Mε μία μόνον ελληνική συμμετοχή, η οποία μάλιστα δεν αφορά στην ενέργεια, έκλεισε ο πρώτος χρόνος «ζωής» του χρηματοδοτικού πακέτου Γιούνκερ, με 24 ενεργειακά πρότζκετ από διάφορες χώρες της Ευρώπης να έχουν ήδη ενταχθεί, απορροφώντας το 29% της διαθέσιμης χρηματοδότησης για τον ενεργειακό τομέα, όπως ανακοίνωσε χθες η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Η ελληνική συμμετοχή αφορά στην επένδυση της Creta Farm.

Στα ενεργειακά έργα, που έχουν εγκριθεί, συγκαταλέγονται πρότζεκτ, όπως καινοτόμα κτίρια υψηλής ενεργειακής αποτελεσματικότητας στη Γαλλία μέχρι ένα νέο αιολικό πάρκο στη Σουηδία. Συνολικά, επενδυτικά σχέδια από 11 χώρες της Ε.Ε. έχουν δεχθεί χρηματοδοτική ενίσχυση για βιώσιμα, χαμηλής εκπομπής άνθρακα έργα, τα οποία ικανοποιούν τους στόχους των Βρυξελλών για την Ενέργεια και το Κλίμα. Πρόσθετες επενδύσεις, συνολικού ύψους 16,9 δισ. ευρώ αναμένεται να υλοποιηθούν τα επόμενα χρόνια για βιώσιμα και χαμηλών ρύπων ενεργειακά έργα.

Εξάλλου, πάνω από το 1/3 των έργων που έχουν υποβληθεί στο Ευρωπαϊκό Επενδυτικό Πόρταλ για νέα Πρότζεκτ (ΕΙΡΡ), σχετίζονται με την ενέργεια και κυρίως με τις ΑΠΕ. Η Ελλάδα, η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Λιθουανία είναι οι χώρες απ' όπου προέρχονται τα περισσότερα επενδυτικά σχέδια της κατηγορίας αυτής. Επιπρόσθετα της χρηματοδότησης, το ΕΙΡΡ είναι η πλατφόρμα που προσφέρει η Ε.Ε. για να διευκολύνει, να κάνει πιο προβλέψιμες και ελκυστικές τις επενδύσεις.

Οι ενδιαφερόμενοι τόσο από τον δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα μπορούν να επωφεληθούν από την τεχνική βοήθεια και να προσελκύσουν τρίτους εν δυνάμει επενδυτές, εγγράφοντας ένα επενδυτικό σχέδιο στο ΕΙΡΡ και χρησιμοποιώντας τις συμβουλευτικές υπηρεσίες του Ευρωπαϊκού Επενδυτικού Συμβουλευτικού Hub (EIAH).

imerisia.gr

Σε τιμές οικοπέδου στο Βραχάτι συμφώνησε τελικώς η κυβέρνηση να πουληθεί το «φιλέτο της Ευρώπης» στη Lamda Development για 99 χρόνια. 

Με την υπογραφή του μνημονίου συνεννόησης μεταξύ ΤΑΙΠΕΔ και Lamda που έγινε στις αρχές της εβδομάδας, δεν επήλθε τελικά καμία αλλαγή στο τίμημα που συμφωνήθηκε από τη συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ το φθινόπωρο του 2014 και είχε χαρακτηριστεί ως «σκανδαλώδες ξεπούλημα» από την παρούσα κυβέρνηση. 

Τελικά το Ελληνικό, που προ κρίσης κοστολογείτο έως και 20 δισ. ευρώ, πωλείται μόλις 915 εκατ. ευρώ. 

Δηλαδή 92 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο δόμησης, «όσο περίπου κι ένα οικόπεδο στο Βραχάτι», όπως χαρακτηριστικά έλεγε το 2014 ο σημερινός υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Χρήστος Σπίρτζης όταν παρουσίαζε την έκθεση του ΤΕΕ, η οποία αποτιμούσε την αξία του ακινήτου σε τουλάχιστον 3 δισ. ευρώ. 

Πατήστε πάνω στη φωτογραφία και διαβάστε αναλυτικά το δημοσίευμα της Realnews.

               

Η μακροχρόνια ανεργία εξελίσσεται από την έναρξη της οικονομικής κρίσης σε βασικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το 2015 επί συνόλου 22 εκατομμυρίων ανέργων στην Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδόν τα 11 εκατομμύρια, δηλαδή οι μισοί, είναι επισήμως μακροχρόνια άνεργοι και έχουν μάλιστα διπλασιαστεί από το 2008 οπότε ξέσπασε η κρίση.

Σχεδόν το ένα τρίτο ήταν μάλιστα άνεργοι περισσότερο από δύο χρόνια. Η έκταση της κρίσης απασχόλησης είναι όμως σαφώς μεγαλύτερη από αυτήν που δείχνουν οι επίσημοι αριθμοί, διότι δεν συμπεριλαμβάνονται στις στατιστικές οι παραιτημένοι και όσοι επιμορφώνονται. Ιδίως στις χώρες του νότου, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Κροατία, η μακροχρόνια ανεργία είναι ανησυχητικά υψηλή, αφού κυμαίνεται στο 18% , στο 11% και στο 10,4% αντίστοιχα, δηλαδή σαφώς πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ο οποίος είναι 4,3%, σύμφωνα με την έρευνα του γερμανικού ιδρύματος Μπέρτελσμαν (Bertelsman Stiftung) στις 28 χώρες της ΕΕ.

Η κατάσταση αυτή αποτελεί πραγματικό κίνδυνο, αφού έχει ως συνέπεια τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια, με αποτέλεσμα να αμφισβητείται συνολικά η πολιτική και η οικονομία της αγοράς εξαιτίας της έλλειψης προοπτικής για του πολίτες αυτούς.
Η μακροχρόνια ανεργία, δηλαδή η αναζήτηση εργασίας πάνω από 12 μήνες, δημιουργεί υψηλό κόστος για τα άτομα και την κοινωνία, και έχει ως συνέπεια την ακύρωση του ανθρώπινου κεφαλαίου και των μορφωτικών επενδύσεων, ενώ τα συρρικνούμενα ποσοστά απασχόλησης μειώνουν την αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας και την αναπτυξιακή δυναμική μιας οικονομίας. Η έκταση της κρίσης απασχόλησης είναι μάλιστα σαφώς μεγαλύτερη απ’ αυτήν που δείχνουν οι επίσημοι αριθμοί, διαπιστώνει η έρευνα του ιδρύματος Μπέρτελσμαν.

Αναλυτικά τα συμπεράσματα της πολυσέλιδης έρευνας
H μακροχρόνια ανεργία αποδεικνύει ότι υπάρχει μια σαφής απόκλιση μεταξύ νότου και βορρά στην Ευρωπαϊκή Ένωση: στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Κροατία η μακροχρόνια ανεργία κυμαίνεται περίπου στο 18%, 11% και 10,4% αντίστοιχα και επομένως σαφώς πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ο οποίος είναι 4,3%.

Στο νότο της Ευρώπης η μακροχρόνια ανεργία προσλαμβάνει ιστορικές διαστάσεις. Στον αντίποδα βρίσκονται η Μ. Βρετανία, η Σουηδία και το Λουξεμβούργο, με 1,5% έως 1,6%, τα μικρότερα δηλαδή ποσοστά στην ΕΕ. Πανευρωπαϊκά το ποσοστό της μακροχρόνιας ανεργίας είναι διπλάσιο από το ξέσπασμα της κρίσης το 2008 και μετά οπότε ήταν 2,5%. Μόνο στη Γερμανία μειώθηκε από 3,7% σε 1,9% από τότε.

Η μακροχρόνια ανεργία στη Γερμανία και μερικές άλλες χώρες της ΕΕ αποτελεί όμως πρόβλημα ορισμένων ομάδων του πληθυσμού, ενώ αντίθετα σε ορισμένες χώρες της νότιας Ευρώπης είναι ένα ανησυχητικό μαζικό φαινόμενο, το οποίο κατά τον επικεφαλής του ιδρύματος Μπέρτελσμαν Ααρτ Ντε Γκόις «απειλεί την οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης. Η μακροχρόνια ανεργία δεν επιβαρύνει μόνο τα δημόσια οικονομικά, αλλά και τους πολίτες, οι οποίοι δεν έχουν μακροπρόθεσμη προοπτική και χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην οικονομία της αγοράς». Για τους ανέργους αυτό σημαίνει φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό, ενώ πολλοί υποφέρουν από ψυχικά προβλήματα και προβλήματα υγείας, επισημαίνει η έρευνα.

Βέβαια, το πρόβλημα αφορά κυρίως στους λιγότερο καταρτισμένους, στη νότια Ευρώπη όμως αφορά και ιδιαίτερα καταρτισμένους πολίτες. Στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Κροατία πάνω από το 10% των ανέργων πολιτών με μεσαία επαγγελματική κατάρτιση και το 5% με υψηλή επαγγελματική κατάρτιση είναι μακροχρόνια άνεργοι. Αντίθετα, στη Γερμανία τρομάζει το γεγονός ότι η μακροχρόνια ανεργία πλήττει περισσότερο πολλούς ηλικιωμένους πολίτες. Σχεδόν το 26% των μακροχρόνια ανέργων είναι πάνω από 55 ετών, πολύ πιο πάνω δηλαδή από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι 14%.
Για να γίνει σαφής η έκταση της κρίσης απασχόλησης στην Ευρώπη η έρευνα συνυπολόγισε και τους αριθμούς της λεγόμενης «κρυμμένης» μακροχρόνιας ανεργίας. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται λ.χ. οι άνεργοι οι οποίοι αναζητούν εργασία και λόγω της συμμετοχής τους σε προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας/επιμόρφωσης δεν θεωρούνται ως τέτοιοι, οι απογοητευμένοι οι οποίοι δεν αναζητούν πια εργασία και όσοι αναζητούν μεν εργασία αλλά δεν είναι διαθέσιμοι βραχυπρόθεσμα στην αγορά εργασίας. Ιδιαίτερα υψηλοί είναι οι αριθμοί αυτοί στην Ιταλία, όπου το 9% των ανέργων αναζητά μεν εργασία αλλά δεν εμφανίζονται στις στατιστικές για τους ανέργους. Πανευρωπαϊκά όλοι μαζί αυτοί οι μακροχρόνια άνεργοι πολίτες οι οποίοι δεν συμπεριλαμβάνονται στις στατιστικές ανέρχονται σε 11 εκατομμύρια.

Συνολικά, δηλαδή, οι άνεργοι στην ΕΕ επίσημοι και μη είναι 22 εκατομμύρια, όπως τους υπολογίζει η έρευνα.
«Περισσότερα από 22 εκατομμύρια άνεργοι πολίτες στην ΕΕ θα εργάζονταν ευχαρίστως, αλλά δεν βρίσκουν τρόπο να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. Η πολιτική πρέπει επιτέλους να κάνει περισσότερα ώστε να αξιοποιήσει αυτό το δυναμικό», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ααρτ Ντε Γκόις, επικεφαλής του ιδρύματος Μπέρτελσμαν.
Η μακροχρόνια ανεργία, ιδιαίτερα στο νότο της ΕΕ, είναι κληρονομιά της δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης. Αυτή αποκάλυψε σοβαρές διαρθρωτικές αδυναμίες στα οικονομικά μοντέλα των νότιων Ευρωπαίων. Μειώθηκαν βέβαια δραστικά οι πραγματικοί μισθοί και έγιναν εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, αλλά η μακροχρόνια ανεργία δεν μπόρεσε να μειωθεί έως τώρα με αυτά, διότι η προσφορά και η ζήτηση στην αγορά εργασίας δεν εναρμονίζονται συχνά μεταξύ τους. Κλάδοι της οικονομίας, όπως ο βιομηχανικός και οι κατασκευαστικός, επλήγησαν ιδιαίτερα από την κρίση. Οι απολυμένοι σε αυτούς τους κλάδους δεν διαθέτουν τις δεξιότητες εκείνες που θα τους βοηθούσαν να βρουν δουλειά σε άλλους κλάδους. Είδος εν ανεπαρκεία είναι και τα κατάλληλα μέτρα για τον επαναπροσανατολισμό και την επιμόρφωσή τους, όπως τονίζεται στην έρευνα.

Η μονόπλευρη λιτότητα απειλεί να παγιώσει της μακροχρόνια ανεργία στην Ε.Ε. Βασική προϋπόθεση για τη μείωσή της είναι να αυξηθεί η προσφορά εργασίας από την οικονομία. Οι συντάκτες της έρευνας συνιστούν ένα μείγμα από αναπτυξιακά προσανατολισμένες επενδύσεις και ανάλογες ενεργές πολιτικές δράσεις για την αγορά. Οι δαπάνες για ενεργή πολιτική αγοράς, όπως για υπηρεσίες διαμεσολάβησης, για εκπαιδευτικές και επιμορφωτικές προσφορές ή μισθολογικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις, ιδίως στις χώρες με υψηλή μακροχρόνια ανεργία, είναι ελάχιστες και μειώθηκαν ακόμα περισσότερο λόγω της πολιτικής λιτότητας των τελευταίων ετών. Χωρίς υποστήριξη όμως οι μακροχρόνια άνεργοι δεν πρόκειται να βρουν δουλειά. Είναι αναγκαία λοιπόν η δημιουργία διοικητικών δομών οι οποίες να βοηθούν όσους αναζητούν εργασία, καταλήγει η έρευνα του ιδρύματος Μπέρτελσμαν.

imerisia.gr

Τη μετατροπή νησιών όπως η Λέσβος και η Λαμπεντούζα σε «Νήσους Έλις» όπου θα κρατούνται οι πρόσφυγες προτείνει ο Σεμπάστιαν Κουρτζ, προκειμένου να αντιμετωπίσει η Ευρώπη τη μεταναστευτική κρίση.

Σε συνέντευξή του στην Die Presse, η οποία δημοσιεύτηκε την Κυριακή, ο Αυστριακός ΥΠΕΞ εξέφρασε την άποψη ότι η Γηραιά Ήπειρος πρέπει να υιοθετήσει ένα σύστημα ανάλογο με αυτό που εφαρμόζει η Αυστραλία σήμερα, ή αυτό που ίσχυε στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα, ώστε να αντιμετωπίσει την αυξημένη ροή προσφύγων.

Οι πρόσφυγες που προσπαθούν να φτάσουν στην Αυστραλία με βάρκες αποτρέπονται ή προωθούνται σε καταυλισμούς εγκλεισμού στο Ναούρου ή την Παπούα Νέα Γουινέα, όπου καταγράφονται και περιμένουν επ' αόριστον ενώ εξετάζονται τα αιτήματα χορήγησης ασύλου.

«Το μοντέλο της Αυστραλίας δεν θα μπορούσε βέβαια να εφαρμοστεί πλήρως, αλλά οι αρχές του μπορούν να ισχύσουν και στην Ευρώπη», δήλωσε ο Κουρτζ, που στα 29 του χρόνια είναι ο νεότερος υπουργός της Ευρώπης.

Ο Αυστριακός ΥΠΕΞ υπενθύμισε ότι στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, οι μετανάστες που έφταναν στις ΗΠΑ μεταφέρονταν πρώτα στη νήσο Ελις, παραλείποντας ωστόσο να αναφέρει ότι εκεί κρατούνταν μόνο αν υπήρχε η υποψία ότι ήταν φορείς ασθενειών.

«Ενα τέτοιο νησί θα μπορούσε να είναι ο τρόπος πρόσβασης στην Ευρώπη. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα σύστημα με τάξη», υπογράμμισε ο Κουρτζ. Ερωτηθείς δε εάν αυτή η ευρωπαϊκή «Νήσος Ελις» θα μπορούσε να είναι η Λέσβος ή η Λαμπεντούζα, απάντησε ότι κάποιος που αναγκάζεται να μείνει σε ένα νησί όπως η Λέσβος χωρίς να έχει ελπίδα για άσυλο, θα θελήσει πιο εύκολα να γυρίσει στην πατρίδα του, απ' ό,τι π.χ. εάν έχει προωθηθεί στη Βιέννη ή το Βερολίνο, εννοώντας ότι αυτό θα λειτουργούσε αποτρεπτικά για τις προσφυγικές ροές.