ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΔΟΠΑΒΣ/ΣΚΗΝΗ Α’
παρουσιάζει τη μαύρη κωμωδία
«ΧΑΡΟΛΝΤ & ΜΩΝΤ» του Κόλιν Χίγγινς.
Παρασκευή 6/6 στις 21:00 - Σάββατο 7/6 στις 22:00
Κυριακή 8/6 στις 21:00 - Δευτέρα 9/6 στις 21:00
στο ΘΕΑΤΡΟ-ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ «ΣΦΑΓΕΙΟ»
είσοδος: 3 €
ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: 6984139297
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: ΗΧΟΠΟΛΙΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο αυτοκαταστροφικός και εύπορος έφηβος Χάρολντ έχει εμμονή με τον θάνατο και περνάει τον ελεύθερο χρόνο του πηγαίνοντας σε κηδείες. Κάθε τόσο κάνει ψεύτικες απόπειρες αυτοκτονίας, προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή της αδιάφορης, σνομπ και εγωκεντρικής μητέρας του. Όταν ο Χάρολντ συναντά την «αναρχική» Μωντ σε μια κηδεία, γίνονται φίλοι και η ζωή του αλλάζει ολοκληρωτικά.
Η Μώντ καταφέρνει να μεταδώσει αισιοδοξία και πίστη σ' ένα νέο παιδί που αδυνατεί να προσαρμοστεί στο περιβάλλον του. Ο Χάρολντ μαθαίνει να γελάει, να τραγουδάει , να χορεύει και κυρίως να αποδέχεται τον εαυτό του. Λειτουργώντας ως φίλος, εξομολογητής και μητρικό σύμβολο ταυτόχρονα, θα θεραπεύσει τον Χάροντ και θα του μεταβιβάσει την τεράστια κληρονομιά της, την αγάπη της για ζωή.
Μια υπέροχη, ευαίσθητη κι ανθρώπινη ιστορία. Μια αγάπη πέρα από τα όρια του χρόνου και της κοινωνίας. Ένα έργο μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας. Μια αντισυμβατική μαύρη κωμωδία για την αγάπη, την ενηλικίωση, την ζωή και τον θάνατο. Το «Χάρολντ και Μωντ» είναι ένα τρυφερό έργο που μιλά τόσο αυθόρμητα και απλά για την σπουδαιότητα της αγάπης και την ομορφιά της ζωής ενώ παράλληλα αποτελεί και μια κοινωνική σάτιρα περνώντας από προσωπικό σε πολιτικό επίπεδο, αμφισβητώντας την εξουσία, την έννοια της ιδιοκτησίας, τον πλούτο, τον καθωσπρεπισμό, τις κοινωνικές συμβάσεις.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Διονυσία Κασίου
Σκηνικά: Γιάννης Καματερός
Κοστούμια: Αρχοντία Χατζηλάου
Υπεύθυνη σκηνής, φροντιστήριο, το δεξί μας χέρι: Διονυσία Πετεινερή
Χορογραφία: Λίντα Ντολεζάλοβα-Κουλιά
Ηχογράφηση-ηχητική επεξεργασία: Studio Ονειροσκεπή
Μουσική επιμέλεια: Διονυσία Κασίου
Σχεδιασμός φωτισμού: Μάνθος Αρμπελιάς
Χειρισμός φωτισμού: Μπαχαντέρ Τακτά
Μακιγιάζ: Ιωάννα Χατζηχριστοφή, Αρχοντία Χατζηλάου
Αφίσα, πρόγραμμα: Γιάννης Καματερός

ΠΑΙΖΟΥΝ:
ΧΑΡΟΛΝΤ - Δημήτρης Παπαθανασίου
ΜΩΝΤ - Χαρίκλεια Βαμβακίδου
ΚΥΡΙΑ ΤΣΕΪΣΕΝ -  Άντζελα Άνθη
ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΑΘΙΟΥ -  Πάρης Νικηφορίδης
ΜΠΑΤΛΕΡ  - Βασίλης Παπαντωνίου
ΠΑΤΕΡ-ΦΙΝΕΓΚΑΝ - Γιάννης Καματερός
ΚΗΠΟΥΡΟΣ - Χρήστος Χατζηλάου
ΑΡΧΙΚΗΠΟΥΡΟΣ - Γιάννης Γουρλάς
ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ ΜΠΕΡΝΑΡ - Γιώργος Ανθούλης
ΑΡΧΙΦΥΛΑΚΑΣ ΝΤΟΠΕΛ - Μάνος Κραμπουσανός
ΣΥΛΒΙΑ - Μαρούσα Φιλέρη
ΝΑΝΣΥ - Ιωάννα Χατζηχριστοφή
ΡΟΟΥΖ - Μαρία Χαραμαντά

Αφορμή η παράσταση για τη ζωή του.

Η παλιά σιδερένια εξώπορτα της βίλας του Αλέξανδρου Ιόλα ανοίγει ξανά στο κοινό, 27 χρόνια μετά τον θάνατο του εκκεντρικού κοσμοπολίτη, συλλέκτη έργων τέχνης και γκαλερίστα.

Αφορμή η παράσταση «Alexandros Iolas» του Χριστόφορου Αντωνιάδη, την οποία θα φιλοξενήσει το αρχοντικό τής οδού Δημοκρατίας 6, στην Αγία Παρασκευή.

Έπειτα από έναν πετυχημένο κύκλο εμφανίσεων στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης η θεατρική παράσταση -που βασίζεται στη βιογραφία του στενού φίλου του συλλέκτη, Νίκου Σταθούλη («Αλέξανδρου Ιόλα: η ζωή μου»)- θα παρουσιαστεί με ελεύθερη είσοδο σήμερα 29 Μαΐου (και για τέσσερις ακόμη μόνο παραστάσεις) στην κατεστραμμένη από τους βανδαλισμούς βίλα.

Η βίλα ανοίγει για πρώτη φορά τις πύλες της στο κοινό και η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα του δήμου Αγίας Παρασκευής, ενώ την παραχώρηση του ακινήτου Ιόλα έκανε ο Σπ. Γεωργίου. Οι συντελεστές του έργου έχουν σχεδόν ολοκληρώσει τις διαδικασίες στην ερειπωμένη και λεηλατημένη έπαυλη ώστε να είναι όλα έτοιμα για τη βραδιά της πρεμιέρας.

πηγή: parapolitika.gr

Eν μέσω της εκλογικής ανόδου της Χρυσής Αυγής, ο σκηνοθέτης Νίκος Μαστοράκης ανεβάζει το αντιφασιστικό και βαθιά πολιτικό έργο του Κλάους Μαν και μιλάει για τη δραματική επικαιρότητά του και όχι μόνο
Στην κορύφωση του φασισμού στη Γερμανία, οι Ναζί ζήτησαν από τον διευθυντή του Θεάτρου του Αμβούργου να χωρίσει τη γυναίκα του γιατί ήταν Εβραία. Εκείνος δεν δέχθηκε, κλείστηκαν στο σπίτι, ήπιαν δηλητήριο και άνοιξαν το γκάζι για να σιγουρέψουν την αυτοχειρία τους.

«Θα πεθάνουμε και δεν θα έχουμε κάνει τίποτε» αναφωνεί εκείνος. «Σε κάποια χρόνια ίσως κάποιοι σκεφτούν πώς πεθάναμε, ίσως μας θυμηθούν για λίγο» λέει εκείνη. Η δραματική σκηνή είναι από το «Μεφίστο» του Κλάους Μαν. Και η επιλογή του σκηνοθέτη Νίκου Μαστοράκη να ανεβάσει το έργο σε διασκευή Αριάν Μνουσκίν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά τέμνεται με τη δραματική επικαιρότητα της ανόδου του φασισμού στη χώρα μας.

«Μου το πρότειναν. Δέχθηκα με χαρά γιατί έχει να κάνει με το σήμερα. Θέτει ερωτήματα, είναι ένα πολιτικό έργο. Με απασχολεί τι συμβαίνει στον κόσμο και νιώθω πως έχουμε κρίση της πρακτικής του καπιταλισμού. Ενα από τα συμπτώματα είναι και ο φασισμός σε όλη την Ευρώπη. Πρόσφατα ξήλωσαν τον διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου της Βουδαπέστης γιατί είναι ομοφυλόφιλος» σημειώνει στα «ΝΕΑ» ο Νίκος Μαστοράκης στο ρετιρέ της Πλατείας Αμερικής όπου διαμένει, με το «Ολα για τη μητέρα μου» του Αλμοδόβαρ πάνω στο τραπέζι και το «Φιλουμένα Μαρτουράνο» που ανεβάζει τον χειμώνα με την Ελένη Ράντου.

«Το 16% της Χρυσής Αυγής είναι πάρα πολύ, δεν είναι περιθώριο, είναι κυρίαρχο. Οι άνθρωποι που τους ψηφίζουν δεν είναι μόνο αμόρφωτοι. Συχνά είναι και κακοί. Το κακό είναι να επιβουλεύεσαι τον άλλο, να μη θέλεις την ανθρώπινη ύπαρξη. Και είμαστε κακοί όταν αφεθούμε στην εκδικητικότητά και στον θυμό μας. Μόνο ο πολιτισμός μάς έχει ηρεμήσει, τώρα όμως υποχωρεί και ο κόσμος έχει υποστεί πλύση κυρίως από το Ιντερνετ και τις ανεξέλεγκτες πληροφορίες και ομαδοποιήσεις που ευδοκιμούν σε αυτό».

Ο Νίκος Μαστοράκης δεν μασάει τα λόγια του για το φαινόμενο: «Τα κόμματα αυτά πρέπει να απαγορεύονται. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλώς ένα κόμμα δεξιό ή ακροδεξιό, είναι εγκληματικό, είναι κτήνη».
Το «Μεφίστο» του πιάνει το θέμα μέσω μιας ομάδας ηθοποιών που μετασχηματίζονται στο φόντο της ανόδου του φασισμού στη μεσοπολεμική Γερμανία. Ο ίδιος έστειλε ένα μέιλ στην Μνουσκίν ότι θα ακολουθήσει τη διασκευή της - με μία διαφορά: «Αποκαλύπτω την ομοφυλοφιλία του πρωταγωνιστή, που είναι ο ηθοποιός Γκούσταβ Γκρίντγκενς, ο οποίος για να συνεχίσει την καριέρα του ξεπούλησε την ψυχή του στον ναζισμό. Ο ίδιος ο Κλάους Μαν ήθελε να το κάνει, αλλά του το απαγόρευσε ο εκδότης. Ο Μαν ήταν ο ίδιος ακτιβιστής ομοφυλόφιλος, αλλά όταν πήγε στον εκδότη του αυτός τρόμαξε. Είναι ενδιαφέρον πως και η Μνουσκίν όταν το ανέβασε (ιεραρχώντας την επενέργεια του φασισμού σε μια ομάδα και όχι απλώς στον πρωταγωνιστή, όπως είναι το αρχικό κείμενο) αποσιώπησε το γεγονός της σεξουαλικής ταυτότητας του ηθοποιού, ενώ αντίθετα αποτύπωνε την ομοφυλοφιλία της Ερίκα Μαν με την οποία αυτός είχε παντρευτεί. Σήμερα όμως, βλέποντας και την ομοφοβία σε Ρωσία κι αλλού ας πούμε, θεώρησα πως πρέπει να το αλλάξω» σημειώνει ο Μαστοράκης.

Δηλωμένος ομοφυλόφιλος ο ίδιος στην πιο δύσκολη εποχή του '70, έφαγε το κόστος των επιλογών του πριν να φτάσει στο σήμερα της σκηνοθετικής του δράσης. Ηταν τότε που εκδιώχθηκε από το Θέατρο Τέχνης γι' αυτό ακριβώς το θέμα: «Ο Κάρολος Κουν και οι πέριξ στο Θέατρο Τέχνης ήταν ομοφοβικοί. Δεν σου επιτρεπόταν να το δείξεις. Ο Τσαρούχης που το δήλωνε με διάφορους τρόπους έκανε έξαλλο τον Κουν. Το έχω ζήσει αυτό». Χαμογελά και χαϊδεύει τον γάτο του Μήτσο. Δεν μιλάει συχνά, αποδρά για μήνες στην Ασία («ιδιόρρυθμη ψυχανάλυση» το λέει) και σκέφτεται πολύ τώρα που αγγίζει τα εξήντα. Ενα είδος ασκητή που διαμένει στο κέντρο της πόλης, περιζήτητος, αν και δείχνει απόμακρος από το σινάφι του, παρά τα πολλά χρόνια ως ηθοποιός και σκηνοθέτης.

Εζησε δέκα χρόνια στη Βιέννη, συνέπραξε με τον Λευτέρη Βογιατζή, ταξίδεψε και έκανε τη θητεία του σε σκυλάδικα της «κάτω νύχτας» όπως ομολογεί (δεν χρησιμοποίησε τυχαία ψαγμένο λαϊκό τραγούδι πέρυσι στο έργο «Γύρος του θανάτου» στο ΚΒΘΕ πάνω στο ομώνυμο βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη που αφορούσε την υπόθεση Παγκρατίδη). Αν πέρυσι δημιούργησε αίσθηση με την «Αγία Ιωάννα των Σφαγείων» του Μπρεχτ, φέτος επιμένει πολιτικά.

«Σήμερα γίνεται ελάχιστο πολιτικό θέατρο. Νομίζω ότι οι άνθρωποι που είναι στα πράγματα μπάφιασαν από την πολιτικοποίηση της Μεταπολίτευσης και του στρατευμένου θεάτρου και τo θεωρούν πασέ. Κι όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Σήμερα στην Ευρώπη η τάση είναι όσο πιο γυμνά και πιο πολιτικά τα έργα».

Καυστικός, δεν αφήνει απ' τα βέλη του ευρύτερα θέματα: «Σε κανέναν φορέα πολιτισμού σήμερα δεν υπάρχει πολιτική κατεύθυνση. Φοβάται ο καθένας να μιλήσει εναντίον εκείνου που τον διόρισε. Εδώ έχουμε έναν υποτιθέμενο υπουργό Πολιτισμού που δεν έχει αρθρώσει λέξη περί τέχνης. Είναι σαν να ανοίξει κάποιος ένα μπακάλικο και να πουλάει όπλα ή ποντικοφάρμακα. Σαν να το κάνουν επίτηδες και βάζουν τον πιο άσχετο» συμπληρώνει.

Τώρα ετοιμάζεται να υποδεχθεί το κοινό για το «Μεφίστο». Μοιάζει ήρεμος. Βρίσκεται στην τελική ευθεία, μένουν λίγες ημέρες για το ανέβασμα της παράστασης. Απέναντι από το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά λειτουργούν γραφεία της Χρυσής Αυγής. «Δεν φοβάστε» τον ρωτώ. «Δεν φοβάμαι. Μήπως ξέρουν, μωρέ, οι φασίστες τι σημαίνει "Μεφίστο";».

Για το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών
Ο Νίκος Μαστοράκης έχει τις αντιρρήσεις του και για το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών: «Ο Γιώργος Λούκος είναι υπέροχος και καλός οργανωτής. Οταν του έδιναν λεφτά έκανε σημαντικά φεστιβάλ. Φέτος όμως επικρατεί το μότο "κάνε κι εσύ θέατρο, μπορείς". Το Φεστιβάλ πρέπει να είναι το έκτακτο που μέσα στη ροή σού δίνει το παραπάνω, ενώ τώρα θα δούμε ό,τι βλέπουμε όλο τον χρόνο σε σύνοψη. Θα έπρεπε να δοθούν περισσότερα λεφτά σε λιγότερους».

Πηγή: tanea.gr