Πρωτοφανείς εικόνες φρίκης περιγράφουν στις καταθέσεις τους οι διασωθέντες πρόσφυγες για το μεγαλύτερο ναυάγιο που έγινε τα τελευταία χρόνια στο Ανατολικό Αιγαίο, το οποίο στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 10 ανθρώπους, ενώ πάνω από 30 αγνοούνταν, με κάποιες μαρτυρίες να ανεβάζουν τον αριθμό τους ακόμη και σε 100!

Σπεύσαμε στην περιοχή όπου βρισκόνταν και καταφέραμε να διασώσουμε 13 άτομα που ήταν σε διαφορετικές θέσεις και σε δυσπρόσιτες περιοχές. Είδαμε μια ομάδα δέκα ατόμων, ήταν σκαρφαλωμένοι επάνω σε έναν βράχο και γύρω λυσσομανούσε η θάλασσα. Ηταν σαν σκηνή από ταινία, λένε οι αυτοδύτες.

Τρία παιδιά και τρεις ενήλικοι προστέθηκαν χθες στη μαύρη λίστα των θυμάτων της τραγωδίας βόρεια της Λέσβου, ενώ ένα παιδί ξεψύχησε στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης όπου είχε μεταφερθεί με υποθερμία.

Στο Αγαθονήσι επίσης βρέθηκαν οι σοροί των δύο παιδιών και της γυναίκας που αγνοούνταν από την Τετάρτη, ανεβάζοντας σε 17 τον συνολικό αριθμό των θυμάτων των έξι ναυαγίων σε Λέσβο, Σάμο και Αγαθονήσι. Τα 12 από τα 17 θύματα είναι παιδιά.

Οπως προκύπτει από τις συγκλονιστικές καταθέσεις ναυαγών, το σάπιο ξύλινο σκάφος με δύο καταστρώματα, πιθανώς από κάποιο διαλυτήριο πλοίων στα τουρκικά παράλια, φορτώθηκε ασφυκτικά με περίπου 300 άτομα, μεταξύ τους βρέφη, μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι και έγκυες γυναίκες.

Το χρονικό

Οι αδίστακτοι διακινητές έβαλαν μπρος νωρίς το απόγευμα της Τετάρτης με κατεύθυνση τη Λέσβο, παρά τη θαλασσοταραχή, με τους ανέμους να πνέουν με 7 και κατά τόπους 8 μποφόρ.

Τους συνόδευσαν στα πρώτα μίλια και προτού μπουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα επέστρεψαν στην Τουρκία με το συνοδευτικό σκάφος τους, εγκαταλείποντας ουσιαστικά το γερασμένο σκάφος ακυβέρνητο και τους επιβαίνοντες στο έλεος των κυμάτων.

Οι μαρτυρίες των διασωθέντων σοκάρουν. Οπως είπαν, το ξύλινο σκαρί δεν άντεξε το βάρος εκατοντάδων ατόμων και έσπασε, με το πάνω κατάστρωμα να καταρρέει πρώτα και στη συνέχεια το σκάφος να αναποδογυρίζει, ρίχνοντας στη φουρτουνιασμένη θάλασσα τους εκατοντάδες επιβαίνοντες.

Διασώστης μεταφέρει παιδί που έχει σωθεί από το ναυάγιο

Οι λιμενικοί, οι άνθρωποι της Frontex και οι αλιείς που έσπευσαν να συνδράμουν στη διάσωσή τους είχαν την αρχική εικόνα των περίπου 100 ναυαγών, αλλά αυτοί ήταν πολλαπλάσιοι, με τους διασωθέντες να φτάνουν έως το βράδυ τους 242. Από τις καταθέσεις των τελευταίων προέκυπτε πως υπήρχαν άλλοι τουλάχιστον 38 αγνοούμενοι.

Τα λιμάνια όπου μεταφέρονταν οι διασωθέντες θύμιζαν υπαίθρια νοσοκομεία για τραυματίες σε περίοδο πολέμου. Εθελοντές γιατροί επιχειρούσαν να κρατήσουν στη ζωή ανθρώπους που μετά βίας ανέπνεαν, έκαναν μαλάξεις σε άλλους που δεν είχαν τις αισθήσεις τους, ενώ προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να ζεστάνουν τα παγωμένα σώματα παιδιών και ηλικιωμένων που έτρεμαν.

Στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης σήμανε συναγερμός για την περίθαλψη 18 παιδιών και 4 ενηλίκων που μεταφέρθηκαν εκεί, κυρίως με υποθερμία. «Μετρήσαμε θερμοκρασίες σώματος από 25 έως 28 βαθμών, έως και 12 κάτω από τη φυσιολογική», είπε χαρακτηριστικά στο «Εθνος» ο διοικητής του νοσοκομείου Βασίλης Μουζάλας.

Καταγραφή
Αυξάνεται ραγδαία το τελευταίο διάστημα ο αριθμός Αφγανών και Ιρακινών μεταναστών, έναντι των Σύρων προσφύγων που εισέρχονται στην Ελλάδα και μέσω αυτής στην Κεντρική Ευρώπη.

Σε καταγραφές που έκαναν τις τελευταίες μέρες οι αρχές της ΠΓΔΜ, μέσω της οποίας διέρχονται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες από την Ελλάδα, μετρήθηκαν περισσότεροι Αφγανοί από Σύρους.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ

Αυτοδύτες: Πρέπει να βγουν ζωντανοί

Αυτοδύτες-ήρωες διασώζουν ανθρώπινες ψυχές. Υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες πέφτουν στα κύματα για να κρατήσουν στη ζωή ναυαγούς που βρίσκονται σε κίνδυνο και είναι αποκλεισμένοι σε δυσπρόσιτα σημεία. Μερικές φορές όμως αναλαμβάνουν το θλιβερό καθήκον να ανασύρουν από τα νερά τις σορούς ανθρώπων που χάθηκαν.

Τα μέλη του Συλλόγου Αυτοδυτών Σάμου πολύ συχνά είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης στις επιχειρήσεις διάσωσης ναυαγών. Οπως έγινε και προχθές, όταν εκλήθησαν να συνδράμουν την ώρα που στα ελληνικά νερά είχαν καταγραφεί παράλληλα πολλά ναυάγια με θύματα, αγνοουμένους και δεκάδες μετανάστες σε κίνδυνο.

«Από νωρίς το πρωί πέσαμε στο νερό με το σκάφος μας, τη "Γοργώ", σε αναζήτηση αγνοουμένων. Αρχικά πήγαμε στον Αγιο Κωνσταντίνο, ύστερα στο ακρωτήριο Πράσο και από εκεί είχαμε την οπτική επαφή στο ακρωτήριο Γάτος, με τους ναυαγούς.

Σπεύσαμε στην περιοχή όπου βρίσκονταν και καταφέραμε να διασώσουμε 13 άτομα που ήταν σε διαφορετικές θέσεις και σε δυσπρόσιτες περιοχές. Είδαμε μια ομάδα δέκα ατόμων, ήταν σκαρφαλωμένοι επάνω σε έναν βράχο και γύρω λυσσομανούσε η θάλασσα. Ηταν σαν σκηνή από ταινία. Καταφέραμε να τους απεγκλωβίσουμε και να τους παραδώσουμε στα πλωτά του Λιμενικού.

Υστερα διασώθηκαν ακόμα τέσσερις ενώ είχαμε το καθήκον με υπέρμετρο σεβασμό να ανασύρουμε από το νερό και να βάλουμε σε ειδικό σάκο το πτώμα ενός νεαρού άνδρα», αφηγείται στο «Εθνος» ο κ. Αλέξανδρος Μαλαγάρης, πρόεδρος του Συλλόγου Αυτοδυτών Σάμου.

Στα μέλη του συγκαταλέγονται 65 άτομα ερασιτέχνες αυτοδύτες όλων των επιπέδων. Εξ αυτών δέκα διαθέτουν πιστοποίηση, έχουν καταδυτική και επιχειρησιακή εμπειρία αλλά και το ηθικό για να συμμετέχουν στην έρευνα και διάσωση.

«Εχουμε λάβει μέρος σε πολλές επιχειρήσεις, όπου μας καλούν. Από τις αρχές του καλοκαιριού έχουν ενταθεί οι κλήσεις και τώρα έχουμε πιο δύσκολες συνθήκες με ψύχος, λιγότερες ώρες φυσικού φωτός και πολύ περισσότερους ταλαιπωρημένους ναυαγούς. Βέβαια εμείς ζούμε αυτή την πραγματικότητα 3-4 χρόνια».

Οπως εξηγεί ο κ. Μαλαγάρης για τους αυτοδύτες, η διαδικασία αυτή είναι ένας ψυχολογικός φόρτος και η ανάσυρση ένα μεγάλο εσωτερικό βάρος. Ολα βεβαίως γίνονται σε εθελοντική βάση.

«Δεν θέλουμε νεκρούς στα νερά μας. Εάν υπάρχει άνθρωπος στη θάλασσα πρέπει να βγει ζωντανός ή εάν πνίγηκε πρέπει να παραδοθεί στους δικούς του προκειμένου να έχουν την ελάχιστη παρηγοριά ότι έχουν κάποιον να θάψουν και να μη μείνουν στην κατάσταση του αγνοούμενου. Είναι αυτό που θα θέλαμε και εμείς, η κοινωνία με τις αρχές της να πράξει τα μέγιστα για τη διάσωση των οικείων μας. Πρέπει να κάνουμε και εμείς το ίδιο», λέει και φροντίζει να αποστασιοποιηθεί από την όποια μυθοποίηση.

«Είμαστε άνθρωποι της διπλανής πόρτας και όχι σούπερ ήρωες. Ετυχε να ασχοληθούμε με την αυτόνομη κατάδυση και να αποκτήσουμε τεχνικές δεξιότητες υποβρυχίως και στην επιφάνεια. Επίσης είμαστε όλοι γονείς και μεταξύ μας μιλάμε την ίδια γλώσσα. Στα χρόνια αυτά έχουμε κάνει δεκάδες διασώσεις και ανελκύσεις, συνδράμουμε το Λιμενικό αλλά και την Πυροσβεστική όποτε χρειαστεί».

ethnos.gr

Την αναγκαιότητα να ενισχυθεί το Σώμα των συνοριακών φυλάκων και να λειτουργήσουν οι πέντε υπηρεσίες που συστάθηκαν διά νόμου το 2007 στα μεγάλα νησιά του Αιγαίου,

προκειμένου να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι μεταναστευτικές και οι προσφυγικές ροές, υπογράμμισαν οι συνοριοφύλακες, κατά τη διάρκεια του 10ου τακτικού συνεδρίου της Ομοσπονδίας τους, που πραγματοποιήθηκε στην Πρέβεζα.

Πρόκειται για «ζήτημα πολιτικό και όχι επιχειρησιακό» επεσήμανε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνοριακών Φυλάκων, Παναγιώτης Χαρέλας, ενώ διατύπωσε το αίτημα προς την κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία της ΕΛΑΣ για την πρόσληψη συνοριακών φυλάκων, όχι μόνο στα νησιά, αλλά σε όλη τη χώρα. Ο κ. Χαρέλας χαρακτήρισε «το μεταναστευτικό, ώρα μηδέν για τη χώρα και για την πολιτεία, που πρέπει να πάρει απόφαση για το πώς θα αντιμετωπίσει τις μεταναστευτικές ροές, έτσι ώστε, πέραν του πολιτικού σκέλους, να θωρακιστεί η χώρα, να θωρακιστεί η ασφάλεια της κοινωνίας».

Όπως ανέφερε, στα νησιά του Αιγαίου, δεν υπάρχουν συνοριακοί φύλακες, αν και πριν από οκτώ χρόνια είχε ψηφιστεί νομός για τη λειτουργία του Σώματος εκεί. «Η σύσταση πέντε υπηρεσιών συνοριακής φύλαξης στα μεγάλα νησιά του Αιγαίου ψηφίστηκε το 2007, είναι νόμος του κράτους, αλλά ποτέ δεν λειτούργησαν γιατί δεν προσλήφθηκαν ποτέ συνοριακοί φύλακες. Είναι 250 οι οργανικές θέσεις που προβλέπονται στις υπηρεσίες, οι οποίες παραμένουν ανενεργές και σήμερα τα νησιά είναι αντιμέτωπα με αυτές τις μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές. Αν λειτουργούσαν οι υπηρεσίες, μέσα από την εμπειρία και την οργάνωση, θα μπορούσαν άμεσα και γρήγορα να διαχειριστούν οι ροές, χωρίς να συνωστίζονται οι άνθρωποι στα νησιά», σημείωσε. Ο κ. Χαρέλας εξήγησε ότι το Σώμα συστάθηκε το 1999 για να αντιμετωπίσει τις μεταναστατευτικές ροές από την Αλβανία, κάτι το οποίο τότε έγινε αποτελεσματικά και υποστήριξε πως σήμερα το αρχικό προσωπικό δεν υπάρχει. Πρόσθεσε, δε, ότι μετά τις τελευταίες προσλήψεις που έγιναν το 2002, η υπηρεσία λειτουργεί με το 40% της δύναμής της, καθώς συνοριακοί φύλακες έχουν πάρει αποσπάσεις η μεταθέσεις σε άλλες αστυνομικές υπηρεσίες. Η συνομιλία με συνοριακούς φύλακες που υπηρετούν στον Έβρο αναδύει ανθρώπινα συναισθήματα, καθώς, όπως λένε, έχουν βιώσει τον κίνδυνο, τη δυστυχία, την απόγνωση και την ταλαιπωρία. «Είμαστε ένα Σώμα που ασχολούμαστε με αυτό το ζήτημα. Εμείς, ουσιαστικά, μεγαλώσαμε με αυτές στις καταστάσεις γιατί προσληφθήκαμε νεαροί το 1999 και σήμερα είμαστε όλοι άνω των 40 ετών ο καθένας» αναφέρουν.

Ο υπαρχιφύλακας Βασίλης Κοντωνής, ο οποίος υπηρετεί στο Κέντρο Πρώτης Υποδοχής στο χωριό Φυλάκιο Ορεστιάδας, μεταφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ την κατάσταση και τα συναισθήματα που βιώνουν οι συνοριακοί. «Υπάρχει σοβαρό θέμα, ανάλογα με το τι έχεις να αντιμετωπίσεις, οικογένεια, ανήλικα, ηλικιωμένους ανθρώπους σε κίνδυνο και πρέπει να αντιδράσεις ανάλογα. Υπάρχει επικινδυνότητα, την οποία βιώνουμε καθημερινά στην πρώτη γραμμή του Έβρου. Όταν βλέπεις μία ομάδα ανθρώπων να έρχεται μέσα στο σκοτάδι δεν γνωρίζεις ποιους έχει απέναντί σου.

Οφείλεις να είσαι σε εγρήγορση, επιφυλακτικός και έτοιμος να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε κατάσταση. Άρα, το πρώτο συναίσθημα όταν είσαι στην πρώτη γραμμή είναι η εγρήγορση, μετά έρχονται όλα τα άλλα. Νομίζω, έχω νιώσει όλα τα συναισθήματα. Στη διαχείριση της κατάστασης είναι ο άνθρωπος. Έχουμε κάνει τους νοσοκόμους, έχουμε αγοράσει τρόφιμα για παιδάκια για να επιβιώσουν τις πρώτες στιγμές, χωρίς να θέλουμε να εισπράξουμε κάτι. Είμαστε και εμείς οικογενειάρχες, έχουμε παιδιά και σίγουρα η εικόνα ενός ξυπόλητου παιδιού ή κάποιου δυστυχή, μας αγγίζει όλους», τονίζει.

Οι μεταναστευτικές και οι προσφυγικές ροές στον Έβρο έχουν μειωθεί αισθητά αυτό τον καιρό, όμως, όπως σημειώνει ο υπαρχιφύλακας, αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει από μέρα σε μέρα. Η εμπειρία του, αυτά τα 15 χρόνια, έχει δείξει ότι το μόνο που δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην παράνομη μετανάστευση είναι οι καιρικές συνθήκες. «Έχω δει ανθρώπους στο χιόνι, στην κακοκαιρία, παγωμένους στο ποτάμι. Αντιμετωπίσαμε πνιγμούς μεταναστών, οι οποίοι προσπάθησαν να περάσουν. Αυτός που θέλει να περάσει θα προσπαθήσει να περάσει. Δεν υπάρχει κάτι να τους σταματήσεις. Καμία δύναμη κανένα κράτος», υπογραμμίζει.

www.dikaiologitika.gr