Μετά από εκείνον του Γάλλου γυμναστή Σαμίρ αλ Σαΐντ, ήρθε εκείνος του Αρμένιου αρσιβαρίστα Αντρανίκ Καραπετγιάν.

Ο 20χρονος αθλητής ήταν ένα από τα φαβορί για μετάλλιο στην κατηγορία των 77 κιλών στην άρση βαρών. Αλλά τα όνειρά του να χαρίσει το πρώτο ολυμπιακό μετάλλιο στην Αρμενία «κόπηκαν» απότομα και άγρια.

Όταν ανέβηκε στο πλατό για να σηκώσει 195 κιλά στην κίνηση του ζετέ, ο 20χρονος αρσιβαρίστας δεν άντεξε το βάρος. Ο αριστερός του αγκώνας λύγισε από το βάρος, η μπάρα με τα κιλά έπεσε στο έδαφος κι εκείνος άρχισε να ουρλιάζει από τον πόνο.

Το κλειστό όπου γίνεται η άρση βαρών «πάγωσε» ακούγοντας τον 20χρονο Αρμένιο να μην μπορεί να αντέξει τον πόνο. Το video και οι φωτογραφίες που ακολουθούν, σοκάρουν.

Φωτογραφίες: Reuters, EPA

Γιώργος Βράγκας: σύμβολο θέλησης, δύναμης και ψυχικού μεγαλείου. Τι να πρωτοπούμε γι’ αυτό το παιδί, του οποίου η μοίρα έπαιξε ένα φρικτό παιχνίδι.

Από τα παρκέ και την αγάπη του για το μπάσκετ, ο ταλαντούχος παίκτης βρέθηκε ξάφνου αντιμέτωπος με τον θάνατο, σε μια άνιση μάχη. Ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ, καθώς η κατάσταση της υγείας του ήταν πολύ άσχημη. Ο ίδιος φρόντισε με τη μαγκιά και τη θέλησή του να γίνει το φαβορί και στο τέλος να βγει νικητής.

Ο νεαρός αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και πηγή ελπίδας για τους πάσχοντες από λευχαιμία. Ακόμα και στα πιο δύσκολα, δεν έχασε ποτέ το θάρρος του, έπεσε πολλάκις, “φλέρταρε” με τον θάνατο, όμως ξανασηκώθηκε πιο δυνατός από ποτέ. Το cyprusbasket τον εντόπισε και ο Γιώργος απαλλαγμένος πλέον από τους φόβους του, πατάει γερά στα πόδια του και δε διστάζει να πει, ούτε κρύβει τίποτα.

Αναλυτικά όσα μας είπε:

“Όλα ξεκίνησαν πριν περίπου 3 χρόνια όταν τότε είχαμε επίσημο αγώνα στο Ιβανώφειο με την ομάδα του Ηρακλή! Με το ξεκίνημα του παιχνιδιού ζήτησα μόλις στην 3η επίθεση αλλαγή, ο προπονητής μου έμεινε έκπληκτος καθώς σε κάθε παιχνίδι αγωνιζόμουν 35-40 λεπτά!

Ξαναπέρασα κάποια στιγμή στο παιχνίδι και ακολούθησε μέχρι το τέλος του ημιχρόνου το ίδιο ακριβώς πράγμα 2 λεπτά μέσα, 2 λεπτά έξω. Στην ανάπαυλα λοιπόν με έπιασαν όλοι, προπονητές, διοικούντες και με ρώτησαν τι συμβαίνει; Και τους είπα τότε ότι νιώθω πολύ κομμένος και δεν έχω ανάσες. Τότε μάλιστα θυμάμαι μου είπαν να κάνω ένα μπάνιο και να καθίσω στον πάγκο.. Αλλά ως γνωστόν αρνήθηκα και τους είπα θα μπω στο δεύτερο ημίχρονο και θα τους σκίσω! Έτσι και έγινε τελείωσα το παιχνίδι με 35 πόντους και εξαιρετική εμφάνιση!

Μετά το τέλος του παιχνιδιού με έπιασε ο πρόεδρος και μου είπε πως θα με στείλει για αιματολογικές εξετάσεις ώστε να δούμε που οφείλεται όλο αυτό…. Την άλλη μέρα πρωί-πρωί πάω κάνω τις εξετάσεις μου και εκεί ξαφνικά κόβονται τα πόδια μου: οι εξετάσεις μου ήταν 100 και είχα τις 97 με πρόβλημα! Μου είπαν να πάω αμέσως στο νοσοκομείο! Ενημερώνω τους γονείς μου και μέσα σε πανικό, φεύγουμε αμέσως για το Παπανικολάου! Εκεί ακολούθησαν άπειρες εξετάσεις μέχρι που στο τέλος άκουσα ότι πρόκειται για καρκίνο και πιο συγκεκριμένα για οξεία λευχαιμία! Εκεί θόλωσαν όλα, έβλεπα τους γονείς μου σε κατάσταση τραγική: από την μία έκλαιγαν και από την άλλη προσπαθούσαν να μου δώσουν κουράγιο… Την ίδια κιόλας μέρα έπρεπε να νοσηλευτώ γιατί κινδύνευε η ζωή μου… Ακολούθησαν 12 σχήματα χημειοθεραπειών και ένας χρόνος νοσηλείας… Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Και η μόνη λύση για να γίνω καλά ήταν η μεταμόσχευση… Εκεί τα πράγματα πλέον μπαίνουν στο 50 -50 αν θα ζήσεις ή όχι.

Ευτυχώς βρέθηκε δότης από την Αμερική καθώς οι γονείς μου δεν ήταν αρκετά συμβατοί με μένα και δεν έχω αδέρφια… Έτσι λοιπόν υποβλήθηκα σε μεταμόσχευση μυελού των οστών! Τα πράγματα για μένα ήταν δύσκολα, οι πιθανότητες να τα καταφέρω ήταν λίγες! Πολλοί γνωστοί μου ενημερώνονταν από το νοσοκομείο πως η κατάστασή μου είναι κρίσιμη… Τελικά τα κατάφερα, έκανα την μεταμόσχευση και βγήκα από εκεί μέσα ζωντανός! Μετά όμως άρχισε το πραγματικό μαρτύριο, έμεινα ακόμα ένα χρόνο μέσα με άπειρα προβλήματα από την μεταμόσχευση η οποία ναι μεν πέτυχε, αλλά μου δημιούργησε πολλά προβλήματα και για όσους γνωρίζουν με σκότωνε ο ξενιστής!

Οι γιατροί μου έκαναν υπερπροσπάθεια για να με σώσουν, αλλά ταυτόχρονα μας ενημέρωναν καθημερινά ότι θα πεθάνω… Η κατάστασή μου τραγική (δεν αναφέρω το πρόβλημα γιατί ίσως να διαβάσει κόσμος που δεν θα αντέξει τέτοιου ίδιους παρενέργειες)… Τελικά σώθηκα 1, 2, 3, 4, 5 φορές, ασχέτως αν η μητέρα μου υπέγραψε αναγκαστικά 15 ολόκληρες φορές πώς θα πεθάνω…. Εγώ όμως σηκώθηκα και τις 15 και είμαι τώρα εδώ και να ξέρετε ότι μέχρι να πεθάνω θα ξαναπέσω πολλές φορές, αλλά δεν θα σταματήσω πότε να σηκώνομαι! Έτσι λοιπόν, 3 χρόνια μετά, είμαι καλά ή τουλάχιστον έτσι έμαθα να λέω πως είμαι… Είμαι πλέον στην αποθεραπεία όλων των προβλημάτων με έναν και μόνο στόχο: Να επιστρέψω στον χώρο του αθλητισμού! Μπορεί να μην ξαναπαίξω, αλλά την προσπάθεια μου θα την κάνω.. Γιατί έτσι όπως ξαφνικά μια μέρα ο Θεός μου είπε “Γιωργαρα τέλος το μπάσκετ, τέλος η ζωή, τέλος σε όλα”, έτσι και εγώ υπόσχομαι σε όλους εσάς ότι κάποια στιγμή, σε 1 ή σε 2 χρόνια, θα επιστρέψω και πάλι στο Ιβανώφειο. Αλλά αυτήν την φορά θα φύγω με ψηλά το κεφάλι και με μια νίκη στην πλάτη μου απέναντι στο καρκίνο…

Ευχαριστώ πολύ όλους εσάς που διαβάζετε το άρθρο, ευχαριστώ για την αγάπη σας και την δύναμη, δεν ξεχνώ κανέναν σας! Ευχαριστώ επίσης μέσα από την καρδιά μου όλο το μπάσκετ και τον αθλητισμό και την αγάπη που μου έχουν δείξει οι παλαίμαχοι καλαθοσφαιριστές…!

Τέλος όσον αφορά όλα αυτά, να ξέρετε ότι το δυνατό πράγμα είναι ο άνθρωπος. Ούτε ο κύριος καρκίνος ούτε κανείς άλλος.. Ζήστε το κάθε δευτερόλεπτο την κάθε στιγμή την κάθε ημέρα σαν να μην υπάρχει αύριο… Δυστυχώς τίποτα δεν είναι δεδομένο….

Ευχαριστώ

Γιώργος ΒΡΑΓΓΑΣ”

Με το καλύτερο τρόπο εξαργύρωσε τις εκπληκτικές του εμφανίσεις με την φανέλα του Ιπποκράτη ο Λευτέρης Πλευράκης (17/12/2001) αφού από σήμερα είναι και επίσημα αθλητής του Δούκα και θα είναι για τα επόμενα τρία χρόνια (με 100% υποτροφία μάλιστα). (Ξεκινάει προετοιμασία στις 17 Αυγούστου). 

Ο νεαρός γκαρντ κατέκτησε το πρωτάθλημα Δωδεκανήσου με την φανέλα του Ιπποκράτη στους παίδες ενώ αγωνίστηκε στον τελικό και στους παμπαίδες αλλά και στους εφήβους. 

Ο Πλευράκης αγωνίστηκε την χρονιά που μας πέρασε και στους παμπαίδες, και στους παίδες αλλά και εφηβικό και με καλές εμφανίσεις και στα μπαράζ στην Αθήνα, κέρδισε με το "σπαθί του" το εισιτήριο για το επόμενο βήμα.

Με τον Πλευράκη ο Ιπποκράτης δείχνει ότι συνεχίζει να βγάζει ταλέντα που μπορούν να κάνουν την διαφορά σε άλλα πρωταθλήματα και να γράψουν την δική τους ιστορία στον χώρο του ελληνικού μπάσκετ. 

Ο γεννηθείς το 2000 σέντερ, που αποτελεί στέλεχος της Εθνικής ομάδας των Παίδων έδωσε τα χέρια με την «Ένωση» και πλέον βλέπει τον κόσμο από τα 2.08!

Η ΑΕΚ πέρασε δύσκολα στη φετινή σεζόν, ωστόσο κατάφερε να τελειώσει την χρονιά με ιδανικό τρόπο, κατακτώντας την τρίτη θέση του ελληνικού πρωταθλήματος. Μετά την ολοκλήρωση των αγωνιστικών υποχρεώσεων της, η Ένωση ξεκινάει άμεσα τον σχεδιασμό της εν όψει της νέας σεζόν, έχοντας σαν πρώτο στόχο (όπως και πέρυσι) την ελληνοποίηση. Οι «κιτρινόμαυροι» συνεχίζουν να επενδύουν στο μέλλον, καθώς μετά τους Μωραΐτη, Τσαλμπούρη και Καμαριανό, προχωρούν στην απόκτηση του Διονύση Σκουλίδα και του Μανώλη Χατζηδάκη. Πρόκειται για δύο νεαρούς ταλαντούχους Έλληνες παίκτες, οι οποίοι αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν τα επόμενα χρόνια σε συλλογικό και φυσικά σε εθνικό επίπεδο.

Ο Σκουλίδας είχε έρθει από πέρσι σε συμφωνία με την ΑΕΚ, ωστόσο προτίμησε να αγωνιστεί για ακόμα έναν χρόνο στο Περιστέρι. Ο 19χρονος φόργουορντ ήταν μαζί με τον Παπαγιάννη και τον Χαραλαμπόπουλο του Παναθηναϊκού οι παίκτες που ξεχώρισαν στο Πανευρωπαϊκό Εφήβων το 2015, όπου η ομάδα μας κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Διαθέτει εξαιρετικό περιφερειακό σουτ, ενώ είναι τρομερός στα αμυντικά του καθήκοντα. Όσον αφορά για τον Μανώλη Χατζηδάκη, είναι μόλις 16 χρονών. Έχει ύψος 2.08 και αγωνίζεται στη θέση “4-5”. Είναι βασικό στέλεχος της Εθνικής Παίδων και μέχρι πρότινος φορούσε τη φανέλα του Ίκαρου Καλλιθέας. Για την περίπτωσή του ενδιαφέρθηκαν και οι δύο «αιώνιοι», αλλά η ΑΕΚ κέρδισε τη μάχη της απόκτησής του. Ο Μανώλης είναι γιος του προπονητή Γιώργου Χατζηδάκη, έκανε τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ στον Πανιώνιο Λέρου και φέτος θα παίξει ως έφηβος με την Α.Ε.Κ., ενώ θα ακολουθήσει την αποστολή της ανδρικής ομάδας στη Σλοβενία για την προετοιμασία του καλοκαιριού.

dimokratiki.gr

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης έδωσε την ψυχή του, όλο του το είναι στο τελευταίο παιχνίδι του στο ΟΑΚΑ μπροστά στους οπαδούς του Παναθηναϊκού, αλλά και στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του, όπως αποδείχθηκε ελέω Σπανούλη.

Ο αρχηγός των «πράσινων» γνώρισε την αποθέωση από τους χιλιάδες οπαδούς του Παναθηναϊκού, στην τελευταία του παράσταση «έγραψε» 15 πόντους (3/5 δίπ., 3/4 τρίπ.), έξι ριμπάουντ, άλλες τόσες ασίστ κι ένα κλέψιμο.

Η τελευταία συνέντευξη του Δημήτρη Διαμαντίδη, έμελλε να είναι και η πιο ενδιαφέρουσα ολόκληρης της καριέρας του. Μάλιστα έκλεισε με ένα μακρόσυρτο χειροκρότημα από τους εκπροσώπους του Τύπου που τον αποθέωσαν και αυτοί με τη σειρά τους!

Ο 36χρονος γκαρντ τόνισε ότι αποχωρεί γεμάτος, αλλά και πως πραγματικά δεν το έχει καταλάβει ότι αυτό ήταν το τελευταίο του παιχνίδι και πως δεν θα υπάρξει άλλο. Επεσήμανε δε, ότι δεν πρόκειται να γίνει προπονητής.

Αναλυτικά τα όσα είπε:

«Είναι μια περίεργη βραδιά για μένα προσωπικά και για όλη την ομάδα. Από τη μία χάσαμε ένα παιχνίδι κι έναν τίτλο. Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Για μας είναι μια δύσκολη στιγμή. Ο τρόπος που χάθηκε το παιχνίδι με στενοχωρεί, αλλά όταν κάθομαι και σκέφτομαι τα τόσα χρόνια που ήμουν στο μπάσκετ δεν περίμενα να ζήσω τέτοια πράγματα που έζησα μέχρι τώρα. Είμαι ευλογημένος, όλοι μας, που είμαστε μέρος του μπάσκετ. Είναι απίστευτα όσα έζησα πέντε χρόνια στον Ηρακλή, μου έδωσε την ευκαιρία και τον ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ όσους με βοήθησαν.

Αυτά τα δώδεκα χρόνια στον Παναθηναϊκό έζησα απίστευτες στιγμές που εύχομαι κάθε αθλητής αν μπορεί να ζήσει. Ευχαριστώ τον κόσμο του Παναθηναϊκού για την αγάπη που μου έδειξε όλα αυτά τα χρόνια και για την προσήλωση. Ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα και συνεχίζει. Έτσι είναι ο αθλητισμός. Πρέπει να περνάμε τα δύσκολα. Σας ευχαριστώ και σας, είναι η τελευταία φορά που σας βλέπω. Δεν ήμουν και ο καλύτερος συνομιλητής σας, αλλά έχω μια φιλοσοφία στο μυαλό μου. Μόνο υγεία», είπε αρχικά.

Για το αν η απόφαση ήταν δυσκολότερη όταν την πήρε ή τώρα που συνειδητοποιεί, είπε: «Θα δω τον Αύγουστο, όταν αρχίσει η προετοιμασία κι εγώ δεν θα είμαι. Εκεί όντως θα μου κακοφανεί. Αυτή τη στιγμή δεν έχω καταλάβει ότι σταματάω. Θα το συνειδητοποιήσω με τον καιρό. Η απόφασή μου ήταν συνειδητοποιημένη».

Σχετικά με τις τρεις καλύτερες στιγμές της καριέρας του είπε: «Όταν φοράς τη φανέλα της Εθνικής είναι ό,τι καλύτερο. Οι διακρίσεις με την Εθνική και οι επιτυχίες με τον Παναθηναϊκό φυσικά. Γνώρισα ανθρώπους και έκανα φιλίες από αυτό το χώρο. Συναναστράφηκα με ανθρώπους παγκοσμίου φήμης. Φεύγω γεμάτος και χαρούμενος. Παρότι είναι μια δύσκολη στιγμή σήμερα, φεύγω χαρούμενος και γεμάτος. Πρόφερα όσο μπορούσα».

Το τι θα συμβούλευε ένα παιδί που κάνει τα πρώτα του βήματα τώρα, ανέφερε: «Δεν είμαι ο καλύτερος για να δίνω συμβουλές. Θα έλεγα σε κάθε παιδί να κάνεις προπόνηση και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι. Να σκέφτεσαι το μπάσκετ σου και να βάζεις τις προτεραιότητές σου».

Ερωτηθείς για το ποια λέξη σκέφτεται για τον εαυτό του, απάντησε: «Δεν μπορώ να απαντήσω. Αφοσιωμένος, ευλογημένος, τυχερός, χαρούμενος. Θα έλεγα σε όλους να έχουμε υγεία. Να καταλάβουμε πώς είναι η ζωή».

Για το παράδειγμα που έδωσε με τη συμπεριφορά του στην κόντρα των «αιωνίων»: «Ξέρουμε πώς είναι τα πράγματα. Είναι δύσκολα. Το φυσιολογικό είναι να γίνεται αυτό που έγινε στους τελικούς αυτούς. Σαφώς οι ομάδες θέλουν να κερδίσουν. Μπορεί να υπάρχουν προστριβές μέσα στο ματς, αλλά όταν τελειώνει το ματς θα δώσουμε συγχαρητήρια στον αντίπαλο και θα κοιτάξουμε το επόμενο ματς. Έτσι έπρεπε να είναι».

Για το πόσο δύσκολο ήταν να παίζει και όλοι να τον παρακαλούν να μείνει: «Για μένα δεν ήταν δύσκολο. Εγώ έκανα αυτό που μου αρέσει. Έπαιζα. Όταν ανακοίνωσα πως σταματώ δεν τελείωσε εκείνη τη μέρα. Τελείωσα σήμερα. Δεν ένιωθα πίεση. Ήμουν συγκεντρωμένος, έκανα ό,τι έκανα τόσα χρόνια. Δεν είχα δεύτερες σκέψεις. Έκανα τη ρουτίνα μου».

Σε ερώτηση για το αν του λείπει κάτι, απάντησε: «Δεν έχω κανένα παράπονο από την καριέρα μου. Φεύγω γεμάτος, χαμογελαστός. Δεν μπορείς να κερδίζεις πάντα».

Ερωτηθείς για το ποιο ματς θα ξανάπαιζε, απάντησε: «Τον τελικό του Μουντομπάσκετ του 2006 στην Ιαπωνία».

Για τα συγχαρητήρια της διοίκησης της ΚΑΕ Ολυμπιακός, είπε: «Δεν το φανταζόμουν ποτέ αυτό. Είναι τιμή να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως έχω προσφέρει στο μπάσκετ. Ο κ. Αγγελόπουλος μού έδωσε συγχαρητήρια. Είναι χαρά μου που έβαλα ένα λιθαράκι για το μπάσκετ, που θα συνεχιστεί».

Όσο για το αν θα μείνει κοντά στο μπάσκετ, είπε: «Δεν έχω σκεφτεί για το μέλλον μου, αλλά το μόνο βέβαιο είναι πως δεν θα γίνω προπονητής. Δεν μπορώ να απαντήσω αν θα κάνω κάτι άλλο. Να ηρεμήσω, να είμαι πιο χαλαρός και βλέπουμε».

Σε ερώτηση αν θεωρεί πως σταμάτησε νωρίς, απάντησε: «Όχι, όταν παίρνω μια απόφαση τα βάζω κάτω και τα ζυγίζω όλα».

Για το ενδεχόμενο να ονομαστεί το ΟΑΚΑ «Δημήτρης Διαμαντίδης» είπε: «Συγγνώμη που θα το πω, αλλά αυτό είναι βλακεία».

Όσο για το τι σκέφτηκε όταν ο Σπανούλης επιχειρούσε το τρίποντο: «Είπα, δεν το χάνεις ρε Βασιλάρα για να πάμε σε πέμπτο παιχνίδι; (σ.σ. γέλια). Όλος ο κόσμος καταλαβαίνει τι ποιότητα και ικανότητα έχει σαν παίκτης. Όλοι το ξέρουν».

sentargoal.gr