Ένας αθλητής και οι "κατακτήσεις" της σκληρής δουλειάς, που χρονολογείται από το 1996. 

Ο λόγος για τον Γιώργο Τρύπα, γεν. 12/5/1987.. Ήταν μόλις 1996 όταν ο πιτσιρικάς τότε Γιώργος ασχολήθηκε πρώτη φορά με το μπάσκετ .. Περνώντας μία βόλτα από το γήπεδο Ζηπαρίου, δεν υπήρχε περίπτωση να μην πετύχεις τον Γιώργο με την παρέα του.. Λένε ότι το ταλέντο διαφαίνεται από μικρή κιόλας ηλικία..Πράγματι, στην περίπτωση του το ταλέντο υπήρχε.. Aξίζει να σημειωθεί ότι οι δεξιότητες του δεν περιοριζόταν μόνο στην στρογγυλή πορτοκαλί μπάλα, αλλά και σε ότι αφορούσε τον αθλητισμό. Αφού με ότι καταπιανόταν τα κατάφερνε εξίσου καλά. Ωστόσο, το μπάσκετ ήταν πάντα αυτό που κέρδιζε στην καρδιά του. Όλα αυτά τα χρόνια, δουλεύει σκληρά, αλλά πάντα ταπεινά, με επιμονή, υπομονή και ισχυρή θέληση, σε ανοιχτά γήπεδα (όπως όλα τα παιδιά των χωριών της Κω δυστυχώς) και έχει καταφέρει η παρουσία του να κάνει πάντα "ΘΟΡΥΒΟ"... Αφού, η έφεση του στο σκοράρισμα και η τεχνική του δεν περνoύν απαρατήρητα.. Ωστόσο, αυτό που διακρίνει τον Γιώργο είναι ότι πρόκειται για έναν αθλητή, που δεν προκαλεί ποτέ, παρά μόνο τον Θαυμασμό, τον Σεβασμό και την Εκτίμηση όλων.. Τα κέρδισε με το ήθος που επιδεικνύει και την ψυχή που διαθέτει, εντός και εκτός παρκέ.

Γνωρίζοντας ότι σπάνια δίνει συνεντεύξεις, όντας πολύ προσγειωμένος και χαμηλών τόνων, τον ευχαριστούμε πολύ για την εξαίρεση. Κι επειδή ένας μεγάλος αθλητής μιλάει στο γήπεδο, επιλέξαμε να αφιερώσουμε ένα ολιγόλεπτο βίντεο (καθώς δεν μας βοήθησε το υλικό) στον Γιώργο, εν αγνοία του.. Απολαύστε τον... 

Πότε ξεκίνησες ν' ασχολείσαι με το μπάσκετ σε ποιες ομάδες έχεις αγωνιστεί;
Μπάσκετ έπαιζα από πολύ μικρή ηλικία, από 7 ετών καθώς το σπίτι μου ήταν δίπλα στο γήπεδο. Άρχισα ν' αγωνίζομαι σε ομάδα το 1998 όταν ιδρύθηκε στο χωριό η ομάδα της Αναγέννησης Ασφενδιού. Πρώτος μου προπονητής ήταν ο παλιός παίκτης του Ανταγόρα και της Α.Ε. Δικαίου James Χατζηχαραλάμπους, ο οποίος μου έδειξε πρώτη φορά πως να σουτάρω. Εδώ και πολλά χρόνια είναι ένας από τους καλύτερους φίλους μου. Από το 2001 στην Α.Ε. Δικαίου μέχρι το 2006. Απ' το 2006-2008 ήμουν στην Αθήνα λόγω σπουδών και αγωνίστηκα στον Εθνικό Πειραιώς. Το 2008-2010 αγωνίστηκα στον Ιπποκράτη και από το 2011 μέχρι σήμερα στην Α.Ε. Δικαίου.

Ξεκίνησες ν' αγωνίζεσαι-προπονείσαι σε ανοικτά γήπεδα και κάποια παιδιά συνεχίζουν να το κάνουν ακόμη εν έτη 2016... Ποια είναι η γνώμη σου γι αυτό; Μειονεκτούν τα παιδιά από τα χωριά του νησιού μας;
Όλα τα παιδιά της Α.Ε.Δ. ξεκίνησαν το μπάσκετ σε ανοιχτά γήπεδα όπως και εγώ. Είναι πολύ δύσκολα διότι το χειμώνα αναγκάζονται να προπονηθούν με κρύο κ' αέρα και όταν βρέχει ακυρώνονται οι προπονήσεις.Το καλοκαίρι κάτω από υψηλές θερμοκρασίες με αποτέλεσμα να φέρνει μεγάλη καταπόνηση για τα πόδια των αθλητών. Παρόλα αυτά οι ακαδημίες της ομάδας μας δείχνουν να ανταπεξέρχονται και να τα καταφέρνουν και υπό αυτές τις συνθήκες. Φυσικά και μειονεκτούν τα παιδιά της ομάδας μας όπως και των άλλων χωριών. Ελπίζουμε κάποια στιγμή σε "κάτι καλύτερο" .

Ο φετινός τίτλος τι σημαίνει για σένα; Eίναι η επιβράβευση για τους κόπους τόσων ετών για την ομάδα σου αλλά και για σένα;
Φυσικά και είναι μια μεγάλη επιβράβευση, όχι μόνο εμάς των παιχτών, του προπονητή αλλά και των ανθρώπων αυτών που σκέφτηκαν να ενώσουν τις ομάδες των δύο χωριών. Είναι κάτι που το προσπαθούσαμε χρόνια, το πιστέψαμε, και τελικά το καταφέραμε.

Το final 4 η κατάκτηση του τίτλου, αλλά και οι αγώνες μπαράζ για άνοδο στην Γ' Εθνική είναι για σένα ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε; ή κάτι άλλο;
Η νίκη στο final 4 ήταν ο πρώτος στόχος μας και τον πετύχαμε. Οι αγώνες μπαράζ Γ' Εθνικής είναι ο επόμενος στόχος που θα προσπαθήσουμε να πετύχουμε, για να θεωρηθεί όλο αυτό ένα "όνειρο".

Σε λιγότερο από "48 ώρες" και δυο παιχνίδια που είναι ουσιαστικά όλη η αγωνιστική χρονιά πέτυχες 61 πόντους, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό;
Είχαμε προετοιμαστεί ψυχικά και σωματικά ότι θα παίξουμε δύο πολύ δυνατούς αγώνες. Όσο και αν φάνηκε εύκολο για κάποιους, δεν ήταν, καθώς είχαμε ν' αντιμετωπίσουμε δύο πολύ καλές ομάδες με πολύ έμπειρους παίκτες. Σε ότι αφορά την προσωπική μου απόδοση την οφείλω στους συμπαίκτες μου, που κάνουν όλη την "βρώμικη δουλειά", δημιουργούν χώρο και μου εμπιστεύονται την μπάλα.

Πολλοί σχολίασαν την επιτυχία της ομάδας στο γεγονός ότι η "παρέα" που έχετε δημιουργήσει, το καλό κλίμα και η εξαιρετική δουλειά του προπονητή Δημήτρη Τζομάκα είναι το μυστικό της επιτυχίας, συμφωνείς με αυτή την άποψη;
Είμαστε σχεδόν ίδια ομάδα τα τελευταία 3 χρόνια με μικρές αλλαγές κάθε χρόνο. Είμαστε φίλοι και συμπαίκτες και γνωριζόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια. Πιστεύω πως όλη αυτή η σχέση βοήθησε για να γίνει αυτή η ομάδα. O coach Τζομάκας μας ξέρει από μικρά παιδιά, μας έχει "μεγαλώσει". Με την σκληρή δουλειά που κάνει, μπορεί να χειριστεί τον καθένα μας ξεχωριστά και να έχουμε αποτελέσματα σαν και αυτά τόσο στην ομάδα των ανδρών, όσο και στην εφήβων. Ο Δημήτρης Τζομάκας είναι ο άνθρωπος που μου έχει διδάξει πολλά αυτά τα χρόνια... ιδιαίτερα στο θέμα της ψυχολογίας για κάθε αγώνα, πως να παραμένω ήρεμος και συγκεντρωμένος στο παιχνίδι, πράγμα πολύ σημαντικό για κάθε αθλητή.

Πως θ' αντιμετωπίσεις μια πιθανή "συνύπαρξη" με τον Ιπποκράτη στην Γ' Εθνική; Τι θα σημαίνει για το νησί να έχει 2 ομάδες σε εθνική κατηγορία;
Σίγουρα αν γίνει κάτι τέτοιο θα είναι ξεχωριστό γεγονός αδιαμφισβήτητα και δεν θα το έχουμε ξαναδεί. Αλλά δεν θέλω να προτρέχω, γι' αυτό τώρα η σκέψη μου, είναι μόνο στους αγώνες μπαράζ του Ιουνίου.

Είσαι προπονητής στα τμήματα υποδομών της Α.Ε. Δικαίου υπάρχουν παιδιά που ξεχωρίζουν; Bλέπεις έναν νέο μικρό "Τρύπα" να παίρνει σύντομα την θέση σου;
Πάντα υπάρχουν ταλέντα που ξεχωρίζουν, αρκεί να δουλέψουν σκληρά και υπό την σωστή καθοδήγηση. Εμείς στην Α.Ε. Δικαίου προσπαθούμε να κάνουμε τα παιδιά ν' αγαπήσουν το άθλημα, να σέβονται συμπαίκτες και αντιπάλους και να λειτουργούν ομαδικά.

Που θα "αφιέρωνες" αυτό τον τίτλο και γιατί;
Αφιερώνω τη νίκη στους συμπαίκτες μου, γιατί μαζί παλεύουμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για το καλύτερο...στον προπονητή της ομάδας μας Δημήτρη Τζομάκα και τέλος θα ήθελα ν' αφιερώσω τον τίτλο στον αδελφικό μου φίλο Γιάννη Μαύρο, μπορεί να μην ήταν εδώ με την παρουσία του, αλλά θα παραμείνει για πάντα στις καρδιές όλων μας...