Σοκάρουν οι μαρτυρίες για όλα όσα βίωνε ο Βαγγέλης Γιακουμάκης στη σχολή του.

Μετά το πόρισμα της διοικητικής εξέτασης, ο θείος του 20χρονου φοιτητή, τα ίχνη του οποίου έχουν χαθεί από τις 6 Φεβρουαρίου αποκάλυψε ότι από τη στιγμή που ο Βαγγέλης άλλαξε όροφο και δωμάτιο εξαιτίας όσων βίωνε, η μητέρα του επικοινωνούσε με τη σχολή κάθε εβδομάδα καθώς ανησυχούσε για το γιο της. Ωστόσο ουδέποτε έλαβε κάποια ενημέρωση ότι οι επιθέσεις στον Βαγγέλη συνεχίζονταν.

Δείτε το βίντεο του Star

«Είχαμε τέτοια προβλήματα, αλλά νομίζω έμαθε από αυτό».

Συνέντευξη στην εκπομπή «Όλα καλά» έδωσε η Τάμτα που μίλησε μεταξύ άλλων για το bullying που δέχθηκε η κόρη της, όταν ήρθε στην Ελλάδα.

«Η κόρη μου έζησε bullying στην Ελλάδα και στεναχωρήθηκα πολύ. Πιο πολύ bullying «έφαγε» επειδή δεν μιλούσε τη γλώσσα όταν ήρθε εδώ. Είχαμε τέτοια προβλήματα, αλλά νομίζω έμαθε από αυτό. Δεν πιστεύω να της έχει μείνει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα. Ελπίζω να έχω βοηθήσει κι εγώ σε αυτό το πράγμα, οπότε όλα μια χαρά».


zappit.gr

Συγκλονίζει το βίντεο από ένα γλέντι στο οποίο συμμετείχε ο 22χρονος φοιτητής Βαγγέλης Γιακουμάκης, λίγες μόλις ημέρες πριν εξαφανιστεί.

Πρόκειται για ένα παραδοσιακό κρητικό γλέντι, με λύρες, τραγούδια και πολύ φαγητό, που έγινε μετά την Πρωτοχρονιά, στην περιοχή Βρύσινα.

Ο φοιτητής φαίνεται να κάθεται στο τραπέζι, να παρακολουθεί με προσοχή τους συγγενείς και φίλους που τραγουδούν υπό τους ήχους της λύρας, χωρίς όμως ο ίδιος να συμμετέχει ουσιαστικά στη γιορτή.

Σκεπτικός και συνεσταλμένος, όπως τον περιγράφουν άλλωστε οι δικοί του άνθρωποι.

Το βίντεο ανέβασε στο youtube ο Ματθαίος Ματθαιουδάκης, με τίτλο: «Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης παρέα στο Βρύσινα» και από κάτω εκφράζει την αγωνία του για το μέλλον του παιδιού, δίνοντας στοιχεία για την εμφάνισή του και τα ρούχα που φορούσε την ημέρα που εξαφανίστηκε.

“Βαγγέλης Γιακουμάκης παρεα στο Βρύσινα Δεν έχει τέλος η αγωνία για την τύχη του Βαγγέλη Γιακουμάκη, του 20χρονου φοιτητή από την Κρήτη που φοιτούσε στη Γαλακτοκομική Σχολή Βαγγέλης Γιακουμάκης, από τους Αρμένους που αγνοείται από το απόγευμα της Παρασκευής 6/2 /15 Την μέρα που εξαφανίστηκε φορούσε μία μπλούζα φούτερ με μία μπλε στάμπα, τζιν παντελόνι χρώματος μπλε και μαύρα δερμάτινα παπούτσια. Έχει ανάστημα 1,75 και είναι ελαφρώς αξύριστος”, γράφει ο Ματθαιουδάκης.

Ακολουθούν μηνύματα και σχόλια από άλλους χρήστες του youtube, που παρακαλούν τον θεό να κάνει ένα θαύμα και να βρεθεί ο Βαγγέλης ζωντανός.

newsit.gr

Λίγα πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης χαίρουν του σεβασμού που απολαμβάνει σταθερά η Αγγελική Νικολούλη εδώ και χρόνια.

Το πρότζεκτ που επιμελείται και παρουσιάζει από το 1995, το Φως στο Τούνελ, είναι μια εκπομπή στην οποία η δημοσιογράφος δίνεται ολοκληρωτικά, προσπαθώντας να εξιχνιάσει δύσκολες υποθέσεις εξαφανίσεων και παρέχοντας σημαντική αρωγή στις Αρχές, ασκώντας σε πολλές περιπτώσεις και την απαραίτητη πίεση σε αυτές. Τα πολύωρα ζωντανά της εξελίσσονται συχνά σε θρίλερ, όπως αυτό που εκτυλίσσεται τις τελευταίες εβδομάδες με την υπόθεση του εξαφανισμένου φοιτητή Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Η Αγγελική Νικολούλη αποφεύγει να έχει επαφή με δημοσιογράφους την ημέρα και την ώρα της εκπομπής καθότι θέλει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνει.

Η Αγγελική Νικολούλη μίλησε για την υπόθεση, την εμπειρία της και τον τρόπο που προσεγγίζει τη δουλειά της, αλλά και για τον λόγο που επιμένει συχνά να «τραβάει» κάποιες υποθέσεις στα άκρα, ακόμα κι αν φαίνονται ότι έχουν κλείσει. Η ενδοσχολική βία, είτε ψυχολογική είτε σωματική, υπήρχε και παλιά αλλά όχι σ” αυτές τις διαστάσεις. Αν την αναλύσει κανείς θα βρει πολλές αιτίες που πηγάζουν απ” το οικογενειακό περιβάλλον και τα βιώματα του καθενός, απ” την παιδεία, από εξωγενείς παράγοντες, μιμητισμό και άλλα.

Διαβάστε τη συνέντευξη της Αγγελικής Νικολούλη και τι

Ποιες ιδιαιτερότητες θεωρείτε ότι παρουσιάζει η υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη, με βάση την εμπειρία σας;

Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης δεν χάθηκε από το σπίτι ή τη γειτονιά του, αλλά από τη σχολή που σπούδαζε. Όλα όσα διαδραματίστηκαν στον χώρο αυτό σε βάρος του, σε συνδυασμό με την ένταση που υπήρξε την ημέρα της εξαφάνισης, κάνουν την υπόθεση αυτή ιδιαίτερη. Όσο κι αν θέλουν κάποιοι να την υποβαθμίσουν, κραυγάζει και απαιτεί βαθιά και προσεκτική έρευνα.

Υπάρχουν ομοιότητες με μια άλλη υπόθεση που μας είχε συνταράξει προ ετών, εκείνη του Άλεξ;

Αγγελική Νικολούλη: Κοινά στοιχεία υπάρχουν. Η ιστορία του Άλεξ όπως αποκαλύφθηκε από το «Τούνελ», ξεκίνησε από τον χώρο του σχολείου του. Άρχισε σαν πλάκα και διασκέδαση για την πενταμελή παρέα των μαθητών κι εξελίχτηκε σε τραγωδία. Για τα παιδιά αυτά, αλλοδαπά και Ελληνόπουλα, ο Άλεξ ήταν εύκολος στόχος. Τον περιγελούσαν και προσπαθούσαν να τον περιθωριοποιήσουν όπως έκαναν και με άλλους ευάλωτους μαθητές. Οι δάσκαλοι δεν αντέδρασαν δυναμικά όπως θα έπρεπε. Εκείνη τη νύχτα του Φλεβάρη το κυνηγητό στους παγωμένους δρόμους της Βέροιας και η τρικλοποδιά στις σκάλες του Δημαρχείου στάθηκαν μοιραία. Τα παιδιά δεν φοβήθηκαν, δεν έκαναν πίσω. Λειτούργησαν σαν πωρωμένοι ενήλικες των άκρων. Πέταξαν στα σκουπίδια προσωπικά του στοιχεία, τον μετέφεραν στο εγκαταλειμμένο σπίτι και τον άφησαν να πεθάνει αβοήθητος. Στη συνέχεια οργανωμένα και με τη βοήθεια ενήλικα, εξαφάνισαν το πτώμα για να μη βρεθεί ποτέ. Στην περίπτωση του Βαγγέλη, όπως αποκάλυψαν στην εκπομπή συμφοιτητές του, μια ομάδα «σκληρών» συμπατριωτών του τού έκανε τη ζωή δύσκολη και του φερόταν βίαια. Η υπόθεση ακόμη ερευνάται και δεν ξέρουμε πού θα φτάσει…

Δώστε μου ένα σχόλιο για το φαινόμενο του bullying στη σημερινή Ελλάδα. Είναι σημείο των καιρών ή υπήρχε πάντα κι απλώς έχει αποκτήσει άλλο πρόσωπο;

Αγγελική Νικολούλη :Η ενδοσχολική βία, είτε ψυχολογική είτε σωματική, υπήρχε και παλιά αλλά όχι σ” αυτές τις διαστάσεις. Αν την αναλύσει κανείς θα βρει πολλές αιτίες που πηγάζουν απ” το οικογενειακό περιβάλλον και τα βιώματα του καθενός, απ” την παιδεία, από εξωγενείς παράγοντες, μιμητισμό και άλλα. Η ουσία είναι πώς λειτουργεί ο καθένας προληπτικά και πώς την αντιμετωπίζει όταν αρχίζει κι εκδηλώνεται, ιδιαίτερα στους χώρους της εκπαίδευσης. Σε καμιά περίπτωση δεν κουκουλώνεις τέτοια περιστατικά για να μην εκτεθείς.

Πότε αντιλαμβάνεστε ότι μια άλυτη υπόθεση έχει «κλείσει» κι έχει πάρει το δρόμο της για το αρχείο; Τελικά, το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού τροφοδοτεί τη συνέχεια σε μια έρευνα, ή η προβολή της μέσω της εκπομπής σας συντηρεί το ενδιαφέρον του κοινού; Έχει υπάρξει ποτέ περίπτωση που είχατε αντιληφθεί ότι η υπόθεση δεν οδηγείται κάπου αλλά το ενδιαφέρον του κοινού σάς έκανε να συνεχίσετε να προσπαθείτε;

Αγγελική Νικολούλη: Αν μας χαρακτηρίζει κάτι στο «Τούνελ» που το γνωρίζει όλα αυτά τα χρόνια και ο κόσμος που μας εμπιστεύεται, είναι η επιμονή στην έρευνα για την αποκάλυψη της αλήθειας. Για τη δικαίωση. Όσα χρόνια κι αν περάσουν. Όσο επιμένεις σε μια υπόθεση, όσο τη σκαλίζεις και τη θυμίζεις, κάτι βρίσκεις. Μια ασήμαντη για άλλους λεπτομέρεια, μπορεί να αποτελέσει τη λύση ενός γρίφου. Η ίδια επιμονή αναγκάζει και τις Αρχές να μην εγκαταλείψουν την όποια υπόθεση και να τη βάλουν στο αρχείο.

Όταν ασχολείστε με τόσο σημαντικές υποθέσεις εξαφανίσεων, δείχνετε να «μπαίνετε» σε αυτές ολοκληρωτικά, να το παίρνετε κάπως προσωπικά. Αλήθεια, πώς καταφέρνετε να αποσυμπιέζεστε από τόσο ψυχοφθόρες καταστάσεις; Επηρεάζει, για παράδειγμα, η δουλειά τον ύπνο σας;

Αγγελική Νικολούλη Εάν με δει κάποιος την επομένη της εκπομπής θα καταλάβει τι βιώνω. Άλλος άνθρωπος. Δεν είναι εύκολο να διαχειρίζεσαι ανθρώπινο πόνο και αγωνία από τη μια πλευρά και από την άλλη σημαντικά στοιχεία που δεν πρέπει να διαρρεύσουν. Απαιτούνται λεπτές ισορροπίες. Μπαίνω με την ψυχή μου στην κάθε υπόθεση, πνίγομαι με την αδικία και τον «ωχαδελφισμό» και την κουβαλάω για καιρό. Από την άλλη, όταν ερευνάς σε βάθος είσαι συνέχεια σε εγρήγορση. Το μυαλό αναλύει κάθε τρεις και λίγο την κάθε πληροφορία και προσπαθεί να δέσει τα γεγονότα. Και στον ύπνο μου πετάγομαι αν σκεφτώ κάτι ιδιαίτερο. Όσο επιμένεις σε μια υπόθεση, όσο τη σκαλίζεις και τη θυμίζεις, κάτι βρίσκεις. Μια ασήμαντη για άλλους λεπτομέρεια, μπορεί να αποτελέσει τη λύση ενός γρίφου. Η ίδια επιμονή αναγκάζει και τις Αρχές να μην εγκαταλείψουν την όποια υπόθεση και να τη βάλουν στο αρχείο.

Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ πόλεμο ή απειλές εξαιτίας της δουλειάς σας; Έχετε φοβηθεί;

Αγγελική Νικολούλη Έχει συμβεί αρκετές φορές και, πίστεψε με, είναι ψυχοφθόρο. Όμως οι απειλές και ο ψυχολογικός πόλεμος με πεισμώνουν περισσότερο. Όσο για τον φόβο, το “χω δηλώσει και στο παρελθόν πως δεν τα πάω καλά μαζί του.

Η στήριξη που λαμβάνετε από τις Αρχές και από οργανώσεις όπως το Silver Alert και το Χαμόγελο του Παιδιού, σας ικανοποιεί;

Αγγελική Νικολούλη Θα το” λεγα συνεργασία. Είναι αναγνωρισμένοι κοινωνικοί φορείς που προσφέρουν στους συνανθρώπους μας. Όσον αφορά στις Αρχές, τις βοηθάμε. Μην ξεχνάμε ότι η εκπομπή έχει συμβάλει σημαντικά στην εξιχνίαση 20 δολοφονιών που εμφανίστηκαν αρχικά σαν απλές εξαφανίσεις. Σε καμιά περίπτωση όμως το «Τούνελ» δεν αντικαθιστά την Αστυνομία ή τη Δικαιοσύνη.

Κάθε Παρασκευή που προβάλλεται η εκπομπή σας, γίνεται χαμός στα social media. Γράφονται άπειρα σχόλια, από ανακρίβειες και υβριστικές επιθέσεις μέχρι πράγματα που ενδεχομένως θα μπορούσαν να βοηθήσουν την έρευνα ως στοιχεία. Πώς διαχειρίζεστε αυτό το χάος; Έχει αλλάξει η φύση της δουλειάς σας, σε σχέση με το παρελθόν που δεν υπήρχε π.χ. το twitter;

Από όλο αυτό το χάος, όπως το περιγράφεις, εγώ κρατώ κάτι θετικό. Τη συμμετοχή των νέων ανθρώπων που γίνονται εθελοντές και βοηθούν σημαντικά. Οι δικές μου θέσεις, η έρευνα μας και τα αποτελέσματα της, εκφράζονται επίσημα στο σάιτ μου. Πρέπει να καταλάβουν κάποιοι ότι πολλά στοιχεία που προκύπτουν στη διάρκεια της ζωντανής εκπομπής, δεν είναι για τον αέρα ή για την αρένα όσων θέλουν να εκτονωθούν. Το έργο σας είναι, θα λέγαμε, καθολικά αποδεκτό από την ελληνική κοινωνία.

Έχετε σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσετε και να στρέψετε την καριέρα σας σε άλλες μορφές δημοσιογραφίας;

Αγγελική Νικολούλη Είκοσι χρόνια τώρα χτίσαμε με τους τηλεθεατές μια σχέση εμπιστοσύνης. Η πολύωρη ζωντανή εκπομπή είναι κάτι σαν καθρέφτης. Δεν μπορείς να κρυφτείς και να κοροϊδέψεις κι ο κόσμος αυτό το αντιλαμβάνεται. Τελευταία ασχολούμαι και με τη συγγραφή αστυνομικών θρίλερ που βασίζονται σε αληθινές ιστορίες. Εκεί με βλέπω να καταλήγω.

Oι συμφοιτητές του ξεσπάνε. Τι δήλωσαν
Τι δήλωσαν οι συμφοιτητές του Βαγγέλη Γιακουμάκη;

Ένας μήνας έχει περάσει, απ’ όταν εξαφανίστηκαν τα ίχνη του Βαγγέλη Γιακουμάκη, του 20χρονου φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής στα Ιωάννινα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το πόρισμα της ΕΔΕ είναι καταπέλτης για τα βίαια περιστατικά “bullying” από τουςσυμφοιτητές του, με θύμα τον 20χρονο σπουδαστήΒαγγέλη Γιακουμάκη από το Ρέθυμνο.

Την ίδια ώρα, η παρέα των Κρητικών λύνει τη σιωπή της και μιλά για τη σχέση που είχε με τον αγνοούμενο φοιτητή.

Βλέπαμε καθημερινά τον Βαγγέλη, μία ώρα κάθε απόγευμα, γιατί διάβαζε. Κάποιες φορές βγαίναμε για καφέ αλλά πάντα, κάθε μέρα ερχόταν στο δωμάτιο να πούμε δύο κουβέντες. Εκείνο το μεσημέρι φάγαμε μαζί. Είχε πειραχτεί από τους βαθμούς. Πέρσι ήταν καλύτερα. Δεν το σήκωνε, γιατί διάβαζε περισσότερο από όλους, είχε απογοητευτεί και του είπαμε να μην τον παίρνει από κάτω… λένε οι συμφοιτητές του και συνεχίζουν:

«Ο Βαγγέλης είναι ένα ήσυχο παιδί. Δεν έδειχνε να έχει κάτι που να τον απασχολεί ή τουλάχιστον δεν αντιληφθήκαμε τίποτα τέτοιο εμείς»

Γιατί άλλαξε δωμάτιο ο Βαγγέλης Γιακουμάκης;

«Ο ένας συγκάτοικός του έπαιζε μαντολίνο πολλές ώρες, ο άλλος κάπνιζε και επιπλέον πηγαίναμε και εμείς στο δωμάτιο με ένα playstation και παίζαμε ως το βράδυ αργά. Ο Βαγγέλης ήθελε να διαβάζει, να μη μυρίζει τσιγάρο και να κοιμάται νωρίς. Κι έτσι άλλαξε δωμάτιο. Αυτό γνωρίζουμε εμείς» απαντούν.

Για το bullying και τις εκδηλώσεις εκφοβισμού στη σχολή, ειδικά από την δική τους παρέα, οι φίλοι του αντιδρούν:

«Εμείς ήρθαμε από την Κρήτη με σκοπό να βγάλουμε μια Σχολή και να συνεχίσουμε το επάγγελμα της οικογένειάς μας. Δεν είμαστε ούτε τραμπούκοι, ούτε φονιάδες. Είμαστε από οικογένειες με αξιοπρέπεια και δεν είναι σωστό να μας κατηγορούν χωρίς στοιχεία. Κάναμε πλάκα και καλαμπούρι μεταξύ μας. Για παράδειγμα, παλεύουμε. Το συνηθίζουμε αυτό. Δεν είδαμε ποτέ τον Βαγγέλη να ενοχλείται.

Ερχόταν κι εκείνος να παλέψουμε, όπως συνηθίζουν οι νέοι, σε μια παρέα κολλητών. Μια μέρα, ακούσαμε στην τηλεόραση ότι του κάναμε καψόνια. Αυτό δεν ισχύει. Όποιος είδε κάτι τέτοιο, να έρθει να το πει στον διευθυντή αλλά κυρίως στην Αστυνομία.

Από τη στιγμή που του κάναμε καψόνια, γιατί μας έκανε παρέα; Στη Σχολή φοιτούν 100 και πλέον σπουδαστές, που μπορούσε να κάνει φίλους, εάν δεν ήθελε εμάς, επειδή του δημιουργούσαμε προβλήματα…».

Τα σημεία του πορίσματος που σοκάρουν είναι αυτά που αφορούν μαρτυρίες συμφοιτητών του Βαγγέλη Γιακουμάκη που κάνουν λόγο για βασανιστήρια και άγριο bullying. Τον Μάρτιο του 2014 υπήρχε κλιμάκωση των επεισοδίων με αποκορύφωμα να έχουν δέσει τον 20χρονο φοιτητή σε καρέκλα και να τον έχουν κλειδωμένο σε ντουλάπα δωματίου.

Σε άλλη περίπτωση, τα καψώνια σε βάρος του περιλάμβαναν όχι μόνο να κλειδωθεί σε ντουλάπα, αλλά να κάνει και το "τζουκ μποξ".

"Οι γροθιές, οι μπουνιές και τα σπρωξίδια που αναφέρονται στο πόρισμα είναι τόσα πολλά που απορούμε πώς ο Βαγγέλης άντεχε τόσον καιρό στη Σχολή αυτή", αναφέρει στον Ελεύθερο Τύπο στέλεχος του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.

Κατάθεση έδωσε και καθηγήτρια του Βαγγέλη Γιακουμάκη, η οποία φέρεται να λέει ότι είχε ειδοποιήσει εδώ και περίπου 10 μήνες τη Σχολή για την ψυχολογική επιβάρυνση του 20χρονου από τα πειράγματα συμφοιτητών του.

Η ενδοσχολική βία ή ενδοσχολικός εκφοβισμός (bullying) αποτελεί ένα φαινόμενο όχι μόνουπαρκτό στη χώρα μας αλλά καισυνεχώςεντεινόμενο αν λάβουμευπόψη μας ότι καταλαμβάνει ήδη την 4ηθέσηανάμεσα σε 41 χώρες.

Ας ξεκινήσουμε όμως από τους απαραίτητους ορισμούς προκειμένου να τεθεί ένα συγκεκριμένο πλαίσιο σχετικά με το τι ακριβώς σημαίνει σχολικός εκφοβισμός.Επιστημονικώς λοιπόν, σύμφωνα με την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (ΕΨΥΠΕ), ως σχολικός εκφοβισμός ορίζεται η εσκεμμένη και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την πρόκληση σωματικού ή ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.
Ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί να πάρει τις εξής μορφές:

•Σωματικός: φυσικός τραυματισμός ή απειλή τραυματισμού προς κάποιον (σπρωξίματα, , αγκωνιές, σκουντήματα ,γροθιές και κλοτσιές, τρικλοποδιές, δαγκωνιές)
• Λεκτικός: συστηματική χρησιμοποίηση υβριστικών εκφράσεων, φραστικών επιθέσεων, προσβολών,χρήσηπαρατσουκλιών
• Εκφοβισμός με εκβιασμό: εκούσια απόσπαση χρημάτων ή προσωπικών αντικειμένων, η οποία συνοδεύεται από απειλές ή και τον εξαναγκασμό σε αντικοινωνικές πράξεις
• Έμμεσος ή κοινωνικός: προσπάθεια για κοινωνική απομόνωση ή αγνόηση, για άσκηση επιρροής στην ομάδα των συνομηλίκων ώστε να αισθανθούν αντιπάθεια για κάποιο συγκεκριμένο συμμαθητή τους, διάδοση κακόβουλων φημών
• Ηλεκτρονικός: αποστολή απειλητικού ή υβριστικού υλικού μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, των υπηρεσιών SMS και MMS που παρέχουν τα κινητά τηλέφωνα και των διαδικτυακών τόπων κοινωνικής δικτύωσης
• Ρατσιστικός: διάδοση αρνητικών σχολίων εξαιτίας της καταγωγής, της κοινωνικής τάξης, τηςοικονομικήςκατάστασης
• Σεξουαλικός:σκίτσα και γκράφιτι με σεξουαλικό περιεχόμενο, ανήθικες χειρονομίες

Ποιος είναι όμως ο υποτιθέμενος «αδύναμος κρίκος»της αλυσίδας του σχολείου που οι «δυνατοί»συμμαθητές του κρίνουν ότι πρέπει να αποβληθεί με τον πιο σκληρό τρόπο από τη ζωή της τάξης;

Το παιδί-θύμα είναι ένα παιδίιδιαίτερα ντροπαλό,χαμηλών τόνων και αγχωμένο το οποίο δεν έχει αυτοπεποίθηση και εν ολίγοις δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του όταν του συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Δεν είναι φυσικά υποχρεωτικό να επιλέγεται για θύμα ένα παιδί που διαφέρει για κάποιο εξωτερικό χαρακτηριστικό αλλά είναι πιο συχνό φαινόμενο σε παιδιά τα οποία διαφέρουν για κάποιο λόγο.

Από την άλλη σκιαγραφώντας το προφίλ του παιδιού-θύτηθα το χαρακτηρίζαμεπερισσότερο εξωστρεφές, ένα παιδί που βγάζει πιο εύκολα επιθετική συμπεριφορά, μοιάζει δηλαδή εξωτερικά να μην συναισθάνεται τον πόνο που προκαλεί. Μάλιστα αυτά τα παιδιά είναι πιθανό να έχουν υποστεί το ίδιο είτε μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον το οποίο θεωρεί πως η τιμωρία είναι ο σωστός τρόπος να μεγαλώσεις το παιδί,όπως συμβαίνει στις αυταρχικές οικογένειες,είτε μέσα σεοικογένειες που δε υπάρχουν όρια, το παιδί κάνει ό,τι θέλει και δεν το σταματάει κανείς.

Εκτός όμως από τα θύματα και τους θύτεςυπάρχουν και τα παιδιά-παρατηρητές. Εδώ συμπεριλαμβάνονταιοι περισσότεροιμαθητές. Όμως τις πιο πολλές φορές τα παιδιά παρατηρητές δεν αντιδρούν και υπάρχουν προφανείς λόγοι για αυτό: είτε γιατί φοβούνται μην πέσουν και αυτά θύματα bullying είτε γιατίδεν ξέρουν τι να κάνουν. Έτσιτα εν λόγω παιδιά αισθάνονται πολύ άσχημα για αυτό που βλέπουν καινιώθουν ενοχές που δεν μπορούν να κάνουν κάτι.

Συνεπώς οι ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις για τα θύματα,τους θύτες και τους παρατηρητές μπορεί να διαφορετικές αλλά είναι εξίσου σοβαρές.
Πως μπορείόμως να αντιληφθεί ο γονιός πως το παιδί του είναι θύμαενδοσχολικής βίας;
Οι ενδείξεις που μαρτυρούναυτό το γεγονός για το παιδί είναι οι εξής:
• έχει σημάδια στο σώμα του ανεξήγητα π.χ. γρατσουνιές, μελανιές κ.α.
• δεν δείχνει πολύ πρόθυμο να πάει στο σχολείο (δεδομένου πως αυτή η συμπεριφορά δεν είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν) ή επιστρέφει στο σπίτι φοβισμένο
• μειώνεται η σχολική του επίδοση
• αρχίζει να αποσύρεται από φίλους και δραστηριότητες
• αντιδρά θυμωμένα ή υπερβολικά σε ερωτήσεις σχετικές με την καθημερινότητα στο σχολείο, φοβάται να πει τι ακριβώς του συμβαίνει και παραπονιέται για ψυχοσωματικά προβλήματα
Εάν ισχύουν κάποια από τα προαναφερθέντα, τότε ενδεχομένως να υπάρχει περιστατικό ενδοσχολικής βίας και το παιδί να χρειάζεται άμεση βοήθεια και υποστήριξη.
Στο σημείο λοιπόν αυτό ας εστιάσουμε την προσοχή μας στο τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση.
Συγκεκριμένα θα αναφερθούμε σε τρεις βασικούς άξονες:
• Πως μπορούμε να στηρίξουμε το παιδί που υποβάλλεται σε εκφοβισμό• Τι μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά που εκφοβίζουν άλλα παιδιά
• Πρόληψη

 Πώς μπορούμε να στηρίξουμε το παιδί που υποβάλλεται σε εκφοβισμό.

Οι γονείς όπως και οι εκπαιδευτικοί σε πρώτη φάση χρειάζεται να αναγνωρίσουν τα σημάδια που μπορεί να είναι ενδεικτικά στο ότι το παιδί εμφανίζει εκφοβιστική συμπεριφορά.Στη συνέχειαοφείλουν να παρέμβουν με δύο τρόπους:

πρώτον, να κάνουν το παιδί να νιώσει ασφάλεια για να μιλήσει για την πίεση που δέχεται καιδεύτερον, να το εκπαιδεύσουν στο πως μπορεί να αντιμετωπίσει το bullying.

Αυτό μπορεί να επιτευχθείενισχύοντας το αίσθημα της αυτοεκτίμησης του καθώς και δείχνοντας του κάποιες δεξιότητες ώστε να αποφεύγει τις δυσάρεστες καταστάσεις. Είναι επίσης σημαντικό να καταλάβειότι δεν φταίει εκείνο για το ότι δέχεται εκφοβισμό και να προσπαθήσει να αποφύγει την αντιπαράθεση.

Σε ένα περιστατικό όταν ένα παιδί απείλησε ότι θα δείρει ένα άλλο που ήταν λιγότερο ανεπτυγμένο, εκείνο του απάντησε «δεν νομίζω ότι θα είναι και κανένα μεγάλο κατόρθωμα να με δείρεις». Τέτοιοι ευέλικτοι τρόποιίσως αποθαρρύνουν το παιδί που έχει επιθετική συμπεριφορά.

 Τι μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά που εκφοβίζουν άλλα παιδιά.

Το ζητούμενο δεν είναι να αποδεχτούμε ότι ο εκφοβισμός θα υπάρχει και να διδάξουμε στα παιδιά ότι θα πρέπει να αλλάζουν το δρόμο τους για να τον αποφύγουν. Οφείλουμε να κάνουμε κάτι για αυτό το φαινόμενο στο κομμάτι της αντιμετώπισης τουεμείς οι ενήλικοι. Και τι μπορούμε να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε τις ρίζες του εκφοβισμού; Η παρέμβαση χρειάζεται να γίνει προς το παιδί που εκφοβίζει. Γιατί το κάνει; Τι κερδίζει από αυτό; Γιατί νιώθει καλύτερα και πιο σημαντικό με αυτές τις συμπεριφορές; Ο σκοπός είναι το παιδί να αλλάξει το σύστημα αξιών του ώστε να συνειδητοποιήσει ότι η σωματική ή άλλη υπεροχή του και η άσκηση πίεσης και βίας προς άλλα παιδιά δεν το καθιστά σημαντικό, δημοφιλές. Θέλουμε να προκαλέσουμε μια αλλαγή, η οποία μπορεί να γίνει μόνο από το ίδιο το παιδί εκ των έσω και όχι με απειλές.

 Πρόληψη, πρόληψη, πρόληψη!
Είναι πολύ καλύτερα να έχουμε φροντίσει από νωρίς να εμφυσήσουμε στο παιδί μας τις αξίες του σεβασμού, της αλληλεγγύης και της ομορφιάς του να προσφέρω στους λιγότερο δυνατούς παρά να το αντιμετωπίσουμε όταν προκύψει. Και αυτό μπορούμε να το κάνουμε με το δικό μας παράδειγμα στο σπίτι. Δεν μπορείς να επιβάλλεις στο παιδί να μην καπνίσει αν καπνίζεις εσύ και δεν μπορείς να του ζητήσεις να σέβεται τους άλλους όταν ο ίδιος χρησιμοποιείς βία λεκτική ή και σωματικήστο σπίτι. Η μετάδοση αξιών τόσο στην οικογένεια όσο και στο σχολείο μπορεί να συμβάλλει τα μέγιστα στην πρόληψη του φαινομένου του εκφοβισμού.
Ας βοηθήσουμε λοιπόν τα παιδιά να γίνουν καλύτεροι από εμάς και μην ξεχνάμε η ψυχική υγεία είναι δικαίωμα όλων μας.

Γράφει η Ρεϊση Τούλα

kalimnos

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot