Για τις αγωνίες, τους φόβους και το τίμημα να ζει κανείς σε ένα μικρό νησί, μιλά σήμερα στην «δημοκρατική» ο κ. Μιχάλης Σακελλάρης, που το 1993 άφησε τη Ρόδο και μετακόμισε με την οικογένειά του στην Τήλο για μια καλύτερη και πιο ήρεμη ζωή.

Σήμερα, όπως εξομολογείται, δεν κοιμάται ήσυχος τα βράδια και δεν περνά μέρα που να μην σκέφτεται να επιστρέψει με την οικογένειά του λόγω της έλλειψης γιατρού στο νησί. Εχει νιώσει πώς είναι να περιμένεις το ελικόπτερο για να σε μεταφέρει στο Νοσοκομείο της Ρόδου και οι ώρες να μην περνάνε, έχει δει τον γιο του να σφαδάζει από τους πόνους και να μην υπάρχει ούτε γιατρός ούτε φάρμακα στο νησί για να τον ανακουφίσουν, έχασε τη μητέρα του από γαστρεντερίτιδα και φοβάται για τα χειρότερα…

Υποστηρίζει πως αν οι βουλευτές είχαν φιλότιμο θα έπρεπε να είχαν παραιτηθεί, μιλά για το κόστος να επιλέξει κανείς να ζει σε μικρό νησί και να παρακαλεί τον Θεό να μην αρρωστήσει και δηλώνει ότι όλα στην Τήλο άλλαξαν από τότε που έφυγε από τη ζωή ο Τάσος Αλιφέρης, ο «άγγελος», όπως τον αποκαλεί.

• Πότε αποφασίσατε να μετακομίσετε στην Τήλο;
Εμείς αποφασίσαμε να μετακομίσουμε από την Ρόδο στην Τήλο οικογενειακώς, το 1993.

• Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;
Από αγάπη για το νησί μας. Την αγάπη αυτή μας την είχε μεταδώσει ο πατέρας μας. Παρόλο που είχαμε τις δουλειές μας στη Ρόδο και ήμασταν επαγγελματικά καλά, ξεσηκωθήκαμε και μετακομίσαμε στην Τήλο. Εγώ ήμουν μόνιμος υπάλληλος και είχαμε και δική μας δουλειά. Το ίδιο έκαναν και τα αδέλφια μου με τις οικογένειές τους. Μετακόμισαν εδώ και ο καθένας άνοιξε την δική του δουλειά. Εγώ έχω εστιατόριο και τα παιδιά μου, έχουν ο καθένας τη δική του επιχείρηση

• Πόσα αδέλφια είστε συνολικά;
Είμαστε πέντε αδέλφια. Η μια αδελφή με τον γαμπρό μου ήρθαν πρώτοι και μετά ακολουθήσαμε τα τέσσερα αδέλφια. Όταν μετακόμισα εδώ, τα παιδιά μου ήταν 10 ετών ο μικρός και 14 ο μεγάλος.
• Μετακομίσατε λοιπόν στην Τήλο, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Ναι, μια καλύτερη και μια πιο ήρεμη ζωή για την οικογένειά μου.

• Βρήκατε αυτό που ψάχνατε;
Ηταν έτσι, μέχρι που χάσαμε τον γιατρό. Όταν έφυγε ο αείμνηστος Τάσος Αλιφέρης όλα άλλαξαν. Οσο ζούσε ο Τάσος, το νησί αναπτύχθηκε, άνοιξαν δουλειές, ήρθε κόσμος, πήρε ο τόπος ζωή. Πολλά νέα παιδιά μετακόμισαν τότε στην Τήλο με τις οικογένειές τους. Φανταστείτε ότι την εποχή που ήρθαμε εμείς στην Τήλο, δεν υπήρχαν παιδιά στο νησί ούτε για να βγουν στα κάλαντα, και σήμερα το νησί έχει 80 παιδιά.

• Σήμερα, λοιπόν, πώς είναι τα πράγματα στο νησί;
Εχουν αλλάξει δραματικά. Δεν υπάρχει η σιγουριά του γιατρού. Να ξέρεις δηλαδή ότι αν σου συμβεί κάτι θα έχεις έναν γιατρό δίπλα σου ό,τι ώρα και να είναι. Σήμερα υπάρχει μόνο ένας γιατρός του στρατού που βοηθάει όσο μπορεί. Νιώθουμε μεγάλη ανασφάλεια… Προσωπικά, ξαπλώνω τα βράδια και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Ανησυχώ για τα παιδιά μου, για τα εγγόνια μου. Αν, μη κακό, συμβεί κάτι τι θα γίνει; Δεν αφήνουμε τα παιδιά να παίξουν, να τρέξουν, φοβόμαστε… Πριν δύο χρόνια, χάσαμε την μητέρα μου από γαστρεντερίτιδα. Η γυναίκα αφυδατώθηκε κι ο γιατρός τότε δεν το κατάλαβε. Από τότε που έφυγε ο Αλιφέρης, έχουμε καταρρεύσει. Από το 2012 που πέθανε, κανένας δεν κατάφερε να καλύψει το κενό του. Ερχονται κατά καιρούς γιατροί για μια εβδομάδα, για να μας εξυπηρετήσουν και επιστρέφουν στη Ρόδο. Εμείς θέλουμε μόνιμο γιατρό, να ξέρουμε ότι αν συμβεί κάτι ανά πάσα στιγμή, θα μπορούμε να τον καλέσουμε.

• Αρα, ζείτε μόνιμα με το άγχος να μην αρρωστήσετε ή συμβεί κάποιο ατύχημα.

Βέβαια. Υποφέρουμε. Πέρα από το τεράστιο ψυχολογικό κόστος υπάρχει και οικονομικό κόστος. Ακόμα και για το παραμικρό πρόβλημα υγείας, είμαστε αναγκασμένοι να τρέχουμε στη Ρόδο. Ειδικά τώρα τον χειμώνα που δεν είναι τακτική η συγκοινωνία, πρέπει μένουμε τρεις και τέσσερις μέρες στη Ρόδο, να πληρώνουμε ξενοδοχεία, φαγητό… Ξέρετε πόσο στοιχίζουν όλα αυτά; Πρόσφατα χρειάστηκε να πάμε σε οδοντίατρο κι εγώ και η σύζυγός μου και δεν μας έφτασαν 800 ευρώ! Και είχαμε και σπίτι να μείνουμε στη Ρόδο. Πριν κάποια χρόνια χρειάστηκε να μεταφερθώ στο νοσοκομείο της Ρόδου με ελικόπτερο. Το περίμενα από τις 12 τα μεσάνυχτα και ήρθε στις 6 το πρωί. Κόντεψα να πεθάνω μέχρι να μεταφερθώ στο Νοσοκομείο… Αυτά οι καρεκλοκένταυροι των Αθηνών και οι τριγύρω τους, δεν τα καταλαβαίνουν. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να το καταλάβουν;

• Πρόσφατα, περάσατε μια περιπέτεια με τον τραυματισμό του γιου σας, του Κυριάκου, ο οποίος υπέστη εγκαύματα και χρειάστηκε να περιμένει δύο ημέρες στην Τήλο για να μεταφερθεί στη Ρόδο με το πλοίο της γραμμής.
Ξέρετε τι είναι να βλέπεις το παιδί σου να σπαρταράει από τον πόνο και να μην μπορείς να το βοηθήσεις; Μας ζητούσε φάρμακα, γάζες και ορούς ο στρατιωτικός γιατρός και δεν υπήρχε τίποτα στο ιατρείο… Ούτε το Λιμενικό μπορούσε να έρθει να πάρει το παιδί, ούτε ελικόπτερο μπορούσε να πλησιάσει, λόγω της κακοκαιρίας. Το παιδί μου υπέφερε. Ημασταν από πάνω του όλη η οικογένεια και δεν ξέραμε τι να κάνουμε για να τον ανακουφίσουμε. Ελάτε στη θέση μας… Ας έρθουν στην θέση μας οι πολιτικοί.
Εγώ πιστεύω ότι είναι ανεύθυνοι, δεν τους καίγεται καρφί γιατί δεν ζουν οι ίδιοι εδώ.

• Αν είχατε τους πολιτικούς μπροστά σας, τι θα τους λέγατε;
Τι να τους πω… Πρέπει να ντρέπονται. Μόνο αυτό. Να ντρέπονται, που στη σημερινή εποχή δεν έχουμε το αυτονόητα και να ζητάνε από εμάς τα πάντα. Ο,τι θέλουμε να προμηθευτούμε το χρεωνόμαστε παραπάνω, εδώ όλα κοστίζουν. Εμείς όμως είμαστε σωστοί απέναντι στο κράτος. Και την εφορία μας πληρώνουμε, και τις ασφαλιστικές εισφορές μας και δεν απολαμβάνουμε τίποτα. Το καλοκαίρι πάλι θα μας θυμηθούν για ελέγχους η εφορία, το ΙΚΑ και ο κάθε υπηρεσιακός. Και καλά κάνουν. Να είναι όμως και το κράτος σωστό απέναντι μας και να μας παρέχει τα αυτονόητα.

• Σας απονείμουν όμως τα εύσημα που ζείτε στην άγονη γραμμή και κρατάτε «Θερμοπύλες», κατά την προσφιλή έκφραση των πολιτικών.
Αυτά είναι κολοκύθια. Δεν τα πιστεύουν αυτά που λένε κ. Φώτη, μας κοροϊδεύουν. Εμείς έχουμε ζήσει το πρόβλημα στο πετσί μας που λένε. Από το παιδί μου, την μητέρα μου, εμένα τον ίδιο, φίλους, γείτονες. Ζούμε με τον φόβο και την αγωνία μην μας συμβεί κάτι.

• Σκεφτήκατε ποτέ να φύγετε από την Τήλο;
Τώρα πλέον, ναι. Το σκέφτομαι πολύ σοβαρά. Από την εποχή που πέθανε η μητέρα μου και μετά, δεν περνά μέρα που να μην περάσει από το μυαλό μου αυτή η σκέψη. Φοβάμαι. Φοβάμαι μην τύχει κάτι κακό στην οικογένεια, στα παιδιά και τότε τι θα γίνει; Νιώθω υπεύθυνος, γιατί εγώ έφερα την οικογένειά μου στην Τήλο. Οσο ζούσε ο Αλιφέρης, αυτός ο άγγελος, όλα ήταν διαφορετικά. Είχε τον τσαμπουκά να τους χτυπήσει χέρι στο τραπέζι. Οι Δωδεκανήσιοι πολιτικοί, όλων των κομμάτων πού είναι; Τι κάνουν για όλα αυτά; Παραιτήθηκε κανείς από φιλότιμο γι αυτά που συμβαίνουν στα νησιά μας; Εχει κανένας το φιλότιμο να παραιτηθεί;

• Επικοινώνησε κάποιος μαζί σας μετά το ατύχημα του Κυριάκου;
Επικοινώνησαν, ναι. Αλλά αυτό τι να το κάνουμε εμείς; Τι αλλάζει. Πήραν το παιδί τηλέφωνο και ο κ. Γάκης και η κ. Ιατρίδη, και λοιπόν; Εγώ θα τους παραδεχόμουν αν βρισκόταν, έστω ένας, από όλους αυτούς να παραιτηθεί. Αλλά βλέπετε, η καρέκλα είναι γλυκιά, ο μισθός μεγάλος αλλά τα προβλήματα παραμένουν άλυτα. Κάθε λίγο και λιγάκι μας λένε ότι έρχεται γιατρός και στο τέλος δεν γίνεται τίποτα.

• Ο υφυπουργός Ν. Σαντορινιός ανακοίνωσε πάντως ότι θα μετακινηθεί σύντομα στο νησί, γενικός ιατρός, επιμελητής Α’.
Δεν φτάνει ένας γιατρός κ. Φώτη, ακόμα και να έρθει ο γενικός ιατρός πάλι τα ίδια θα συζητάμε. Μπορεί ένας γιατρός να τρέχει 24 ώρες το 24ωρο; Δεν θα αντέξει ούτε ο ίδιος. Είναι μεγάλος το βάρος να έχεις μόνος σου ένα ολόκληρο νησί. Τον καιρό που ήταν γιατρός εδώ ο κ. Αλιφέρης, είχαμε ακόμα μια γιατρό η οποία και δημιούργησε το μεγαλύτερο πρόβλημα. Σηκώθηκε κι έφυγε με μετάθεση από την Τήλο, προφανώς με πολιτικά μέσα, αλλά κρατάει την θέση και πληρώνεται γι αυτήν ως διευθύντρια μάλιστα.
• Σκέφτονται κι άλλοι, όπως εσείς, να εγκαταλείψουν το νησί;
Βεβαίως, πολλοί από τους πατριώτες κάθε χειμώνα φεύγουν από την Τήλο ακριβώς γι αυτό. Επειδή νιώθουν ανασφάλεια. Και δεν υπάρχει τακτική συγκοινωνία, ώστε αν συμβεί κάτι να μπουν στο πλοίο και να φύγουν για Ρόδο. Επιπλέον τα δύο τελευταία χρόνια οι εισπράξεις έχουν μειωθεί κατά 50% διότι δεν εκτελεί δρομολόγια το Sea Star, δεν υπάρχει η γραμμή της Τήλου πλέον. Αυτό έχει δυσκολέψει πολύ την μετακίνηση των επισκεπτών αλλά και την δική μας. Στο νησί έρχονται όσοι τουρίστες αγαπούν πραγματικά την Τήλο και δεν υπολογίζουν την ταλαιπωρία που θα υποστούν μέχρι να φτάσουν. Αρκεί να σας πω ότι για διακοπές μιας εβδομάδας, ο πελάτης θα χάσει δύο μέρες στις μετακινήσεις.

• Το «Α» και το «Ω» για να νιώθει κανείς ασφάλεια στα μικρά νησιά είναι ο γιατρός και η τακτική συγκοινωνία μας λέτε…
Το πιο βασικό απ΄όλα είναι ο γιατρός. Και μετά είναι η συγκοινωνία ώστε να ξέρεις ότι αν συμβεί κάτι θα μπορείς να μπεις στο καράβι να φύγεις. Ο Κυριάκος έφυγε μετά από δύο ημέρες γιατί δεν είχε συγκοινωνία και είχε κακό καιρό. Σε αυτές τις περιπτώσεις σηκώνεις τα χέρια ψηλά, σηκώνεις το βλέμμα στρέφεσαι προς το Θεό και παρακαλάς…

Πηγή:www.dimokratiki.gr