Εξαιρετικά δύσκολη αν όχι αδύνατη θα είναι η συνέχιση του ελληνικού προγράμματος με το ΔΝΤ «απενεργοποιημένο» στο ρόλο του απλού επόπτη χωρίς να μπορεί να επιβάλλει την άποψη του παρά την σχετική επιθυμία που εκφράζει σε κάθε ευκαιρία πλέον ο Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας.

Ως γνωστό το ταμείο έχει με την Ελλάδα πρόγραμμα που βρίσκεται σε ισχύ μέχρι και το τέλος Μαρτίου.

Έστω και αν έχει παγώσει τις πληρωμές του εδώ και ενάμιση χρόνο η σύμβαση που έχει υπογράψει με την Ελληνική Κυβέρνηση του δίνει την θέση του επόπτη που μπορεί να επιβάλλει την άποψη του ειδικά μετά την καθυστέρηση της πληρωμής εκ μέρους της Ελλάδας των δόσεων του Ιουνίου και του Ιουλίου.

Συνεπώς θα μπορεί να υποβάλλει ενστάσεις και να ζητήσει αλλαγές στα δημοσιονομικά θέματα και βασικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις όπως είναι το ασφαλιστικό το εργασιακό, το φορολογικό και οι απελευθερώσεις των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών.

Δηλαδή τα θέματα που θέλει να περάσει όσο πιο δυνατόν πιο ανώδυνα η ελληνική κυβέρνηση.

'Ηδη η ομάδα του ταμείου βλέπει για το 2016 βλέπει ένα κενό της τάξης των 1,4 δις ευρώ περίπου 500 εκ ευρώ περισσότερα από το κενό των 900 εκ ευρώ που υπολογίζουν ΕΕ και ΕΚΤ για το 2016 εκτιμώντας μικρότερη απόδοση από τα μέτρα που έχουν ενσωματωθεί στον προϋπολογισμό.

Το ερώτημα που θεωρητικά υπάρχει είναι τι θα γίνει μετά το τέλος Μαρτίου, όταν το μόνο μέλημα του ΔΝΤ θα είναι να αποπληρώσει η Ελλάδα τα δάνεια ύψους περίπου 17 δις που θα έχουν απομείνει από τις σχετικές συμβάσεις του 2010 και του 2012.

Εκεί ελπίζει ο Έλληνας Πρωθυπουργός ότι θα υπάρξει η διάσταση απόψεων μεταξύ του Ταμείου και της ΕΕ σχετικά με την λύση που θα επιλεχθεί για την αναδιάρθρωση του χρέους και θα υπάρξει η ευκαιρία της αποχώρησης του.

Ο κ. Τσίπρας προσβλέπει και σε μια συμμαχία εντός της ΕΕ από εκπροσώπους των θεσμών της ΕΕ (όπως πχ ο πρόεδρος της Κομισιόν) που εμφανίζονται ενοχλημένοι από την θέση και την στάση του Ταμείου στα ευρωπαϊκά προγράμματα.

Ακόμη κι έτσι όμως θα πρέπει να ξεπεράσει το εμπόδιο της Γερμανίας που επέμενε από το 2010 στην συμμετοχή ου ΔΝΤ στα προγράμματα διάσωσης πρώτα της Ελλάδας μετά της Ιρλανδίας της Πορτογαλίας και της Κύπρου.

Το Βερολίνο θέλει το ΔΝΤ παρόν σε μια προσπάθεια να μην επιτρέψει την πολιτικοποίηση των προγραμμάτων που με την σειρά τους θα οδηγήσουν στην αποτυχία τους.

Το κακό είναι ότι από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς που εμπλέκονται με το πρόγραμμα της Ελλάδας τόσο ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας κ. Κλάους Ρέγκλινγκ όσο και ο πρόεδρος της ομάδας εργασίας κ Τόμας Βίζερ έχουν ταχθεί παραπάνω από μια φορές υπέρ της παραμονής του ΔΝΤ.

Μάλιστα ο κ. Ρέγκλινγκ σε πρόσφατη συνέντευξή του εκτίμησε ότι υπάρχει σύγκλιση της ΕΕ με το ΔΝΤ ακόμη και για την λύση που θα δοθεί για το χρέος της Ελλάδας.

Μάλιστα σε άλλες δηλώσεις άφησε να εννοηθεί ότι το ΔΝΤ μπορεί να συμμετέχει ακόμη και αν δεν χρηματοδοτήσει το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας.

Το δικαίωμα αυτό έχει εδραιωθεί από την δανειακή σύμβαση που υπογράφηκε από τον περασμένο Αύγουστο και προβλέπει ότι στα προγράμματα διάσωσης το ΔΝΤ μπορεί να συμμετέχει όποτε το χρειαστεί ο μηχανισμός και να εκφράζει γνώμη για την υλοποίηση των προγραμμάτων αλλά και για την δανειοδότηση της Ελλάδας.

enikonomia.gr

Την Τρίτη το πρωί, 22 Δεκεμβρίου, στις 06:48 ώρα Ελλάδος, ξεκινά και τυπικά (αστρονομικά) ο φετινός χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει και η Ελλάδα, καθώς ο Ήλιος θα φθάσει στο σημείο της ετήσιας τροχιάς του, που ονομάζεται χειμερινό ηλιοστάσιο.

Η πρώτη «επίσημη» νύχτα του χειμώνα θα είναι και η μεγαλύτερη του έτους. Αντίστροφα, στο νότιο ημισφαίριο θα αρχίσει το καλοκαίρι, με τη διάρκεια της μέρας στο αποκορύφωμά της.

Λίγες ημέρες μετά, την Παρασκευή, η νύχτα των Χριστουγέννων θα είναι πραγματικά φωτισμένη, αφού θα υπάρχει και πανσέληνος στον ουρανό. Η πανσέληνος θα συμβεί, συγκεκριμένα, στις 13:11 ώρα Ελλάδος, στις 25 Δεκεμβρίου. Είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί αυτό μετά από σχεδόν 40 χρόνια (η τελευταία φορά ήταν το 1977). Στο μέλλον, τα Χριστούγεννα θα ξανασυμπίπτουν με πανσέληνο κάθε 19 χρόνια, δηλαδή το 2034, το 2053 και το 2072.

Στις 22 ή 23 Σεπτεμβρίου, όταν ο Ήλιος φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο του, υπάρχουν περίπου ίση ημέρα και νύχτα, αλλά στη συνέχεια σταδιακά αυξάνεται η νύχτα σε βάρος της ημέρας. Όταν ο Ήλιος φθάνει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του, στο χειμερινό ηλιοστάσιο, αρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει κάθε ημέρα όλο και πιο ψηλά στον ουρανό, με αποτέλεσμα η ημέρα να κερδίζει ξανά το χαμένο «έδαφος», εως ότου στην εαρινή ισημερία το φως και το σκοτάδι έχουν πάλι σχεδόν ίση διάρκεια.

Ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός και σχεδόν όλοι οι αρχαίοι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του διάφορες γιορτές, από τους Σκανδιναβούς και Ιρανούς έως τους Μάγια και τους Ίνκας. Σχεδόν παντού, οι μεγαλύτερες γιορτές γίνονταν κατά την εποχή του χειμερινού ηλιοστασίου, που θεωρείτο η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, η οποία σηματοδοτούσε και την έναρξη του νέου έτους. Προϊστορικά μνημεία, όπως το Στόουνχετζ στη Βρετανία, πιστεύεται ότι σχετίζονταν με την καταγραφή των κινήσεων του Ήλιου στον ουρανό.

Για τους Ρωμαίους, μεγάλη σημασία είχε η γιορτή του «αήττητου Ηλίου» στις 25 Δεκεμβρίου, όταν εορταζόταν ότι ο Ήλιος άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό και έτσι να μεγαλώνουν οι ημέρες. Οι πρώτοι χριστιανοί στη Ρώμη, που κατέφευγαν κρυφά στις κατακόμβες τους, αποφάσισαν να γιορτάζουν τη γέννηση του Χριστού την ίδια ημερομηνία, στις 25 Δεκεμβρίου, όταν οι Ρωμαίοι ασχολούνταν με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων.

Το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν «πέφτει» πάντα την ίδια ημερομηνία από ημερολογιακής πλευράς, αλλά κυμαίνεται μεταξύ της 20ής και της 23ης Δεκεμβρίου, με πιο πιθανές ημερομηνίες την 21η και την 22η.Την τελευταία φορά που το χειμερινό ηλιοστάσιο έπεσε στις 23 Δεκεμβρίου ήταν το 1903 και δεν θα ξανασυμβεί πριν το 2303. Αυτές οι ημερολογιακές διακυμάνσεις οφείλονται στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο.

Συγκεκριμένα, το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν συμβαίνει πια στις 25 Δεκεμβρίου, όπως στην εποχή του Χριστού, αλλά λίγο νωρίτερα, επειδή αντικαταστάθηκε το παλαιότερο Ιουλιανό Ημερολόγιο, που είχε εισάγει ο Ιούλιος Καίσαρ από το 44 πΧ και το οποίο είχε θεσπίσει το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά έχανε μία ημέρα κάθε 128 χρόνια. Το 1582, ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ' εισήγαγε ένα νέο ημερολόγιο, που πήρε το όνομά του (Γρηγοριανό) και το οποίο χάνει μόνο μία ημέρα στα 4.000 χρόνια.

thetoc.gr