Οι σχέσεις αν δεν έχουν γερές βάσεις από την αρχή, μπορούν να διαλυθούν εύκολα. Χρειάζεται αμοιβαία προσπάθεια για να λειτουργήσει και σίγουρα αρκετούς συμβιβασμούς. Τί είναι αυτό όμως που οδηγεί στην διάλυση;

Σύμφωνα με την έρευνα του ψυχολόγου John Gottman και του agapimono.gr, η περιφρόνηση είναι εκείνο το χαρακτηριστικό που οδηγεί ένα ζευγάρι στον τσακωμό. Μπορεί να υπάρχουν εντάσεις, αλλά όπως λέει δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την παθητική επιθετικότητα. Στόχος του ενός, είναι να καταρρίψει την αυτοεκτίμηση του άλλου.

Ο ψυχολόγος δίνει βέβαια τις δικές του συμβουλές, οι οποίες είναι απλές. Να υπάρχουν δηλαδή ρεαλιστικές προσδοκίες από τον/την σύντροφο, και σε στιγμές θυμού να γίνονται ήρεμοι διάλογοι προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα. Χωρίς την κατάλληλη επικοινωνία, όλα φαντάζουν δύσκολα.

Για να γίνουν όμως όλα, πρέπει να υπάρχει ουσιαστική αγάπη μεταξύ των δύο!

Ύστερα από τέσσερις δεκαετίες ερευνών ο σύμβουλος γάμου Dr. John Gottman παρατήρησε πως τα ζευγάρια που χωρίζουν έχουν ένα κοινό στοιχείο.

Ο Dr. John Gottman, ένας από τους μεγαλύτερους συμβούλους σχέσεων και γάμου και συγγραφέας του βιβλίου "The Seven Principles for Making Marriage Work: A Practical Guide from the Country's Foremost Relationship Expert", δαπάνησε τέσσερις δεκαετίες για να λύσει τον γρίφο των γάμων που έχουν άδοξο τέλος, τι πραγματικά δημιουργεί ένα ρήγμα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους και κατά πόσο αυτό μπορεί να διορθωθεί. Έπειτα από μια τεράστια έρευνα γύρω από τα θέματα αυτά ο Dr. Gottman παρατήρησε πως τα ζευγάρια που χωρίζουν έχουν ένα κοινό μοτίβο, προσδιορίζοντας πως αυτό είναι και ο #1 προγνωστικός δείκτης του διαζυγίου. Είστε έτοιμοι για την μεγάλη αποκάλυψη;

Είναι η περιφρόνηση.
Η κάθε είδους περιφρόνηση, αυτή που ο άλλος αντιδρά όταν του λες κάτι και γυρίζει τα μάτια προς τα πάνω, που δείχνει έντονα ότι αισθάνεται αηδία με κάτι που κάνεις, η περιφρόνηση που έρχεται επίσης με αρνητικές σκέψεις. Πολλοί από εμάς την έχουμε νιώσει για κάποιον σύντροφο μας (και δείξει), αλλά ακόμα κι αν την αισθάνεστε και τώρα για τον σύντροφο σας δεν σημαίνει πως είστε καταραμένες να χωρίσετε.
Ο Mike McNulty του Gottman Institute διασαφηνίζει όλα όσα πρέπει να ξέρει ένα ζευγάρι, συμπεριλαμβανομένων γιατί η περιφρόνηση είναι τόσο επιζήμια σε μια σχέση, πώς να την αντιμετωπίσετε και, το πιο σημαντικό, πώς να την σταματήσετε.

Πως προκύπτει η περιφρόνηση
Είναι φυσιολογικό να αισθανόμαστε ενοχλημένες κάποιες φορές με διάφορα πράγματα που σχετίζονται με τον σύντροφο μας, ή να διαφωνούμε, αλλά όταν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να φτάνει στο σημείο της περιφρόνησης, αυτό είναι ανθυγιεινό, λέει ο McNulty. Όλα τα ζευγάρια έχουν προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζονται, επανεμφανίζονται ή την θέση τους παίρνουν άλλα. Το θέμα είναι πως επιλέγουμε να τα χειριστούμε: με ευγένεια ή με περιφρόνηση; Αυτό είναι και που θα καθορίσει αν θα συνεχίσουμε να είμαστε ένα υγιές ζευγάρι ή αν έχουμε υπογράψει την ημερομηνία λήξης μας. Τα ζευγάρια που δεν συζητούν τα προβλήματα τους είναι και αυτά με τον μεγαλύτερο βαθμό κινδύνου για ένα διαζύγιο. Τα ζευγάρια που βαίνουν προς τον χωρισμό έχουν τις χαρακτηριστικές τάσεις: θυμώνουν εύκολα μεταξύ τους. Παράλληλα χρησιμοποιούν αυτό που λέμε «οι τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης»: κριτική, περιφρόνηση, κωλυσιεργία και αμυντική στάση. Αυτό οδηγεί και σε σωματικές εκρήξεις, μεγαλύτερη ποσότητα ορμονών απελευθερώνεται, η παλμοί της καρδιάς πολλαπλασιάζονται, οι μύες βρίσκονται σε ένταση, το δέρμα ζεσταίνεται και ιδρώνει. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Αν έχετε έρθει αντιμέτωπη με μια τέτοια κατάσταση, τότε σίγουρα θα ξέρετε πως οι ψυχικοί λόγοι που σας οδήγησαν εκεί δεν σας διευκόλυναν για να κάνετε μια πολιτισμένη συζήτηση. Σε αυτή τη φάση, όταν τα πράγματα έχουν ξεφύγει τόσο, το ζευγάρι δεν μπορεί να λάβει νέες πληροφορίες και χάνει την αίσθηση του χιούμορ και της δημιουργικότητας του διαλόγου. Με άλλα λόγια, θα ήταν προτιμότερο το ζευγάρι να μιλήσει κάποιες στιγμές αργότερα, όταν και οι δύο θα αισθάνονται πιο ήρεμοι.

Τα καλά νέα για τον θυμό
Ακόμη κι αν εσείς και ο σύντροφός σας βρεθήκατε σε μια έντονη διαφωνία τελευταία, αυτό δεν σημαίνει πως οδεύετε προς την καταστροφή. «Οι σχέσεις πεθαίνουν από τον πάγο, όχι από την φωτιά», υποστηρίζει ο McNulty. Κάποια ζευγάρια καταλήγουν να μην πιστεύουν καθόλου στον διάλογο. Θεωρούν τις διενέξεις και τις διαφωνίες κάτι τρομερά δύσκολο και επίπονο κι έτσι, παραιτούνται. Μεγαλώνουν την απόσταση μεταξύ τους και καταλήγουν να είναι περισσότερο σαν συγκάτοικοι, παρά σαν σύζυγοι. Στο τέλος, η συναισθηματική αποδέσμευση είναι η απόλυτη ένδειξη πως ένα ζευγάρι κατευθύνεται προς το διαζύγιο. «Αν ακόμη διαφωνείτε μεταξύ σας, καβγαδίζετε και θυμώνετε, τότε δεν έχετε φτάσει ακόμα στο σημείο της παράδοσης», λέει ο McNulty.

Τι να προσέξετε
Το γύρισμα των βολβών των ματιών προς τα πάνω είναι η πιο συνηθισμένη αντίδραση περιφρόνησης. Εκτός από αυτή την αντίδραση, το ανασήκωμα του άνω χείλους που δημιουργεί μια χλεύη, είναι άλλο ένα σημάδι περιφρόνησης. Αυτές οι κινήσεις αποτελούν συνολικές στάσεις απέχθειας προς τον σύντροφο σας και ενδεχομένως ένας τρόπος να νιώσετε εσείς ανωτερότητα. Κάποιες φορές η περιφρόνηση έρχεται και λεκτικά. Για παράδειγμα, ένα ζευγάρι συζητά για τις δουλειές του σπιτιού και λέει ο ένας «στην οικογένεια μου, νοιαζόμασταν περισσότερο για την καθαριότητα του σπιτιού». Η σιωπηλή κατάληξη της πρότασης αυτής είναι «…στην δική σου μάλλον όχι». Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι «η οικογένεια μου είναι ανώτερη από τη δική σου». Η περιφρόνηση χωρίς τις εκφράσεις του προσώπου μπορεί να είναι το ίδιο ή και περισσότερο σκληρή.

Διώχνοντας την περιφρόνηση από τη ζωή μας

Τώρα που ξέρετε πόσο επιβλαβής είναι η περιφρόνηση, εδώ είναι τα πέντε πράγματα που μπορείτε να κάνετε στη σχέση σας για να χειριστεί τις συγκρούσεις καλύτερα:
1. Να είστε σε επιφυλακή για τις δικές σας κακές αντιδράσεις (μάτια που ανεβοκατεβαίνουν, στόματα που στραβώνουν, παθητικά σχόλια που στόχο τους έχουν την επίθεση).

2. Δώστε στις προσδοκίες σας έναν έλεγχο της πραγματικότητας. «Τα ζευγάρια συχνά εξιδανικεύουν ο ένας τον άλλο και στο τέλος περιμένουν τόσα πολλά», εξηγεί ο McNulty. Ο ίδιος προτείνει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας πως ο σύντροφος μας είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος από εμάς, με διαφορετικές απόψεις και ένα διαφορετικό σύνολο των θεμελιωδών αναγκών του. Δεν γίνουμε να συμφωνούμε σε όλα μαζί του και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό, προκειμένου να διατηρήσουμε τη σχέση μας σε μια αρμονία. Η πλειονότητα των προβλημάτων μεταξύ ενός ζευγαριού τους ακολουθεί συνέχεια (όπου το 69% των προβλημάτων είναι καθημερινότητας και μόλις το 31% επιλύονται με απλές διαδικασίες). Οπότε πρέπει να μάθουμε να συμβιβαζόμαστε.

3. Γυρίστε το θέμα γύρω από τον εαυτό σας. Όταν πρόκειται για κάτι που σας τσιγκλάει πολύ, αναρωτηθείτε «γιατί με ενοχλεί τόσο αυτή η συμπεριφορά; Μπορώ να μάθω να ζω με αυτή;». Αν όχι, δοκιμάστε να βρείτε τον τρόπο ή ζητήστε συμβουλές για να μάθετε κάποιους μηχανισμούς αντιμετώπισης των προστριβών με τον σύντροφο σας. Αλλά όπως επισημαίνει ο McNulty «στον γάμο πρέπει να μάθουμε να επιλέγουμε τις μάχες μας».

4. Αντί να νιώσετε θυμό για τον σύντροφο σας όταν εκείνος εκφράζει τις θέσεις του που σας βρίσκουν αντίθετες, προκαλέστε τον εαυτό σας με το να προσπαθήσετε να εισχωρήσετε σε αυτό που σας λέει εκείνος. Αυτό θα σας κάνει να εξασκήσετε την υπομονή σας στον διάλογο.

5. Όταν έρθει η ώρα να δώσετε φωνή στα συναισθήματα και τις σκέψεις σας, θυμηθείτε να διαμαρτυρηθείτε απαλά και με ευγένεια, αποφεύγοντας να κατηγορήσετε το άλλο πρόσωπο. Μιλήστε για τα συναισθήματα σας και για το πώς αισθάνεστε χωρίς να επιρρίψετε ευθύνες και να ασκήσετε κριτική στον σύζυγο σας. Αυτές οι μικρές αλλαγές στη συμπεριφορά μας είναι αρκετά απλές και κάνουν πραγματικά τη διαφορά.

marrieclaire.gr

Ο πόνος στο στήθος προκαλεί πάντα μεγάλη ανησυχία, καθώς σχετίζεται με το σημαντικότερο όργανο του ανθρώπινου σώματος, την καρδιά.

Όταν ο πόνος στο στήθος δεν οφείλεται σε παθήσεις ή καταστάσεις που αφορούν την καρδιά, όπως ισχαιμία του μυοκαρδίου, στένωση της αορτικής βαλβίδας, μυοκαρδιοπάθεια κλπ., μπορεί να σχετίζεται με κάτι από τα παρακάτω:

Οισοφαγίτιδα

Ο πόνος από την οισοφαγίτιδα, δηλαδή τη φλεγμονή των εσωτερικών τοιχωμάτων του οισοφάγου, που συνήθως οφείλεται στην επανειλημμένη παλινδρόμηση ποσοτήτων γαστρικού οξέως (γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση), μπορεί να εκδηλώνεται στο στήθος.

Περικαρδίτιδα

Η περικαρδίτιδα είναι φλεγμονή του υμένα που περιβάλλει τον καρδιακό μυ και μκπορεί να προκαλέσει οπισθοστερνικό πόνο. Μπορεί να οφείλεται σε ιό, βακτήριο, παράσιτο ή και σε άλλες διαταραχές, όπως η νεφρική ανεπάρκεια ή ο υποθυρεοειδισμός.

Παθήσεις του μυοσκελετικού

Ένας τραυματισμός, μια απότομη κίνηση ή η έκθεση σε ρεύμα κρύου αέρα μπορούν να γίνουν αιτίες πόνου στο στήθος από τους μυς του θώρακα.

Πνευμονική εμβολή

Η εμβολή θρόμβων στο πνευμονικό αρτηριακό δίκτυο με απόφραξη κλάδων της πνευμονικής αρτηρίας, που μπορεί να προκαλέσει ακόμη και θάνατο, προκαλεί πόνο στο θώρακα.

Ψυχοσωματικές διαταραχές

Οι ψυχικές διαταραχές και ιδιαίτερα όσες χαρακτηρίζονται από άγχος και πανικό, μπορούν να εκδηλωθούν με πόνο στο στήθος.

Αντανακλάσεις πόνου

Πόνοι από διπλανές περιοχές, όπως ο τράχηλος, το επιγάστριο, οι ώμοι κλπ., μπορεί να αντανακλώνται στο στήθος.

Τι πρέπει να γνωρίζετε

Αν ο πόνος εκδηλωθεί κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης, έστω και αν αυτή είναι μικρής έντασης, όπως το ανέβασμα μιας σκάλας ή και το απλό περπάτημα, αυτό είναι ένα στοιχείο που παραπέμπει σε πιθανή ισχαιμία του μυοκαρδίου.

Αν ο πόνος εμφανιστεί έπειτα από ένα βαρύ γεύμα ή κατανάλωση αλκοόλ και ιδιαίτερα όταν ο ασθενής είναι ξαπλωμένος, τότε είναι πιθανό η αιτία να βρίσκεται στο πεπτικό σύστημα.

Για να γίνει διάγνωση πρέπει να σας εξετάσει γιατρός και να στη συνέχεια να υποβληθείτε σε εργαστηριακές εξετάσεις.

Πηγή: onmed.gr 

Κακή τύχη και κακά γονίδια ή κακές επιδράσεις λόγω τοξικού περιβάλλοντος και λανθασμένου τρόπου ζωής; Τι από τα δύο παίζει μεγαλύτερο ρόλο στην εκδήλωση καρκίνου;

Μία νέα επιστημονική μελέτη γέρνει τη ζυγαριά προς τους περιβαλλοντικούς παράγοντες (που περιλαμβάνουν και τον τρόπο ζωής, όπως το κάπνισμα και τη διατροφή), εκτιμώντας ότι μόνο το 10% έως 30% των περιστατικών καρκίνου μπορούν να αποδοθούν σε «κακά» γονίδια ή σε άλλες φυσικές λειτουργίες του σώματος (π.χ. αυξημένες κυτταρικές μεταλλάξεις λόγω γήρανσης).

Αντίθετα, οι «ένοχοι» θα πρέπει πρωτίστως -σε ποσοστό 70% έως 90%- να αναζητηθούν στο περιβάλλον (τοξικά χημικά, ακτινοβολίες, τρόπος ζωής κ.ά.).

Δηλαδή σε παράγοντες που θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν τα άτομα και οι κοινωνίες έκαναν διαφορετικές επιλογές, μία εκτίμηση με την οποία δεν συμφωνούν όμως όλοι οι επιστήμονες, καθώς αρκετοί δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στη συχνότητα των μεταλλάξεων στο σώμα, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο.

Οι ερευνητές έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και το "Nature". Μεταξύ άλλων, ανέφεραν ότι οι άνθρωποι που μεταναστεύουν από περιοχές με χαμηλό κίνδυνο καρκίνου σε περιοχές με υψηλό κίνδυνο, εκδηλώνουν πλέον πολύ συχνότερα τη νόσο στο νέο περιβάλλον τους, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Διαπίστωσαν επίσης ότι σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις καρκίνου, χρειάζεται κάποια έκθεση σε παράγοντα περιβαλλοντικού κινδύνου για να «πυροδοτηθεί» η ασθένεια.

Όπως είπε ο ερευνητής, «οι εξωτερικοί παράγοντες παίζουν μεγάλο ρόλο και οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρύβονται πίσω από την κακή τύχη τους. Δεν μπορούν να καπνίζουν και μετά να λένε ότι φταίει η κακή τους τύχη που έχουν καρκίνο. Αν παίζεις ρώσικη ρουλέτα με ένα περίστροφο, έχεις μια πιθανότητα στις έξι να πάθεις καρκίνο λόγω κακής τύχης - και αυτό είναι μία σφαίρα. Αν όμως είσαι καπνιστής, τότε έχεις προσθέσει άλλες δύο-τρεις σφαίρες στο περίστροφό σου.

Συνεπώς υπάρχει πάντα ένα ποσοστό τύχης, καθώς δεν παθαίνει καρκίνο κάθε καπνιστής, όμως έχει αυξήσει τις πιθανότητες σε βάρος του. Από την άποψη της δημόσιας υγείας, στόχος είναι να αφαιρέσουμε όσο γίνεται περισσότερες σφαίρες από το όπλο».

Ο καρκίνος προκαλείται, όταν αρχίζει η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των κυττάρων, κάτι που μπορεί να «πυροδοτηθεί» από ποικίλες ενδογενείς αιτίες (συνήθως μεταλλάξεις) και εξωγενείς.

Εδώ και χρόνια ερωτηματικό παραμένει ποιό είναι το ειδικό βάρος κάθε παράγοντα στην πρόκληση της νόσου. Με δεδομένο πάντως ότι κάθε μορφή καρκίνου είναι διαφορετική από τις άλλες και ότι ακόμη και στην ίδια μορφή καρκίνου υπάρχουν διαφορές, το ζήτημα είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο και -αναπόφευκτα- επιδεκτικό σε αντικρουόμενες ερμηνείες.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ