Αθλητισμός σε σύγχρονες εγκαταστάσεις. ΓΙΝΕΤΑΙ;
<<ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ>>

Διάβασα με προσοχή την ανοικτή επιστολή του φίλου, Πασσανικολάκη Γιώργου, η οποία δημοσιεύτηκε σε τοπικά ΜΜΕ και σκέφτηκα πολύ αν έπρεπε να απαντήσω, μιας και απευθύνεται, μεταξύ άλλων, και στο άτομό μου.

Είναι γνωστό στους αθλητικούς κύκλους ότι έχω ασχοληθεί χρόνια τώρα με το σύλλογο καλαθοσφαίρισης του Α.Σ. ΗΡΑΚΛΗ 2000. Από την πρώτη στιγμή διέβλεψα την ανάγκη κατασκευής κλειστού προπονητηρίου/γυμναστηρίου στην έδρα της ομάδας μας. Μέσα από διαδικασίες και ως υπεύθυνος Αθλητισμού Ηρακλειδών προσπαθήσαμε να προωθήσουμε την κατασκευή ενός κλειστού, αλλά συναντήσαμε, δυστυχώς, τοίχο. Υπήρχε σε εξέλιξη μελέτη για κατασκευή Αθλητικού Κέντρου με κλειστό γυμναστήριο στην περιοχή Πλάκας η οποία είχε εκπονηθεί επί Δημαρχίας Ντίνου Παπανικολάου για να ενταχθεί στο Πρόγραμμα 2004. Δυστυχώς, δεν έγινε κατορθωτό να ενταχθεί το μεγαλόπνοο έργο και η προσπάθεια σταμάτησε. Δυνατότητες για κατασκευή κλειστού όμως με ίδιους πόρους του Δήμου υπήρχαν, αλλά πολιτική βούληση δεν υπήρξε ποτέ, από τότε μέχρι σήμερα το σωτήριον έτος 2023. Καμιά δημοτική αρχή δεν έκανε κάτι για την κατασκευή κλειστών σύγχρονων υποδομών.

Αγαπητοί μου, Τζο, Γιώργο, Δημήτρη: τι να πρωτοθυμηθώ;

Τις συχνές συναντήσεις των σωματείων με τον εκάστοτε πολιτικό υποψήφιο ή αιρετό Α΄ και Β΄ Βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με Υφυπουργό Αθλητισμού Δωδεκανήσιο και όχι μόνο, τις ψεύτικες υποσχέσεις τους και την κοροϊδία που εισπράτταμε; Την αδιαφορία τους για το μαζικό αθλητισμό και τις αθλητικές υποδομές του νησιού; Τις ειρωνίες που δεχθήκαμε από κάποιους εξ αυτών για την επιμονή μας;

Γιώργο μου, έχω ζήσει, όπως κι εσείς, αγώνες τμημάτων υποδομής σε βρεγμένο τερέν, σε συνθήκες ακατάλληλες για προπόνηση ή αγώνα λόγω τσουχτερού κρύου, με γονείς να τουρτουρίζουν στην εξέδρα και κάποιους να καλύπτονται με κουβέρτες. Έχει διακοπεί αγώνας λόγω βροχής και τρέχαμε στην Κω στο Κλειστό για να συνεχιστεί το παιχνίδι, διότι η αντίπαλη ομάδα θα έπρεπε να επιστρέψει την ίδια ημέρα με το πλοίο της γραμμής και τόσα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι παράγοντες των σωματείων.

Θα σταθώ στο σημείο που λες για μαζική διεκδίκηση και με πιο πιεστικούς τρόπους, μήπως και συγκινηθεί, επιτέλους, κάποιος υπεύθυνος και σκύψει πάνω από το ζωτικό πρόβλημα των ομάδων μπάσκετ και δώσει την ποθητή λύση.

Τι ζητούν τα τρία σωματεία; Ζητούν κλειστό προπονητήριο στην έδρα του καθενός και αυτό είναι πολύ εύκολο να γίνει. Υπάρχουν νέες σύγχρονες κατασκευές με μικρό οικονομικό κόστος, όπως το κλειστό του ΔΙΑΓΟΡΑ ΡΟΔΟΥ, υπάρχουν και τα μπαλόνια, τα οποία είναι πολύ εύκολο να στηθούν σε χρόνο ελάχιστο. Αν ρίξουμε μια ματιά σε άλλους Δήμους ανά την Ελλάδα, θα δούμε ένα οργασμό από κατασκευές κλειστών γηπέδων πολλαπλών χρήσεων, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Έτσι αντιλαμβάνονται την προσφορά τους προς τη νεολαία, γιατί πιστεύουν ότι κατασκευάζοντας μια σύγχρονη αθλητική υποδομή, απομακρύνουν τα παιδιά από σοβαρούς κινδύνους της εποχής μας. Εμείς εδώ γιατί να μην έχουμε όσα μας αξίζουν; Το επαναλαμβάνω: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία.

Οπότε, είναι η στιγμή που οι διοικήσεις των τριών ομάδων μαζί και γονείς των αθλητών πρέπει να αντιδράσουμε πιο δυναμικά, μέσα στα πλαίσια της σοβαρότητας και του σεβασμού, ώστε να αναγκαστούν οι άρχοντες μας να κάνουν κάτι. Μόνο με μαζικότητα, ενότητα, υπομονή και επιμονή μέχρι τέλους θα μπορέσουμε να πείσουμε και να πετύχουμε αυτό που αξίζουν όλα τα παιδιά των χωριών μας. Συμπαραστάτες μας ας είναι και τα σωματεία της πόλης. Το αίτημα να φθάσει στην Τοπική Επιτροπή Δωδεκανήσου και στην Ε.Ο.Κ. και στον Πρόεδρο, κ. Λιόλιο. Δεν μπορεί να είναι η διοργανώτρια αρχή να καθιστά υποχρεωτικό να διεξάγονται σε κλειστό γυμναστήριο οι αγώνες πρωταθλήματος των ανδρικών και γυνακείων τμημάτων, αλλά την ίδια ώρα τα τμήματα υποδομής, να παίζουν σε ανοιχτό γήπεδο! Είναι σωστό να υποχρεώσουν το Δήμο να διαθέτει κλειστό γήπεδο στην έδρα του κάθε σωματείου. Χώροι για κατασκευή υπάρχουν. Χρήματα μπορούν να διαθέσουν ο Δήμος και η Περιφέρεια. Τι μένει, λοιπόν; Η πολιτική βούληση!

Μέχρι τότε, αγώνας και διεκδίκηση από όλους. Αλλιώς, τίποτα δεν πρόκειται να γίνει κι ο καθένας μας ας αναλάβει την ευθύνη του!

ΝΙΚΟΣ Π. ΙΕΡΟΜΝΗΜΩΝ

Διάβασα με προσοχή την ανοικτή επιστολή του φίλου, Πασσανικολάκη Γιώργου, η οποία δημοσιεύτηκε σε τοπικά ΜΜΕ και σκέφτηκα πολύ αν έπρεπε να απαντήσω, μιας και απευθύνεται, μεταξύ άλλων, και στο άτομό μου.

Είναι γνωστό στους αθλητικούς κύκλους ότι έχω ασχοληθεί χρόνια τώρα με το σύλλογο καλαθοσφαίρισης του Α.Σ. ΗΡΑΚΛΗ 2000. Από την πρώτη στιγμή διέβλεψα την ανάγκη κατασκευής κλειστού προπονητηρίου/γυμναστηρίου στην έδρα της ομάδας μας. Μέσα από διαδικασίες και ως υπεύθυνος Αθλητισμού Ηρακλειδών προσπαθήσαμε να προωθήσουμε την κατασκευή ενός κλειστού, αλλά συναντήσαμε, δυστυχώς, τοίχο. Υπήρχε σε εξέλιξη μελέτη για κατασκευή Αθλητικού Κέντρου με κλειστό γυμναστήριο στην περιοχή Πλάκας η οποία είχε εκπονηθεί επί Δημαρχίας Ντίνου Παπανικολάου για να ενταχθεί στο Πρόγραμμα 2004. Δυστυχώς, δεν έγινε κατορθωτό να ενταχθεί το μεγαλόπνοο έργο και η προσπάθεια σταμάτησε. Δυνατότητες για κατασκευή κλειστού όμως με ίδιους πόρους του Δήμου υπήρχαν, αλλά πολιτική βούληση δεν υπήρξε ποτέ, από τότε μέχρι σήμερα το σωτήριον έτος 2023. Καμιά δημοτική αρχή δεν έκανε κάτι για την κατασκευή κλειστών σύγχρονων υποδομών.

Αγαπητοί μου, Τζο, Γιώργο, Δημήτρη: τι να πρωτοθυμηθώ;

Τις συχνές συναντήσεις των σωματείων με τον εκάστοτε πολιτικό υποψήφιο ή αιρετό Α΄ και Β΄ Βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με Υφυπουργό Αθλητισμού Δωδεκανήσιο και όχι μόνο, τις ψεύτικες υποσχέσεις τους και την κοροϊδία που εισπράτταμε; Την αδιαφορία τους για το μαζικό αθλητισμό και τις αθλητικές υποδομές του νησιού; Τις ειρωνίες που δεχθήκαμε από κάποιους εξ αυτών για την επιμονή μας;

Γιώργο μου, έχω ζήσει, όπως κι εσείς, αγώνες τμημάτων υποδομής σε βρεγμένο τερέν, σε συνθήκες ακατάλληλες για προπόνηση ή αγώνα λόγω τσουχτερού κρύου, με γονείς να τουρτουρίζουν στην εξέδρα και κάποιους να καλύπτονται με κουβέρτες. Έχει διακοπεί αγώνας λόγω βροχής και τρέχαμε στην Κω στο Κλειστό για να συνεχιστεί το παιχνίδι, διότι η αντίπαλη ομάδα θα έπρεπε να επιστρέψει την ίδια ημέρα με το πλοίο της γραμμής και τόσα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι παράγοντες των σωματείων.

Θα σταθώ στο σημείο που λες για μαζική διεκδίκηση και με πιο πιεστικούς τρόπους, μήπως και συγκινηθεί, επιτέλους, κάποιος υπεύθυνος και σκύψει πάνω από το ζωτικό πρόβλημα των ομάδων μπάσκετ και δώσει την ποθητή λύση.

Τι ζητούν τα τρία σωματεία; Ζητούν κλειστό προπονητήριο στην έδρα του καθενός και αυτό είναι πολύ εύκολο να γίνει. Υπάρχουν νέες σύγχρονες κατασκευές με μικρό οικονομικό κόστος, όπως το κλειστό του ΔΙΑΓΟΡΑ ΡΟΔΟΥ, υπάρχουν και τα μπαλόνια, τα οποία είναι πολύ εύκολο να στηθούν σε χρόνο ελάχιστο. Αν ρίξουμε μια ματιά σε άλλους Δήμους ανά την Ελλάδα, θα δούμε ένα οργασμό από κατασκευές κλειστών γηπέδων πολλαπλών χρήσεων, ειδικά τα τελευταία χρόνια. Έτσι αντιλαμβάνονται την προσφορά τους προς τη νεολαία, γιατί πιστεύουν ότι κατασκευάζοντας μια σύγχρονη αθλητική υποδομή, απομακρύνουν τα παιδιά από σοβαρούς κινδύνους της εποχής μας. Εμείς εδώ γιατί να μην έχουμε όσα μας αξίζουν; Το επαναλαμβάνω: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία.

Οπότε, είναι η στιγμή που οι διοικήσεις των τριών ομάδων μαζί και γονείς των αθλητών πρέπει να αντιδράσουμε πιο δυναμικά, μέσα στα πλαίσια της σοβαρότητας και του σεβασμού, ώστε να αναγκαστούν οι άρχοντες μας να κάνουν κάτι. Μόνο με μαζικότητα, ενότητα, υπομονή και επιμονή μέχρι τέλους θα μπορέσουμε να πείσουμε και να πετύχουμε αυτό που αξίζουν όλα τα παιδιά των χωριών μας. Συμπαραστάτες μας ας είναι και τα σωματεία της πόλης. Το αίτημα να φθάσει στην Τοπική Επιτροπή Δωδεκανήσου και στην Ε.Ο.Κ. και στον Πρόεδρο, κ. Λιόλιο. Δεν μπορεί να είναι η διοργανώτρια αρχή να καθιστά υποχρεωτικό να διεξάγονται σε κλειστό γυμναστήριο οι αγώνες πρωταθλήματος των ανδρικών και γυνακείων τμημάτων, αλλά την ίδια ώρα τα τμήματα υποδομής, να παίζουν σε ανοιχτό γήπεδο! Είναι σωστό να υποχρεώσουν το Δήμο να διαθέτει κλειστό γήπεδο στην έδρα του κάθε σωματείου. Χώροι για κατασκευή υπάρχουν. Χρήματα μπορούν να διαθέσουν ο Δήμος και η Περιφέρεια. Τι μένει, λοιπόν; Η πολιτική βούληση!

Μέχρι τότε, αγώνας και διεκδίκηση από όλους. Αλλιώς, τίποτα δεν πρόκειται να γίνει κι ο καθένας μας ας αναλάβει την ευθύνη του!

ΝΙΚΟΣ Π. ΙΕΡΟΜΝΗΜΩΝ

https://www.giafkasports.gr/local/basketball/72867-n-ieromnimon-gia-ta-gipeda-basket-agonas-kai-diekdikisi-mexri-telous-ap-olous

«Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ»

Διαβάζουμε σε Face book του ΗΡΑΚΛΗ 2000:

«Ιστορική η σημερινή μέρα για τον σύλλογο μας, καθώς τα κορίτσια μας έδωσαν τον πρώτο επίσημο αγώνα στο Γυναικείο Πρωτάθλημα Δωδεκανήσου. Συγχαρητήρια σε όλα τα κορίτσια καθώς και στον προπονητή μας για την προσπάθεια τους»!

Και από κάτω η φωτογραφία με τα κορίτσια:

Από την εικόνα καταλαβαίνει κανείς πόσο χαρούμενες είναι οι αθλήτριες για τη συμμετοχή τους στο πρωτάθλημα και αναρωτιέται πόσο πιο ωραία θα ήταν να είχαν και οι ίδιες ένα παρόμοιο κλειστό γυμναστήριο στο χωριό τους, στην έδρα τους! Η φωτογραφία είναι στην Τέντα, όπου και η έδρα του Α.Σ. ΔΙΑΓΟΡΑ ΡΟΔΟΥ. Η Τέντα κατασκευάστηκε περίπου το 1998 και κόστισε 180.000 ευρώ, αν θυμάμαι καλά. Ήταν ανοιχτό γήπεδο καλαθοσφαίρισης και οι υπεύθυνοι της ομάδας με τη βοήθεια του Δήμου την έκλεισαν με σκελετό από μεταλλική κατασκευή και τέντα στα τοιχώματα και στην οροφή. Σε αυτό το γυμναστήριο δίνει τους επίσημους αγώνες της στο πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής η ανδρική ομάδα του ΔΙΑΓΟΡΑ. Δηλαδή, με πολύ μικρό κόστος φτιάχτηκε ένας χώρος άθλησης, που προσφέρει τη δυνατότητα στα νέα παιδιά και στους μεγαλύτερους να αθλούνται κάτω από καλύτερες συνθήκες. Και βλέπεις την ίδια στιγμή, στο Ζηπάρι, ένα ανοιχτό γήπεδο σε άθλια κατάσταση, στο οποίο προπονούνται παιδιά με κίνδυνο να τραυματιστούν από τον κατεστραμμένο τάπητα, εξαιτίας της αδιαφορίας, της αδράνειας και της ελληνικής μιζέριας που μας χαρακτηρίζει. Αναρωτιέσαι ωστόσο: δόθηκαν 350.000 ευρώ για αλλαγή χλοοτάπητα σε γήπεδο ποδοσφαίρου και πολύ καλά! Επίσης, 930.000 ευρώ για ανακατασκευή του ΦΙΛΙΝΟΣ και μπράβο! Πρασίνισε το ιστορικό γήπεδο ΑΝΤΑΓΟΡΑΣ, και έτσι έπρεπε! Βλέπουμε, δηλαδή μια μονόπλευρη στήριξη στις αθλητικές εγκαταστάσεις ποδοσφαίρου και ένα τέλμα στην κατασκευή κλειστών προπονητηρίων-γυμναστηρίων, όπου εκεί θα μπορούσαν να στεγαστούν και άλλα αθλήματα. Το πρόβλημα με την κατασκευή κλειστών εγκαταστάσεων είναι διαχρονικό και δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια εξέλιξη στο άμεσο μέλλον. Αν δούμε πόσο πίσω πήγε η κατασκευή του κλειστού που θα … γινόταν στο Πυλί, με εξασφαλισμένα τα κονδύλια και το οικόπεδο, (που στην πορεία άλλαξε η χωροθέτησή του) από το πρόγραμμα Φιλόδημος, καταλαβαίνουμε ότι κάτι δεν γίνεται σωστά.

Ύστερα από καθυστέρηση ετών ξεκίνησε προχθές η επισκευή στο ανοιχτό του Ζηπαρίου, όπως και άλλων ανοιχτών στα χωριά, με νέες μπασκέτες, νέο τάπητα πλαστικά καθίσματα και τα λοιπά. Τα χρήματα για αυτά δόθηκαν από την Περιφέρεια. Εδώ τίθεται το ερώτημα: γιατί ο Δήμος και η Περιφέρεια δεν μπορούν να συνεργασθούν και να ετοιμάσουν μελέτες για κλείσιμο των ανοιχτών γηπέδων των ομάδων στα χωριά;

Έχουμε δει κατ’ επανάληψη τα παιδιά και τους προπονητές να σκουπίζουν το δάπεδο του γηπέδου μετά από βροχή, για να μπορέσουν να προπονηθούν. Να δίνουν αγώνες με τσουχτερό κρύο το χειμώνα και οι γονείς να είναι σκεπασμένοι με κουβέρτες, με ομπρέλες για τη βροχή, δηλαδή εικόνες που δεν περιποιούν τιμή σε κανένα μας. Δυστυχώς, παρά τις κατά καιρούς εκκλήσεις για κατασκευή κλειστών προπονητηρίων από τις διοικήσεις των σωματείων, τους γονείς και προπονητές ομάδων, δεν έχει γίνει τίποτα. Ευθύνη για αυτή την κατάσταση έχουμε κι εμείς οι πολίτες που δεν έχουμε μάθει να διεκδικούμε μαζικά και οργανωμένα αυτά που δικαιούμαστε και αξίζουν στα νέα παιδιά. Απορροφημένοι στο κινητό, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στη μαλθακότητα που μας διακρίνει, έχουμε συνηθίσει στη μετριότητα, την απάθεια και την φτηνή κριτική από τον καναπέ του σπιτιού μας.

Ξεκίνησα να γράφω με τον τίτλο «Η αίσθηση του παιχνιδιού στο κλειστό», αλλά μην την ψάχνεις, βολέψου στο ανοιχτό και πολύ σου είναι! Αφού και να το λες και να το ξαναλές δεν ακούει κανείς, γίνεσαι και γραφικός. Ακούς, Γιώργο; Ακούς Δημήτρη;

Ακούς εκεί, κλειστό!!! Σας εύχομαι καλές γιορτές και αισιοδοξία για το νέο έτος που πλησιάζει.

Νίκος Π. Ιερομνήμων-Εκπαιδευτικός

Το κυνήγι της ουτοπίας

Διαβάζουμε στις 6 Δεκεμβρίου 2021 το παρακάτω δημοσίευμα:

Διεκόπη λόγω βροχής το παιχνίδι των νεανίδων ανάμεσα στον Ηρακλή 2000 και τον Ιπποκράτη Κω, το οποίο είχε ξεκινήσει κανονικά στις 16:00 στο ανοιχτό γήπεδο της Καρδάμαινας. Από τη στιγμή που άρχισε να βρέχει οι διαιτητές, Γιώργος Αντωνίου και Διονυσία Πλατέλλα, διέκοψαν την αναμέτρηση και έκλεισαν το φύλλο αγώνα. Το παιχνίδι διεκόπη 6.08′ πριν το τέλος του α’ δεκαλέπτου με το σκορ 2-3 υπέρ του Ιπποκράτη, όταν και έπιασε δυνατή βροχή. Επίσης, όπως είναι εύλογο, αναβλήθηκε το παιχνίδι των δύο ομάδων για τις παγκορασίδες, που επρόκειτο να ξεκινήσει στις 18:00 στο ανοιχτό γήπεδο «Ι. Ζαράφτης» και θα επαναοριστεί από την Τ.Ε. Ε.Ο.Κ. Δωδεκανήσου. (Πηγή: ηλεκτρονική εφημερίδα 12 sports)

Σε λίγη ώρα ακολουθεί ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αφορμή την ανωτέρω δημοσίευση: « Κι έτσι συνεχίζουμε… ώρες, μήνες, χρόνια σκληρής δουλειάς από τα παιδιά και τους προπονητές της Ακαδημίας μας. Για μια ακόμη φορά τα παιχνίδια μας αναβάλλονται. Το χωριό μας, η Καρδάμαινα, χρειάζεται απεγνωσμένα ένα κλειστό γυμναστήριο, αλλιώς όλη σκληρή δουλειά χρόνο με το χρόνο  πάει τελικά χαμένη. Αυτή η Ακαδημία του ΗΡΑΚΛΗ 2000 πέτυχε κατακτήσεις πρωταθλημάτων, φαντάζεστε τι θα μπορούσαν να πετύχουν με ένα κλειστό γυμναστήριο»;                                                                                              

Την ανάρτηση έγραψε μητέρα αθλήτριας του ΗΡΑΚΛΗ 2000 σε ομαδικό φόρουμ, στο οποίο αμέσως συμμετείχαν αρκετοί γονείς και φίλοι του αθλήματος. Κοινός παρανομαστής: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!! Πολλές προεκλογικές υποσχέσεις τις παραμονές εκλογών για κατασκευή κλειστού γυμναστηρίου, αλλά μόλις περάσουν οι εκλογές δεν γίνεται τίποτα.

Κάποιοι θα ειρωνευτούν αυτά που γράφονται στο παρόν σημείωμα, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι η νεολαία χρειάζεται σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις, όπως αυτές που απολαμβάνουν τα παιδιά των πόλεων. Είναι ντροπή να ταλαιπωρούνται 150 παιδιά και οι γονείς τους κάτω από συνθήκες βροχής, δυνατού βοριά και υγρασίας του χειμώνα για να αθληθούν στο άθλημα που αγαπούν. Οι δε γονείς να κάθονται εκτεθειμένοι στο κρύο ή τη βροχή και να παρακολουθούν την προπόνηση ή τον αγώνα. Αυτές οι εικόνες δεν μας τιμούν και δεν θα έπρεπε να υπάρχουν εν έτει 2021.

Δίνουμε αγώνα εδώ και 20 χρόνια για την κατασκευή κλειστού γηπέδου πολλαπλών χρήσεων. Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να πείσουμε καμιά Δημοτική Αρχή, για το δίκαιο μας αίτημα. Μιλάμε «εις ώτα μη ακουόντων». Το θέμα έχει κουράσει και κανείς δεν μας παίρνει στα σοβαρά. Σε λίγο καιρό θα βγει στην επιφάνεια και πάλι, λόγω προεκλογικής περιόδου για λίγους μήνες, αλλά μέχρι εκεί. Έχει καταντήσει πια ουτοπικό να το διεκδικούμε χωρίς αποτέλεσμα. Όμως, πρέπει να το διεκδικήσουμε πιο δυναμικά, με μαζική και συντονισμένη συμμετοχή: Τοπική Κοινότητα, Διοίκηση του ΗΡΑΚΛΗ 2000, γονείς αθλητών και φίλοι του αθλητισμού. Είναι ευκαιρία να θυμίσουμε σε κάποιους εκπροσώπους της Αυτοδιοίκησης και της Πολιτείας, ότι η Καρδάμαινα δίνει πολλά εκατομμύρια ευρώ στο κράτος και έχει την απαίτηση να έχει ανταποδοτικότητα. Σε όποιον θεωρεί ότι ένα τέτοιο έργο έχει μεγάλο κόστος, του απαντάμε ότι με 200.000 ευρώ φτιάχνεται ένα πολύ καλό και λειτουργικό κλειστό γυμναστήριο-προπονητήριο πολλαπλών χρήσεων για τη νεολαία και όχι μόνο. Ο χώρος για την κατασκευή του υπάρχει, τα χρήματα υπάρχουν (Περιφέρεια), τι χρειάζεται; ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ. Ας δώσουμε προοπτική και ασφαλείς χώρους άθλησης στα παιδιά του τόπου μας, τι είναι, επιτέλους, αυτό που εμποδίζει να γίνει το όνειρο πραγματικότητα. Όπως φτιάχτηκε το παλιό γήπεδο του Ανταγόρα, το ίδιο πρέπει να γίνει και με το γήπεδο του ΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ 2000.

Το κυνήγι της ουτοπίας δεν θα σταματήσει, γιατί αλίμονο αν πάψει κανείς να ονειρεύεται και να επιζητά το καλύτερο. Γι’ αυτό για άλλη μια φορά, εκφράζοντας τη θέληση και την επιθυμία πολλών συγχωριανών, επαναφέρω δημόσια προς κάθε κατεύθυνση το δίκιο αίτημα μας για κατασκευή κλειστού γηπέδου στην Καρδάμαινα. Είναι πολύ εύκολο να γίνει και κανείς δεν μπορεί να μας πείσει για το αντίθετο.

ΝΙΚΟΣ Π. ΙΕΡΟΜΝΗΜΩΝ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ

<<Είπες μακριά θα φύγεις>>

Ήτανε λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Το τηλέφωνό σου χτύπησε το μεσημέρι. Στην άλλη άκρη της γραμμής ο φίλος σου σε ενημέρωνε ότι τρέχει ένα πρόγραμμα της Περιφέρειας <<η νυφίτσα>> ο τίτλος του, για την οικονομική στήριξη των επιχειρήσεων που έχουν πληγεί από την πανδημία. Από τα λεγόμενά του, καταλάβαινες ότι θα το πάρουν όλοι όσοι καταθέσουν φάκελο με αίτηση, συνοδευόμενο, φυσικά, με το παραβολάκι των 300 ευρώ. Δεν έχανες τίποτα να καταθέσεις κι εσύ, τυχερούλη, αίτηση, ευκαιρία να αλλάξεις τα κουφώματα και τα υδραυλικά, που τα τελευταία χρόνια φώναζαν ότι χρειάζονται επειγόντως αντικατάσταση.

-Άντε, είπες, να η ευκαιρία να κάνεις μια ανακαίνιση. Κατέθεσες την αίτηση με το παράβολο και άρχισες να ονειρεύεσαι.

Κάποιος πιο παλιός στο κουρμπέτι σου είπε να κρατάς και μια πισινή. Εκείνος είχε κάνει προ ετών παρόμοια απόπειρα ένταξης σε ευρωπαϊκό πρόγραμμα για εκσυγχρονισμό μικρομεσαίων επιχειρήσεων και μάλιστα είχε ξοδέψει (δεν ήξερε, δεν ρώταγε;) μερικές χιλιάδες ευρώ με την κατάθεση του φακέλου του. Το αποτέλεσμα; Τη μερίδα του λέοντος την έλαβαν κάποιες επιχειρήσεις εκατοντάδων κλινών (δεν τις λες και μικρές-μικρομεσαίες) και τα λεφτά πέταξαν για αλλού.

Δεν έδωσες και πολλή σημασία και το άφησες να δείξει το μέλλον.

Ήρθαν προχθές τα μαντάτα: η αίτησή σου απορρίφθηκε λέει, γιατί ήταν κάτω από τη βάση και (για παρηγοριά στον άρρωστο) δικαιούσαι να κάνεις ένσταση για επανεξέταση της αίτησής σου. Είπες δεν πειράζει, αλλά την επόμενη στιγμή σκέφτηκες ότι κι εφέτος τα φαινόμενα δείχνουν ότι όπως και πέρυσι δεν θα δουλέψει η επιχείρηση. Οι υποχρεώσεις τρέχουν, η Τράπεζα καραδοκεί για την πληρωμή του δανείου, εσύ μένεις χωρίς δουλειά και άρχισε να σε λούζει κρύος ιδρώτας. Δεν το σκέφτηκες και πολύ. Την επόμενη μέρα έφυγες με την πρώτη πτήση στο εξωτερικό για μια καλύτερη τύχη. Στο καλό!

Καλό Πάσχα!

Νίκος Ιερομνήμων- Εκπαιδευτικός