Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής Βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός μίλησε στην επετειακή εκδήλωση της Ολομέλειας της Βουλής των Ελλήνων για την Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, αντί της Προέδρου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φ. Γεννηματά και παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Πέραν των ιστορικών αναφορών που επιτάσσει η ημέρα μνήμης, ο Δημήτρης Κρεμαστινός αναφέρθηκε και στα σημερινά βασικά προβλήματα των κατοίκων της Δωδεκανήσου, ιδίως στην Οικονομία και την Υγεία, προτρέποντας την Κυβέρνηση να ασχοληθεί με αυτά εφαρμόζοντας στην πράξη τη ρήτρα του Συντάγματος περί προστασίας της νησιωτικότητας .

Ολόκληρη η ομιλία του, ακολουθεί:

Ομιλία στην Επετειακή Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων
για την Ενσωμάτωση της Δωδεκάνησου με την Ελλάδα

Εξοχώτατε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,
Έχουν περάσει 69 χρόνια από την 7η Μαρτίου του 1948 ημέρα που, παρουσία του τότε αρχηγού του Ελληνικού Κράτους Βασιλέα Παύλου, οι Δωδεκανήσιοι γονυπετείς και δακρυσμένοι με επικεφαλής τους δημάρχους τους έβλεπαν την υποστολή της Αγγλικής σημαίας και την έπαρση της γαλανόλευκης στον ιστό της πλατείας του Δημαρχείου της Ρόδου. Υποστολή της Αγγλικής σημαίας που από το 1945 επί τρία χρόνια εκυμάτιζε εκεί.
Αυτοί οι γονυπετείς στην πλατεία του Δημαρχείου δεν ήταν συγκεκριμένα άτομα.
Ήταν ουσιαστικά οι εκπρόσωποι εκατοντάδων γενεών που ονειρευόντουσαν αυτήν την ημέρα.
«Ρόδος του ήλιου νύμφη εσύ και του Αιγαίου κόρη διαμάντι στη Μεσόγειο που σε ποθούνε όλοι», έγραψε ο ποιητής.
Από τον θεό Απόλλωνα Ήλιο που είδετη Ρόδο να αναδύεται από τα νερά του Αιγαίου και την κατάκτησε, την πόθησαν και την κατέκτησαν μια σειρά κατακτητών. Σαρακηνοί, Βενετοί, Ιωαννίτες Ιππότες, Οθωμανοί, Ιταλοί, Γερμανοί και,τέλος ήρθαν οι Άγγλοι ως ελευθερωτές. Κάθε κατακτητής εμφανιζόταν ως ελευθερωτής από τον προηγούμενο.
Άλλοι από αυτούς κούρσεψαν τα νησιά, άλλοι τα εκμεταλλεύτηκαν.
Αλλά εκείνο που δεν κατάφεραν ήταν να τους αλλάξουν τη γλώσσα και τη θρησκεία. Δηλαδή την Ελληνικότητα.
Οι κάτοικοι παρέμειναν ανά τους αιώνες συνειδησιακά πάντα Έλληνες, παρόντες σε όλους του αγώνες του έθνους, από τα ομηρικά χρόνια με τις τριήρεις τους, όπως περιγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα, μέχρι και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με χιλιάδες ανθρωποθυσίες.Με το ολοκαύτωμα της Κάσου από τους Οθωμανούς στην επανάσταση του 1821 σηματοδότησαν την παρουσία τους στους αγώνες για την εθνική ανεξαρτησία. Ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός που έπεσε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο υπερασπιζόμενος τα εδάφη της Ελλάδας ήταν ο Δωδεκανήσιος Αλέξανδρος Διάκος από τη Χάλκη.
Όμως, παρ’ όλους τους αγώνες τους, τα Δωδεκάνησα δεν κατάφεραν να απελευθερωθούν.

Παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με εισήγηση του Μολότωφ, Υπουργού Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης, Εφόσον οι σύμμαχοι δεν παραχωρούσαν νησιά ως βάση στην Σοβιετική Ένωση ήταν λογικό η Σοβιετική Ένωση να μην επιθυμεί την παρουσία των Άγγλων στη Δωδεκάνησο. Έτσι, με ομόφωνη απόφαση των Συμμάχων μετά από 3 χρόνια αποχώρησαν και οι Άγγλοι.
Όμως, όλοι αυτοί οι κατακτητές των νησιών που προσπάθησαν να τα αφελληνίσουν, απαγορεύοντας ακόμα και την Ελληνική γλώσσα από τα σχολεία, όπως τελευταίο έπραξε το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, σεβάστηκαν ένα πράγμα. Την οικονομία τους. Ακόμα και οι Σουλτάνοι τους παραχωρούσαν οικονομικά προνόμια. Για ποιον, άραγε, λόγο;
Απλούστατα για να συγκρατήσουν τους πληθυσμούς πάνω στα νησιά οι οποίοι λόγω των δυσμενών γεωγραφικών και οικονομικών συνθηκών μαζικά τα εγκατέλειπαν. Χαρακτηριστική είναι η μαζική μετανάστευση των αρχών του 20ου αιώνα. Τότε, σε πολλά νησιά παρατηρήθηκε δραματική ελάττωση των πληθυσμών τους από χιλιάδες κατοίκουςπου τότε τα κατοικούσαν σε λίγες εκατοντάδες σήμερα. Το Καστελόριζο, η Χάλκη, η Σύμη και όλα τα μικρότερα νησιά.
Αυτή η ιδιαιτερότητα της οικονομίας των νησιών την οποία σεβάστηκαν όλοι οι κατακτητές, υποχρέωσε τις ελληνικές κυβερνήσεις από την ημέρα της ενσωμάτωσης να διατηρήσουν ειδικό τελωνειακό και φορολογικό καθεστώς για τα Δωδεκάνησα μέχρις ότου η Ελλάδα κατέστη μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οπότε ο Ανδρέας Παπανδρέου διαφοροποίησε το ΦΠΑ των Δωδεκανήσων από τον ΦΠΑ της υπόλοιπης χώρας ούτως ώστε να τα ενισχύσει οικονομικά και κυρίως να καταστήσει τον Τουρισμό τους ανταγωνιστικό σε σχέση με τον Τουρισμό της γείτονος χώρας Τουρκίας.
Αυτή τη θέση εκράτησαν μέχρι σήμερα όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις πλην της σημερινής, η οποία αφού εξίσωσε τον ΦΠΑ της Ρόδου και της Καρπάθου με τον Φ.Π.Α. της υπόλοιπης χώρας, μέχρι το τέλος του χρόνου αμετάκλητα επεκτείνει αυτήν την απαράδεκτη εξίσωση και στα υπόλοιπα Δωδεκάνησα. Αυτό θα οδηγήσει σιγά σιγά στην απώλεια της ανταγωνιστικότητας σε τουριστικό επίπεδο με τη γείτονα χώρα και θα προκαλέσει τη μεγαλύτερη οικονομική συρρίκνωση και καταστροφή των νησιών.

Την ίδια απαίτηση από την Κυβέρνηση που έχουν οι Δωδεκανήσιοι όσον αφορά την Οικονομία, έχουν και για την Υγεία. Θεωρούν απαράδεκτο να μην έχουν προτεραιότητα στο θέμα της Υγείας όταν είναι το πιο απομακρυσμένο τμήμα της χώρας με το Καστελόριζο να απέχει 1,5 μίλι από την Τουρκία και 320 μίλια από τον Πειραιά. Από πού να αισθάνονται προστατευμένοι οι Καστελοριζιοί για την υγεία τους, από το 1,5 μίλι ή από τα 320 μίλια;
Απλά: Ζητούν την υλοποίηση του σχετικού άρθρου του Συντάγματος για τη Νησιωτικότητα.

Πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να έρχονται στην Αθήνα και να αναμένουν πάσχοντας από την επάρατη νόσο εβδομάδες ή μήνες σε ξενοδοχεία και νοσοκομεία σε λίστα αναμονής για να κάνουν τις σωτήριες για τη ζωή τους ακτινοθεραπείες και το Υπουργείο Υγείας να έχει ουσιαστικά αναστείλει τη δημιουργία Ογκολογικού – Ακτινοθεραπευτικού κέντρου στη Δωδεκάνησο που είχε αρχίσει να πραγματοποιείται εδώ και τρία χρόνια;
Τέλος, θεωρούμε ακρογωνιαίο λίθο το σεβασμό των συνθηκών που επικύρωσαν οι μεγαλύτεροι πολιτικοί της Ελλάδας και της Τουρκίας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Κεμάλ Ατατούρκ και εξασφάλισαν την ειρήνη στο Αιγαίο πέλαγος. Ειρήνη που σήμερα, άφρονες φωνές, για εσωτερικούς λόγους, προσπαθούν να θέσουν σε κίνδυνο.
Με τις σκέψεις αυτές σήμερα η Δωδεκάνησος παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας μέσα στη Βουλή των Ελλήνων εορτάζει την ιστορική αυτή επέτειο θέτοντας παράλληλα τις βασικές προϋποθέσεις για την επιβίωσή της.