Γράφει η  ψυχολόγος Μαρία Καρίκη

Όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο, υπάρχουν άνθρωποι ακόμα που προσφέρουν απλόχερα την αγάπη τους. Κι αυτό δεν αφορά μόνο στις ερωτικές τους σχέσεις. Προσφέρουν, στηρίζουν, δίνουν ευκαιρίες, εμπιστεύονται τον συνάνθρωπό τους και τον κάνουν να αισθάνεται όμορφα κοντά τους. Όταν έχεις την τύχη να γνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους, νιώθεις έναν τεράστιο θαυμασμό για την άνευ όρων στάση αγάπης και συμπαράστασης που παρέχουν και αναρωτιέσαι πώς το κάνουν. Πώς μπορεί να είναι τόσο γενναιόδωροι με τα συναισθήματά τους όταν όλοι γύρω τους με όλα όσα συμβαίνουν κλείνονται στον εαυτό τους και γίνονται όλο και πιο καχύποπτοι με τους άλλους;

Παρατηρώντας τη συμπεριφορά τους, διαπιστώνει κανείς ότι μοιάζουν να μη φοβούνται μήπως πληγωθούν ή απογοητευτούν. Σαν να μην περιμένουν κανενός είδους «αντάλλαγμα» από τους άλλους. Νιώθουν πιθανώς τόσο πλήρεις από θετικά συναισθήματα που έχουν απαλλαγεί από την προσδοκία της ανταπόδοσης (!). Για κάποιο λόγο έχουν τόσα αποθέματα αγάπης που δεν μπορούν παρά να είναι μόνο αυτό. Η καλοπροαίρετη φύση τους είναι «ανοιχτή» προς οποιονδήποτε το έχει ανάγκη. Δεν αυτοπροβάλλονται, δεν επιδεικνύονται, ούτε περιαυτολογούν. Δεν θα τους βρεις εύκολα στα «φώτα» της προσοχής. Δεν έχουν ανάγκη επιβεβαίωσης, ούτε αναγνώρισης. Κάνουν αυτό που κάνουν, γιατί αυτό νιώθουν, αυτό είναι.

Πόση ανάγκη άραγε έχουμε από αυτή την κατηγορία ανθρώπων; Πόσο αρχίζει και σπανίζει αυτό το είδος; Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που ό,τι κι αν τους πεις, θα σε ενθαρρύνουν, θα σε κατανοήσουν, θα είναι εκεί για σένα, ακόμα κι αν εσύ δεν το αξίζεις. Είναι εκείνοι που δεν θα δυσανασχετήσουν με τη συμπεριφορά σου, με τις ιδιοτροπίες σου. Θα σου δώσουν το χρόνο σου να ξεσπάσεις, χωρίς να θέλουν να σε «νουθετήσουν». Θα περιμένουν τον κατάλληλο χρόνο να σε «αγκαλιάσουν» και να σε καθησυχάσουν παρά τα λάθη σου και τις υπερβολές σου. Και το καλύτερο από όλα είναι ότι το κάνουν αβίαστα. Νιώθεις την αλήθεια, την αυθεντικότητά τους. Νιώθεις πάντα ασφάλεια δίπλα τους και μια σιγουριά ότι «όλα θα πάνε καλά».

Όσοι είμαστε τυχεροί και έχουμε ή είχαμε τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μας, νιώθουμε απέραντη ευγνωμοσύνη. Αυτοί οι άνθρωποι μας κάνουν να θέλουμε να γίνουμε και εμείς όλο και καλύτεροι. Μας διδάσκουν ήθος, αξίες, τη δύναμη της προσφοράς, την επιλογή της καλοπροαίρετης στάσης χωρίς μικρότητες. Όταν έχεις συναντήσει έστω και μια φορά στη ζωή σου μια τέτοια προσωπικότητα, δεν μπορείς να παραμείνεις ο ίδιος. Σε συνταράζει αυτή η απλόχερη στάση καλοσύνης προς όλους. Σε κάνει να σκέφτεσαι πόσο «μικρός» είσαι εσύ και πόσο περιοριστική είναι η δική σου νοοτροπία. Μετά συγκρίνεις όλους τους υπόλοιπους που έρχονται στη ζωή σου και συνειδητοποιείς πόσο απέχουν από εκείνο το «ιδανικό» που συνάντησες. Αναπολείς τις στιγμές που σε επηρέασε βαθιά ένα τέτοιο άτομο και πόσο κοντά έφτασες μέσα από τις συνομιλίες σου μαζί του στην πιο καλή εκδοχή του εαυτού σου.

Η καχυποψία, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η κατήφεια, η αποξένωση, η κακή διάθεση, ο διάχυτος εκνευρισμός είναι σημεία των καιρών μας. Οι ανθρώπινες σχέσεις περνούν κι αυτές την κρίση τους. Ο φόβος και ο θυμός σε κάνουν να κλείνεσαι στα «δικά σου» περισσότερο και να μη θέλεις εύκολα να «ανοίξεις». Ωστόσο, συναντάς κι εκείνες τις φωτεινές εξαιρέσεις που σε κάνουν να αναρωτηθείς για τη στάση σου. Κόντρα σε όσα συμβαίνουν βλέπεις ανθρώπους να μην αλλάζουν, να μη θέλουν να γίνουν αρνητικοί, «τσιγκούνηδες» με τα συναισθήματά τους, ούτε επιφυλακτικοί με τον συνάνθρωπό τους. Επιλέγουν τη στάση της αγάπης αντί για το φόβο και την απομόνωση, επιλέγουν να παραμείνουν πιστοί στη νοοτροπία τους, χωρίς εκπτώσεις και περιορισμούς.

Αισθάνονται ίσως ότι ενώ μπορεί να χάσουν τα πάντα, δεν θέλουν να προδώσουν την ταυτότητά τους. Πώς θα τους αναγνωρίσετε; Είναι εκείνοι που θα σε υποδεχτούν πάντα με χαμόγελο, με μια θετική απάντηση, με μια λύση, με μια παρηγοριά και με μια προσφορά βοήθειας από μέρους τους. Είναι εκείνοι που σε κάνουν να αισθάνεσαι δυνατός και ασφαλής κοντά τους απλά και μόνο μέσα από μια συζήτηση… Είναι εκείνοι που αποτελούν έμπνευση για σένα, χωρίς καν να το υποψιάζονται…