ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΡHΣΙΑ- ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ

Καρδάμαινα 28-11-2020

Η έννοια του πολίτη, άρα και του ενεργού πολίτη γεννήθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η πολιτική είναι η φροντίδα των κοινών υποθέσεων από τους ίδιους τους πολίτες. Θεωρούσαν μάλιστα άχρηστο και ανεύθυνο όποιον πολίτη δεν συμμετείχε στα κοινά, δηλαδή δεν ενδιαφερόταν για τα ζητήματα της πόλης του. (Θουκυδίδης, Περικλέους Επιτάφιος). Στις δικές μας μέρες τέτοιοι πολίτες είναι εκείνοι του «δεν βαριέσαι αδερφέ», που είναι απλοί θεατές των γεγονότων και μη συμμέτοχοι στην κοινωνική ζωή. Ωστόσο είναι και οι ίδιοι που από την άνεση του καναπέ κρίνουν τους πάντες και τα πάντα.

Αφορμή για την παραπάνω εισαγωγή μου δίνουν κάποιες αποκρουστικές εικόνες που αντικρίζω καθημερινά στο χωριό μου, που θεωρώ ότι προσβάλλουν τον πολιτισμό μας. Δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, αλλά πιστεύω ότι μας διακρίνει μια πολύχρονη απάθεια και παγερή αδιαφορία για όσες βλάβες, βανδαλισμούς και παράνομες πράξεις συντελούνται σε διάφορα σημεία στην Καρδάμαινα και μάλιστα σε Δημοτική-Κοινοτική περιουσία. Και εξηγούμαι:

Κάποιοι βάνδαλοι στόλισαν και πάλι με γκράφιτι τους τοίχους και κομμάτι της μαρμάρινης πρόσοψης στο παλιό Δημοτικό Σχολείο της Καρδάμαινας. Δεν έχει κλείσει χρόνος που το κτίριο είχε βαφτεί και καθαριστεί από προηγούμενα γκράφιτι και τα … παιδιά ξαναχτύπησαν! Γιατί όχι, αφού δεν θα τους τιμωρήσει κανείς. Στο συγκεκριμένο χώρο συχνάζουν παιδιά από 6 μέχρι… 20 ετών. Είναι σίγουρο ότι οι ασχήμιες και οι ζημιές θα συνεχίζονται όσο δεν ελέγχεται επισταμένα ο χώρος. Η Δημοτική και μαζί η Κοινοτική Αρχή πρέπει να δίνουν λύσεις σε τέτοια προβλήματα τέτοιες, που που θα διασφαλίζουν την περιουσία τους. Μια καλή λύση που και το χώρο θα διατηρεί ασφαλή αλλά, γιατί όχι, και επικερδή, είναι κατά τη γνώμη μου η γενική ανακαίνιση του διδακτηρίου και των λυόμενων αιθουσών, της περίφραξης, καθώς και του ανοιχτού γηπέδου καλαθοσφαίρισης, (κι εδώ έχει σπάσει κομμάτι του ταμπλό) με νέο τάπητα και μπασκέτες, όπως και του οικήματος που ήταν το Σχολικό Κυλικείο. Να μπουν κάμερες ασφαλείας και να λειτουργήσει ένα κυλικείο. Έτσι θα υπάρχει κάποιος όλες τις ώρες εκεί, που θα εργάζεται ( να και μια θέση εργασίας), θα προσέχει το χώρο και πολλοί γονείς θα μπορούν να πηγαίνουν εκεί τα παιδιά τους μια και ο χώρος είναι περιφραγμένος. Το κυρίως κτίριο πρέπει, επιτέλους να γίνει πολυχώρος πολιτισμού, γιατί όχι και Μουσειακός χώρος για τα εκθέματα της Αρχαίας Αλάσαρνας, οπότε θα τον επισκέπτονται και τουρίστες με κάποιο εισιτήριο εισόδου. Είναι κρίμα αυτό το μνημείο πολιτισμού να μας αφήνει αδιάφορους και να καταστρέφεται, ενώ μπορεί να αξιοποιηθεί και με όφελος για το Δήμο.
Δεύτερη ντροπιαστική εικόνα είναι, κι ας στενοχωρήσω κάποιους, η ροή υγρών από διπλανές κατοικίες στην κοίτη του παρακείμενου χειμμάρου, Άγρελλου, σε καθημερινή βάση. Μια εικόνα αποκρουστική, αντιαισθητική, αντιτουριστική τελικά. Η προηγούμενη Δημοτική Αρχή, πολύ σωστά, είχε προβεί σε τσιμεντόστρωση της κοίτης και την είχε καθαρίσει από την πυκνή βλάστηση για να υπάρχει ομαλή ροή του βρόχινου νερού τους χειμερινούς μήνες. Σήμερα, η κοίτη έχει γεμίσει με νέα βλάστηση και μαύρα υγρά από πάνω ως κάτω στη θάλασσα. Εδώ η λύση είναι απλή: να συνδεθούν οι συγκεκριμένες κατοικίες με το αποχετευτικό σύστημα.
Μια και είναι η περίοδος που συντάσσεται το τεχνικό πρόγραμμα του επόμενου έτους, θα ήταν καλό να προβλεφθεί κωδικός για την ανακαίνιση του Σχολείου και να υλοποιηθεί η υπάρχουσα μελέτη από εποχής Καποδιστριακού Δήμου σχετικά με την ανάπλαση της περιοχής Άγρελλου. Η ευθύνη για την βελτίωση της εικόνας του χωριού μας αφορά όλους: εξουσία και πολίτες. Επίσης ο Αρχές του τόπου μας οφείλουν να περιφρουρούν και να προστατεύουν τη δημόσια περιουσία από παραβάσεις.

Νίκος Ιερομνήμων-Εκπαιδευτικός

Θεωρώ, ως ενεργός πολίτης, πως θα πρέπει να ασχοληθούμε με κάποια ζητήματα που ταλανίζουν το νησί μας εδώ και πολλά χρόνια και είναι καλό να τα επισημάνουμε και να τα θεραπεύσουμε για το κοινό συμφέρον του τόπου.

Θα αναφερθώ σε χρονίζοντα προβλήματα του χωριού μου, της Καρδάμαινας, όπως τα ζω ο ίδιος αλλά και οι συμπατριώτες μου. Η Καρδάμαινα, φύσει τουριστικός προορισμός, με μεγάλη συνεισφορά στα δημόσια έσοδα, στηρίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον τουρισμό με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ως Κοινότητα μέχρι το 1998, είχε πολλά έσοδα και αρκετούς κοινοτικούς υπαλλήλους, με αποτέλεσμα να μπορεί μόνη της να διατηρεί το χωριό πολύ καθαρό, αφού διέθετε εργατικό δυναμικό (ενώ σήμερα μόνο 3 άτομα), εργαλεία (σκουπιδιάρικο, φορτηγά, εκσκαφέα, τρακτέρ για το στρώσιμο της άμμου στις παραλίες, όχημα-σκουπάκι καθαρισμού των δρόμων κλπ), και έφτιαχνε ασφαλτοστρωμένους δρόμους σε μικρό χρόνο, εν ολίγοις το χωριό ήταν καθαρό και νοικοκυρεμένο. Αυτό μαρτυρούν παλαιότεροι επισκέπτες που έρχονταν στην Καρδάμαινα τις δεκαετίες του 1980 και 1990. Η εμφάνιση του χωριού μας ήταν πολύ όμορφη εκείνα τα χρόνια. Με όλα αυτά δεν ισχυρίζομαι ότι όλα ήταν καλά τότε και πως δεν υπήρχαν προβλήματα.

Ύστερα ήρθαν ο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ και τελευταία ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ. Δεν θα αναφερθώ στο αν οι δυο αυτές αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση βελτίωσαν την ποιότητα ζωής μας, όπως μας είχαν παραμυθιάσει, δυστυχώς, κάποιοι επιτήδειοι τότε. Αυτά που εισπράττουμε στην Καρδάμαινα τα τελευταία δέκα χρόνια είναι ότι περισσότερα προβλήματα έχουν δημιουργηθεί, αντί να έχουν επιλυθεί. Συγκεκριμένα:

Επαρχιακός δρόμος Καρδάμαινας-Πυλίου: σκοτάδι ατελείωτο. Μόνο μερικές λάμπες όπου θέλει η Κοινότητα ή τα συνεργεία φωτισμού. Η Κοινότητα ισχυρίζεται ότι την ευθύνη την έχει το Επαρχείο και το Επαρχείο το αντίθετο. Αποτέλεσμα: επί χρόνια καμένες λάμπες και σκοτάδι τους καλοκαιρινούς, και όχι μόνο, μήνες με μεγάλο κίνδυνο ατυχημάτων.
Επί του επαρχιακού δικτύου, όπου διαμένω, υπάρχουν κατοικίες, ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και επιχειρήσεις. Τώρα το καλοκαίρι αναπτύσσονται μεγάλες ταχύτητες από τα διερχόμενα οχήματα, αλλά και πολλά δίκυκλα κυκλοφορούν χωρίς σιγαστήρες, προκαλώντας τεράστια και ενοχλητική ηχορρύπανση. Αποτέλεσμα: τα εύλογα παράπονα των επισκεπτών του νησιού μας αλλά και των κατοίκων. Δημιουργούμε οι ίδιοι αρνητική εικόνα για το χωριό. Στην ουσία μια μικρή μειοψηφία που δεν σέβεται την πλειοψηφία.
Χώροι στάθμευσης. Χρειάστηκε να περάσουν 15 χρόνια για να πετρελαιωθεί το πάρκινγκ Τουλιάτου, ώστε να μην σηκώνεται σύννεφο η σκόνη, και πού; ακριβώς στο κέντρο του χωριού, στη βιτρίνα του… Ωστόσο το ένα πάρκινγκ δεν επαρκεί. Χρειάζεται και άλλο μεγάλο, που να λύνει το πρόβλημα. Μια καλή περίπτωση θα ήταν η αγορά ή η ενοικίαση για 50 χρόνια του οικοπέδου που βρίσκεται πίσω από τις λαϊκές κατοικίες και ανήκει στο Βακούφ. Βρίσκεται στην είσοδο του χωριού και μόνο δυο λεπτά απόσταση με τα πόδια από το κέντρο. Έτσι θα σταθμεύουν όσοι έρχονται στην Καρδάμαινα και θα πηγαίνουν στο κέντρο περπατώντας. Εκεί θα πρέπει να σταθμεύουν και τα λεωφορεία που μεταφέρουν τουρίστες για τη Νίσυρο. Δεν είναι νόμιμο και ασφαλές να παρκάρουν στην ευθεία του χειμμάρου Άγρελλου και να κλείνουν το δρόμο για μισή ώρα κάθε απόγευμα, προκαλώντας κυκλοφοριακά προβλήματα.
Βελτίωση ασφαλτοτάπητα σε αρκετούς δρόμους εντός οικισμού και περιφερειακά. Καλό το έργο της αποχέτευσης, αλλά οι περισσότεροι δρόμοι χρειάζονται κατάλληλη επισκευή, αφού τα μπαλώματα που έγινα προκάλεσαν συγκαθίσεις και λακκούβες με κίνδυνο στους εποχουμένους. Σ’ εμένα προσωπικά συνέβη να πάθει ζημιά η ζάντα του αυτοκινήτου μου από χτύπημα σε λακκούβα που δημιουργήθηκε από την πρόχειρη επισκευή στο δρόμο.
Ενίσχυση της Δημοτικής Κοινότητας με εργάτες και εργαλεία. Δυστυχώς ο Πρόεδρος της Κοινότητας πρέπει με 3 εργάτες να καθαρίζει ένα μεγάλο χωριό, να φροντίσει να κλαδευτούν δένδρα, να μεταφερθούν τα μπάζα και τα σκουπίδια, την ώρα που δεν έχει φορτηγό ή φορτωτή, λόγω συνεχών βλαβών και έλλειψης εργατών, οδηγού κλπ. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει τον Πρόεδρο να οδηγεί φορτηγό με μπάζα, γιατί δεν υπάρχει υπάλληλος με δίπλωμα, διότι ο υπάρχων οδηγός με το απαιτούμενο δίπλωμα οδήγησης έχει μεταβεί σε άλλο χωριό να κάνει κάποια εργασία κατ’ εντολήν του Δήμου.
Περιφερειακός δρόμος Τσουκαλαριών. Γνωστό το πρόβλημα. Χρόνια ολόκληρα απαιτούμε, διότι πρέπει να γίνει, το παραδέχονται όλοι, αλλά… τίποτα.

Μπορώ να αναφέρω και άλλα χρονίζοντα προβλήματα, που είναι σημαντικά, όπως η επιδιόρθωση του παλιού Δημοτικού Σχολείου Καρδάμαινας, ενός ιστορικού κτιρίου, που το βανδαλίζουν και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα, ενώ θα έπρεπε να αξιοποιηθεί πολλαπλώς αποφέροντας θέσεις εργασίας και οικονομική ωφέλεια. Όπως το ιταλικό κτίριο της πλατείας, που κι αυτό χρήζει ανακαίνισης και ανάδειξής του. Όπως ο χώρος του λιμένα με τις καθιζήσεις και τις ζημιές στις εγκαταστάσεις ρεύματος και νερού για τα σκάφη. Όπως το τέλμα με το σχέδιο πόλεως Καρδάμαινας, η εγκατάλειψη του γηπέδου 5Χ5 ερείπιο με πίνακα ηλεκτρικού ρεύματος ανοιχτό για τον καθένα. Όπως η κατασκευή πεζογέφυρας στη γέφυρα του Άγρελλου, για να μην κινδυνεύει κόσμος. Όπως οι συχνές διακοπές υδροδότησης στο χωριό.

Ανέφερα κάποια προβλήματα που πιστεύω ότι πρέπει να επιλυθούν άμεσα από πλευράς Δημοτικής Κοινότητας, Δήμου και Επαρχείου. Γνωρίζω ότι δεν γίνεται θεραπευθούν όλα μεμιάς. Γνωρίζω όμως ότι πολλά από αυτά μπορούν να φτιαχτούν και να βελτιωθεί η εικόνα του χωριού μας. Πώς θα γίνει αυτό; Μα φυσικά αν ο καθένας μας βοηθήσει εφαρμόζοντας τους νόμους και σεβόμενος τον συμπολίτη του και αν οι υπεύθυνοι φορείς (Δήμος, Δημοτική Κοινότητα, Επαρχείο, Αστυνομία) φροντίσουν πιο άμεσα να λάβουν τα μέτρα εκείνα που θα εξασφαλίζουν την εικόνα σωστής λειτουργίας στο χωριό, η οποία θα βοηθήσει την οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική γαλήνη. Ωστόσο εκείνο που θεωρώ επίσης ότι πρέπει να αλλάξει, είναι και η δική μας νοοτροπία. Δεν γίνεται να σκεφτόμαστε μόνο το ατομικό και να αδιαφορούμε για το κοινό όφελος. Γιατί, δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Ας το παραδεχθούμε. Η παθητικότητά μας προκάλεσε τα χρόνια προβλήματα που παραπάνω ανέφερα. Αν καταλάβουμε ότι ενωμένοι και διεκδικώντας μαζικά όσα μας αξίζουν, τότε θα μπορέσουμε να δούμε τις αλλαγές που όλοι θέλουμε. Για να γίνει αυτό είναι ανάγκη να ενεργοποιηθούμε ως κοινωνία και να διεκδικήσουμε με επιμονή τα αυτονόητα. Το οφείλουμε στα παιδιά μας και στους εαυτούς μας. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

ΝΙΚΟΣ Π. ΙΕΡΟΜΝΗΜΩΝ (ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ)