Εσείς γνωρίζετε πώς βρέθηκε το τίμιο ξύλο και πως καθιερώθηκε η σημερινή γιορτή!

Η Αγία Ελένη, το 326 μ.Χ. πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει τον Θεό για τους θριάμβους του γιου της, Μεγάου Κωνσταντίνου.

Ο Θείος ζήλος, όμως, έκανε την Αγία Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού. Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές.Σε κάποιο σημείο βρέθηκαν τρεις σταυροί.

Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιός από τους τρεις ήταν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με ιερείς, αφού έκαναν δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβεστάτης κυρίας που είχε πεθάνει.

Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε!!!

Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το Τίμιο Ξύλο. Επειδή όμως συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τονalt δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.

Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι Άγιοι Πατέρες να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελεί το κατ΄εξοχήν όπλο κατά του διαβόλου.

Το μεγαλύτερο τμήμα του Τιμίου Σταυρού που υπάρχει σήμερα στον κόσμο βρίσκεται στην Ιερά Μονή Ξηροποτάμου, στο Άγιον Όρος.

Στο κάτω μέρος διακρίνεται επιχρυσωμένη οπή στην οποία υπήρχε ένα από τα καρφιά της Σταυρώσεως. Η γνησιότητα όμως και του πιο ελάχιστου τεμάχιου Τιμίου Ξύλου (έστω και μίας σκλίθρας Ξύλου) φαίνεται και από το εξής:

Είναι το μόνο ξύλο πού δεν στέκεται στην επιφάνεια του νερού όπως όλα τα ξύλα πού ξέρουμε, αλλά πάει και βουλιάζει σαν μολύβι στον πάτο (πχ. μέσα σε ένα ποτήρι νερό), αντίθετα με τους νόμους της βαρύτητας και του ειδικού βάρους των στερεών σωμάτων.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό!

Madata.gr

Αθήνα
Ελληνικό ενδιαφέρον έχει ο κατάλογος του περιοδικού Heritage Daily με τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 2013, καθώς στη 10η θέση βρίσκονται τα ευρήματα από την ανασκαφή στη θέση Κουτρουλού Μαγούλα στη Φθιώτιδα, που πραγματοποιείται από την Αρχαιολογική Υπηρεσία σε συνεργασία με τη Βρετανική Σχολή Αθηνών και το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον.

Στην 1η θέση είναι η ανακάλυψη των λειψάνων του Βασιλιά Ριχάρδου Γ' από το Πανεπιστήμιο του Λέστερ. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση των βρετανών ερευνητών, τον περασμένο Φεβρουάριο, τα λείψανα που ανακαλύφθηκαν το 2012 στο κέντρο του Λέστερ, κάτω από την εκκλησία Grey Friars, ανήκαν πράγματι στον τελευταίο βασιλιά των Πλανταγενετών, ο οποίος πέθανε στη μάχη του Μπόσγουορθ το 1485 σε ηλικία 32 ετών. Για την ταυτοποίηση των οστών χρησιμοποιήθηκε γενετικό υλικό των απογόνων του βασιλιά που βρίσκονται ακόμα στη ζωή.

Στη 2η θέση είναι ένα ρωμαϊκό γλυπτό εξαιρετικής διατήρησης, που απεικονίζει έναν αετό να κρατά στο ράμφος του ένα φίδι και το οποίο εντοπίστηκε στο Σίτι του Λονδίνου. Η αρχαιολογική ομάδα του Μουσείου Αρχαιολογίας του Λονδίνου αρχικά δίστασε να ανακοινώσει την ανακάλυψη και τη ρωμαϊκή προέλευση του γλυπτού, λόγω της απίστευτα καλής του διατήρησης. Χρονολογείται μεταξύ 1ου και 2ου αι. μ.Χ. και σύμφωνα με τους ειδικούς «αποτελεί ένα από τα καλύτερα σωζόμενα γλυπτά της ρωμαϊκής Βρετανίας».

Στην 3η θέση βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα και αρχαιότερα κελάρια στον κόσμο. Ο αποθηκευτικός χώρος που ανασκάφτηκε στα ερείπια παλατιού της χαναανιτικής πόλης Τελ Κάμπρι, βόρεια του Ισραήλ, χρονολογείται στο 1700 π.Χ. και περιελάμβανε 2.000 λίτρα δυνατού γλυκού κρασιού. Το κρασί ήταν αρωματισμένο με μέντα, μέλι, κανέλα, άρκευθο και ρητίνες, μια συνταγή παρόμοια με τους φαρμακευτικούς οίνους που χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Αίγυπτο επί δύο χιλιάδες χρόνια.

Στην 4η θέση είναι ένα μεσολιθικό μνημείο στο Νόρτον του Χερτφορντσάιντ. Η ιστορία της ανακάλυψής του ξεκινά το 1936, όταν ένας πρωτοπόρος της αγγλικής αεροφωτογραφίας το εντόπισε από ψηλά. Έκτοτε έγιναν πολλές έρευνες για το τεράστιο «διπλό δαχτυλίδι» στο έδαφος, αλλά μόλις το 2013 οι ειδικοί μπόρεσαν να κατανοήσουν τη σημασία της θέσης, που δίνει άγνωστα μέχρι σήμερα στοιχεία για την προϊστορία της περιοχής.

Στην 5η θέση είναι το ρωμαϊκό ανάκτορο που ανασκάφτηκε στο όρος Σιών της Ιερουσαλήμ από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας των ΗΠΑ. Η ιδιαιτερότητα του ευρήματος οφείλεται στην καλή διατήρηση των υπολειμμάτων του πολυτελούς κτιρίου του 1ου αι. μ. Χ., που εντοπίστηκε σε περιοχή η οποία είχε εγκαταλειφθεί κατά περιόδους. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η οικία πιθανότατα ανήκε σε μέλος της ιουδαϊκής άρχουσας ιερατικής κάστας, ενώ περαιτέρω στοιχεία ίσως δώσουν πολύτιμες πληροφορίες για τους άρχοντες της Ιερουσαλήμ την εποχή του Χριστού.

Στην 6η θέση είναι ο τάφος ενός γιατρού που έζησε στην Αίγυπτο πριν από 4.000 χρόνια και ο οποίος εντοπίστηκε από τσέχους αρχαιολόγους. Η ανακάλυψη έγινε στο Αμπουσίρ, μια εκτεταμένη νεκρόπολη του Αρχαίου Βασιλείου κοντά στη σύγχρονη πόλη του Καΐρου, που εξυπηρετούσε την ελίτ της αρχαίας πρωτεύουσας Μέμφιδας. «Η ανακάλυψη είναι σημαντική γιατί πρόκειται για τον τάφο ενός από τους μεγαλύτερους γιατρούς της εποχής των Πυραμίδων, ο οποίος είχε πολύ στενούς δεσμούς με τον φαραώ» είχε δηλώσει τον περασμένο Οκτώβριο ο υπουργός Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, Ιμπραήμ Αλί.

Στην 7η θέση βρίσκονται τα υπολείμματα δύο μεγάλων νεκρικών αιθουσών, που κατασκευάστηκαν μεταξύ 4000 και 3600 π.Χ., για να καούν και να θαφτούν η κάθε μία μέσα σε προϊστορικούς τύμβους και που βρέθηκαν στη Βρετανία από αρχαιολόγους του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ και του Συμβουλίου του Χερφορσάιρ. Τα κτίρια, μήκους γύρω στα 70 μ., είχαν διαδρόμους και χωρίσματα, έμοιαζαν δηλαδή με οικίες, επιβεβαιώνοντας τους αρχαιολόγους που υποστήριζαν ότι στη νεολιθική Ευρώπη τα «σπίτια των νεκρών» αναπαριστούσαν τα «σπίτια των ζωντανών». Επίσης, μεταγενέστερες ταφές στην περιοχή των τύμβων αποδεικνύουν ότι η τοποθεσία παρέμεινε ιερή και μετά από 1.000 χρόνια.

Στην 8η θέση βρίσκεται η δεύτερη μεγαλύτερη μεσαιωνική ανακάλυψη στη Βρετανία -μετά τα λείψανα του βασιλιά Ριχάρδου Γ. Νεκροταφείο με μαζικές ταφές από τα θύματα του Μαύρου Θανάτου, της επιδημίας πανώλης που έπληξε το Λονδίνο τον 14ο αιώνα, ανακαλύφθηκε στο κέντρο της πόλης κατά τη διάρκεια εργασιών της νέας προαστιακής σιδηροδρομικής γραμμής Crossrail. Δεκατρείς σκελετοί τοποθετημένοι σε δυο προσεκτικά οριοθετημένες σειρές στην άκρη της πλατείας Τσαρτερχάουζ στο Φάρινγκτον, ηλικίας ως και 660 ετών, θεωρείται ότι ανήκουν στα θύματα της πανώλης του 1328.

Τα ιστορικά αρχεία αναφέρονται σε ένα νεκροταφείο που ανοίχτηκε τη χρονιά αυτή στο Φάρινγκτον -το οποίο μέχρι σήμερα δεν είχε εντοπιστεί-, ενώ σύμφωνα με τα πενιχρά στοιχεία της εποχής, ώς και 50.000 άνθρωποι πρέπει να θάφτηκαν εκεί σε λιγότερο από τρία χρόνια. Οι ειδικοί που θα εξετάσουν τα οστά ελπίζουν να εντοπίσουν το DNA των βακτηρίων της πανώλης, συνεισφέροντας έτσι στη συζήτηση για το τι προκάλεσε τον Μαύρο Θάνατο.

Στην 9η θέση είναι το πολύχρωμο μωσαϊκό, ηλικίας 1.500 ετών, που βρέθηκε στο κιμπούτς Μπετ Κάμα στο Ισραήλ. Το καλοδιατηρημένο μωσαϊκό, που χρονολογείται μεταξύ 4ου και 6ου αι. μ. Χ., είναι διακοσμημένο με γεωμετρικά σχέδια, ενώ στις γωνίες του έχουν σχεδιαστεί αμφορείς, παγόνια, καθώς και περιστέρια που τσιμπολογούν σταφύλια. Αν και δεν πρόκειται για σπάνια μοτίβα, αυτό που εντυπωσιάζει είναι ο μεγάλος αριθμός των σχεδίων που έχουν συμπεριληφθεί σε ένα δάπεδο. Το μωσαϊκό ανήκει σε ένα πολύ μεγάλο κτίριο, πιθανότατα δημόσιου χαρακτήρα.

Τέλος, στη 10η θέση είναι τα 300 και πλέον προϊστορικά πήλινα ειδώλια που βρέθηκαν στη νεολιθική θέση Κουτρουλού Μαγούλα Φθιώτιδας -από τους μεγαλύτερους αριθμούς της περιόδου στη νοτιοανατολική Ευρώπη.

«Ειδώλια βρίσκονται και σε άλλες νεολιθικές θέσεις στην Ανατολία και στα Βαλκάνια, όμως τόσο ο αριθμός όσο και η ποικιλία των τύπων κάνουν την Κουτρουλού Μαγούλα να ξεχωρίζει. Πιστεύω ότι τα συγκεκριμένα ειδώλια, λόγω αριθμού και ποικιλίας, αλλά και επειδή προέρχονται από στρωματογραφική και συστηματική ανασκαφή και όχι από επιφανειακές συλλογές, μπορούν να ανοίξουν νέους δρόμους στην ερμηνεία των αντικειμένων αυτών» είχε δηλώσει τον περασμένο Φεβρουάριο στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιάννης Χαμηλάκης, καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον και συνδιευθυντής του ερευνητικού προγράμματος αρχαιολογίας και αρχαιολογικής εθνογραφίας στην Κουτρουλού Μαγούλα Φθιώτιδας.

Πηγή: in.gr