Η ΣΚΕΨΗ, Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ.

“Πιστέψετε στις γνώσεις και τις δυνάμεις σας. Δώστε ψύχραιμα αυτή τη μάχη. Η ζωή σας ανήκει. Καλή επιτυχία κορίτσια και αγόρια της Κω.”

"ΞΑΝΑ ΜΑΖΙ.

Οι ικανότητες, η εμπειρία η δύναμη και η διάθεση σου για προσφορά στον τόπο μας είναι γνωστά σε όλους. Είναι τιμή μου να δώσουμε και αυτή τη μάχη μαζί, για το Πυλί και την Κω.

Χριστόδουλε Τσαμπουνιάρη σε ευχαριστώ."

Οι άνθρωποι που ασχολούνται πάνω από 20 χρόνια με το Δήμο, αλλά αδιαφόρησαν επιδεικτικά για τα πραγματικά προβλήματα των συμπατριωτών μας, τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές πασχίζουν να θυμίσουν την παρουσία τους.
Θυμήθηκαν ότι υπάρχει στο πρόγραμμα έργων αυτής της δημοτικής αρχής η εγκατάσταση συνθετικού δαπέδου στην αυλή του νηπιαγωγείου Καρδάμαινας.
Εκεί που οι ίδιοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν.
Τους ενοχλεί επειδή η δημοτική αρχή Νικηταρά δεν αδιαφόρησε, φτιάχνει και αυτό το έργο.
Μιλούν για ημερομηνίες, όταν γνωρίζουν ότι είχε ανακοινωθεί η χρονική δέσμευση που έδωσε ο εργολάβος του έργου, ο οποίος από τις αρχές Απριλίου ενημέρωσε με επιστολή του το Δήμο και το Σύλλογο Γονέων για την καθυστέρηση παραλαβής του υλικού από το εξωτερικό.
Παρότι δεν ευθύνεται ο Δήμος για αυτό και επειδή δεν αδιαφορούμε, εμείς ζητούμε συγγνώμη από τους συμπατριώτες μας για την καθυστέρηση.

Υ.Γ. 1. Τις επόμενες ημέρες που θα τοποθετηθεί το συνθετικό δάπεδο τους καλούμε να πάνε να το φωτογραφήσουν για να έχουν να συγκρίνουν με τη δική τους περίοδο.

2. Επισυνάπτεται η επιστολή της εργολήπτριας εταιρείας που αναφέρεται στις αιτίες καθυστέρησης.

Γραφείο Τύπου

Στα εννέα χρόνια δημαρχίας του κ. Κυρίτση ο Δήμος Κω δεν εισέπραξε ούτε ένα ευρώ από την ΑΙΓΛΗ.
Το μόνο που άφησε πίσω του ήταν ζημίες.
Για αυτό φωνασκεί και βγάζει ανακοινώσεις, για να κρύψει την ανεπάρκεια του.
Στην πρώτη θητεία του, με την περιβόητη διαχείριση της περιόδου 2007-2010, παρέδωσε την ΕΔΗΚ (Αίγλη και κινηματογράφοι) με 350.000 ευρώ χρέη.
Μάλιστα τα χρέη της ΑΙΓΛΗΣ ξεπερνούσαν τις 230.000 ευρώ. Άφησε οφειλές παντού, σε προμηθευτές, σε ασφαλιστικά ταμεία, στην Εφορεία, μισθώματα στο Δήμο, ΔΗΦΟΔΩ, τέλη εκδιδομένων λογαριασμών, τέλη κοινόχρηστων χώρων, ακόμα και το νερό.
Στη δεύτερη θητεία του το μόνο που έκανε ήταν να μοιράζει μηνύσεις, να διχάζει και να συκοφαντεί συμπολίτες μας. Έχασε τα δικαστήρια και εξευτέλισε το Δήμο.
Αυτό που τον ενοχλεί όμως πρώτα από όλα, είναι ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, επί δημαρχίας Νικηταρά η ΑΙΓΛΗ θα παράξει έσοδα για το Δήμο.
Μέσα από ξεκάθαρη διαδικασία, διαφανή σε κάθε βήμα της, που καθορίζει και τον τρόπο λειτουργίας της για τώρα και στο μέλλον.
Αυτά βλέπουν οι συνδημότες μας και κατανοούν ότι ο κ. Κυρίτσης είναι μόνο απολογούμενος για την ΑΙΓΛΗ και δεν μπορεί να παριστάνει τον τιμητή.

Γραφείο Τύπου

«ΘΑ ΠΕΡΑΣΩ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΣΤΑΥΡΟ…»

«ΑΜΑ ΜΕ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ…»

Όπως πάντα η κουβέντα μας ήταν πολύωρη και τελευταία γινόταν μόνο από τηλεφώνου.

«Δε βγαίνω από το σπίτι φίλε μου.»

«Θα περάσω από το σπίτι να τα πούμε.» σου είπα.

«Άμα με προλάβεις» απάντησες και κατάλαβα ότι βούρκωσες…

«Όχι ρε φίλε, θα περάσω» και έμεινα μόνο στην υπόσχεση.

Αυτήν που δεν πραγματοποίησα για νάναι πιο βαρύς ο πόνος σήμερα που ήρθε το κακό μαντάτο.

Συγχώρα με αδερφέ. Συγχώρα με για να μη με βαραίνει η ασυνέπεια μου και νάχω μόνο τις καλές μας στιγμές στη θύμηση.

Τότε που παιδιά στο Γυμνάσιο μοιραζόμασταν τις χαρές και τις δυσκολίες.

Τότε που η ανεμελιά της ηλικίας γέμιζε τις καρδιές μας, τότε που τα όνειρα ήταν πολλά και οι χαρές μας επίσης.

«Χωριατάκια» και οι δύο, ζωηροί από την ορμή της νιότης δεν αφήναμε χωρίς πείραγμα αθώο φίλους και συμμαθητές.

Για να συνεχίσουμε πιο αραιά μετά στην Αθήνα. Φοιτητής εγώ, σπουδαστής εσύ σ’ αυτό που σε συνέπαιρνε, τη μουσική που ήταν η ψυχή σου.

«Εσύ ήσουν η αιτία» μούλεγες. «Πες – πες με έπεισες».

Τόχες το χάρισμα φίλε και ήταν αμαρτία να μη σε χαρούν οι πατριώτες μας.

Αργότερα βρεθήκαμε στον αγώνα για την επιβίωση.

Άριστος τεχνίτης και επαγγελματίας στις κατασκευές, συνεργάτες σε δουλειές μαζί, φίλος πάντα και πάνω απ’ όλα, διόρθωνες τα λάθη μου.

Ποτέ δε ζήλεψες το χρήμα και πάντα ήσουν απλόχερος ακόμα και στα δύσκολα σου.

Πιο νωρίς από εμένα στο ελεύθερο επάγγελμα, όμως κατά βάθος ήξερα πάντα τι ήθελες.

«Το ράσο είναι ο προορισμός σου ρε Σταύρο, έλεγα, γιατί δεν το παραδέχεσαι;»

Χαμογελούσες με κείνο το χαμόγελο που σε έκανε να λάμπεις και δεν το διέψευδες.

«Έχω αμαρτίες» έλεγες.

«οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος, ὃς ζήσεται καὶ οὐχ ἁμαρτήσει» απαντούσα και έσκαγες στα γέλια. «Εσύ μάλλον είσαι πιο έτοιμος» έλεγες και άλλαζες κουβέντα.

Είχες κάνει ήδη οικογένεια και τόβλεπα ότι εκεί πήγαινες.

Τόθελε η ψυχή σου και όσα εμπόδια έμπαιναν τα ξεπέρασες.

Οι συμπατριώτες σου στην Κοίμηση, την εκκλησία του Παπά σου του Παπαστεφανή σε αγάπησαν και σ’ αγαπούν.

Ήταν το σπίτι σου. Άλλωστε εκεί, μαζί με του περισσότερους μεγάλωσες. Και οι νεότεροι σ’ αγάπησαν και μοιράστηκαν τη λύπη με τη χαρά, όταν έφυγες πηγαίνοντας σε μεγαλύτερη ενορία. Στον Άγιο Παύλο της Κω.

Και εκεί οι σχέσεις σου με τους ανθρώπους ήταν γήινη, ανθρώπινη και πατρική όποτε σε χρειάστηκαν.

Στον Άγιο Παύλο σε καμάρωνα και εγώ κάποιες Κυριακές και ανελλιπώς κάθε Μεγάλη Πέμπτη, όταν με τη φωνή σου με έκανες συμμέτοχο στο Θείο Πάθος.

«Ρε ο μικρός μας έγινε Δεσπότης» ήταν η φωνή σου γεμάτη χαρά, πριν προλάβω να σου πω καλημέρα στο τηλεφώνημα.

«Το ξέρω Σταύρο, το ξέρω», δεν σταμάταγες με τίποτα.

«Ξέρεις πόσο χαίρομαι που θα τον υποδεχτείς εσύ σαν Δήμαρχος;» και μια γελούσες μια έκλαιγες.

Ταλαιπωρήθηκες με την υγεία σου τελευταία, αλλά δεν έχασες ποτέ το γέλιο και το κουράγιο σου.

«Μέχρι το μπαλκόνι πάω να δω κανένα άνθρωπο να περνά» έλεγες και εγώ που δεν μπόρεσα να περάσω τόχω μεγάλο βάρος σήμερα.

Έφυγες φίλε Σταύρο και το κενό που προσωπικά μου αφήνεις είναι μεγάλο.

Είναι μεγαλύτερη η στενοχώρια της απραγματοποίητης υπόσχεσης μου να τα πούμε από κοντά…

Θάσαι όμως πάντα εδώ, στη σκέψη και την καρδιά μου.

Στην οικογένεια σου και σε όλους τους δικούς σου ανθρώπους κουράγιο και υπομονή.

Σε όλους εμάς που σε αγαπήσαμε θα μείνεις πάντα ο Σταύρος μας.

Γιώργος Ι. Κυρίτσης