H προστασία που παρέχει το προφυλακτικό φαίνεται πως δεν αρκεί για να κινητοποιήσει τους άνδρες να το χρησιμοποιούν συστηματικά.
Τα παράπονα των ανδρών ότι χάνουν τη στύση τους αν χρησιμοποιήσουν προφυλακτικό είναι πολύ συχνά και πολλοί επιλέγουν την ερωτική επαφή χωρίς προστασία, παρά το γεγονός ότι το προφυλακτικό αποτελεί μία από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους αντισύλληψης, αλλά συγχρόνως το μοναδικό και απαραίτητο μέτρο προστασίας από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως το AIDS.
Σε κάποιους άνδρες η χρήση του προφυλακτικού δημιουργεί άμεσα προβλήματα που ίσως εκτιμώνται ως πιο σημαντικά συγκριτικά με τις προστατευτικές του ιδιότητες. Μια μελέτη σε άνδρες που είχαν επισκεφτεί ειδικό ιατρείο για τη θεραπεία σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων αποκάλυψε το πιο συχνό πρόβλημα που δημιουργεί η χρήση του.
Το 37% των ανδρών στη μελέτη ανέφερε τουλάχιστον μία εμπειρία απώλειας της στύσης που σχετίζονταν με τη χρήση του προφυλακτικού (Graham, 2006).
Σε άλλη μελέτη με δείγμα άνδρες 18-35 ετών, διαπιστώθηκε πως οι άνδρες που έχαναν τη στύση τους με τη χρήση του προφυλακτικού είχαν διπλάσιες πιθανότητες να βγάλουν το προφυλακτικό πριν από την ολοκλήρωση της σεξουαλικής επαφής και ανέφεραν αποφυγή της χρήσης του (Yarber, 2007).
Επομένως, φαίνεται πως κάποιοι άνδρες χάνουν τη στύση τους με τη χρήση του προφυλακτικού, με αποτέλεσμα να μην προστατεύονται διότι δεν το χρησιμοποιούν συστηματικά ή όταν το χρησιμοποιούν, το βγάζουν πρόωρα.
Έχει διαπιστωθεί πως ένας παράγοντας που μπορεί να οδηγεί σε απώλεια της στύσης κατά τη χρήση του προφυλακτικού είναι η δυσχερής προσαρμογή του στο πέος. Άνδρες που ανέφεραν ότι δεν αισθάνονταν το προφυλακτικό να προσαρμόζει καλά πάνω στο πέος, είχαν σημαντικά αυξημένες πιθανότητες να χάσουν τη στύση τους (Crosby, 2010).
Κάποιες φορές μάλιστα, το φαινόμενο επαναλαμβάνεται σε κάθε απόπειρα χρήσης του προφυλακτικού, λόγω του άγχους που δημιουργεί η αναμονή δυσκολίας στην τοποθέτησή του και στη διατήρηση της στύσης.
Έτσι εξηγείται το ότι κάποιοι άνδρες συστηματικά, χάνουν τη στύση αποκλειστικά τη στιγμή που πρόκειται να τοποθετήσουν το προφυλακτικό. Μάλιστα, λόγω του άγχους της στιγμής, είναι σύνηθες να γίνονται βιαστικοί και γρήγορα να εγκαταλείπουν τη διαδικασία τοποθέτησής του. Πρόσφατη μελέτη έδειξε πως οι άνδρες που βιάζονταν κατά τη διαδικασία τοποθέτησης είχαν τριπλάσια πιθανότητα να χάσουν τη στύση τους, συγκριτικά με εκείνους που αφιέρωναν επαρκή χρόνο (Crosby, 2010).
Μια πρώτη συμβουλή είναι η ενημέρωση για τη σωστή χρήση του προφυλακτικού. Μια δεύτερη είναι να εντάσσουν τη χρήση του προφυλακτικού στο ερωτικό παιχνίδι, μια διαδικασία βέβαια που απαιτεί την κατανόηση και συμμετοχή της συντρόφου.
Σε αυτούς που το πρόβλημα είναι σταθερό και η απώλεια της στύσης με τη χρήση του είναι πλέον κανόνας, η επίσκεψη σε ειδικό αποτελεί τη μοναδική λύση ώστε να απολαμβάνουν το σεξ με ασφάλεια.
Πηγή onmed.gr
Τι ισχύει αν ένα άτομο που έχει τατουάζ θέλει να δώσει αίμα; Σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ), δεν μπορεί να προσφέρει αίμα κάποιος που έχει κάνει τατουάζ τους τελευταίους έξι μήνες.
Μερικές ακόμη προϋποθέσεις για να γίνει κάποιος αιμοδότης είναι:
- Η ηλικία: Πρέπει να είναι μεταξύ 18 και 65 ετών.
- Το βάρος: Δεν πρέπει το άτομο να ζυγίζει κάτω από 50 κιλά.
- Το ατομικό ιστορικό: Άτομα που πάσχουν από χρόνια νοσήματα ή άτομα που παίρνουν φάρμακα δεν ενδείκνυται να δίνουν αίμα. Το ίδιο ισχύει και για άτομα που είχαν στο παρελθόν ίκτερο ή ηπατίτιδα, κάποια μορφή καρκίνου, καρδιοπάθεια, επιληψία η κάποια αιμορραγική διαταραχή.
Να μην ξεχνάμε πως η Αιμοδοσία είναι πολύ σημαντική! Δίνεις Ζωή!
Από τους πιο «αυστηρούς» φορείς στην παροχή άδειας για την χρήση ανάλογων ισχυρισμών που αφορούν την υγεία (healthclaims), είναι ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA).
Το 2003, ο FDA ενέκρινε τον ακόλουθο ισχυρισμό για τους ξηρούς καρπούς: «Επιστημονικές ενδείξεις, αλλά όχι αποδείξεις, προτείνουν πως τρώγοντας 42,5 γρ. ξηρών καρπών (1 ½ χούφτα) καθημερινά, ως μέρος μιας δίαιτας χαμηλής σε κορεσμένο λίπος και χοληστερόλη, ίσως μειώνει το ενδεχόμενο εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων».
Να επισημάνουμε βέβαια ότι όταν μιλάμε για ξηρούς καρπούς και ευεργετικές ιδιότητες, αναφερόμαστε πάντα στα ανάλατα αμύγδαλα, φουντούκια, φιστίκια, καρύδια, κουκουνάρια και στα καρύδια τύπου pecan.
Μελέτη του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ (Jiang R et al. JournalAmericanMedicalAssociation 2002Nov 27; 288(20):2554-60), έδειξε ξεκάθαρα πως γυναίκες που κατανάλωναν 5 ή και περισσότερες μερίδες ξηρών καρπών εβδομαδιαίως (1 μερίδα = 1 χούφτα), είχαν 30% λιγότερες πιθανότητες για εμφάνιση διαβήτη τύπου 2, σε σχέση με εκείνες που έτρωγαν σπανίως ξηρούς καρπούς.
Η περιεκτικότητα των αμυγδάλων σε κορεσμένο λίπος είναι πολύ χαμηλή, ενώ δεν εμπεριέχουν καθόλου χοληστερόλη.
Μια χούφτα φουντούκια αποδίδουν 177 θερμίδες και δεν έχουν καθόλου χοληστερόλη.
Τα φιστίκια (αράπικα - Αιγίνης) είναι εξαιρετικές πηγές 2 βιταμινών του συμπλέγματος Β, της νιασίνης και του φυλλικού οξέος.
Μια χούφτα αράπικα φιστίκια αποδίδουν 160 θερμίδες, ενώ τα Αιγίνης ελάχιστες παραπάνω (167 θερμίδες ανά χούφτα).
Επιστημονικά στοιχεία (Anderson et al, 2001 J Nutr.0022-3166) υποδεικνύουν πως οι πολυφαινόλες των καρυδιών αναστέλλουν την οξείδωση της LDL χοληστερόλης, διαδικασίας που αποτελεί πρωταρχικό στάδιο της αθηροσκλήρωσης.
Τα κουκουνάρια, αποδίδουν 190 θερμίδες ανά χούφτα και εμπεριέχουν σημαντικά ποσά βιταμίνης Ε, βιταμίνης Κ και μαγνησίου.
Pecan είναι τα πιο θερμιδογόνα από τους ξηρούς καρπούς που εξετάζουμε, αποδίδοντας 195 θερμίδες ανά χούφτα. Το περιεχόμενο των pecans σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα είναι υψηλότατο και επιστημονικά στοιχεία (Morgan, W.A., B.J. Clayshulte, 2000. LDL χοληστερόλης.J Am Diet Assoc. 100(3):312-8) συνηγορούν στο ότι τα εν λόγω καρύδια μπορεί να συνεισφέρουν στη μείωση των επιπέδων της.
Αν και οι καρποί γνωστοί ως Brazilian nuts, δεν συμπεριλαμβάνονται στην κατηγορία που περιγράψαμε πιο πάνω, αξίζει να σημειωθεί πως μόλις ένα τεμάχιο Brazilian nut, προμηθεύει τον ανθρώπινο οργανισμό με 3πλάσια έως 4πλάσια ποσότητα σεληνίου σε σχέση με την ημερήσια συνιστώμενη!
Ελληνικό Ινστιτούτο Διατροφής
Τα αυτοάνοσα νοσήματα όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, το σύνδρομο Sjogren, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, η πολλαπλή σκλήρυνση, η νόσος του Graves κ.τ.λ προκαλούν διάφορες συστηματικές και οφθαλμικές διαταραχές.
Οφθαλμικά συμπτώματα μπορεί να είναι: κόκκινα ή ξηρά μάτια, φωτοφοβία, άλγος, θάμβος όρασης, αίσθηση ξένου σώματος, ακόμη και ολική απώλεια της όρασης.
Η έγκαιρη διάγνωση και η παραπομπή του ασθενή σε οφθαλμίατρο, μπορεί να εμποδίσει δυσάρεστα επακόλουθα για την υγεία των οφθαλμών.
Παρακάτω παραθέτουμε τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν τα αυτοάνοσα αυτά νοσήματα στον οφθαλμό.
ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Σκληρίτιδα, επισκληρίτιδα, ξηροφθαλμία, αγγειίτιδα στον αμφιβληστροειδή, κερατοεπιπεφυκίτιδα, αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, οίδημα ωχράς κηλίδας, χοριοειδίτιδα, ελκώδης κερατίτιδα.
ΝΕΑΝΙΚΗ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Ραγοειδίτιδα.
ΣΥΝΔΡΟΜΟ SJOGREN
Κερατοεπιπεφυκίτιδα, ξηροφθαλμία.
ΑΓΚΥΛΩΤΙΚΗ ΣΠΟΝΔΥΛΙΤΙΔΑ
Ραγοειδίτιδα
ΣΥΝΔΡΟΜΟ REITER
Eπιπεφυκίτιδα, κερατίτιδα.
ΨΩΡΙΑΣΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Ραγοειδίτιδα, επιπεφυκίτιδα, κερατίτιδα.
ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟΣ ΕΡΥΘΗΜΑΤΩΔΗΣ ΛΥΚΟΣ
Ξηροφθαλμία, επιπεφυκίτιδα, ραγοειδίτιδα, επισκληρίτιδα, σκληρίτιδα, κερατίτιδα, αιμορραγία ή / και αγγειίτιδα στον αμφιβληστροειδή, παραγωγική αμφιβληστροειδοπάθεια , οπτική νευρίτιδα, ισχαιμική οπτικοπάθεια, ημιανοψία, αμαύρωση, οφθαλμοπληγία, ανωμαλίες της κόρης, οπτικές παραισθήσεις, διαταραχή της κινητικότητας των οφθαλμών.
ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ( ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ )
Οπτική νευρίτιδα, ελλείμματα στο οπτικό πεδίο, νυσταγμός, πάρεση κρανιακών νεύρων, δυσμετρία, οφθαλμοπληγία.
ΓΙΓΑΝΤΟΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΑΡΤΗΡΙΪΤΙΔΑ
Παροδική αμαύρωση, μείωση όρασης, διπλωπία.
ΝΟΣΟΣ GRAVES
Πρόπτωση / εξώφθαλμος, κερατίτιδα, ανάσπαση βλεφάρων, μείωση οπτικής οξύτητας, μείωση της ευαισθησίας των οπτικών πεδίων, αχρωματοψία, διαταραχές στην κόρη.
ΜΥΟΤΟΝΙΚΗ ΔΥΣΤΡΟΦΙΑ ( ΜΥΑΣΘΕΝΕΙΑ GRAVIS )
Διπλωπία, βλεφαρόπτωση.
ΣΑΡΚΟΕΙΔΩΣΗ
Ραγοειδίτιδα, παράλυση κρανιοεγκεφαλικών νεύρων, οπτική νευροπάθεια, αύξηση του μεγέθους των δακρυϊκών αδένων.
ΝΟΣΟΣ BEHCET
Ραγοειδίτιδα, υποπυον.
ΑΡΤΗΡΙΪΤΙΔΑ TAKAYATSU
Αμφιβληστροπάθεια, καταρράκτης, ισχαιμική οπτικοπάθεια.
ΔΕΡΜΑΤΟΜΥΟΣΙΤΙΔΑ
Οίδημα βλεφάρων / επιπεφυκίτιδα, ραγοειδίτιδα, αμφιβληστροπάθεια.
ΝΟΣΟΣ WEGENER
Πρόπτωση / εξώφθαλμος, κυτταρίτιδα κόγχου, ραγοειδίτιδα, έλκη κερατοειδούς, οπτική νευρίτιδα.
ΟΖΩΔΗΣ ΠΟΛΥΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Οπτική νευρίτιδα, σκληρίτιδα, επισκληρίτιδα.
Ιάτωρ - Διαδικτυακό Ιατρικό Περιοδικό
boro.gr