Ο ιστορικός Ιερός Ναός του Αγίου Δημητρίου στις Χαϊχούτες πανηγυρίζει την Πέμπτη 26 Οκτωβρίου.
Την Τετάρτη στις 18:00 θα ψαλεί μέγας πανηγυρικός εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ.
Το πρωί της Πέμπτης θα ψαλεί Όρθρος και θα τελεστεί Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου.
Εορτασμός του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου στις 23.10.2017 στο εξωκλήσι μας στη θέση «Αέρας» στο Μαστιχάρι.
Σε μια καταπληκτική τοποθεσία, – «αγέρας» όπως το λένε στο Μαστιχάρι,- βρίσκεται το εξωκλήσι του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Την Κυριακή 22.10.2017, στις 18.00 θα τελεστεί ο εσπερινός της εορτής του Αγίου και την Δευτέρα στις 07.30 θα ψαλεί ο όρθρος και θα ακολουθήσει η Θεία Λειτουργία.
Το εκκλησάκι βρίσκεται ψηλά σ’ένα λόφο αριστερά στον χωματόδρομο μετά το βενζινάδικο του Μαύρου στο Μαστιχάρι.
Τη Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου εορτάζει σήμερα, 8 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας.

Οι γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, ονομάζονταν Ιωακείμ και Άννα. Επειδή ο Άγιος Ιωακείμ και η Αγία Άννα ήταν άτεκνοι διότι η Άννα ήταν στείρα, παρακαλούσαν για πολλά χρόνια το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι το παιδί που θα γεννηθεί, θα το αφιερώσουν σε Αυτόν. Ύστερα από πολλές προσευχές πολλών χρόνων, ο λόγος της προσευχής τους εισακούστηκε από τον Παντοδύναμο και έτσι έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ να Της ανακοινώσει ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει «Παιδί Άγιο». Πράγματι, η Αγία Άννα συνέλαβε, και γέννησε τη Βασίλισσα του κόσμου. Η Εκκλησία μας εορτάζει το γεγονός αυτό της συλλήψεως στις 9 Δεκεμβρίου.

Έτσι, λοιπόν, έγινε η σύλληψη και γεννήθηκε η Υπεραγία Θεοτόκος. Γεννήθηκε σε εννέα μήνες και ναι μεν ήταν καρπός της υποσχέσεως του Θεού, αλλά έγινε με σπέρμα ανδρός, με τη συνεύρεση των γονέων Της. Μόνο ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός γεννήθηκε από την Παναγία μας με τρόπο ανέκφραστο και ανερμήνευτο, όπως Εκείνος μόνο γνωρίζει, χωρίς να υπάρχει το σαρκικό θέλημα. Σύμφωνα με την παράδοση, η Παναγία γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ.
Μάλιστα οι πατέρες της αγιοταφικής αδελφότητας δείχνουν στους προσκυνητές τον τόπο γέννησης της Θεοτόκου, που βρίσκεται κοντά στην προβατική κολυμβήθρα. Ονομάστηκε Μαριάμ που σημαίνει Κυρία, Ελπίδα. Όταν η Κυρία Θεοτόκος έφτασε στην ηλικία των τριών ετών, Την πήγαν οι γονείς Της (σύμφωνα με την υπόσχεσή τους στον Θεό) στο Ναό, και την παρέδωσαν στους ιερείς.
Σύμφωνα με το έθιμο, τη συνόδευσαν λαμπαδοφορούσες «παρθέναι των Εβραίων». Αφού Την παρέλαβε ο ιερέας και Προφήτης Ζαχαρίας, πατέρας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, κινούμενος από τη Θεία Χάρη, Την οδήγησε στο εσωτερικό και Αγιώτερο μέρος του Ναού, στα Άγια των Αγίων. Εκεί έζησε δώδεκα χρόνια και αξιωνόταν καθημερινά να ζει και να υποδέχεται Θείες φανερώσεις, ενώ ο Αρχάγγελος Γαβριήλ Της έφερνε συνεχώς Ουράνια τροφή. Έτσι, ζώντας μέσα στο χώρο της Αγιότητας, ετοιμαζόταν ο «έμψυχος ναός εις κατοίκησιν του Κυρίου».

Ανεβαίνοντας για τον Άγιο Νεκτάριο απο την πόλη της Κώ περίπου ένα χιλιόμετρο πιο μετά στο δεξί μας χέρι υπάρχει ένα ξωκκλήσι.

Ειναι ο Άη Γιάννης που ξεπροβάλλει κάτω απο την σκιά ενός αβράμυθα που επιστημονική του ονομασία είναι (pistacia terebinthus).Ο Αβράμυθας λοιπόν έχει συγγένεια με την φυστικια κάτι που πολλοι δεν το γνωρίζουν και αρκει το τρίψιμο των φύλλων του για να μας θυμίσει τα αιγινίτικα φυστίκια όπως είναι γνωστά.Το δέντρο παιρνει μεγάλες διαστάσεις και θεωρείται αιωνόβιο παρόλο που η ανάπτυξή τού ειναι σχετικά αργή.

Οι εξοχές της Κώ και η πόλη έχει αρκετά δέντρα που έχουν διασωθεί και που πολλοι τα έχουν καλλιεργήσει στα κτήματα τους αφου μόνο προνόμια έχει να προσφέρει.

Μας προσφέρει την πολύ ωραία σκιά του,τα ξύλα του για τη σόμπα μας,τροφή και καταφύγιο για τα πουλιά καθώς και οριοθέτηση οικοπέδων και δρόμων όπως και τα κυπαρίσσια αφου θεωρούνται δασικά δέντρα και μπορει να αποδειχθει η παρουσια του στα όρια των χωραφιών σωτήρια σε γνωματεύσεις σε δικαστήρια για αντιδικίες περι οριοθέτησης περιουσιων αφου τα παλαιότερα χρόνια υπήρχε η συνήθεια να φυτέυονται στα συνορα περιουσιών.

Έτσι λοιπόν την επόμενη φορά που θα ανηφορίσουμε προς Άγιο Νεκτάριο ας κάνουμε μία στάση να θαυμάσουμε αυτό το φυτικό μνημείο και να ανάψουμε και ένα κεράκι στον Αη Γιάννη που γιορτάζει στις 29 του Αυγούστου. 
Η προσοχή και ανάδειξη αυτών των τόσο εντυπωσιακών δέντρων που τα προσπερνάμε είναι σημάντικη ωστε να τα βρούν και οι επόμενες γενιές .

ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΤΡΩΤΗΣ

21034198 862370390588126 3062882132209544837 n

21055010 862370240588141 21716066272251274 o

21078499 862370340588131 8003595381583393377 n21083699 862370440588121 5228849146913605336 o

 

Ποιος δεν θυμάται την γιαγιά του να λέει «Άγιε μου Φανούριε... φανέρωσε το» και να τάζει πίτα ή κερί στη χάρη του; Για τους απλούς ανθρώπους ο Άγιος Φανούριος υπήρξε η μορφή που πάντοτε θα βοηθούσε να βρεθούν τα χαμένα. Από γαμπρούς και νύφες μέχρι χαμένα πρόσωπα ή ακόμη και κλειδιά.

Κάθε χρόνο στις 27 Αυγούστου οι Εκκλησίες γεμίζουν πίτες φτιαγμένες από τις νοικοκυρές. Είναι οι γνωστές σε όλους μας «Φανουρόπιτες». Πρόκειται για μια μίξη, λαϊκής παράδοσης, πίστης και τοπικών εθίμων που ξεκίνησε στη Ρόδο και επεκτάθηκε σε ολόκληρη τη χώρα.

Όσο για τον ίδιο τον Άγιο Φανούριο; Λέγεται πως αυτό δεν είναι καν το πραγματικό του όνομα, ενώ οι πληροφορίες που υπάρχουν για τον ίδιο και την ζωή του είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες.

Το μόνο γνωστό, σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση τουλάχιστον, είναι πως η μητέρα του Αγίου ήταν... αμαρτωλή.

ΑΓΙΕ ΦΑΝΟΥΡΙΕ... ΦΑΝΕΡΩΣΕ

Ποιος δεν θυμάται την γιαγιά του να λέει «Άγιε μου Φανούριε... φανέρωσε το» και να τάζει πίτα ή κερί στη χάρη του;

Για τους απλούς ανθρώπους ο Άγιος Φανούριος υπήρξε η μορφή που πάντοτε θα βοηθούσε να βρεθούν τα χαμένα. Από γαμπρούς και νύφες μέχρι χαμένα πρόσωπα ή ακόμη και κλειδιά.

Ο καθένας κατά την πίστη και την ανάγκη του ζητάει.

Σε πολλές περιοχές της ελληνικής επαρχίας ακόμη και σήμερα αυτές τις μέρες, ανύπαντρες γυναίκες πηγαίνουν στην Εκκλησία με την φτιαγμένη από τα χέρια της Φανουρόπιτα, με ένα και μόνο αίτημα. Να «φανερωθεί» ο σύζυγος.

Η ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Αν και κανείς δεν γνωρίζει λεπτομέρειες για το που, πότε και πως έζησε ο Άγιος, εντούτοις η λαϊκή φαντασία έσπευσε να τις δημιουργήσει.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν, η μητέρα του Αγίου ήταν άνθρωπος που δεν βοηθούσε τους άλλους. Ήταν αμαρτωλή.
Σε πολλές περιοχές της χώρας μας, αρκετοί είναι αυτοί που φτιάχνουν την πίτα για «να συγχωρεθεί η μάνα του Αγίου». Αυτό το έθιμο όμως είναι ελάχιστα διαδεδομένο.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ

Μέχρι τον 14ο ή 15ο κατ’ άλλους αιώνα, ο Άγιος δεν ήταν γνωστός. Εκείνη την εποχή στη Ρόδο, κατά την διάρκεια εργασιών αναστήλωσης των τειχών της πόλεως, αποκαλύφθηκε πως υπήρχε ένας μισογκρεμισμένος Ναός στον οποίο υπήρχαν πολλές παλαιές εικόνες.

Μια από αυτές, η πιο καλοδιατηρημένη λέει η παράδοση, ήταν ενός Αγίου ο οποίος φορούσε ρωμαϊκά στρατιωτικά ρούχα και κρατούσε ένα κερί κι έναν Σταυρό.

Το όνομα που φαινόταν ήταν «Ο Άγιος Φανώ».

Γύρω από την εικόνα του Αγίου, υπήρχαν 12 παραστάσεις στις οποίες απεικονιζόταν το μαρτύριο του. Έτσι το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως πρόκειται για έναν μάρτυρα ο οποίος πιθανότατα υπήρξε στρατιώτης.

agios fanourios

Το όνομα Φανούριος του αποδόθηκε από τον Μητροπολίτη Ρόδου Νείλο, ο οποίος ανακαίνισε το εκκλησάκι που βρέθηκε η εικόνα, αφιερώνοντας το στον νεοφανή Άγιο Φανούριο.

Αυτές είναι και οι μοναδικές πληροφορίες. Από την Ρόδο, στόμα με στόμα, η ιστορία του νέου Αγίου διαδόθηκε πρώτα στα γύρω νησιά και μετέπειτα σε ολόκληρη τη χώρα.

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

Ο Άγιος Φανούριος έκανε αρκετά θαύματα στους πιστούς που επικαλούνται το όνομά του κι ένα απ’ αυτά είναι το ακό­λουθο:
Σε μια περίοδο της ιστορικής ζωής της η Κρήτη ήταν υποδουλωμένη στους Λατίνους (1204 – 1669 μ.Χ.), που είχαν δικό τους Αρ­χιεπίσκοπο και γι’ αυτό προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να παρασύρουν τους κατοίκους του νησιού στον Καθολικισμό (Παπισμό).

Έτσι οι Λατίνοι πήρανε σαν καταπιεστι­κό μέτρο ενάντια στην Ορθοδοξία να μην επιτρέπουν να χειροτονούνται ιερείς στην Κρήτη, οπότε οι Κρητικοί αναγκάζονταν να μεταβαίνουν στο νησί Τσιρίγο (Κύθηρα) για να χειροτονηθούν ιερείς από Ορθόδοξο Αρχιερέα, που έδρευε εκεί.

Κάποια εποχή λοιπόν ξεκίνησαν απ’ την Κρήτη τρεις διάκονοι για το Τσιρίγο κι αφού χειροτονήθηκαν εκεί ιερείς, επέστρεφαν τρισευτυχισμένοι στο πολύπαθο τότε απ’ τη σκλαβιά νησί τους. Κατά κακή τους τύχη Αγαρηνοί πειρατές τους συνέλαβαν στο πέ­λαγος, τους μετέφεραν στη Ρόδο, όπου τους πώλησαν σε τρεις διαφορετικούς Αγαρηνούς αφέντες.

Η θέση των τριών ιερέων ήταν αξιοθρή­νητη κι όμως μια γλυκειά προσμονή ήλθε να γλυκάνει το πικρό παράπονό τους. Μάθα­νε πως στη Ρόδο ο Άγιος Φανούριος θαυματουργούσε και σ’ αυτόν στήριξαν τις ελ­πίδες τους κι ολοένα προσεύχονταν και τον επικαλούνταν ο καθένας τους ξεχωριστά, για να τους λυτρώσει απ’ την σκληρή αιχ­μαλωσία στους μιαρούς Αγαρηνούς. Ζήτησε, λοιπόν, ο κάθε ιερέας, χωρίς να συνεννοηθούν μεταξύ τους, απ’ τον αφέν­τη του, να του δώσει άδεια να μεταβεί στην εκκλησία για να προσκυνήσει την εικόνα του Αγίου Φανουρίου. Πήρανε κι οι τρεις τους μ’ ευκολία την άδεια, προσκύνησαν μ’ ευ­λάβεια την εικόνα του Αγίου βρέχοντας τη γη με τα δάκρυά τους γονατιστοί σαν προ­σεύχονταν και με όλη τη δύναμη της ψυχής τους παρακαλούσαν τον Άγιο Φανούριο να μεσολαβήσει για να γλυτώσουν πια απ’ τα χέρια των Αγαρηνών.

agios fanourios copy

Αφού οι ιερείς αναχώρησαν, ανακουφι­σμένοι απ’ τον πόνο τους, ο Άγιος Φανού­ριος παρουσιάστηκε τη νύχτα και στους τρεις αφέντες τους και τους διέταξε να ελευ­θερώσουν τους σκλάβους ιερείς τους, δια­φορετικά θα τους τιμωρούσε σκληρά. Οι Αγαρηνοί όμως άρχοντες θεώρησαν την επέμ­βαση του Αγίου σαν κάποια μαγεία, γι’ αυ­τό αλυσόδεσαν τους σκλάβους τους κι άρ­χισαν να τους βασανίζουν με χειρότερο τρό­πο. Την άλλη όμως νύχτα ο Άγιος Φανούριος επενέβη πιο αποτελεσματικά, έλυσε τους τρεις ιερείς απ’ τα δεσμά τους και τους υ­ποσχέθηκε, πως θα τους ελευθέρωνε από τους Αγαρηνούς την άλλη μέρα. Φανερώ­θηκε και πάλι στους Αγαρηνούς και τους απείλησε αυτή τη φορά, πως αν δεν ελευθέρωναν το πρωί τους ιερείς, θα μεταχειρι­ζόταν σκληρά μέτρα γι’ αυτούς. Το άλλο πρωί οι Αγαρηνοί αισθάνθησαν την τιμωρία, γιατί έχασαν όλοι το φως τους και το κορμί τους έμεινε παράλυτο. Έτσι αναγκάσθησαν τότε να συμβουλευτούν τους συγγενείς τους, για να συζητήσουν το κα­κό που τους βρήκε. Όλοι δε οι άρχοντες αποφάσισαν να καλέσουν τους τρεις ιερείς, μήπως μπορούσαν να τους βοηθήσουν. Οι ιερείς την μόνη απάντηση που έδωσαν ήταν, πως αυτοί θα παρακαλούσαν τον Θεό τους κι Εκείνος θα αποφάσιζε.

Την τρίτη νύχτα παρουσιάστηκε πάλι ο Άγιος Φανούριος στους Αγαρηνούς και τους ανακοίνωσε πως αν δεν έστελναν οι τρεις άρχοντες γραπτώς στο ναό του τη συγκατάθεση τους για την απελευθέρωση των ιερέων, δεν θα ξανάβρισκαν πια την υ­γεία τους. Οι Αγαρηνοί τότε θέλοντας και μη έγραψαν το γράμμα που ζήτησε ο Άγιος Φανούριος και δήλωναν απερίφραστα, πως παραχωρούσαν, στους τρεις ιερείς την ελευ­θερία τους. Αυτές οι δηλώσεις τους κατατέ­θηκαν στον ιερό ναό του Αγίου. Πριν ακόμα επιστρέψει η αντιπροσωπεία των Αγαρηνών απ’ το ναό, οι τυφλοί και παράλυτοι άπιστοι έγιναν εντελώς καλά με το θέλημα του Αγίου. Οι πλούσιοι Αγαρηνοί έδωσαν στους τρεις ιερείς όλα τα έξοδα του ταξιδιού τους κι αυτοί πριν αναχωρή­σουν κατέφυγαν στην εκκλησία, και αφού ευχαρίστησαν τον Άγιο για την απελευθέ­ρωσή τους, αντέγραψαν πιστά την εικόνα του Αγίου Φανουρίου και την πήραν στην Κρήτη, όπου την τιμούσαν κάθε χρόνο με δοξολογίες και λιτανείες.

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ

Η λατρεία του Αγίου Φανουρίου φαίνεται ότι ξεκινά από τη Ρόδο, όπου κατά την παράδοση βρέθηκε η εικόνα του, όταν έσκαβαν σε ερείπια παλαιού ναού έξω από τα τείχη της πόλης. Ο Μητροπολίτης Ρόδου Νείλος (1355-1369) διάβασε την επιγραφή “Άγιος Φανούριος”. Παρίστανε ένα νέο ντυμένο με στρατιωτική ενδυμασία, που κρατούσε σταυρό με λαμπάδα και ήταν πλαισιωμένος από 12 σκηνές του μαρτυρίου του.

Ο Μητροπολίτης καθιέρωσε ημερομηνία εορτής του Αγίου την ημέρα εύρεσής του και επίσης ανακαίνισε το εκκλησάκι που βρέθηκε η εικόνα, αφιερώνοντας το στον νεοφανή Άγιο Φανούριο.
Λόγω της εύρεσης της εικόνας του εκεί θεωρείται προστάτης του νησιού της Ρόδου. Λόγω της ετυμολογίας του ονόματός του, και της συγγένειάς του με το ρήμα φαίνω, που σημαίνει φανερώνω, είναι ιδιαιτέρως δημοφιλής στην λαϊκή παράδοση για την φανέρωση χαμένων ανθρώπων, ζώων ή πραγμάτων.

Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ

Η σπηλιά του Αγίου Φανουρίου, βρίσκεται στον κατεχόμενο Άγιο Γεώργιο Κερύνειας στο οποίο διατηρείται μια παράδοση για τον άγιο Φανούριο.

Σε μια βραχώδη ακρογιαλιά, σ΄ένα σπήλαιο στα βόρεια του χωριού, βρίσκεται το εικόνισμα του Αγίου, στο οποίο ο Άγιος κρύφτηκε όταν καταδιωκόταν από τους Σαρακηνούς προερχόμενος από την Μικρά Ασία.

 Σε προσπάθεια του να υπερπηδήσει με το άλογο του τους βράχους της περιοχής γκρεμίστηκε και σκοτώθηκε, ενώ τα οστά του αλόγου του αποτυπώθηκαν στους βράχους.

Κάθε χρόνο οργανώνονται εκδρομές για την πανήγυρη του Αγίου Φανουρίου στην Κερύνεια, με εκατοντάδες κόσμου να δηλώνει παρόν παίρνοντας μαζί τους και την Φανουρόπιτα.

Βίντεο από την σπηλία του Αγίου Φανουρίου στην Κερύνεια

ferriesingreece2

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot