Πρώτη πιθανή απάντηση: Γιατί έτσι το φιλί αποκτά περισσότερο συναίσθημα, γίνεται πιο ρομαντικό και παθιασμένο.

Δεύτερη πιθανή απάντηση: Γιατί δεν υπάρχει πιο άβολη και αμήχανη στιγμή από το να σε φιλάει κάποιος και να σε κοιτάει από απόσταση αναπνοής.

Σύμφωνα με την επιστήμη, και οι δύο παραπάνω απαντήσεις είναι λανθασμένες. Η σωστή βρίσκεται στον... εγκέφαλό μας. Έρευνα του Πανεπιστημίου του Royal Holloway του Λονδίνου, που δημοσιεύτηκε στην Journal of Experimental Psychology: Human Perception and Performance, έδειξε ότι είναι πολύ δύσκολο για τον ανθρώπινο εγκέφαλο να εστιάσει ταυτοχρόνως σε δύο διαφορετικές αισθήσεις. Να επεξεργαστεί εν προκειμένω την αφή, όταν παράλληλα αναλύει οπτικά ερεθίσματα. Ως εκ τούτου, τη στιγμή που αρχίζει το φιλί, τα μάτια αντανακλαστικά κλείνουν για να μπορέσει ο οργανισμός μας να απολαύσει αυτό που του συμβαίνει.

Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν οι γνωστικοί ψυχολόγοι Polly Dalton και Sandra Murphy, αφού διεξήγαγαν πειράματα που δεν περιλάμβαναν φιλιά, αλλά εργασίες που σχετίζονταν με την όραση, τις οποίες ανέθεσαν σε εθελοντές -γυναίκες και άντρες-, ενώ μετρούσαν πόσο ευαίσθητη ήταν η αφή τους.

«Όταν εστιάζουμε την προσοχή μας σε ένα οπτικό ερέθισμα, μειώνεται η επίγνωση των άλλων αισθήσεων. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το λαμβάνουν υπόψη οι σχεδιαστές αυτοκινήτων, αεροπλάνων και άλλων μηχανημάτων στα οποία η ασφάλεια είναι παράγοντας ζωτικής σημασίας» σημειώνει η Dalton και συνεχίζει: «Τα ευρήματά μας εξηγούν γιατί κλείνουμε τα μάτια όταν θέλουμε να εστιάσουμε την προσοχή μας στις άλλες αισθήσεις μας. Είναι ο τρόπος που έχουμε για να κατευθύνουμε τις νοητικές δυνάμεις μας προς αυτό που πραγματικά μας ενδιαφέρει τη δεδομένη στιγμή».