Οι σχέσεις αν δεν έχουν γερές βάσεις από την αρχή, μπορούν να διαλυθούν εύκολα. Χρειάζεται αμοιβαία προσπάθεια για να λειτουργήσει και σίγουρα αρκετούς συμβιβασμούς. Τί είναι αυτό όμως που οδηγεί στην διάλυση;

Σύμφωνα με την έρευνα του ψυχολόγου John Gottman και του agapimono.gr, η περιφρόνηση είναι εκείνο το χαρακτηριστικό που οδηγεί ένα ζευγάρι στον τσακωμό. Μπορεί να υπάρχουν εντάσεις, αλλά όπως λέει δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την παθητική επιθετικότητα. Στόχος του ενός, είναι να καταρρίψει την αυτοεκτίμηση του άλλου.

Ο ψυχολόγος δίνει βέβαια τις δικές του συμβουλές, οι οποίες είναι απλές. Να υπάρχουν δηλαδή ρεαλιστικές προσδοκίες από τον/την σύντροφο, και σε στιγμές θυμού να γίνονται ήρεμοι διάλογοι προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα. Χωρίς την κατάλληλη επικοινωνία, όλα φαντάζουν δύσκολα.

Για να γίνουν όμως όλα, πρέπει να υπάρχει ουσιαστική αγάπη μεταξύ των δύο!

Όχι, δεν πρόκειται για ακόμα έναν διθύραμβο της αλώβητης κι αναλλοίωτης γυναικείας φιλίας. Ούτε για ακόμη μία χαριτωμένη εξιστόρηση καρέ-καρέ κάποιας αείμνηστης κραιπάλης που μετράει αδειανά μπουκάλια, αποκρυσταλλωμένης σε άκομψες σέλφι με την κολλητή σου με τίτλο «sister from another mister». Πλήττω θανάσιμα.

Δε λέω, φυσικά και είναι συναρπαστικό να υπάρχει ένας άνθρωπος στη ζωή σου με τον οποίο αλληλεπιδράς από την εποχή των παγετώνων, να του τηλεφωνήσεις μεταμεσονύκτια ξεστομίζοντας ό,τι σαχλαμάρα σου κατέβει στο μυαλό, να του χτυπήσεις το κουδούνι χωρίς καν να σε απασχολεί αν καταντάς ενοχλητικός. Και φυσικά να υπάρχει πάντα ανταπόκριση.

Να έχεις την άνεση να του εκφράσεις τις πιο μύχιες σκέψεις σου, τα πιο ένοχα μυστικά σου. Ένας άνθρωπος που γνωρίζει όλες τις αμαρτίες σου και σε αγαπά πάραυτα.

Δεν έχω σκοπό όμως να εστιάσω στο ροζ φόντο. Γιατί η κολλητή σου, είναι κάτι παραπάνω από 'κείνον που παρουσιάζει τη μεγαλύτερη συχνότητα στις κοινοποιήσεις παρουσίας σου, από τον άνθρωπο που διακατέχεται από αφοπλιστική ειλικρίνεια ώστε να σου αποκαλύψει πως μοιάζεις με αρκούδα με το καινούργιο σου φλις. Είναι εκείνη που πέρα απ’ το τι ακριβώς βάζεις στην πίτσα σου, γνωρίζει πολύ καλά κάθε χαρακτηριστικό του συντρόφου σου. Θα σου κρατήσει το κεφάλι για να κάνεις εμετό έπειτα από ανελέητο ξενύχτι. Θα κάνει τα γενέθλια σου και πάλι κι όσα χρόνια κι αν περάσουν, να μοιάζουν με μικρή Πρωτοχρονιά. Ω, ναι.

Η μαγεία της φιλίας σας ξέρεις ότι βρίσκεται και κάπου αλλού. Σ' αυτό που λέμε παρασκήνιο. Σε όλα εκείνα τα ανείπωτα «ευχαρίστως σε σκότωνα», «συγγνώμη για τα νεύρα μου», «σ’ευχαριστώ που δε με κρίνεις».

Πόσες φορές θέλεις να της πεις πόσο σου τη σπάει όταν σου λέει πως είσαι λάθος; Πόσο σε κουράζει η μαμαδίστικη συμπεριφορά της και οι συμβουλές της; Αυτό το «δε σε γουστάρει» που σου λέει και κάνει να ακούγεται τόσο ανώδυνο ανασηκώνοντας τους ώμους κάνοντάς σε να θέλεις να της βγάλεις τα μάτια. Από την άλλη δε, πόσο γουστάρεις τη σφαλιάρα ρεαλισμού που σου δίνει επαναφέροντάς σε στην πραγματικότητα. Άλλωστε, ήταν και θα είναι ο πιο δίκαιος παρατηρητής της ζωής σου.

Πόσο βαρετή καταντά κάθε φορά που δηλώνει ερωτευμένη και άλλο πόσο γελοία σου ηχεί η μωρουδίστικη φωνή που ξαφνικά αποκτά στο τηλέφωνο. Τα άδικα ξενύχτια που καλείσαι να υποστείς σε κάθε παιδαριώδη καβγά με τον καλό της. Ναι, χαλάλι της.

Άλλωστε, πόσες συγγνώμες της χρωστάς εσύ; Για όλες εκείνες τις μέρες που λίγο η δουλειά, λίγο η πίεση, λίγο ο δικός σου και τα νεύρα σου βάρεσαν κόκκινο. Μάντεψε ποιος έγινε και πάλι το εξιλαστήριο θύμα. Μπορείς να φανταστείς κανέναν άλλον να σε ανέχεται όταν βγάζεις καπνούς;

Κυρίως όμως, θα ήθελες να της πεις άπειρα ευχαριστώ. «Ευχαριστώ που ήσουν πάντα εκεί». Για το «όλα θα πάνε καλά» που σου λέει κι ας μην το πιστεύει. Για τα δάκρυα που χρειάστηκε να σου σκουπίσει και τις αγκαλιές στα αναφιλητά σου.

Γιατί όταν τα φώτα σβήνουν και οι άλλοι φεύγουν αυτή μένει. Αυτή, πίστεψέ με, δε θα σε κρίνει ποτέ.

Αλήθεια, τι θα έκανες χωρίς εκείνη; Tίποτα, όπως κι εκείνη χωρίς εσένα, αν τύχει και τη ρωτήσεις.

Και μία τελευταία συγγνώμη για όλα εκείνα τα δανεικά που έχεις ζητήσει και κατέληξαν να γίνουν αγύριστα. Και μεταξύ μας, θα παραμείνουν.

Επιμέλεια Κειμένου Νατάσας Δόμβρου: Σοφία Καλπαζίδου από το pillowfights.gr

Αφιέρωμα στον μοναδικό άντρα που θα αγαπάμε για πάντα.

Κανείς δεν σου μαθαίνει πως να είσαι "καλός" γονιός. Μία μέρα γίνεσαι γονιός και η εμπειρία σε καθοδηγεί και σε μαθαίνει, πράγμα που προδιαγράφει ένα δρόμο στον οποίο σίγουρα θα υπάρξουν λάθη. Το cosmopolitan.gr δεν ξέρουμε πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να είσαι πατέρας και μάλιστα πατέρας ενός κοριτσιού και δεν θα καταλάβουμε ποτέ. Επειδή όμως όλες έχουμε υπάρξει από την απέναντι πλευρά, αυτή της κόρης δηλαδή, είμαστε ικανές να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα.

Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε το εξίσου καθοριστικό ρόλο που έπαιξε η μητέρα μας σήμερα θα μιλήσουμε για τους άντρες που έπαιξαν το δικό τους καταλυτικό ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας μας, τις προτιμήσεις μας, τα ταλέντα και τα ενδιαφέροντα μας, τους ευατούς μας έτσι όπως τους ξέρουμε σήμερα. Τους μπαμπάδες μας. Εξάλλου, πολλές φορές, το δέσιμο που έχουμε μαζί τους είναι ξεχωριστό.

1. Από την στιγμή που είσαι άντρας και αποκτάς κόρη, φυσικά και θα είναι το κοριτσάκι σου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να παλέψεις για να κρατήσεις αυτή την ισορροπία.

2. Μην προδικάζεις αστόχαστα τα ενδιαφέροντά της από το γεγονός ότι είναι κορίτσι. Με άλλα λόγια, υπάρχει ένας ολόκληρος, πολύ πιο ενδιαφέρων κόσμος εκεί που τελειώνουν οι κούκλες και τα μωρά που μιλάνε. Δειξ΄ τον της.
3. Άφησε την ή μάθε της να σε βοηθάει στις «αντρικές δουλειές». Είναι καλύτερο να ξέρει να τις κάνει μόνη της από το να εξαρτάται από την βοήθεια των άλλων. Και με αυτό τον τρόπο θα μπολιάσεις και άλλους τομείς της προσωπικότητας της με αυτοπεποίθηση.

4. Μίλα στη μητέρα της σαν ίση, όχι σαν να είναι κατώτερη. Έτσι, μελλοντικά, δεν θα δέχεται καμία συμπεριφορά που την μειώνει.

5. Δείξε της την ευαίσθητη πλευρά σου. Θα καταλάβει ότι το να είναι ευαίσθητη δεν την κάνει αυτόματα και αδύναμη.

6. Ανάπτυξε μαζί της ένα δικό σας κώδικα επικοινωνίας, όπως αστεία ή παιχνίδια που θα τα γνωρίζετε μόνο οι δυο σας. Θα τα θυμάται για πάντα.Αλήθεια.

7. Ενθάρρυνε την να κάνει πράγματα που τη φοβίζουν.

8. Όταν της υπόσχεσαι κάτι, (προσπάθησε) να το τηρείς. Μην την κάνεις να σου πει με απογοητευμένο βλέμμα «μα μου το υποσχέθηκες».

9. Μάθε της πράγματα που ξέρεις να κάνεις καλά. Και άφησε κι εκείνη να σου μάθει όσα ξέρει και εσύ όχι.

10. Κάνε μία προσπάθεια να καταλάβεις τα ενδιαφέροντά της. Έτσι θα της δείξεις ότι –όποια και αν είναι αυτά- είναι σημαντικά.

11. Αν έρθει να σου εκφράσει ένα πρόβλημά της, μην την στείλεις να το πει στη μητέρα της. Άκουσέ την.

12. Μην σχολιάζεις αρνητικά ή κάνεις εντελώς χονδροειδή σχόλια για το σώμα της που αλλάζει ή ακόμα και για την σεξουαλικότητα της. Γιατί απλώς θα της μάθεις να ντρέπεται γι αυτό.

13. Μίλα της για γυναίκες –όχι μόνο για άντρες- που έχουν κάνει ή κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο και δείξε της ότι δεν είναι πάρα πολύ σπάνιες εξαιρέσεις ανθρώπων, αλλά καθημερινές περιπτώσεις που απλώς ενδιαφέρθηκαν για όσα οι άλλοι επιλέγουν να κλείνουν τα μάτια. Θα την εμπνεύσεις και θα της μάθεις πως αν θέλει να αλλάξει τον κόσμο, μπορεί.

14. Μην λες συνεχώς ότι κανείς δεν είναι καλός για εκείνη. Την ενθαρρύνεις να μην έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν. Και αυτό ίσως της στερήσει τη δυνατότητα να αποκτήσει σημαντικές εμπειρίες και να πάρει μαθήματα από τα λάθη της.

15. Αντί να την αποδοκιμάζεις, άφησε την να κάνει λάθη την και πες της ότι θα είσαι εκεί όταν θα πληγωθεί είτε από ανθρώπους, είτε από καταστάσεις.

16. Δίδαξέ της ότι ο μόνος άνθρωπος που είναι υπεύθυνος και παίρνει αποφάσεις για το σώμα της είναι εκείνη.

17. Κάνε της κοπλιμέντα. Το ίδιο και στην μητέρα της.

18. Μην ξεχνάς να της λες ότι την αγαπάς.

Το έχεις δει, νιώσει και παρατηρήσει….

Το agapimono.gr λέει, μην το σκέφτεσαι τόσο απλά πως δεν έκατσε. Δεν είναι έτσι. Όσο και αν δεν θες να πιστεύεις στην μοίρα ή το κάρμα ή όπως αλλιώς θες πες το, όλα συμβαίνουν για έναν λόγο στη ζωή. Τα πάντα. Πετάει πεταλούδα στην Ιαπωνία, κάνει τυφώνα στην Αυστραλία. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο.

Έτσι είναι και ο έρωτας. Γνωρίζεις το πραγματικό άλλο σου μισό (ναι, δεν είναι το απόλυτο άλλο σου μισό αυτός που καταλήγεις στο τέλος) και το ξέρεις. Και το ξέρει. Αλλά υπάρχει μια λέξη που πάντα θα στοιχειώνει κάθε προσπάθεια: ΠΟΤΕ.

Τότε γιατί αφού είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον δεν καταλήγουμε ποτέ; Οι manager το λένε τάιμινγκ σήμερα. Οι παραδοσιακοί το λέμε μοίρα. Και είναι τελικά το βασικό συστατικό της πραγματικής αγάπης. Αυτό που την κάνει τόσο όμορφη και πραγματική. Αυτό το ποτέ.

Και όσο μαζοχιστικό και αν φαίνεται, τελικά αυτό είναι που κάνει έναν έρωτα τόσο όμορφο και μυστήριο. Τόσο ξεχωριστό και ονειρεμένο. Γιατί όταν περάσουν τα χρόνια, η εικόνα αυτού του ανθρώπου παραμένει άφθαρτη. Αναλλοίωτη, να αντέχει σε κάθε μέρα που περνάει και αυτό το «ποτέ» γίνεται συντροφιά. Που ενώ στην αρχή έμοιαζε δυσβάσταχτο, μεταμορφώνεται στην ασφάλεια που είναι μαζί σου.

Και στο τέλος κάθε μέρας, έρχεται στο μυαλό σου αυτό το άτομο. Άσχετα αν δεν είναι εκεί. Όμως είναι και το ξέρεις. Και το ξέρει…