"Γροθιά" στο στομάχι ήταν το βίντεο που ανήρτησε στο Instagram η Ντόρα Μακρυγιάννη, μιλώντας για την κακοποιητική σχέση που έζησε και μάλιστα σε ιδιαίτερα τρυφερή ηλικία. Η ηθοποιός δήλωσε πως όλα ξεκίνησαν όταν εκείνη ήταν 16 ετών και κατάφερε να βγει από την κόλαση που ζούσε στα 18 της, τονίζοντας ότι χρειάστηκε να επιστρατεύσει τη δύναμή της προκειμένου να απευθυνθεί στους followers της.

"Με βλέπετε τώρα που κρατάω μια στάση απέναντι σε αυτή την ιστορία και είμαι πιο θετική και φωτεινή, μιλάω με περισσότερη άνεση και δύναμη για αυτό. Αυτό συμβαίνει γιατί μιλάμε για αυτό τόσα χρόνια μετά" ανέφερε αρχικά.

"Έχω υπάρξει καταθλιπτική, έχω υπάρξει να μη θέλω να ανοίξω το πατζούρι να με δει ο ήλιος. Έχω φτάσει όταν η κατάσταση διαιωνιζόταν να έχω αυτοκτονικές τάσεις γιατί πίστευα ότι δεν μπορώ να βάλω στοπ σε αυτό που συμβαίνει και το μυαλό μου πήγαινε σε αυτή τη "λύση", αλλά ευτυχώς υπήρξαν άνθρωποι που με βοήθησαν πολύ" πρόσθεσε.

 
"Έχω υπάρξει σε συνεδρίες που μου έδιναν χάπια. Ευτυχώς βρήκα τη δύναμη και είπα ότι δεν γεννήθηκα έτσι και δεν έχω κάποιο πρόβλημα, δεν θέλω να πάρω φαρμακευτική αγωγή είναι μέσα μου.Εγώ το έκρινα έτσι" εξήγησε.

Ταυτόχρονα, υπογράμμισε πως κατανοεί πλήρως πως αισθάνονται τα θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών.

"Ξέρω τι σημαίνει να κυκλοφορείς στον δρόμο και να φοβάσαι. Να βγαίνεις από το σπίτι και να νομίζεις ότι σε παρακολουθούν. Να φοβάσαι με ποιον να μιλήσεις, αν θα μιλήσεις, αν θα το μάθει επειδή μίλησες. Τι σημαίνει να φοβάσαι πώς θα ντυθείς γιατί μπορεί αυτό να κριθεί, γιατί μάλλον μιλάμε για μια ζήλεια η οποία είναι μη ελέγξιμη. Ξέρω τι σημαίνει να σου βγαίνουν διαταραχές άγχους, με ό,τι αυτό σημαίνει: ταχυκαρδίες, έντονους παλμούς, εφίδρωση. Κρίσεις πανικού, να μην μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ, να βλέπεις συνεχώς εφιάλτες και να ξυπνάς. Όλα αυτά τα ξέρω και γι’ αυτό μπορώ να σε καταλάβω και δεν το λέω με ελαφριά την καρδιά. Πάλεψα πάρα πολύ για αυτό" είπε η Ντόρα Μακρυγιάννη.

Συγκλονιστική ήταν και η περιγραφή της για τις αδιανόητα δύσκολες στιγμές και την αντίδραση ορισμένων ανθρώπων.

"Δεν θα ξεχάσω ποτέ να είμαι σε έναν δημόσιο χώρο, να είμαι σε μια πολυκατοικία απέναντι, εγώ να ουρλιάζω και να ζητάω βοήθεια και κανένας να μην κατεβαίνει να βοηθήσει, τουλάχιστον να φέρει την αστυνομία" δήλωσε.

Τέλος απηύθυνε έκκληση, ζητώντας από τον κόσμο να βοηθήσει τους ανθρώπους που μπορεί να έχουν υπάρξει θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών.

Δείτε το βίντεο:

https://www.thetoc.gr/people-style/article/sugklonizei-i-ntora-makrugianni-den-tha-xexaso-pote-pou-ourliaza-gia-boitheia-kai-den-katebike-kanenas-binteo/

"Δεν μπορώ να κρύψω ότι ένιωσα μεγάλο τρόμο για όλο αυτό".

Η Ντόρα Μακρυγιάννη περίμενε πώς και πώς για την επανένωση του καστ της «Γυναίκας χωρίς όνομα» μετά την καραντίνα. Το ίδιο πρωί είχε κάνει και το τεστ για τον κορονοϊό μαζί με τους άλλους συναδέλφους της κι έτσι ήταν έτοιμη να μπει στην τελική ευθεία για το μεγάλο φινάλε της σειράς. Η ηθοποιός απαντά στις ερωτήσεις της Αθηνάς Ζαχαράκη, σε συνέντευξη που δίνει στο περιοδικό Τηλέραμα.

Ξεκινούν λοιπόν τα γυρίσματα. Πώς αισθάνεστε που τους ξανασυναντάτε όλους;
«Δεν αγκαλιαστήκαμε και δεν φιληθήκαμε με κανέναν στη συνάντηση για το τεστ! Χαιρετηθήκαμε μόνο… αγκώνα με αγκώνα, όπως επιβάλλεται πλέον, αλλά η χαρά ήταν διάχυτη και ολοφάνερη. Βέβαια στα γυρίσματα δεν πιστεύω πως θα υπάρχουν πια τόσα φιλιά και αγκαλιές, αλλά πώς να κρατηθεί το μέτρο σε μια τέτοια δουλειά όπως η δική μας; Θα δούμε όμως πώς θα προσαρμοστούμε σε αυτές τις αναπάντεχες συνθήκες της πανδημίας».

Τις ημέρες της καραντίνας πώς νιώθατε;
«Ήμουν “περιορισμένη” από τις 13 Μαρτίου, γιατί δεν μπορώ να κρύψω ότι ένιωσα μεγάλο τρόμο για όλο αυτό. Με τα μικρόβια είχα ανέκαθεν φόβο, γι’ αυτό από μικρή ήμουν πολύ προσεκτική και απολύμαινα συνεχώς. Φανταστείτε λοιπόν τι έγινε όταν έσκασε και μια αρρώστια με… μικρόβια! “Σφίχτηκα” ακόμα περισσότερο, γιατί ήταν σαν να συναντούσα τους χειρότερούς μου φόβους. Μετά το πρώτο σοκ, ωστόσο, άρχισα να το δουλεύω και να σκέφτομαι πως δεν γίνεται να μείνω για πάντα στο σπίτι κλειδαμπαρωμένη, οπότε χρειάστηκε τον φόβο που συνάντησα να τον αντιμετωπίσω και να σταθώ απέναντί του. Οπότε, κατά κάποιον τρόπο, τελικά βοηθήθηκα με αυτή μου τη φοβία».

Αυτή η φοβία πώς ξεκίνησε;
«Θυμάμαι από παιδάκι να είμαι υπέρ της καθαριότητας. Δεν θα με έβλεπες δηλαδή ποτέ με λερωμένα χέρια ή με λάσπες στο πρόσωπο. Θα λερωνόμουν βέβαια, αλλά κι αυτό θα πρόσεχα πώς θα το έκανα (γελάει). Ακόμα και σήμερα στο σπίτι μου λιγότερο μαγειρεύω, περισσότερο καθαρίζω. Μου αρέσουν η τάξη και η καθαριότητα».

Να υποθέσω λοιπόν ότι περάσατε όλη την καραντίνα… καθαρίζοντας σχολαστικά;
«Εγώ την καραντίνα την ένιωσα για τα καλά μετά τις πρώτες 2,5 εβδομάδες! Γιατί τον πρώτο καιρό ήμουν τόσο κουρασμένη από τη δουλειά, που η καθημερινότητά μου είχε μόνο ύπνο και φαγητό. Έτσι, ξεκουράστηκα, αλλά και τήρησα τους όρους ακριβώς: κανένας δεν μπήκε σπίτι μου, δεν είδα ούτε τη μαμά μου ούτε τους πιο στενούς μου φίλους. Μετά το Μεγάλο Σάββατο όμως άρχισα να μην είμαι και πολύ καλά. Ήθελα να τελειώσει όλο αυτό. Γιατί πόσο πια να καθαρίσεις, να δεις ταινίες και να μαγειρέψεις; Μέχρι και ψωμί έφτιαξα! Είμαι σπιτόγατα, αλλά και party animal… Με την ίδια άνεση μπορώ και το ένα και το άλλο, αλλά πόσο σπιτόγατα πια; Από την άλλη, δεν θέλω να είμαι και βλάσφημη. Εδώ κάποιοι έχασαν τους ανθρώπους τους, οπότε είναι και λίγο “κάπως” το να γκρινιάζουμε που εμείς δεν είχαμε απλώς κάτι να κάνουμε. Τώρα λοιπόν χαίρομαι που ξαναρχίζουμε γυρίσματα…»

https://www.zappit.gr/