Μπορεί να είναι άνοιξη αλλά οι διάφορες ιώσεις, δεν σταματούν να χτυπούν μικρούς και μεγάλους.

Οι απότομες εναλλαγές της θερμοκρασίες ευνοούν την ανάπτυξη των μικροβίων και των ιών που προκαλούν μεταξύ άλλων αμυγδαλίτιδα, πονολάιμο και βραχνάδα στη φωνή.

Τι μπορείτε να κάνετε για να ανακουφιστείτε από τον πονόλαιμο;
Γαργάρες και πάλι γαργάρες

Οι γαργάρες με χαμομήλι αλλά και αλατόνερο είναι ιδανικές για να μειώσουν τις φλεγμονές και τα φλέματα.
Συγκεκριμένα έρευνα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση The American Journal of Preventive Medicine καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι γαργάρες με αλατόνερο τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα ανακουφίζουν από τον πονόλαιμο σε σημαντικό βαθμό.

Πείτε ναι στις καραμέλες

Οι καραμέλες μπορεί να μαλακώσουν τον πονόλαιμο και να περιορίσουν τον βήχα.

Σκόρδο το θαυματουργό

Το σκόρδο έχει αντισηπτικές ιδιότητες και επομένως είναι δυνατόν να ''σκοτώσει'' τους ιούς, που προκαλούν την αμυγδαλίτιδα.

Πιείτε χυμούς

Η κατανάλωση φρέσκων χυμών ενισχύουν το ανοσοποιητικό. Μάλιστα όσο πιο ''δυνατό'' είναι το ανοσοποιητικό τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να κολλήσετε κάποια ίωση.

Μέλι

Μελέτη που δημοσιεύεται στην ιατρική επιθεώρηση Pediatric καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το μέλι έχει βιταμίνες και αντιοξειδωτικές ουσίες οι οποίες καταπολεμούν τις λοιμώξεις

πηγη mayo clinic

Η αναφυλαξία μπορεί να καταστεί μια σοβαρή και δυνητικά απειλητική για τη ζωή αλλεργική αντίδραση. Είναι επίσης γνωστή ως αναφυλακτικό σοκ. Διαβάστε στο επιστημονικό άρθρο που ακολουθεί ποια είναι τα ύποπτα συμπτώματα

Τα σημάδια της αναφυλαξίας περιλαμβάνουν:

-φαγούρα στο δέρμα ή κόκκινο εξάνθημα του δέρματος
-πρησμένα μάτια, χείλη, χέρια και πόδια
-αίσθημα ζαλάδας ή λιποθυμίας
-πρήξιμο του στόματος, του λαιμού ή της γλώσσας, η οποία μπορεί να εμποδίσει την αναπνοή και να φέρει δυσκολία στην κατάποση
-συριγμός (σφύριγμα στην αναπνοή)
-κοιλιακό άλγος, ναυτία και έμετος
-λιποθυμία και απώλεια συνείδησης

Η αναφυλαξία είναι το αποτέλεσμα της αντίδρασης του ανοσοποιητικού συστήματος σε μια ουσία, όπως είναι τα τρόφιμα. Ουσίες που προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις είναι γνωστά ως αλλεργιογόνα.

Οι πιο συνηθισμένες αιτίες της αναφυλαξίας είναι:

-τσιμπήματα εντόμων, ιδιαίτερα τα τσιμπήματα μέλισσας
-φιστίκια και ξηροί καρποί με κέλυφος
-άλλα είδη τροφίμων, όπως το γάλα και τα θαλασσινά
-ορισμένα φάρμακα, όπως τα αντιβιοτικά

Η αναφυλαξία πρέπει πάντοτε να αντιμετωπίζεται ως ένα επείγον ιατρικό περιστατικό, γι’ αυτό και θα πρέπει να καλέσετε τις πρώτες βοήθειες άμεσα.

Εάν είναι διαθέσιμη, μια ένεση αδρεναλίνης θα πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό.
Ο πάσχων πρέπει να είναι σε επίπεδη θέση με τα πόδια υψωμένα σε μια καρέκλα ή ένα χαμηλό τραπέζι. Αν αντιμετωπίσει δυσκολία στην αναπνοή, θα πρέπει να καθίσει για να διευκολυνθεί η αναπνοή.

Χριστίνα Ι. Μπουντούρη
Γενικός – Οικογενειακός Ιατρός
Email: cbountouri@gmail.com

Η υπερλιπιδαιμία είναι η αύξηση των λιπιδίων ( χοληστερόλη, τριγλυκερίδια, HDL-χοληστερόλη, LDL- χοληστερόλη) του αίματος κ αποτελεί ένα από τα συχνότερα προβλήματα που απασχολούν το κοινωνικό σύνολο.

Η καθημερινή εμπειρία στο εργαστήριο, μας έχει δείξει ότι οι περισσότεροι, ανεξαρτήτως ηλικίας, άνθρωποι που υποβάλλονται σε ένα συνηθισμένο προληπτικό έλεγχο παρουσιάζουν κάποια μορφή δυσλιπιδαιμίας. Η δυσλιπιδαιμία είναι μια διαταραχή του μεταβολισμού των λιπιδίων, η οποία όταν συνδυάζεται και με άλλους παράγοντες κινδύνου (π.χ. κάπνισμα) διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην παθογένεια της αθηρωματικής νόσου, αποτέλεσμα της οποίας είναι τα καρδιαγγειακά  επεισόδια .

Όπως όλοι καταλαβαίνουμε όσο  πιο έγκυρα  διαγνωσθεί και αντιμετωπιστεί η δυσλιπιδαιμία τόσο καλύτερα αποτελέσματα έχουμε στην  πρόληψη των επεισοδίων  αυτών. Η αύξηση των λιπιδίων, που είναι το αποτέλεσμα κακού μεταβολισμού αυτών, ξεκινά από παρά πολύ μικρή ηλικία και είναι σύνηθες στο εργαστήριο σε μικρά  παιδιά να βρίσκουμε αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης και τριγλυκερεδίων.

Διεθνείς μελέτες  έδειξαν ότι η αθηρωματική νόσος ξεκινά τώρα από την ηλικία των επτά ( 7 ) ετών. Είναι πολλοί οι παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν σε αυτό, ο πιο συνηθισμένος όμως είναι η διατροφή. Τα κορεσμένα λιπαρά οξέα τα οποία περιέχονται σε πολλές τροφές τις οποίες όλοι μας καταναλώνουμε καθημερινά συμβάλλουν στην αύξηση της λεγόμενης κακής χοληστερίνης (LDL-χοληστερόλη).

Να πούμε εδώ ότι υπάρχουν και τα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα τα οποία από την μεριά τους μειώνουν την κακή χοληστερίνη και αυτό το σημειώνουμε στο σημείο αυτό μιας και η μεσογειακή διατροφή είναι πλούσια από αυτά. Ιδιαίτερη σημασία έχει να ακλουθούμε όσο πιο πολύ μπορούμε τη διατροφή αυτή ουτοσώστε να μειώσουμε τον κίνδυνο. Η μείωση του κινδύνου αυτού με τη διατροφή είναι απαραίτητο να συνδιαστεί και με την αποφύγη άλλων παραγόντων κινδύνου ,που είναι η παχυσαρκία , το κάπνισμα , ο διαβήτης, η αυξημένη κατανάλωση οινοπνεύματος και η μειωμένη σωματική δραστηριότητα.

Συμπερασματικά να πούμε ότι  από πολύ μικρή ηλικία πρέπει να προσέχουμε την διατροφή μας όσο περισσότερο μπορούμε συμβουλεύοντας τα μικρά παιδιά καθημερινά και προσπαθώντας να γίνει τρόπος ζωής η σωστή διατροφή , η άσκηση και η αποφυγή των παραγόντων κινδύνου. Συνοπτικά  θέλουμε να ρίξετε μια ματιά στον πίνακα  που υπάρχει στο site μας και που διανέμουμε  σε όλους τους ασθενείς  μας.

Τα περιστατικά της αμυγδαλίτιδας συνεχώς αυξάνονται τις τελευταίες ημέρες. Τα συμπτώματα της λοίμωξης μπορεί να είναι βασανιστικά, αλλά δεν είναι ανησυχητικά και συνήθως δεν διαρκούν πολύ. Διαβάστε στο επιστημονικό άρθρο που ακολουθεί τα ύποπτα συμπτώματα και τη θεραπεία της αμυγδαλίτιδας

Οι αμυγδαλές είνα μαλακοί αδενικοί ιστοί και αποτελούν μέρος της άμυνας του οργανισμού ενάντια στις μολύνσεις . Έχετε δύο αμυγδαλές, μία σε κάθε πλευρά στο πίσω μέρος του στόματος.

Η αμυγδαλίτιδα είναι μια λοίμωξη των αμυγδαλών. Ο πονόλαιμος είναι το πιο συχνό σύμπτωμα. Επιπλέον, συνοδεύεται με βήχα, πυρετό , πονοκέφαλο, αδιαθεσία, κόπωση και πολύ συχνά συνυπάρχουν πρησμένοι (διογκωμένοι) αδένες στο λαιμό. Οι αμυγδαλές μπορεί να διογκωθούν και να γίνουν κόκκινες. Υπάρχει και η πιθανότητα να παρουσιάσουν πύον που εμφανίζονται ως λευκές κηλίδες πάνω στις αμυγδαλές.

Ποια είναι η θεραπεία για την αμυγδαλίτιδα;

Σε ήπιες καταστάσεις , μπορεί να μην χρειαστεί να κάνετε τίποτα και να αφήσετε να κάνει τον κύκλο της. Κατά βάση όμως, πρέπει να πίνετε πολλά υγρά και ίσως να πάρετε παυσίπονα . Μπορείτε να κάνετε γαργάρες, ή να χρησιμοποιήσετε παστίλιες και ειδικά σπρέι.
Αντιβιοτικό μπορεί να συνιστάται σε ορισμένες περιπτώσεις. Για παράδειγμα:

- Αν η λοίμωξη είναι σοβαρή.
- Εάν δεν υποχωρεί μετά από λίγες ημέρες.
- Εάν το ανοσοποιητικό σας σύστημα είναι ήδη εξασθενημένο (για παράδειγμα, αν εάν κάνετε χημειοθεραπεία).

Αν υποφέρετε από επαναλαμβανόμενες αμυγδαλίτιδες και ιδίως αν προκαλούνται από στρεπτοκοκκική λοίμωξη ίσως θα πρέπει να τις αφαιρέσετε χειρουργικά. Η συχνότητα εμφάνισης των επεισοδίων είναι ο καθοριστικός παράγοντας για να το αποφασίσετε.

Χριστίνα Ι. Μπουντούρη
Γενικός – Οικογενειακός Ιατρός
Email: cbountouri@gmail.com
www.bountouri.gr

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους κάποια στιγμή της ζωής τους είχαν την εμπειρία ενός διαστρέμματος της ποδοκνημικής άρθρωσης, όπως συμβαίνει σε 25.000 ανθρώπους καθημερινά στον κόσμο.

Τι είναι το διάστρεμμα;
Ως διάστρεμμα χαρακτηρίζεται η διάταση ή ρήξη των συνδέσμων. Οι σύνδεσμοι είναι ανθεκτικές ταινίες από ινώδη ιστό, που συγκρατούν τα οστά μεταξύ τους. Χρησιμεύουν στην σταθεροποίηση των αρθρώσεων, ενώ τις προστατεύουν από τις υπερβολικές κινήσεις.
Το διάστρεμμα ως επί το πλείστον προκαλείται από μια αδέξια κίνηση, απότομη αλλαγή κατεύθυνσης ή από σύγκρουση. Οι περισσότερο ευάλωτες περιοχές είναι οι αστράγαλοι και τα γόνατα.
Το διάστρεμμα διαφέρει από την μυϊκή θλάση, καθώς αναφέρεται σε τραυματισμό των συνδέσμων της άρθρωσης, σε αντίθεση με την θλάση, που αφορά όπως το αναφέρει και η ορολογία, τους μυς.

Πρόκειται για την περισσότερο συνηθισμένη αθλητική κάκωση. Αφορά κυρίως τραυματισμό του δελτοειδή συνδέσμου, που βρίσκεται στην έσω επιφάνεια του αστραγάλου και του αστραγαλοπερονικού συνδέσμου, που βρίσκεται στην έξω επιφάνεια του αστραγάλου, σαν αποτέλεσμα υπερβολικού πρηνισμού ή υπτιασμού στην ποδοκνημική άρθρωση.
Η συχνότητα εμφάνισης αυτού του τραυματισμού διαφέρει σε κάθε άθλημα: 45% στο μπάσκετ, 31% στο ποδόσφαιρο, 25% στο βόλεϊ.

Ταξινόμηση σοβαρότητας τραυματισμού

Κάκωση 1ου βαθμού ή Ελαφριά κάκωση
Ο σύνδεσμος διατάθηκε υπερβολικά ή προκλήθηκε ελαφριά ρήξη. Η περιοχή είναι επώδυνη, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της κίνησης. Υπάρχει ελαφρό οίδημα. Η άρθρωση μπορεί να δεχτεί φόρτιση.
Κάκωση 2ου βαθμού ή Μέτρια κάκωση
Υπάρχει μερική ρήξη του συνδέσμου. Η άρθρωση είναι ευαίσθητη, επώδυνη, ενώ κινείται με δυσκολία. Συνυπάρχει μεγάλο οίδημα. Προκαλείται αίσθημα αστάθειας στην προσπάθεια βάδισης.
Κάκωση 3ου βαθμού ή Σοβαρή κάκωση
Υπάρχει ολική ρήξη του συνδέσμου. Η περιοχή είναι επώδυνη. Δεν μπορεί να κινηθεί φυσιολογικά η άρθρωση ή να δεχτεί φόρτιση, ενώ στην προσπάθεια βάδισης υπάρχει η αίσθηση της απώλεια στήριξης. Υπάρχει μεγάλο οίδημα που μπορεί να συνοδεύεται από εξάρθρωση της άρθρωσης. Υπάρχει δυσκολία στην εκτίμηση, αν πρόκειται για ολική ρήξη συνδέσμου ή κάταγμα, ενώ απαιτεί άμεση ακινητοποίηση της άρθρωσης και χειρουργική αποκατάσταση.

Επιβαρυντικοί παράγοντες

Οι επιβαρυντικοί παράγοντες είναι:
1. Κακός συναρμονισμός ή ιδιοδεκτικότητα στη περιοχή. Συνήθως είναι αποτέλεσμα κακής λειτουργικότητας μυϊκού συστήματος ή κακής αντιμετώπισης προηγούμενου τραυματισμού στην ίδια περιοχή.
2. Κακουχία: Οι κουρασμένοι μύες δε δίνουν καλή στήριξη στη περιοχή, ενώ προκαλούνται και «αφύσικες» κινήσεις, που μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμό τους μυς ή τους συνδέσμους της άρθρωσης.
3. Έλλειψη προθέρμανσης πριν από έντονες σωματικές δραστηριότητες. Η προθέρμανση προετοιμάζει το μυϊκό σύστημα να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις ενώ αυξάνει το εύρος κίνησης των αρθρώσεων.

Πρώτες βοήθειες

Το διάστρεμμα απαιτεί εκτίμηση της έκτασης του τραυματισμού στον τόπο του ατυχήματος. Σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να γίνονται τα εξής:
Ακινητοποίηση της περιοχή ώστε να προστατευθεί από μεγαλύτερο τραυματισμό.
Ξεκούραση, αποφεύγοντας δραστηριότητες που προκαλούν πόνο, αυξάνουν το οίδημα ή την κακουχία στη περιοχή.
Εφαρμογή πάγου, για ελάττωση του πόνου, του οιδήματος, της φλεγμονής αλλά και της μικρό-αιμορραγίας στην τραυματισμένη περιοχή. Πάγος μπορεί να εφαρμοστεί τις πρώτες 48 έως 72 ώρες μετά τον τραυματισμό, για 10 λεπτά περίπου, κάθε τρεις ώρες, όσο ο ασθενής είναι ξύπνιος φυσικά.
Σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις η εφαρμογή του πάγου προκαλεί αύξηση του πόνου, οπότε επανεκτιμούμε τις οδηγίες μας. Αντίθετα με τα προηγούμενα, η εφαρμογή ζεστού στην περιοχή λόγω αγγειοδιαστολής προκαλεί μεγαλύτερο αιμάτωμα στην περιοχή με αύξηση του οιδήματος, άρα επιπλέον προβλήματα.
Επίδεση του μέλους για την ελάττωση του οιδήματος
Ανύψωση του μέλους επίσης για την ελάττωση του οιδήματος.

Πότε πρέπει να ζητηθεί ιατρική βοήθεια;

Επείγουσα ιατρική βοήθεια απαιτείται στις περιπτώσεις όπου:
1. Ακουστεί ένας χαρακτηριστικός ήχος την ώρα του τραυματισμού, υπάρχει μεγάλο οίδημα και αστάθεια στην άρθρωση.
2. Αδυναμία στήριξης στο πάσχον μέλος.
3. Φλεγμονή με πυρετό, ενώ η περιοχή είναι κόκκινη και ζεστή. Μπορεί να συνυπάρχει λοίμωξη.
Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας, ότι η μη έγκαιρη ή λανθασμένη αντιμετώπιση μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιο πόνο ή σοβαρή επιβάρυνση στην άρθρωση.

Διάγνωση

Η διάγνωση περιλαμβάνει λεπτομερές ιστορικό σε σχέση με τις συνθήκες του τραυματισμού, ειδικά tests, που αφορούν την δυνατότητα κίνησης της άρθρωσης προς όλες τις κατευθύνσεις, ψηλάφηση των συνδέσμων, τενόντων και οστών, με σκοπό να αναπαράγουμε τον πόνο, να εντοπίσουμε αστάθεια στη περιοχή και να εκτιμήσουμε το μέγεθος του οιδήματος. Τελευταίο αφήνουμε τον έλεγχο της μυϊκής δύναμης και τον έλεγχο της ιδιοδεκτικότητας ή του συναρμονισμού της άρθρωσης.

Σε σοβαρό τραυματισμό απαιτείται η ακτινογραφία, ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχει κάταγμα οστού ή εξάρθρωση της πάσχουσας περιοχής. Ακόμα, σε περίπτωση που δεν μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε αν πρόκειται για ολική ή μερική ρήξη συνδέσμου χρήσιμες πληροφορίες μπορούμε να έχουμε από την μαγνητική τομογραφία.

Θεραπεία

Οι στόχοι της θεραπείας είναι:
1. Να ανακουφίσει τον ασθενή από τα συμπτώματα.
2. Να επιταχύνει την διαδικασία της επούλωσης.
3. Να αποκαταστήσει την λειτουργικότητα της άρθρωσης.
4. Πρόληψη

Για να πετύχουμε τους παραπάνω στόχους χρησιμοποιούμε θεραπευτικά μέσα, όπως είναι τα Παλμικά Μαγνητικά Πεδία (μείωση του οιδήματος και του πόνου), Laser χαμηλής ισχύος (μείωση του οιδήματος και του πόνου, επιτάχυνση της διαδικασίας επούλωσης), κυκλοφορητής άκρου για τη μείωση του οιδήματος, αποιδηματική μάλαξη με τη μέθοδο του Dr. Vooder, ειδική επίδεση του μέλους, ώστε να ελεγχθεί το οίδημα, να προσφέρεται σταθερότητα στην άρθρωση και να προστατεύεται από νέα υποτροπή.
Τέλος, στο τελικό στάδιο σχεδιάζεται ειδικό θεραπευτικό πρόγραμμα ασκήσεων, με σκοπό την ισχυροποίηση των μυών της περιοχής (χρήση ελαστικών ιμάντων) και βελτίωσης της ιδιοδεκτικότητας.

Η ιδιοδεκτικότητα είναι η αίσθηση της θέσης και της κίνησης του μέλους στον χώρο. Αυτή η αίσθηση διαταράσσεται με τον τραυματισμό. Αν δεν ληφθεί υπόψιν αυτός ο παράγοντας στην αποκατάσταση, τότε είναι δυνατόν ο ασθενής να είναι επιρρεπής σε νέους τραυματισμούς στην ίδια άρθρωση.
Παροτρύνουμε τους ασθενείς να μεταφέρουν το βάρος του σώματος από το ένα πόδι στο άλλο, να κάνουν zigzags, βάδιση με οκτάρια, μικρά άλματα, να προσπαθούν να σταθεροποιηθούν σε ασταθή επιφάνεια, jogging, κ.α.

Στο ερώτημα, αν τα αντιφλεγμονώδη και τα παυσίπονα φάρμακα όπως η ασπιρίνη, βοηθούν τον ασθενή αμέσως μετά τον τραυματισμό, η απάντηση είναι ότι όχι δεν τον βοηθούν, γιατί η χρήση τους μπορεί να αυξήσει τη μικρό-αιμορραγία, αυξάνοντας το αιμάτωμα και το οίδημα της περιοχής.

Πρόληψη

1. Βελτίωση της τεχνικής για τους αθλητές ή τους ερασιτέχνες αθλητές.
2. Ζέσταμα των μυών και των αρθρώσεων, πριν από έντονη δραστηριότητα με διατάσεις, ελαφρό τρέξιμο, άλματα κ.λ.π..
3. Ισχυροποίηση του μυϊκού συστήματος
4. Αν κάποια άρθρωση την νοιώθουμε ασταθή, πρέπει να ακολουθήσουμε ειδικό πρόγραμμα βελτίωσης της σταθερότητας της.

Από τον Χαράλαμπο Τιγγινάγκα, Προϊστάμενο του τμήματος Φυσικοθεραπείας του Νοσοκομείου «Ο Άγιος Σάββας» και επιστημονικό συνεργάτη του http://www.iator.gr .