Οι Ελληνίδες καπνίζουν περισσότερο από τους Ελληνες
Οκτώβριος 22, 2014Καπνίζουν από ευχαρίστηση, από ψυχολογική ανάγκη ή από συνήθεια. Άρχισαν το κάπνισμα «παρασυρμένοι από φίλους», «για να είμαι στη μόδα» ή τυχαία. Λένε ότι θα το «έκοβαν» λόγω ασθένειας, μετά από ιατρική σύσταση αλλά κυρίως επειδή «θα ήταν δική μου εσωτερική απόφαση». Πάντως, τα απαγορευτικά μέτρα του υπουργείου Υγείας τους άφησαν παγερά αδιάφορους να απολαμβάνουν με την ίδια θέρμη μια ακόμη... τζούρα από το τσιγάρο τους. Πρόκειται για ορισμένα από τα ευρήματα μεγάλης έρευνας με θέμα το προφίλ των Ελλήνων καπνιστών που διεξήγαγε η αστική μη κερδοσκοπική εταιρία ΑΚΟΣ που δραστηριοποιείται στην πρόληψη του καρκίνου.
«Η ανεκτική στάση της κοινωνίας έναντι των καπνιστών μποϋκοτάρει τον αγώνα κατά του καπνίσματος. Οι Έλληνες καπνιστές απολαμβάνουν της κοινωνικής ανοχής, αν και με την επιλογή τους βλάπτουν τους γύρω τους. Οι μη καπνιστές, πάλι, στην πλειοψηφία τους είναι ανεκτικοί με τους καπνιστές, ίσως επειδή γαλουχήθηκαν με την αντίληψη ότι το κάπνισμα είναι κάτι αυτονόητο» δήλωσε κατά την παρουσίαση της μελέτης την Τετάρτη η πρόεδρος της ΑΚΟΣ, Δρ Δέσποινα Κατσώχη.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας κ. Γιώργο Χρούσσο, το τσιγάρο αποδεικνύεται ο καλύτερος «φίλος» του καρκίνου των πνευμόνων. «Μπορεί το μεγαλύτερο ποσοστό νεοπλασιών για τις γυναίκες να αφορά στον καρκίνο του μαστού και για τους άνδρες στον καρκίνο του προστάτη ωστόσο το μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας εμφανίζει ο καρκίνος του πνεύμονα» επισήμανε ο κ. Χρούσσος.
Η σχέση των Ελλήνων με το τσιγάρο
Από τα 1.618 άτομα ηλικίας 25 έως 65 χρόνων που συμμετείχαν στην έρευνα, που διενεργήθηκε διαδικτυακά με αστάθμητο τυχαίο δείγμα και τη συμπλήρωση ερωτηματολογίου, το 40,11% ήταν καπνιστές, το 38,26% μη καπνιστές και το 21,63% πρώην καπνιστές. Και στις τρεις κατηγορίες το ποσοστό των ανδρών κυμαίνεται από 30% έως 36% και των γυναικών από 53% έως 59%. Υπάρχει ένα ποσοστό που δεν δηλώνει φύλο ενώ το 12% δεν δηλώνει ηλικία.
Στο ερώτημα «γιατί αρχίσατε το κάπνισμα;» άνδρες (σε ποσοστό 57%) και γυναίκες (σε ποσοστό 28,6%) προτάσσουν το επιχείρημα ότι παρασύρθηκαν από το φιλικό τους περιβάλλον. Ποσοστό 17% των ανδρών και 16,1% των γυναικών απάντησαν ότι άρχισαν να καπνίζουν λόγω μόδας. Στην ίδια ερώτηση ως πιθανοί λόγοι έναρξης του καπνίσματος αναφέρονται οι συναισθηματικοί, σε υψηλό ποσοστό από τις γυναίκες (23,7%) ενώ οι άνδρες συγκεντρώνουν μόλις έναν 7,5%. Ένα ποσοστό 33,5% στις γυναίκες-20% αντίστοιχα στους άνδρες- δηλώνει ότι άρχισε το κάπνισμα τυχαία. Όποια όμως και να είναι η συνθήκη κάτω από την οποία αρχίζει το κάπνισμα, μοιραία καταλήγει σε εθισμό.
Γιατί καπνίζουν οι Έλληνες
Ο σημαντικότερος λόγος που τα δύο φύλα εξακολουθούν να καπνίζουν είναι η ευχαρίστηση (36,5% των ανδρών του δείγματος και 34,3% των γυναικών). Ένα μεγάλο ποσοστό των ανδρών που αγγίζει το 25% ( γυναίκες μόλις 12% ) αναγνωρίζει ότι καπνίζει λόγω εξάρτησης σε αντίθεση με τις γυναίκες που προτάσσουν την ψυχολογική ανάγκη (16,6%) με μόνο το 6,5% των ανδρών να κάνουν αντίστοιχη επιλογή. Σημαντικό ποσοστό γυναικών (20,7%) αλλά και ανδρών(16%) το αποδίδει στη συνήθεια.
Ως σημαντικότερο κίνητρο για τη διακοπή του καπνίσματος οι Έλληνες αναφέρουν την εσωτερική απόφαση - οι γυναίκες σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό (50,4%) απ’ ότι οι άνδρες (25,5%). Σημαντικό ποσοστό των ανδρών που ερωτήθηκαν θα διέκοπταν το κάπνισμα λόγω ασθένειας (35,5%) ή κατόπιν ιατρικής συμβουλής (27%) με τις γυναίκες να συγκεντρώνουν αντίστοιχα (27,5% και 13,9%)
Οι γυναίκες θεωρούν ότι είναι θέμα εσωτερικής απόφασης το να το διακόψουν το κάπνισμα ενώ οι άνδρες επιλέγουν ως λόγο διακοπής την ασθένεια ή την ιατρική συμβουλή. Πάντως, οι πρώην καπνιστές ανέφεραν ως λόγο διακοπής σε συντριπτικό ποσοστό την ιατρική συμβουλή (45,7%) ενώ μόνο το 11,4% των ερωτηθέντων διέκοψε το κάπνισμα από εσωτερική απόφαση που έλαβε.
Γιατί δεν «κόβουν» το τσιγάρο
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας το 1/3 των καπνιστών δεν έκανε ποτέ προσπάθεια διακοπής του καπνίσματος, 4 στους 10 έκαναν μία έως δύο προσπάθειες ενώ πάνω από 3 προσπάθειες έκανε το 15,5% των γυναικών της έρευνας και το 19,5% των ανδρών.
Σε ό,τι αφορά στη διακοπή του καπνίσματος η Δρ Κατσώχη επισήμανε ότι «ατομική προσπάθεια διακοπής του καπνίσματος χωρίς στήριξη επιτυγχάνει μόνο σε ποσοστό 3%, ενώ με τη βοήθεια ειδικών κέντρων αγγίζει το 70%. Με δεδομένο όμως ότι η διακοπή καπνίσματος είναι θεραπεία, χρειαζόμαστε περισσότερα κέντρα διακοπής καπνίσματος, προσιτά σε όλους και ει δυνατόν, δωρεάν».
Ανεκτικοί οι μη καπνιστές
Αξιοσημείωτη στάση ανοχής απέναντι στους καπνιστές και τη βλαβερή τους συνήθεια έχει το 41,8% όσων δεν καπνίζουν και το 58% των πρώην καπνιστών.
protothema.gr
Όταν οι γονείς συγκρίνουν – Πώς νιώθουν τα παιδιά;
Φεβρουάριος 07, 2014Μια πολύ συχνή συνήθεια που έχουμε οι άνθρωποι, είναι να συγκρίνουμε τη ζωή μας και τον εαυτό μας με τους άλλους ανθρώπους και τις ζωές τους. Μπορεί να συγκρίνουμε τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, τις θέσεις εργασίας, την οικονομική επιφάνεια, τις σχέσεις, την κοινωνική δημοφιλία και ούτω καθεξής. Στο τέλος της ημέρας όμως, αυτή η συνήθεια μπορεί να καταρρακώσει την αυτοεκτίμησή μας και να δημιουργήσει μέσα μας πολλά αρνητικά συναισθήματα.
Τι γίνεται όμως όταν δεν προκαλούμε εμείς τη σύγκριση αλλά κάποιος άλλος μας βάζει σε αυτήν τη διαδικασία; Με άλλα λόγια, πώς νιώθουμε όταν οι άλλοι μας συγκρίνουν, και πιο συγκεκριμένα, τι γίνεται όταν οι γονείς συγκρίνουν τα παιδιά;
Όταν οι γονείς συγκρίνουν τα παιδιά…
“Γιατί δεν πήρες τόσο καλούς βαθμούς όπως ο/η τάδε;”, “Δες πόσο καλά συμπεριφέρεται ο/η τάδε….”, “Ο/η τάδε τα πηγαίνει καλύτερα από εσένα. Γιατί δεν κάνεις ότι και αυτός;” Σας θυμίζουν κάτι αυτές οι φράσεις; Αν ναι, τότε σίγουρα έχετε πέσει στην παγίδα της σύγκρισης. Παρόλο που είναι δύσκολο να αντισταθούμε σε αυτή μιας και έχουμε την τάση να αξιολογούμε την πρόοδο μας σε κάθε τομέα της ζωής μας ελέγχοντας και συγκρίνοντας τις επιδόσεις των γύρων μας, στο τέλος πρόκειται για μια ανώφελη δραστηριότητα γιατί πάντοτε θα υπάρχει κάποιος που είναι καλύτερος από εμάς. Όταν οι γονείς συγκρίνουν, προκαλούν άγχος τόσο στον ίδιο τους τον εαυτό όσο και στα παιδιά τους, αναφέρουν οι ειδικοί.
Για να γίνει όμως λίγο πιο κατανοητή η θέση των παιδιών όταν οι γονείς τους τα συγκρίνουν, ας αντιστρέψουμε για λίγο τα παραπάνω παραδείγματα και στη θέση του παιδιού ας βάλει ο καθένας τον εαυτό του. Πώς θα νιώθατε αν ο/η σύζυγος σας έλεγε, “Γιατί δεν πήρες τόση αύξηση όπως ο/η τάδε;”, “Δες πόσο ωραίο σώμα έχει ο/η τάδε…”, “Ο/η τάδε τα πηγαίνει καλύτερα από εσένα. Γιατί δεν κάνεις ότι και αυτός-ή;”
Πόσο καλά πιστεύατε ότι θα νιώθατε με τον εαυτό σας; Πόσο κίνητρο θα σας έδινε αυτού του είδους η σύγκριση για να προσπαθήσετε για το καλύτερο; Πόσο καλή θα ήταν η ποιότητα της σχέσης σας όταν θα κυκλοφορούσε ανάμεσά σας το φάντασμα πρότυπο; Οι περισσότεροι από εμάς φαντάζομαι πως έχουμε απαντήσει αρνητικά σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα.
Η σύγκριση ακόμα και όταν δεν το συνειδητοποιούμε εμπεριέχει υποτίμηση και βλάπτει την αυτοεκτίμηση του ατόμου. Ακόμα και αν έχουμε τις καλύτερες προθέσεις, ακόμα και αν πιστεύουμε πως η σύγκριση θα αποτελέσει κίνητρο για καλύτερες επιδόσεις στο μέλλον, στην πραγματικότητα λειτουργεί αποθαρρυντικά αντί να ενθαρρύνει!
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται πως το κάθε παιδί αναπτύσσεται με διαφορετικούς ρυθμούς. Υπάρχουν παιδιά που αναπτύσσονται νωρίτερα, άλλα αργότερα και κάποια με πιο σταθερό ρυθμό καθώς μεγαλώνουν. Όταν οι γονείς συγκρίνουν τις επιδόσεις και τα αποτελέσματα των παιδιών τους, μπορεί να διαμορφώσουν μία εικόνα που να μην είναι και τόσο ρεαλιστική.
Οι γονείς θα πρέπει να δίνουν έμφαση και να έχουν ως σημείο αναφοράς την προσπάθεια και την πρόοδο που κάνει το παιδί τους! Για παράδειγμα, “Τα γράμματά σου είναι πολύ καλύτερα από χτες ή από των προηγούμενων ημερών!”, “Έχεις κάνει μεγάλη βελτίωση τις τελευταίες μέρες ή βδομάδες στον τρόπο που οργανώνεις τα πράγματά σου!”
Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται πως τα παιδιά όπως και οι μεγάλοι, έχουν διαφορετικές κλίσεις, ενδιαφέροντα, δυνατά και αδύναμα σημεία. Από το να συγκρίνουν οι γονείς τα παιδιά, είναι προτιμότερο να τα βοηθήσουν να βρουν τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά τους! Μπορεί για παράδειγμα ένα παιδί να μην είναι πολύ καλό στο ποδόσφαιρο όπως είναι το παιδί του γείτονα, αλλά μπορεί να είναι πολύ καλό στη ζωγραφική! Οι γονείς θα πρέπει να αναγνωρίζουν πως τα δυνατά σημεία ή τα ενδιαφέροντα του παιδιού τους, μπορεί να είναι τελείως διαφορετικά από αυτά των φίλων ή των αδελφών τους.
Τέλος αλλά εξίσου σημαντικό είναι ότι πρέπει οι προσδοκίες που έχουν οι γονείς από τα παιδιά τους να είναι ρεαλιστικές. Όλοι οι γονείς έχουν όνειρα για τα παιδιά τους, αλλά αυτά δεν μπορεί να μην είναι σύμφωνα με τα ταλέντα και τα ενδιαφέροντα των παιδιών. Αν για παράδειγμα οι προσδοκίες των γονιών είναι πολύ υψηλές, το παιδί είναι πολύ πιθανό να οδηγηθεί στην παραίτηση.
Για να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί, θα πρέπει να θυμούνται πως τα παιδιά δεν τρέχουν σε αγώνα ταχύτητας στην ομιλία, στην ανάγνωση, στη γραφή, στα μαθηματικά ή σε οτιδήποτε άλλο. Το κάθε παιδί είναι μοναδικό και του αξίζει να προοδεύσει με το δικό του ρυθμό! Οι γονείς θα πρέπει να είναι περήφανοι για τις επιδόσεις τους και την προσπάθειά τους στο σχολείο, στα αθλήματα και στις άλλες δραστηριότητες. Να γιορτάζουν μαζί τα πρώτα τους βήματα και τις μεγάλες τους στιγμές!
Πηγή:Parentshelp.gr
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS