Ο νεότερος εφευρέτης-επιχειρηματίας στην ιστορία, που κέρδισε ποτέ την εμπιστοσύνη των επενδυτών, ώστε να στηρίξουν με κεφάλαια υψηλού κινδύνου το επιχειρηματικό σχέδιό του, είναι πιθανότατα ένας 13χρονος σήμερα Καλιφορνέζος, ο οποίος αναπτύσσει έναν εκτυπωτή για τυφλούς.
 
Το μηχάνημα διαθέτει το κατάλληλο λογισμικό για να μετατρέπει κανονικά κείμενα του υπολογιστή σε κείμενα με γραφή Μπράιγ και μετά να τα εκτυπώνει.
Ο Σουμπχάμ Μπάνερτζι ήταν μόλις 12 ετών, όταν έκλεισε την αρχική συμφωνία με το επενδυτικό κεφάλαιο Intel Capital (τον επενδυτικό βραχίονα της μεγάλης αμερικανικής εταιρείας παραγωγής επεξεργαστών Intel) για να χρηματοδοτήσει το νέο εκτυπωτή, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς και τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ».
 
Έχουν υπάρξει πολύ νέοι επιχειρηματίες, ιδίως στο πεδίο των υπολογιστών, συνήθως με ηλικία 16 ή 17 ετών, όμως κάποιος τόσο νέος σίγουρα είναι κάτι μοναδικό. Το προηγούμενο ρεκόρ του πιο νέου επιχειρηματία που στηρίχτηκε από ξένα επενδυτικά κεφάλαια, κατείχε ως τώρα ο βρετανός Νικ Ντ’ Αλοϊζιο, ο οποίος σε ηλικία 15 ετών ίδρυσε το 2011 την εταιρεία Summly (ανέπτυξε μια εφαρμογή για την ανάγνωση ειδήσεων), η οποία αργότερα εξαγοράστηκε από τη Google αντί 30 εκατομμυρίων δολαρίων.
 
Αφ’ ότου διάβασε ένα φυλλάδιο για τους τυφλούς, ο 12χρονος Σουμπχάμ Μπάνερτζι, μαθητής γυμνασίου στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια, εμπνεύστηκε για να μετατρέψει τα τουβλάκια τύπου Λέγκο σε ένα χαμηλού κόστους εκτυπωτή γραφής Μπράιγ για τυφλούς.
 
Σήμερα, υπάρχουν τέτοια μηχανήματα εκτύπωσης, όμως η ιδιαιτερότητα της νέας συσκευής είναι ότι μπορεί να έχει έως δέκα φορές μικρότερο κόστος, το πολύ 300 έως 350 δολάρια. Στόχος του νεαρού -και των επενδυτών υποστηρικτών του- είναι, μετά την κατασκευή ενός αποτελεσματικού πρωτότυπου εκτυπωτή, να υπάρξει μαζική παραγωγή του προϊόντος.
Όταν ο Σ. Μπάνερτζι ενσωμάτωσε έναν επεξεργαστή Intel Edison στον εκτυπωτή του, η Intel αποφάσισε να στηρίξει επενδυτικά τη νεοσύστατη εταιρεία του Braigo Labs. Έως τότε, η εταιρεία του έπρεπε να αρκεστεί στα 35.000 δολάρια που του είχαν δώσει οι γονείς του από τις αποταμιεύσεις τους (καθόλου λίγα για έναν 12χρονο, θα έλεγε κανείς...) Φυσικά, δεν είναι παράξενο που πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Braigo Labs είναι η μαμά του!
 
Όσο για τον μπαμπά του, ο οποίος είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου, σοφέρ του γιού του και εκπρόσωπος τύπου της εταιρείας, έχει αυξημένη κατανόηση, επειδή ο ίδιος εργάζεται σε εταιρεία λογισμικού στη Σίλικον Βάλεϊ. «Πρόκεται για κλασική ιστορία της Σίλικον Βάλεϊ, έτσι δεν είναι; Όλοι οι άλλοι άρχισαν σε ένα γκαράζ, αλλά ο Σουμπχάμ ξεκίνησε στο τραπέζι της κουζίνας μας», δήλωσε ο υπερήφανος μπαμπάς.
 
Τόσο ο 13χρονος όσο και η Intel Capital αρνήθηκαν να αποκαλύψουν το ύψος των κεφαλαίων που του δόθηκαν, αλλά, σύμφωνα με μια «πηγή», είναι της τάξης των μερικών εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων. Με αυτά τα χρήματα, ο 13χρονος σχεδιάζει να κάνει προσλήψεις προσωπικού, ώστε να κατασκευάσει ένα καλύτερο πρωτότυπο του εκτυπωτή από αυτό που έχει ήδη φτιάξει (με τη βοήθεια του μπαμπά του και μηχανικών της Intel) και μετά να κάνει δοκιμές με μεγάλες ομάδες τυφλών.
 
Και πώς θα γίνουν όλα αυτά από έναν μαθητή γυμνασίου; Οι καθηγητές του δήλωσαν διατεθειμένοι να τον διευκολύνουν, δίνοντάς του περισσότερες άδειες από αυτές που κανονικά θα δικαιούτο, π.χ. για να παρακολουθεί επιστημονικά συνέδρια στις ΗΠΑ ή ακόμη και στην Ινδία, σχετικά με το αντικείμενό του.
 
Παράλληλα, ο ίδιος δήλωσε πρόθυμος να διαβάζει περισσότερο τα μαθήματά του στη διάρκεια των σαββατοκύριακων, ώστε να καλύπτει το χαμένο έδαφος. Επιμένει όμως πως επ’ ουδενί δεν σκοπεύει να παρατήσει το σχολείο του για να αφιερωθεί στην εφεύρεσή του.
 
Ο Σουμπχάμ «ανέβασε» στο διαδίκτυο τον κώδικα για το λογισμικό της συσκευής του, ώστε να μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν και άλλοι δημιουργοί εφαρμογών λογισμικού, αλλά η οικογένειά του φρόντισε να αποκτήσει την εμπορική πατέντα για τον ίδιο τον εκτυπωτή.
 
Οργανώσεις ατόμων με προβλήματα όρασης χαιρέτισαν την προοπτική ενός φθηνού εκτυπωτή για κείμενα Μπράιγ, κάτι που, όπως είπαν, θα δώσει στους τυφλούς καλύτερη πρόσβαση στη λογοτεχνία, στις ειδήσεις κ.α. Μέχρι σήμερα ένας εκτυπωτής Μπράιγ κοστίζει περίπου 2.000 δολάρια για προσωπική χρήση και τουλάχιστον 10.000 δολάρια για επαγγελματική.
 
Από την άλλη, εκτιμάται ότι ένα ποσοστό μόνο των τυφλών μπορεί να διαβάσει το σύστημα Μπράιγ, ενώ συνεχώς αναπτύσσεται η τεχνολογία μετατροπής του κειμένου σε λόγο, οπότε παραμένει ερωτηματικό πόσο μεγάλη θα είναι η ζήτηση για έναν εκτυπωτή Μπράιγ, ιδίως στο μέλλον.
newpost.gr
Επιβεβαιώνονται, δυστυχώς οι παλαιότερες θεωρίες συνωμοσίας γύρω από την Κατανάλωση και τη λειτουργία του Ανταγωνισμού της Αγοράς που θέλουν τα προϊόντα να έχουν προγραμματιστεί με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ζωής και τη θνησιγένεια να έχει ενσωματωθεί στο DNA κάθε συσκευής, κινητού τηλεφώνου, ηλεκτρονικού υπολογιστή, tablet, αυτοκινήτου, ηλεκτρικής συσκευής, προκειμένου να αναγκάζεται ο καταναλωτής να καταναλώνει στο διηνεκές.

Της Σόνιας Χαϊμαντά-newsbomb.gr

Σύγχρονες θεωρίες αναφέρουν – και μπορούν να το αποδείξουν στην πράξη - ότι για κάθε παρτίδα προϊόντων ακόμη και για αυτόνομα από χρήση ενέργειας αντικείμενα (έπιπλα, εργαλεία), υπάρχει ένας σαφής προγραμματισμός για τη θνησιγένειά τους. Τα προϊόντα, είτε χαλούν, είτε καθίστανται ασύμβατα με άλλα συστήματα, είτε χάνουν την αξία τους ως «ντεπασέ». Όλα για την κατανάλωση. Μάλιστα οι επιστήμονες που αναλύουν το φαινόμενο obsolence (προγραμματισμένος θάνατος προϊόντων) πάνε ακόμη παραπέρα μιλώντας ακόμη και για σχεδιασμό χρόνου ζωής των οικόσιτων ζώων (pets) μέσω εμβολιασμού, μάλλον "υπερεμβολιασμού" που προκαλούν καρκίνους στα 5 χρόνια της ζωής του σκύλου ή της γάτας. Και τούτο για να αναγκαστεί ο ιδιοκτήτης να αγοράσει καινούργιο. Πολύ κακό για να είναι αληθινό; Ισως…

Τέλος τα προϊόντα για μια ζωή! Όλα για το κέρδος
Κι όμως! Το 1881 οι λαμπτήρες είχαν διάρκεια ζωής 1.500 ώρες, μέχρι που οι επιχειρηματίες συνειδητοποίησαν ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν καθόλου κερδοφόρο. Για τον λόγο αυτό αποφάσισαν να μειώσουν τη διάρκεια ζωής τους στις 1.000 ώρες. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αρχή για την διάδοση της έννοιας της προγραμματισμένης βραχυβιότητας, καθώς οι παραγωγοί άρχισαν να μειώνουν τη διάρκεια ζωής των προϊόντων με σκοπό να αυξήσουν την κατανάλωση.

Πιο συγκεκριμένα, στις καταναλωτικές κοινωνίες, οι επιχειρήσεις άρχισαν να δημιουργούν πλασματικές ανάγκες στους καταναλωτές ώστε να έχουν μεγαλύτερα κέρδη. Με τη βιομηχανική επανάσταση το φαινόμενο αυτό έγινε έντονα αισθητό καθώς πλέον τα εξελιγμένα τεχνολογικά μηχανήματα παρήγαγαν αγαθά πολύ φθηνότερα. Βέβαια αυτά τα αγαθά ήταν λιγότερο ανθεκτικά και κατασκευάζονταν για να διαρκέσουν λιγότερο. Τελικά υπήρχε τόσο μεγάλη παραγωγή με πολύ χαμηλό κόστος και για το λόγο αυτό οι καταναλωτές δεν αγόραζαν πια με βάση τις πραγματικές τους ανάγκες. Η ευημερία αυτή κράτησε μέχρι το 1929 όταν ξεκίνησε από την Αμερική η βαθιά οικονομική ύφεση που οδήγησε στην έκρηξη της ανεργίας. Οι άνθρωποι πλέον ζητούσαν εργασία και τρόφιμα, δηλαδή τα απολύτως βασικά.

Τότε για μια ακόμη φορά ήρθε στο προσκήνιο η έννοια της προγραμματισμένης απαξίωσης. Ο Bernard London πρότεινε μια νέα ριζοσπαστική πρόταση για την καταπολέμηση της ανεργίας και την εκ νέου τόνωση της οικονομίας. Σύμφωνα με αυτή για κάθε προϊόν έπρεπε να ορίζεται συγκεκριμένη διάρκεια ζωής μετά από την οποία θα θεωρούνταν νομικώς «νεκρά». Έτσι θα υπήρχαν πάντα διαθέσιμες θέσεις εργασίας στα εργοστάσια, οι άνθρωποι θα έβρισκαν δουλεία και συνεπώς χρήματα για να ανακτήσουν την αγοραστική τους δύναμη. Παρόλα αυτά ο στόχος της παραπάνω ενέργειας δεν ήταν ξεκάθαρος και έτσι δεν έγινε αποδεκτή νομικά.

Αργότερα, ο Brooks Stevens όρισε την προγραμματισμένη βραχυβιότητα ως την επιθυμία των καταναλωτών να έχουν κάτι λίγο νεότερο, λίγο καλύτερο, λίγο νωρίτερα από ό, τι είναι απαραίτητο. Η προσέγγιση αυτή είχε και έχει μεγάλη απήχηση καθώς αποτέλεσε τη βάση της καταναλωτικής κοινωνίας όπως την ξέρουμε σήμερα. Από τότε μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι ενδιαφέρονται περισσότερο για την εμφάνιση των προϊόντων, για το τι είναι καινούργιο, μοντέρνο, ωραίο και πιο εξελιγμένο από πριν. Αντικαθιστούν προϊόντα που ήδη έχουν με νεότερα τα οποία προσφέρουν κάθε φορά κάτι παραπάνω. Η διαφήμιση και το μάρκετινγκ προωθούν ακριβώς αυτή την ιδέα δελεάζοντας τους καταναλωτές να επιθυμούν νέα βελτιωμένα προϊόντα. Παρουσιάζουν τα αγαθά με τέτοιο τρόπο ώστε να τους αναγκάζουν εμμέσως -πολλές φορές και με υποσυνείδητα μηνύματα- να αγοράσουν τα νέα αγαθά. Άλλωστε είναι δύο επιστήμες μεταξύ πολλών άλλων που δημιουργήθηκαν μέσω της ιδέας της προγραμματισμένης βραχυβιότητας.

Πρόκειται για μια επικοινωνιακή διαδικασία. Πιο συγκεκριμένα, οι καταναλωτές θέλοντας να είναι αρεστοί στον κοινωνικό τους περίγυρο αγοράζουν όλο και περισσότερα νέα και πιο εξελιγμένα αγαθά. Πιστεύουν πως με αυτόν τον τρόπο θα γίνουν επιτυχημένοι σε προσωπικό, επαγγελματικό και κοινωνικό επίπεδο και τελικά θα οδηγηθούν στην κατάκτηση της ευτυχίας όπως αυτή παρουσιάζεται από την διαφήμιση. Με την αγορά ενός και μόνο προϊόντος μπορείς σε δευτερόλεπτα να γίνεις ο καλύτερος μπαμπάς, ο καλύτερος σύζυγος ή ο καλύτερος γείτονας. Αυτό σχετίζεται περισσότερο με την ψυχολογική απαξίωση (psychological obsolescence) ενός προϊόντος.

Αναμφισβήτητα η έννοια της προγραμματισμένης βραχυβιότητας διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο στις σύγχρονες κοινωνίες. Η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν είναι εύκολο να προσδιορίσουμε αν κάτι σταματάει να είναι χρήσιμο λόγω των ταχέων τεχνολογικών αλλαγών ή λόγω της αλλαγής στις προτιμήσεις των καταναλωτών. Μερικές φορές η προγραμματισμένη βραχυβιότητα είναι απαραίτητη, χωρίς αυτό να αναιρεί το γεγονός ότι οι επιχειρηματίες χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη θεωρία προς όφελός του. Τα όρια ανάμεσα στα δύο δεν είναι πάντα ευδιάκριτα.

Πολλοί θα ενθουσιαστούν. Αλλοι ίσως τρομοκρατηθούν και μόνο στην ιδέα.

Ανεξαρτήτως των πιθανών αντιδράσεων, τα παράθυρα στα αεροπλάνα στο μέλλον θα εξαφανιστούν και οι επιβάτες θα έχουν θέα στο... κενό, βλέποντας τι συμβαίνει έξω από το αεροσκάφος σαν να είχαν φτερά και να πετούσαν μόνοι τους!

Στο αεροπλάνο του μέλλοντος - το οποίο σχεδίασε ο βρετανικός οργανισμός Centre for Process Innovation (CPI) - τα παράθυρα στην καμπίνα αντικαθίστανται από ειδικές έξυπνες οθόνες.

Στην ουσία, ολόκληρο το τοίχωμα της καμπίνας θα αποτελείται από οθόνες αφής.

Σε λιγότερο από μία δεκαετία, όπως εκτιμούν οι εμπνευστές του αεροπλάνου, οι επιβάτες θα έχουν την ευκαιρία να σερφάρουν στο Διαδίκτυο με… φόντο τα σύννεφα και τον ουρανό.

Το μυστικό κρύβεται στις κάμερες που θα βρίσκονται τοποθετημένες στο εξωτερικό του αεροσκάφους, με τις οποίες θα συνδέονται οι έξυπνες οθόνες προβάλλοντας μέσα στην άτρακτο εικόνες σε υψηλή ευκρίνεια από το εξωτερικό του αεροπλάνου.

Οι οθόνες θα βασίζονται στην τεχνολογία OLED που χρησιμοποιείται σήμερα σε κινητά τηλέφωνα και τηλεοράσεις. Προς το παρόν, βέβαια, υπάρχουν διάφορα προβλήματα που πρέπει να ξεπεραστούν, όπως το γεγονός ότι η τεχνολογία αυτή δεν είναι ανθεκτική στο νερό και στην υγρασία.

Το σύστημα αυτό θα μειώσει επίσης το βάρος του αεροσκάφους και την κατανάλωση καυσίμων, οδηγώντας (θεωρητικά) σε μείωση των αεροπορικών ναύλων.

tanea.gr

Συνάντηση με τον Υφυπουργό Παιδείας, κ. Γ.Στύλιο, είχε χθες ο Βουλευτής Δωδεκανήσου, κ. Μάνος Κόνσολας.

Ο Βουλευτής κατέθεσε πρόταση στον Υφυπουργό Παιδείας για να συμπεριληφθεί η Ρόδος στις 20 περιοχές της χώρας, στις οποίες θα λειτουργήσουν πιλοτικά τα Σχολεία Επαγγελματικής Κατάρτισης για τους αποφοίτους γυμνασίου.

Ο Υφυπουργός Παιδείας έκανε αποδεκτή την πρόταση του κ. Κόνσολα και πλέον στη Ρόδο θα λειτουργήσει το Σχολείο Επαγγελματικής Κατάρτισης με στόχο να αποτελέσει διέξοδο για την επαγγελματική κατάρτιση και την απόκτηση δεξιοτήτων των αποφοίτων γυμνασίου.
Το Σχολείο Επαγγελματικής Κατάρτισης απευθύνεται σε όσους έχουν ολοκληρώσει την 9ετή υποχρεωτική εκπαίδευση και είναι απόφοιτοι γυμνασίου.
 Προσφέρει δύο έτη κατάρτισης και ένα έτος μαθητείας, σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ.

Θα προσφέρει 5 ομάδες προσανατολισμού για την επαγγελματική κατάρτιση:   Γεωπονία, Τεχνολογία Τροφίμων και Διατροφής, Τεχνολογικές Εφαρμογές, Εφαρμοσμένες Τέχνες και επιμέρους επαγγέλματα.

Η φοίτηση θα είναι δωρεάν.
Η έναρξη της λειτουργίας του Σχολείου Επαγγελματικής Κατάρτισης στη Ρόδο, θα γίνει τους επόμενους μήνες.

Σε δήλωσή του ο κ. Κόνσολας, επισημαίνει:
«Θέλω να ευχαριστήσω τον Υφυπουργό Παιδείας που έκανε αποδεκτή την πρόταση και επέλεξε τη Ρόδο μεταξύ των 20 περιοχών της χώρας, στις οποίες θα λειτουργήσουν Σχολεία Επαγγελματικής Κατάρτισης.
Είναι μια νέα υποδομή στο χώρο της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, που απευθύνεται σε όσους έχουν ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση.
Περιλαμβάνει νέες ειδικότητες, που δίνουν διέξοδο επαγγελματικής αποκατάστασης στους απόφοιτους γυμνασίου».

Τι συμβαίνει όταν οι εξελίξεις στην τεχνολογία συναντούν το ανθρώπινο εγώ; Το τέταρτο κείμενο στη σειρά Contagion εξετάζει τη μόδα των selfie

Τι κοινό έχουν ο Πρόεδρος Ομπάμα, ο Πάπας Φραγκίσκος και η Μάιλι Σάιρους; Τράβηξαν όλοι selfies πέρυσι. Το ίδιο, φαντάζομαι, κάνατε κι εσείς.

Φυσικά, η selfie δεν είναι κάτι νέο – ήδη στις απαρχές της έλευσης της φωτογραφίας ο Ρόμπερτ Κορνέλιους είχε τραβήξει μία το 1839. Όμως, τα τελευταία δύο χρόνια έχει γίνει τρομερά δημοφιλής – από μια απλή τάση έχει εξελιχθεί σε κανονική επιδημία!

Το λεξικό αγγλικής γλώσσας της Οξφόρδης επέλεξε τη selfie ως τη λέξη της χρονιάς για το 2013. Και πάνω από τους μισούς ανθρώπους ηλικίας 18-33 έχουν τραβήξει τουλάχιστον μια selfie και την έχουν διαμοιραστεί διαδικτυακά, σύμφωνα με μια έρευνα του Pew Research Center το Μάρτιο του 2014.
Το κανάλι ABC ετοιμάζει μια κωμωδία καταστάσεων που θα λέγεται Selfie, ενώ το συγκρότημα The Chainsmokers έφτιαξε ένα βίντεο με τον τίτλο Selfie που έγινε αμέσως viral.

Πώς φτάσαμε λοιπόν στην κυριαρχία της selfie μέσα στη σημερινή smartphone κοινωνία μας;

Όπως πολλές κοινωνικές αλλαγές, η άνοδος της selfie ξεκίνησε με μια μεταβολή της τεχνολογίας. Στο μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα, η φωτογραφία ήταν ακριβή και η απεικόνιση μιας στιγμής απαιτούσε πολύ χρόνο. Οι ερασιτέχνες φωτογράφοι αγόραζαν ρολό φιλμ και τα έστελναν στο εργαστήριο για επεξεργασία. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές άλλαξαν τα οικονομικά της φωτογραφίας, καθιστώντας εύκολο να τραβήξεις, να ελέγξεις και να σβήσεις τις εικόνες.

Στη συνέχεια, η ευρυζωνική σύνδεση αντικατέστησε την dial-up και έτσι τα νοικοκυριά απέκτησαν μια ταχύτερη διαδικτυακή εμπειρία. Τα πρώτα κοινωνικά δίκτυα άρχισαν να απογειώνονται. Το MySpace έκανε δημοφιλή τη φωτογραφία του προφίλ, και μέχρι το 2004 είχαν κάνει την εμφάνισή τους στο Flickr οι πρώτες φωτογραφίες με tag τη λέξη selfie.

To 2007, ο Στιβ Τζομπς παρουσίασε το iPhone• για πρώτη φορά, αρχίσαμε να κουβαλάμε φωτογραφίες στις τσέπες μας. Οι φωτογραφίες λαμβάνονταν πανεύκολα, και άλλο τόσο εύκολα διαμοιράζονταν μέσω γραπτού μηνύματος και email ή μέσω ανεβάσματος σε ένα κοινωνικό δίκτυο.

Στη συνέχεια, το 2010, σε μια προσπάθεια να υποστηρίξει υπηρεσίες βίντεο-chat, όπως το Skype και το Facetime, η Apple παρουσίασε μια νέα εκδοχή του iPhone 4 με φωτογραφικό φακό στο μπροστινό μέρος του τηλεφώνου. Πλέον, οι χρήστες Apple μπορούσαν να βγάζουν εύκολα και φωτογραφίες του εαυτού τους.

Για να καταλάβουμε πώς συνέβη αυτή η εξέλιξη, πρέπει να αντιληφθούμε ότι τα συγκεκριμένα εργαλεία άλλαξαν την ίδια τη φύση της φωτογραφίας – δημιούργησαν μια πληθώρα εικόνων. Πριν από πέντε χρόνια, διαμοιραζόμασταν περίπου 50 εκατομμύρια φωτογραφίες ημερησίως, κυρίως στο Facebook, σύμφωνα με την έκθεση διαδικτυακών τάσεων Mary Meeker του 2014. Σήμερα, διαμοιραζόμαστε 1,8 δισεκατομμύρια φωτογραφίες ημερησίως. Οι φωτογραφίες, πλέον, χρησιμοποιούνται για την επικοινωνία – είναι μιας χρήσης.

Η σύγχρονη selfie είναι το τέλειο όχημα για ένα μήνυμα – εξάλλου, η έκφραση του προσώπου είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της προφορικής επικοινωνίας. Επίσης, ολοένα και πληθαίνουν οι εφαρμογές που επιτρέπουν πιο προσωρινές πλατφόρμες για το διαμοιρασμό των φωτογραφιών. Το πιο δημοφιλές είναι το Snapchat, η εφαρμογή της εξαφανιζόμενης φωτογραφίας που επιτρέπει στους χρήστες να στείλουν φωτογραφίες μεταξύ τους, οι οποίες μετά από δέκα δευτερόλεπτα εξαφανίζονται. Οι χρήστες του Snapchat, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι έφηβοι, ανεβάζουν πάνω από 700 εκατομμύρια φωτογραφίες στην υπηρεσία κάθε μέρα.

Όσο κι αν αλλάξουν οι τεχνικές της selfie, ή οι ψηφιακές της πλατφόρμες στο μέλλον, είναι σίγουρο ότι η λήψη φωτογραφιών του εαυτού μας ως μέσο επικοινωνίας θα διογκωθεί. «Δεν θα ήταν λάθος να γίνει λόγος για ανθρώπους που έχουν μια παρόρμηση να λαμβάνουν φωτογραφίες: να μετατρέπουν την εμπειρία σε τρόπο οπτικής θέασης» έγραψε η κριτικός Σούζαν Σόνταγκ το 1977, προσθέτοντας ότι «σήμερα το καθετί υπάρχει για να καταλήξει σε μια φωτογραφία». Το καθετί, κι ο καθένας μας.

Πηγή: Fortunegreece.com

ferriesingreece2

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot