Ο… λογαριασμός στον παππού και στη γιαγιά, όταν ο πατέρας αδυνατεί οικονομικά να καταβάλλει διατροφή προς το ανήλικο παιδί του.

Με μια απόφαση που προκαλεί μεγάλη αίσθηση αλλά και μεγάλη συζήτηση, η δικαιοσύνη απεφάνθη ότι ο παππούς οφείλει να συμμετέχει στη διατροφή του εγγονιού του μετά το διαζύγιο του γιου του, εφόσον ο διαζευγμένος γιος δεν μπορεί να καλύψει μόνος του αυτή την υποχρέωση.

Την απόφαση έλαβε το Πρωτοδικείο της Αθήνας, όπως αναφέρει η εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”. Στην περίπτωση της συγκεκριμένης προσφυγής, υποχρεώθηκε ο παππούς – γιατί η γιαγιά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα- να συμμετέχει στη διατροφή του εγγονιού του μετά από αίτηση που κατέθεσε η μητέρα του ανηλίκου, επειδή ο πρώην σύζυγός της, λόγω οικονομικής αδυναμίας δεν ήταν συνεπής στην καταβολή της μηνιαίας διατροφής. Η γυναίκα, αξιοποιώντας τις διατάξεις που παρέχει ο νόμος, στράφηκε κατά των γονέων του πρώην συζύγου της, ζητώντας να αναλάβουν επί της ουσίας ο παππούς και η γιαγιά το δικό του μερίδιο στα έξοδα διαβίωσης του ανηλίκου.

Το σκεπτικό της απόφασης
“Εάν δεν υπάρχουν κατιόντες, υπόχρεοι για διατροφή κατά σειρά είναι οι γονείς του δικαιούχου” έκρινε το δικαστήριο έκρινε, σύμφωνα με “ΤΑ ΝΕΑ”.

“Η υποχρέωσή τους είναι κατ’ ίσα μέρη, αν πρόκειται για περισσότερους υπόχρεους στον ίδιο βαθμό, αδιάφορα αν πρόκειται για πατρική ή μητρική γραμμή. Δεν ασκεί επιρροή το γεγονός ότι ο ένας εξ αυτών είναι πιο εύπορος από τον άλλον. Δεν αποκλείεται επί περισσότερων υποχρέων κατ’ ίσα μέρη, ο ένας να εκπληρώνει την υποχρέωση σε είδος, δηλ. να προσφέρει και τροφή και ο άλλος να παρέχει τη διατροφή σε χρήμα”, αναφέρει η απόφαση.

Τα ποσά διατροφής που θα καταβάλλει ο παππούς
Σύμφωνα με το δημοσίευμα η διαζευγμένη σύζυγος ζήτησε να υποχρεωθούν προσωρινά ο παππούς και η γιαγιά να πληρώνουν συνολικά 400 ευρώ τον μήνα ως υπόχρεοι για την ανατροφή του ανήλικου εγγονιού τους.

Το δικαστήριο πιθανολόγησε με βάση τα προσκομιζόμενα στοιχεία τις ανάγκες του παιδιού στα 480 ευρώ. Ωστόσο λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική κατάσταση του παππού και της γιαγιάς του παιδιού έκρινε ότι ο πρώτος μπορεί χωρίς να διακινδυνεύσει τη δική του διαβίωση να εισφέρει στη διατροφή του εγγονιού του το ποσό των 120 ευρώ τον μήνα, ενώ η γιαγιά λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας και της εν γένει οικονομικής κατάστασής της, κρίθηκε ότι δεν είναι σε θέση να εισφέρει οικονομικά.

Πηγή: thetoc.gr

Την αυτόνομη εκλογική πορεία της Κίνησης Ιδεών και “Δράσης ΠΡΑΤΤΩ” ανακοίνωσε ο ιδρυτής της πολιτικής κίνησης, Νίκος Κοτζιάς, προαναγγέλοντας το τέλος της όποιας πολιτικής σχέσης εξακολουθούσε να υπάρχει με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Νίκος Κοτζιάς στην ανακοίνωση του, επιτίθεται στην κυβέρνηση για τις πολιτικές που εφαρμόζει για την αντιμετώπιση της υγειονομικής και κατ’ επέκταση οικονομικής κρίσης, στα ελληνοτουρκικά και σε άλλα θέματα καλώντας “τους πολίτες να στηρίξουν την εξόρμησή του ΠΡΑΤΤΩ, από την 1η Οκτωβρίου”.

Ειδικότερα, η ανακοίνωση του Νίκου Κοτζιά αναφέρει τα εξής:

“Συνεδρίασε στις 28.8.2020 το ΠΣ του ΠΡΑΤΤΩ και εξέτασε την κατάσταση στη χώρα. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι η αυτονομία και η ενίσχυση της προοδευτικής, Πατριωτικής-Δημοκρατικής Αριστεράς είναι αναγκαία όσο ποτέ. Η πολιτική των υποχωρήσεων της κυβέρνησης Μητσοτάκη αδυνατίζει τη διεθνή θέση της χώρας, ενώ ενισχύει τις ανισότητες στην κοινωνία. Οι ζημίες της για τη ζωή των Ελλήνων, την οικονομία και την κοινωνία, για την ίδια την ακεραιότητα της Πατρίδας μπορεί να είναι καταστροφικές.

Η υγειονομική κρίση επανέρχεται με σφοδρότητα. Δεν αξιοποιήθηκε ο χρόνος που πέρασε για την αναβαθμισμένη στελέχωση των σχολείων και των νοσοκομείων, για την βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής τους. Απαιτούνται άμεσα μέτρα διόρθωσης της κατάστασης.

Η οικονομική κρίση βαθαίνει και φτωχοποιεί όλο και περισσότερους. Είναι άμεση ανάγκη να αλλάξει το μοντέλο παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας. Ειδικής στήριξης του πρωτογενή τομέα. Της εργασίας. Των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Να προετοιμαστεί και υλοποιηθεί το άλμα της χώρας προς την 4η βιομηχανική επανάσταση. Την διάχυση των νέων τεχνολογιών προς όφελος της πατρίδας, του λαού, ιδιαίτερα της νεολαίας.

Η κρίση στα ελληνοτουρκικά επιβεβαίωσε το γεγονός ότι η Τουρκία είναι η πρώτη πρώην αποικιοκρατική δύναμη που επιδιώκει να αρπάξει εκ νέου θάλασσες και εδάφη. Αναδεικνύει, ακόμα,την ανικανότητα της ΝΔ να διαχειριστεί τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να αξιοποιήσει τα δικαιώματα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο.

Το δημοκρατικό έλλειμμα της χώρας, ιδιαίτερα στον τομέα της πληροφόρησης, ο αυξανόμενος αυταρχισμός, οι καθυστερήσεις στην απόδοση δικαιοσύνης συσσωρεύουν νέα προβλήματα.

Η χώρα βαδίζει προς μια μεγάλη, πολύπλευρη, βαθιά κρίση. Έχει άμεσα ανάγκη από ουσιαστική αντιπολίτευση που να αντιστέκεται σε όλα τα πεδία, ουσιαστικά και με γνώση. Στις δύσκολες στιγμές που περνά ο τόπος, ο μόνος δρόμος λύσης των προβλημάτων είναι το βάθεμα της δημοκρατίας

Η υλοποίηση του στόχου μιας άλλης πορείας της χώρας, απαιτεί τη σύμπτυξη ενός μεγάλου αντιδεξιού-αντινεοφιλελεύθερου μετώπου. Την συγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης. Τη συμφωνία σε ένα κοινό πρόγραμμα δημοκρατίας και κυριαρχίας της χώρας, με ιδιαίτερη φροντίδα για τον πολιτισμό, την παιδεία και την υγεία. Στόχος είναι, μια άλλου είδους διακυβέρνηση στην υπηρεσία του λαού, των πολιτών.

Ο τόπος, έχει ανάγκη αυτόνομης ισχυρής πατριωτικής-δημοκρατικής αριστεράς. Το ΠΡΑΤΤΩ καλεί όλους τους πολίτες να στηρίξουν την εξόρμησή του, από την 1η Οκτωβρίου, για την οργάνωση νέων μελών και την οικονομική-υλική στήριξή του”.

Πηγή: thetoc.gr

Δεν είναι απαραίτητη πλέον η επίσκεψη στην Εφορία για τους φορολογούμενους που παντρεύονται, χωρίζουν ή υπογράφουν σύμφωνο συμβίωσης.

Μέχρι σήμερα, λόγω της επιτυχούς διασύνδεσης του Φορολογικού Μητρώου της ΑΑΔΕ με το Μητρώο Πολιτών του υπουργείου Εσωτερικών έχουν γίνει 7.100 αυτόματες ενημερώσεις στο Φορολογικό Μητρώο για ληξιαρχικά γεγονότα, που εγγράφηκαν στα Ληξιαρχεία από τις αρχές Δεκεμβρίου 2019, εξοικονομώντας χρόνο για τους φορολογούμενους και διοικητικό κόστος για την ΑΑΔΕ.

Πρόκειται για τα ληξιαρχικά γεγονότα γάμου, διαζυγίου, της σύναψης και της λύσης συμφώνου συμβίωσης, για τα οποία οι πολίτες δεν χρειάζεται πλέον να επισκεφθούν την Δ.Ο.Υ τους για την υποβολή δήλωσης μεταβολής στο Φορολογικό Μητρώο, καθώς αυτό ενημερώνεται αυτόματα, μέσω διασύνδεσης με το Μητρώο Πολιτών του Υπουργείου Εσωτερικών.

Η διασύνδεση λειτουργεί με την άντληση των στοιχείων των ληξιαρχικών γεγονότων γάμου, λύσης γάμου, σύναψης ή λύσης συμφώνου συμβίωσης από το Μητρώο Πολιτών. Ειδικότερα μέσω της διασύνδεσης ενημερώνονται άμεσα τα στοιχεία του Φορολογικού Μητρώου, που αφορούν στην οικογενειακή κατάσταση του φορολογουμένου και στα στοιχεία σχέσης του (είδος σχέσης, ημερομηνία γάμου, λύσης γάμου, σύναψης ή λύσης συμφώνου συμβίωσης, κατά περίπτωση). Για μεταβολές, που καταχωρήθηκαν αυτόματα στα στοιχεία του, ο φορολογούμενος πρέπει να αναμένει ενημέρωση με μήνυμα μέσω TAXISnet την επόμενη Τρίτη της εβδομάδας, που συνέβη το ληξιαρχικό γεγονός. Για παράδειγμα, στην περίτπωση γάμου, που θα καταχωρηθεί στο Ληξιαρχείο την εβδομάδα 22/02 – 28/02 η αυτόματη ενημέρωση του Φορολογικού Μητρώου θα γίνει την Τρίτη 03/03.

Οπως εξηγούν πηγές της ΑΑΔΕ ο φορολογούμενος δεν θα λάβει μήνυμα μέσω TAXISnet μόνο στην περίπτωση που, εξαιτίας προβλημάτων στην ταυτοποίηση των δεδομένων, δεν ενημερωθεί αυτόματα το Φορολογικό Μητρώο ως προς τα ανωτέρω στοιχεία.Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, οφείλει να μεταβεί στη Δ.Ο.Υ. για να υποβάλλει τη σχετική δήλωση και τα κατά περίπτωση δικαιολογητικά.

Στις περιπτώσεις που δεν είναι δυνατή η αυτόματη ενημέρωση, είτε γιατί είχε προηγηθεί άλλος γάμος/ διαζύγιο, που δεν είχε δηλωθεί, είτε γιατί είχε δηλωθεί με διαφορετική ημερομηνία της τρέχουσας ενημέρωσης, είτε γιατί δεν ταυτοποιήθηκαν τα προσωπικά στοιχεία του φορολογούμενου με αυτά του Μητρώου Πολιτών, η Α.Α.Δ.Ε. θα προβαίνει σε έλεγχο του φυσικού αρχείου και, σε περίπτωση λανθασμένης καταχώρησης, αυτή θα διορθώνεται, έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί η ενημέρωση.

https://www.eleftherostypos.gr/

Νέους δρόμους επίλυσης οικογενειακών διαφορών φαίνεται να ανοίγει η υποχρεωτικήδιαμεσολάβηση, που ισχύει από τις 15 Ιανουαρίου στη χώρα μας. Ακόμα, βέβαια, είναι νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα, ενώ το θέμα διχάζει και τους νομικούς.

Όπως εξηγεί η διαπιστευμένη διαμεσολαβήτρια στο υπουργείο Δικαιοσύνης, δικηγόρος Χρυσαυγή Ατσιδάκου στο Πρακτορείο Fm, η υποχρεωτική διαμεσολάβηση είναι ένας νέος θεσμός που δίνει τη δυνατότητα στα μέρη, όταν υπάρχει μία διαφορά, αστική, εμπορική, οικογενειακή, να την επιλύσουν, πριν φτάσουν στα δικαστήρια, με τη βοήθεια ενός τρίτου ανεξάρτητου προσώπου ειδικά εκπαιδευμένου και διαπιστευμένου στο υπουργείο Δικαιοσύνης, του διαμεσολαβητή. «Το πρόσωπο αυτό μαζί με τα μέρη και τους δικηγόρους τους, έξω από τις δικαστικές αίθουσες, σε πολλές περιπτώσεις πλέον υποχρεωτικά στην πρώτη συνεδρία, σε άλλες δυνητικά, μπορούν μέσα σε λίγες ώρες και αυτό είναι το πολύ σημαντικό στη διαμεσολάβηση, να επιλύσουν τη διαφορά τους. Και μετά αυτό να γίνει εκτελεστός τίτλος, κάτι που μέχρι τώρα ήταν δικαστική απόφαση». Εκτελεστός τίτλος, σύμφωνα με τη δικηγόρο, σημαίνει ότι καταθέτοντας την απόφαση της διαμεσολάβησης στο πρωτοδικείο, μέσα σε λίγες ώρες μπορεί κάποιος να έχει μία απόφαση αντίστοιχη με αυτή του δικαστηρίου, η οποία εξασφαλίζει ότι θα τηρηθούν τα συμφωνηθέντα.

Πού βρίσκει ο πολίτης τον διαμεσολαβητή

Πού βρίσκει ο πολίτης τον διαμεσολαβητή; «Από τη λίστα διαπιστευμένων διαμεσολαβητών, ανά περιφέρεια, που βρίσκεται στην ιστοσελίδα www.diamesolavisi.gov.gr του υπουργείου Δικαιοσύνης».

Τι διευθετείται σε ένα διαζύγιο με τη διαμεσολάβηση

Και τι διευθετείται ακριβώς σε ένα διαζύγιο; Όπως εξηγεί η κα Ατσιδάκου, το διαζύγιο αυτό καθεαυτό βγαίνει είτε σε συμβολαιογράφο ή με δικαστική απόφαση. Όμως οτιδήποτε απορρέει από αυτή τη σχέση, π.χ. καθορισμός, μείωση, αύξηση διατροφής, επιμέλεια παιδιών, είτε άλλη περιουσιακού δικαίου διαφορά, μπορεί να διευθετηθεί με αυτό τον τρόπο.

Τα πλεονεκτήματα

Ποια είναι τελικά τα οφέλη σε σχέση με το παρελθόν; «Στις οικογενειακές διαφορές πριν κάποιος πάει να κάνει αγωγή, υποχρεούται πλέον να πάει στο διαμεσολαβητή με τους δικηγόρους και να γίνει μία προσπάθεια εξωδικαστικής επίλυσης». Αν όμως κάτι τέτοιο δεν επιτευχθεί, δεν κοστίζει στον πολίτη περισσότερο η όλη διαδικασία; Προκύπτει εύλογα το ερώτημα. Όχι, απαντά η κα Ατσιδάκου, «γιατί ένα διαζύγιο κατ’ αντιδικία κοστίζει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι μια διαμεσολάβηση και είναι πολύ πιο χρονοβόρο. Επίσης, στο δικαστήριο οι σχέσεις γκρεμίζονται, ενώ με τη διαμεσολάβηση γίνεται προσπάθεια προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και το πιο σημαντικό είναι ότι η διαδικασία της διαμεσολάβησης είναι πιο προστατευτική για τους αθώους κάθε τέτοιας υπόθεσης, που είναι φυσικά τα παιδιά».

Η εμπειρία από το εξωτερικό

Σύμφωνα με την κυρία Ατσιδάκου, η υποχρεωτική διαμεσολάβηση, ειδικά στις οικογενειακές διαφορές αποδίδει καρπούς σε ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό, σε χώρες που εφαρμόζεται ήδη και όπως λέει χαρακτηριστικά, άπαξ και καθίσουν τα μέρη στο ίδιο τραπέζι, είναι πολύ πιθανή η εξωδικαστική ειρηνική επίλυση. «Η χώρα μας ακολουθεί τη γενική πανευρωπαϊκή και παγκόσμια τάση της αποδικαστηριοποίησης. Ο θεσμός της διαμεσολάβησης έχει βαθιές ρίζες στην αμερικανική κουλτούρα. Στην Ευρώπη η υποχρεωτική διαμεσολάβηση ισχύει σε Ιταλία, Γερμανία, Αγγλία, Κροατία, Ουγγαρία, Λιθουανία, ενώ Βέλγιο, Σερβία, Γαλλία, Βουλγαρία και Πολωνία ήδη κινούνται σε τροχιά υποχρεωτικότητας. Στο Ισραήλ έχει θεσμοθετηθεί η υποχρεωτική διαμεσολάβηση από το 2007. Ακόμη και η Τουρκία την ψήφισε το 2017 για τις εργατικές διαφορές».

Η άλλη άποψη

Όπως δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δικηγόρος Χρίστος Κων. Χριστόπουλος, το κύριο πρόβλημα της διαμεσολάβησης, όπως θεσμοθετήθηκε στην Ελλάδα, είναι η «υποχρεωτικότητα»: «Μετά από είκοσι χρόνια δικηγορίας μπορώ να πω ότι εφόσον το ζευγάρι θέλει να χωρίσει συναινετικά συνήθως βρίσκουν λύσεις. Οι δικηγόροι πάντα προσπαθούν να βρουν αμοιβαία αποδεκτές διευθετήσεις. Η διαμεσολάβηση και η «υποχρεωτικότητα» δεν πάνε μαζί. Πλέον με τη συναινετική λύση του γάμου σε συμβολαιογράφο, τα μέρη μπορούν να ρυθμίσουν την επιμέλεια και διατροφή των τέκνων τους, εξασφαλίζοντας έναν εκτελεστό τίτλο και αποφεύγοντας τα αχρείαστα έξοδα της υπερτιμημένης «μαγικής διαμεσολάβησης». Τα παιδιά δεν πρέπει, βεβαίως, να λαμβάνουν μέρος στα συζυγικά προβλήματα, ενώ η διαμεσολάβηση δεν δίνει λύσεις ούτε γι’ αυτά, αλλά αφήνει τα μέρη να «τα βρουν» μόνα τους. Αν ήθελαν να «τα βρουν» όμως, θα το είχαν ήδη κάνει».

Ο νόμος προβλέπει οικονομικές ποινές (από 100 έως 500 ευρώ) για τον διάδικο που δεν προσέρχεται στη διαμεσολάβηση και ορίζει αμοιβή του διαμεσολαβητή 50 ευρώ στην αρχική συνεδρία και 80 ευρώ ωριαία αμοιβή. Επίσης βάσει νόμου, ως διαμεσολαβητής μπορεί να πιστοποιηθεί μετά από σεμινάρια λίγων ημερών όχι απαραίτητα δικηγόρος, αλλά οιοσδήποτε έχει πτυχίο ΑΕΙ. Σύμφωνα με τον κύριο Χριστόπουλο, η «υποχρεωτικότητα» στη διαμεσολάβηση έχει και προβλήματα συνταγματικότητας, αφού ματαιώνει, όπως υπογραμμίζει, κύρια δικαιώματα του ανθρώπου, την προσφυγή στο φυσικό δικαστή, αλλά και αυτό της ελεύθερης βούλησης. «Θυμίζει το σύρσιμο των ραγιάδων στον Καδή. Υποχρεώνονται οι Έλληνες, έναντι απειλής υψηλών προστίμων, να προστρέξουν σε δήθεν «αντικειμενικούς κι αμερόληπτους διαμεσολαβητές», σε μια διαδικασία που τους επιβαρύνει οικονομικά και υπονομεύει το Κράτος Δικαίου». Η δικαιολογία της «υποχρεωτικότητας»; Λέει με νόημα ο γνωστός δικηγόρος και αναρωτιέται: «Πώς θα ξέρεις πως δεν θα σου αρέσει αν δεν το δοκιμάσεις;» Πόσους παραλληλισμούς μπορεί να κάνουμε στη θεωρία αυτή, που κατ’ ελάχιστο δείχνει ότι ο νομοθέτης συμπεριφέρεται στους πολίτες σαν σε ανήλικους; Στο τέλος αναρωτιέται κανείς, όταν έχουν νομοθετηθεί, ως μνημονιακή υποχρέωση, τόσες ρυθμίσεις για τα «κλειστά» επαγγέλματα, ποιος αντλεί συμφέρον από την υποχρεωτική διαμεσολάβηση;»

Το 15% των διαζυγίων συνοδεύεται από έντονες συγκρούσεις

Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καπάττου σε δηλώσεις της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αναφέρει από την πλευρά της ότι η υποχρεωτική διαμεσολάβηση είναι στη σωστή κατεύθυνση και μπορεί να βοηθήσει τις περισσότερες περιπτώσεις. «Η εμπειρία μου δείχνει ότι όταν ένα ζευγάρι αποφασίζει να χωρίσει, στην αρχή έχει συνήθως τις καλύτερες προθέσεις απέναντι στα παιδιά. Στην πορεία ωστόσο υπεισέρχονται διάφοροι παράγοντες, όπως προσωπική πικρία, θυμός, απογοήτευση, με συνέπεια να δυσκολεύονται να βρουν λύσεις. Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες, το 15% των διαζυγίων συνοδεύεται από έντονες διαμάχες και συγκρούσεις, ενώ αξίζει να αναφερθεί ότι στο 75-90% των περιπτώσεων, η απόφαση δεν είναι κοινή, αλλά του ενός από τους δύο συζύγους». Ο θεσμός της διαμεσολάβησης θα μπορούσε να βοηθήσει τα δυο μέρη να καταλήξουν σε μια συνεννόηση, αποφεύγοντας τις δικαστικές διαμάχες, έτσι ώστε να αποφεύγεται και η αρνητική επιρροή στο παιδί, τονίζει η κα Καπάττου, επισημαίνοντας ότι όσο μακρά είναι μια νομική διαδικασία ενός διαζυγίου τόσο επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό ο ψυχισμός των παιδιών. «Στα συγκρουσιακά διαζύγια που οι αντιδικίες είναι πολυετείς, η επιβάρυνση είναι σημαντική και δημιουργεί στο παιδί έντονο άγχος, κατάθλιψη, μεγάλη ανασφάλεια, προβλήματα συμπεριφοράς, χρήση ουσιών στη συνέχεια, και άλλα προβλήματα».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Με την υπογραφή συναινετικού διαζυγίου χάνεται οποιοδήποτε δικαίωμα των συζύγων να διεκδικήσουν ο ένας από τον άλλον μέρος της περιουσίας, που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια του κοινού τους βίου.

Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου εξετάζοντας την περίπτωση δικηγόρου η οποία προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο κατά εφετειακής απόφασης που δικαίωνε το άλλοτε «έτερο ήμισύ» της, επίσης δικηγόρο, απεφάνθη κατά πλειοψηφία ότι οι λόγοι που επικαλείται στην προσφυγή της, μεταξύ αυτών και εξαναγκασμό της να υπογράψει το διαζύγιο, είναι αβάσιμοι.

Το σκεπτικό των αρεοπαγιτών

Οι ανώτατοι δικαστές αναφέρουν στο σκεπτικό τους ότι:
«Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο στην Αθήνα στις 27-8-1999, από τον οποίο δεν απέκτησαν τέκνα, ενώ ήδη με την υπ’ αριθμό 3040/2007 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία εκδόθηκε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας και κατέστη αμετάκλητη, μετά την παραίτηση αμφοτέρων των διαδίκων από την άσκηση των κατ’ αυτής τακτικών και εκτάκτων ενδίκων μέσων…. απαγγέλθηκε η συναινετική λύση του μεταξύ τους τελεσθέντος γάμου.

Προς απόκρουση της αγωγικής απαιτήσεως της ενάγουσας προς απόδοση της αναλογούσας σ’ αυτήν συμβολής στα αποκτήματα του πρώην συζύγου της, ο εναγόμενος… ισχυρίσθηκε ότι αυτή (η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα) παραιτήθηκε από την ένδικη αξίωση της, δηλαδή της συμμετοχής της στην επελθούσα κατά τη διάρκεια του γάμου επαύξηση της περιουσίας του, με την από μηνός Ιανουαρίου δήλωση της, που του απηύθυνε και την οποία και αυτός αποδέχθηκε, στα πλαίσια ενός γενικότερου διακανονισμού των περιουσιακών τους σχέσεων, ενόψει λύσης του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο. Ο εν λόγω ισχυρισμός του εναγομένου…. είναι νομικά βάσιμος, στηρίζεται δε στη διάταξη του άρθρου 454 ΑΚ, και πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα.

Πράγματι, με το από Ιανουαρίου 2007 ιδιωτικό συμφωνητικό, που υπεγράφη από αμφοτέρους τους διαδίκους » οι κάτωθι συμβαλλόμενοι: α) αφενός μεν ο Δ. Χ. του Μ., Δικηγόρος…β) αφετέρου δε η Κ. Π. του Γ., σύζυγος του Δ. Χ., Δικηγόρος, συμφώνησαν και έκαναν αμοιβαίως αποδεκτά, τα ακόλουθα: «Οι ως άνω συμβαλλόμενοι……. με το παρόν σήμερα αποφασίζουν και συμφωνούν ρητά να λύσουν το γάμο τους με τη διαδικασία του συναινετικού διαζυγίου…. Οι ως άνω συμβαλλόμενοι δηλώνουν προς αλλήλους ότι – με την επιφύλαξη των ανωτέρω – δεν έχουν ούτε διατηρούν καμία άλλη αξίωση ή απαίτηση κατ’ αλλήλων από οποιαδήποτε αιτία, ούτε υπάρχει αξίωση ή απαίτηση από οικονομική συνεισφορά εκατέρωθεν στην επίτευξη της περιουσίας του άλλου κατά τη διάρκεια του γάμου τους και πάντως παραιτούνται αμοιβαία και χωρίς καμία επιφύλαξη τυχόν άλλων αξιώσεων τους κατ’ αλλήλων.

Οι ως άνω συμβαλλόμενοι δηλώνουν ρητώς ότι παραιτούνται από κάθε δικαίωμα διάρρηξης, ακύρωσης και γενικώς προσβολής του παρόντος ιδιωτικού συμφωνητικού για οποιοδήποτε ουσιαστικό ή τυπικό λόγο ή αιτία και για όσα αναφέρονται στα άρθρα 178, 179 και 388 του Α.Κ.». Αμφότεροι οι διάδικοι, υπογράφοντας το ως άνω συμφωνητικό και γνωρίζοντας άριστα, ως δικηγόροι και οι δύο, το περιεχόμενό του και τις συνέπειες των δηλώσεών τους, προέβησαν σε ένα γενικότερο διακανονισμό των περιουσιακών τους σχέσεων και των εκατέρωθεν αξιώσεων τους, ενόψει της λύσης του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο. Έτσι, στα πλαίσια αυτά και ενόψει της κοινής τους επιθυμίας για λύση του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο, οι διάδικοι, όπως ήδη προαναφέρθηκε, κατόπιν κοινής αίτησής τους, την οποία απηύθυναν στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, και σε δύο συνεδριάσεις, που έγιναν στις 16.3.2007 και στις 29.10.2007 αντίστοιχα, δήλωσαν νομότυπα ότι συμφωνούν να λυθεί ο γάμος τους με συναινετικό διαζύγιο, οπότε και εκδόθηκε η 3040/2007 απόφαση του εν λόγω Δικαστηρίου, με την οποία απαγγέλθηκε η λύση του μεταξύ τους γάμου, η οποία ήδη κατέστη αμετάκλητη.

Συνεπώς, με την πλήρωση της αίρεσης, δηλαδή της έκδοσης του συναινετικού τους διαζυγίου, επήλθε αυτοδίκαια η απόσβεση της αξίωσης της ενάγουσας της συμμετοχής της στην επελθούσα κατά τη διάρκεια του γάμου επαύξηση της περιουσίας του εναγομένου, από την οποία παραιτήθηκε με δήλωση ισχυρή, σοβαρή και έγκυρη. Σημειώνεται δε, ότι στην προκειμένη περίπτωση, η εκκαλούσα δεν παραιτήθηκε από χρέος μελλοντικό, όπως η ίδια αβάσιμα ισχυρίζεται με το σχετικό λόγο της έφεσής της, αλλά τουναντίον προέβη σε έγκυρη σύμβαση άφεσης χρέους (άρθρα 361 και 454 Α.Κ.), υπό αναβλητική αίρεση, με την οποία τόσο η ίδια, όσο και ο εφεσίβλητος συμφώνησαν ότι παραιτούνται αμοιβαία από τις οποιεσδήποτε απαιτήσεις τους στις εκατέρωθεν οικονομικές συνεισφορές τους στην επαύξηση της περιουσίας του καθενός από αυτούς, υπό την αίρεση λύσεως του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο. Έτσι, με την πλήρωση της αιρέσεως αυτής, η οποία επήλθε με λύση του γάμου τους με συναινετικό διαζύγιο, επήλθε και απόσβεση των εκατέρωθεν αξιώσεών τους από τη συμμετοχή τους στα αποκτήματα του αντιδίκου τους.

Συνεπώς, ο πρώτος λόγος έφεσης, με τον οποίο αβάσιμα παραπονείται η εκκαλούσα ότι η προσβαλλομένη απόφαση του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου εσφαλμένα εφάρμοσε τη διάταξη του άρθρου 454 Α.Κ. περί έγκυρης σύναψης άφεσης χρέους, κρίνεται ως κατ’ ουσίαν αβάσιμος και ως εκ τούτου απορριπτέος. Άλλωστε, η ενάγουσα ουδέποτε αμφισβήτησε την εγκυρότητα του εν λόγω συμφωνητικού, ούτε ήγειρε σχετική αγωγή ακυρώσεως του για οποιοδήποτε λόγο εντός της αποσβεστικής προθεσμίας των δύο ετών του άρθρου 157 ΑΚ, παρόλο που στην ιστορική βάση της υπό κρίση αγωγής της, αναφέρει ότι το εν λόγω συμφωνητικό υπήρξε αποτέλεσμα απειλής, ψυχολογικής και σωματικής βίας εκ μέρους του εναγόμενου – πρώην συζύγου της, ισχυρισμό τον οποίο επαναφέρει και με τους σχετικούς (2° και 3°) λόγους της υπό κρίση εφέσεως.

Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός της ενάγουσας ήδη εκκαλούσας δεν αποδείχθηκε ως βάσιμος από ουσιαστική άποψη, όπως και ο σχετικοί λόγοι της έφεσης, οι οποίοι κρίνονται ως κατ’ ουσίαν αβάσιμοι και άρα απορριπτέοι, παρά τα όσα αντίθετα υποστηρίζει η εκκαλούσα, καθόσον από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν αποδείχθηκε ότι ο εφεσίβλητος βιαιοπράγησε ή απείλησε την πρώην σύζυγό του, τουναντίον δε οι πρώην σύζυγοι διατηρούσαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμη και μετά τη διάσπαση του έγγαμου βίου τους, άριστες σχέσεις και μάλιστα συνέχιζαν να επικοινωνούν και να πραγματοποιούν εξόδους, γεγονός που δεν συνάδει με τα όσα υποστηρίζει η εκκαλούσα περί προηγούμενης βάναυσης και εκβιαστικής συμπεριφοράς του εφεσιβλήτου σε βάρος της. Τα ως άνω δε πραγματικά περιστατικά αποδείχθηκαν και αναφέρονται επιλέξει στο με αριθ. 4.841/2015 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, το οποίο αποφάνθηκε ότι δεν πρέπει γίνει κατηγορία, μεταξύ άλλων και κατά του πρώην συζύγου της εκκαλούσας – εφεσιβλήτου για τις αξιόποινες πράξεις της ηθικής αυτουργίας σε ψευδορκία μάρτυρα κατ’ εξακολούθηση και της απάτης ενώπιον δικαστηρίου, για τις οποίες ασκήθηκε σε βάρος του ποινική δίωξη, με αφορμή την από 4.9.2013 έγκληση – μήνυση της εκκαλούσας, για την οποία διενεργήθηκε προανάκριση.

Σημειώνεται επίσης, ότι η εκκαλούσα τον ανωτέρω ισχυρισμό της, ήτοι ότι το από μηνός Ιανουαρίου 2007 ιδιωτικό συμφωνητικό, είναι αποτέλεσμα απειλής εκ μέρους του εναγόμενου και αντίθετο στα χρηστά ήθη, τον πρόβαλε επίσης, ως λόγο ανακοπής και στη δίκη επί της από 10.4.2012 ανακοπής της και των από 30.4.2012 πρόσθετων λόγων αυτής, που άσκησε η τελευταία ενώπιον του Ειρηνοδικείου Αθηνών κατά του εφεσιβλήτου, με την οποία ζητούσε την ακύρωση της με αριθμό ./2012 διαταγής πληρωμής, που εξέδωσε η Ειρηνοδίκης Αθηνών, δυνάμει της οποίας υποχρεώθηκε η ίδια να καταβάλει στον εφεσίβλητο – πρώην σύζυγό της, το ποσό των 13.000 €, πλέον νόμιμων τόκων και εξόδων, το οποίο είχε αναλάβει την υποχρέωση να καταβάλει στον τελευταίο, με βάση το προαναφερόμενο ιδιωτικό συμφωνητικό αμέσως μετά την υπογραφή του ειδικού συμβολαιογραφικού πληρεξουσίου, με το οποίο ο τελευταίος θα έδιδε την ειδική εντολή στον πληρεξούσιο δικηγόρο του για τη δεύτερη συζήτηση του συναινετικού τους διαζυγίου. Πράγματι, ο εφεσίβλητος στις 23.10.2007, δυνάμει του με αριθ. …./23.10.2007 ειδικού πληρεξουσίου της Συμβολαιογράφου Ε. Η., έδωσε την ειδική εντολή και πληρεξουσιότητα στον δικηγόρο Αθηνών Σπυρίδωνα Τσαγγούρη να δηλώσει κατά τη δεύτερη (Β’) συνεδρίαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών τη συμφωνία του για τη λύση του γάμου του με την εκκαλούσα, πλην όμως η τελευταία αρνήθηκε να εκπληρώσει τη δική της υποχρέωση για καταβολή του οφειλόμενου ποσού των 13.000 € προς τον εφεσίβλητο, παρά τα όσα ανωτέρω συμφώνησαν. Προς τούτο δε και μετά την παρέλευση 4 1/2 περίπου ετών, ο εφεσίβλητος με την από 15.3.2012 αίτησή του προς το Ειρηνοδικείο Αθηνών, πέτυχε την έκδοση σε βάρος της εκκαλούσας της με αριθ. 17.481/2012 διαταγής πληρωμής. Με την με αριθ. 3.543/2013 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών απορρίφθηκε ο ως άνω ισχυρισμός της εκκαλούσας περί ακυρότητας του ως άνω ιδιωτικού συμφωνητικού ως προϊόντος απειλής και ως αντικείμενου στα χρηστά ήθη….

Συνεπώς, από το περιεχόμενο του ανωτέρω ιδιωτικού συμφωνητικού, το οποίο είναι έγκυρο, δοθέντος μάλιστα ότι μέχρι σήμερα δεν έχει εγερθεί οιαδήποτε αγωγή εκ μέρους της εκκαλούσας περί αμφισβήτησης του κύρους του, πλήρως αποδεικνύεται ότι η τελευταία, στα πλαίσια της κατά το άρθρο 1441 ΑΚ, συμφωνίας συναινετικού διαζυγίου, παραιτήθηκε ρητά, γνωρίζοντας ως δικηγόρος τα εν γένει δικαιώματα της και τις δεσμεύσεις που θα επέφερε το ως άνω συμφωνητικό, από την αξίωση συμμετοχής της στην επαύξηση της περιουσίας του εφεσιβλήτου, η δε παραίτησή της αυτή ήταν ισχυρή, εφόσον τελούσε υπό την αίρεση έκδοσης συναινετικού διαζυγίου, το οποίο πράγματι εκδόθηκε με την προαναφερόμενη με αριθ. 3.040/2007 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία λύθηκε συναινετικά ο μεταξύ τους τελεσθείς γάμος. Επιπλέον στα πλαίσια πάντα της επίτευξης έκδοσης συναινετικού διαζυγίου, οι διάδικοι, συνυπέγραψαν το ανωτέρω συμφωνητικό, το οποίο αποτυπώνει τη βούλησή τους και εκφράζει τη θέλησή τους να τακτοποιηθεί η οικονομική εκκρεμότητα που υπήρχε μεταξύ τους, χωρίς αυτό να συνιστά αντίθεση στα χρηστά ήθη, γεγονός που θα καθιστούσε το ως άνω ιδιωτικό συμφωνητικό για το λόγο αυτό άκυρο….».

Με τις παραδοχές αυτές το Εφετείο, σύμφωνα με όσα εκτίθενται στη μείζονα σκέψη, ορθώς μεν κατ’ αποτέλεσμα αποφάνθηκε και σε ορθό διατακτικό οδηγήθηκε, δεχόμενο ως κατ’ ουσίαν βάσιμη την προβληθείσα από τον αναιρεσίβλητο ένσταση παραίτησης από την ένδικη αξίωση της συμμετοχής της αναιρεσείουσας στην επελθούσα κατά τη διάρκεια του γάμου επαύξηση της περιουσίας του, κρίνοντας ακολούθως την αγωγή της απορριπτέα, ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη, η αιτιολογία όμως με την οποία έγινε δεκτή η ένσταση είναι εσφαλμένη. Τούτο, διότι αυτή δεν στηριζόταν στη διάταξη του άρθρου 454 ΑΚ, όπως το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο μνημονεύει, αλλά στις προσήκουσες διατάξεις των άρθρων 871, 1400 και 1441 ΑΚ.

Ως εκ τούτου, ο από τον αριθμό 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ δεύτερος λόγος αναίρεσης, με τον οποίο προβάλλεται η αιτίαση ότι το Εφετείο εσφαλμένα εφάρμοσε την ουσιαστικού δικαίου διάταξη του άρθρου 454 ΑΚ, πρέπει ν’ απορριφθεί, κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 578 ΚΠολΔ. Συνακολούθως, ως αλυσιτελείς, πρέπει ν’ απορριφθούν:

α) ο τρίτος λόγος του κυρίου δικογράφου της αναίρεσης, με τον οποίο προβάλλεται η αιτίαση της εκ πλαγίου παραβίασης του, μη έχοντος εν προκειμένω πεδίο εφαρμογής, άρθρου 454 ΑΚ, λόγω ανεπαρκών αιτιολογιών της προσβαλλόμενης απόφασης σχετικά με την γενομένη δεκτή από το Εφετείο άποψη ότι η προβληθείσα ένσταση αφορούσε σύμβαση άφεσης χρέους και
β) ο τέταρτος λόγος, κατά το πρώτο σκέλος του από τον, κατ’ ορθή εκτίμηση του κυρίου αναιρετηρίου, αριθμό 14 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, με τον οποίο η αναιρεσείουσα μέμφεται την προσβαλλόμενη απόφαση, διότι το Εφετείο δεν απέρριψε την προβληθείσα από τον αναιρεσίβλητο ένσταση άφεσης χρέους ως αόριστη και εντεύθεν απαράδεκτη. Περαιτέρω, η προσβαλλόμενη απόφαση περιέχει πλήρεις, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις αιτιολογίες που στηρίζουν το αποδεικτικό πόρισμα της συνδρομής όλων των προϋποθέσεων για τη νομότυπη και ισχυρή μεταξύ των διαδίκων συμφωνία για τα αποκτήματα, στο πλαίσιο της γενικότερης ρύθμισης των περιουσιακών σχέσεών τους, ιδιαίτερα δε την εκ μέρους της αναιρεσείουσας παραίτηση από τη σχετική αξίωσή της, στα πλαίσια κοινής συμφωνίας τούτων για τη λύση του γάμου τους, με συναινετικό διαζύγιο και υπό την προϋπόθεση ότι ο γάμος θα λυθεί κατ’ αυτόν και μόνο τον τρόπο, ο δε τ’ αντίθετα υποστηρίζων μοναδικός πρόσθετος αναιρετικός λόγος από τον αριθμό 19 του άρθρου 559 ΚΠολΔ είναι αβάσιμος…».
Πηγή: dikastiko.gr