσα σε ξυλόφουρνο. Μέσα στο υλικό αυτό γίνεται και σμίλευση ώστε «εάν θέλουμε να έχουμε βαρύτονο ήχο αυξάνουμε τον χαλκό, ενώ όταν θέλουμε υψίτονο ήχο αυξάνουμε τον κασίτερο», λέει ο Τάσος Αναστασιάδης.

Οι καμπάνες που κατασκευάζονται είναι βάρους από 8 μέχρι 150 κιλά, αλλά ο πατέρας του Τάσου το έτος 1910 κατασκεύασε την καμπάνα της Μονής του Πανορμίτη Σύμης που είναι βάρους 750 κιλών και μέχρι σήμερα οι γλυκύτατοι ήχοι της καλωσορίζουν τους επισκέπτες του μοναστηριού.
Το καμπανοποιείο της Σύμης έχει χαρακτηριστεί ως διατηρητέο κτίριο επί υπουργίας Μελίνας Μερκούρη το 1982.

Εκτός από την μοναδικότητα του, υπάρχουν ακόμη και ξύλινα και πήλινα καλούπια και άλλα εξαρτήματα για την κατασκευή μηχανημάτων στα τέλη του 18ου αιώνα, όπως π.χ. αντλιών, γερανών, κλπ. όπως επίσης και μια ατμομηχανή που ο παππούς Αναστασιάδης έφερε από την Σμύρνη το έτος 1868!.. «Όλα αυτά τα μοναδικά αντικείμενα βρίσκονται μέσα σ΄ένα κτίριο που θα πρέπει να συντηρηθεί για να μην πέσει.

Έχουμε κάνει προσπάθειες για να ενδιαφερθεί κάποια αρμόδια υπηρεσία, αλλά κανένας δεν μας έδωσε σημασία» λέει με παράπονο ο Τάσος Αναστασιάδης, που τώρα στα γεράματά του φοβάται μήπως μια μέρα δει να καταρρέει το κτίριο του μοναδικού παραδοσιακού «καμπανοποιείου του Αιγαίου».

Η ΡΟΔΙΑΚΗ