Η πρώτη αφορά γνωστό πρακτορείο γενικού τουρισμού που ζήτησε να ακυρωθούν εγγραφές στους βεβαιωτικούς καταλόγους του Δήμου Ρόδου, που αφορούν οφειλόμενο ΔΗΦΟΔΩ, ετών 2008 και 2009, ύψους 4.375,68 ευρώ και 2.886,44 ευρώ, αντιστοίχως, καθώς και ισόποσα πρόστιμα.

Η δεύτερη αφορά γνωστό επιχειρηματία του κλάδου των κατασκευών, που ζήτησε την ακύρωση εγγραφών στον βεβαιωτικό κατάλογο του ΔΗΦΟΔΩ που αφορούν οφειλόμενο φόρο ύψους 2.012,15 ευρώ και πρόστιμο ύψους 1.207,50 ευρώ του έτους 2010.

Στις δύο αποφάσεις επαναλαμβάνεται ότι οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες του χρόνου επιβολής του επιδίκου φόρου, πενήντα περίπου χρόνια μετά την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, είναι, προφανώς, διαφορετικές εκείνων που υπήρχαν κατά τα αμέσως επόμενα της ένωσης αυτής έτη και δικαιολογούσαν μιαν ειδική, έναντι άλλων περιοχών της χώρας με τα αυτά χαρακτηριστικά, μεταχείριση.

Τούτο προκύπτει άλλωστε και από τη διαφαινόμενη σε σειρά νεότερων φορολογικών ρυθμίσεων μεταβολή της ουσιαστικής εκτίμησης του νομοθέτη, σύμφωνα με την οποία η Δωδεκάνησος δεν αντιμετωπίζεται μεμονωμένα, αλλά μαζί με άλλες περιοχές με τα αυτά χαρακτηριστικά, ενιαία.

Εκρινε περαιτέρω ότι δεν υφίστανται λόγοι που να δικαιολογούν την επιβολή του ένδικου φόρου υπέρ μονών των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης Δωδεκανήσου και, κατά συνέπεια, σε βάρος εκείνων μόνον που ασκούν εκεί οικονομική δραστηριότητα, κατ’ εξαίρεση όλων, όσοι την ασκούν στη λοιπή ελληνική επικράτεια, κρίνει ότι η επιβολή του ένδικου φόρου αντίκειται στην αρχή της φορολογικής ισότητας και της καθολικότητας του φόρου και καθιστά εκ του λόγου τούτου, ανίσχυρη τη σχετική ρύθμιση.

Τους προσφεύγοντες εκπροσώπησαν οι δικηγόροι κ.κ. Ελπινίκη Κυρμπάση, Γ. Μαυρομάτης και Αικατερίνη Κυπριώτη.

dimokratiki.gr