Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει το πρώτο δικέφαλο έμβρυο καρχαρία.

Το έμβρυο, που αναπτύσσεται σε ισπανικό εργαστήριο, έχει επίσης πολλαπλά όργανα (καρδιές, στομάχι και συκώτι).
Ενώ έχουν υπάρξει προηγούμενες περιπτώσεις που καρχαρίες έχουν γεννήσει δικέφαλα νεογνά, οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να είναι το πρώτο δικέφαλο έμβρυο καρχαρία της οικογένειας Galeus atlanticus. Οι επιστήμονες υποπτεύονται ότι η παραμόρφωση αποτέλεσμα της γενετικής, ελπίζουν ότι αυτό θα τους δώσει μια σπάνια ματιά στην πάθηση "dicephaly", όρος που αναφέρεται σε δικέφαλα ζώα.

Οι Ισπανοί επιστήμονες δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Journal of Fish Biology και έδωσαν λεπτομέρειες για το συναρπαστικό έμβρυο με δύο κεφάλια (κάθε ένα από το οποίο είχε το δικό του στόμα), μάτια, εγκέφαλο, δύο καρδιές, δύο στομάχια και συκώτια. Παρά τα διπλά όργανα, το έμβρυο καρχαρία είχε μόνο ένα έντερο.

Το ξεχωριστό έμβρυο καρχαρία ανακαλύφθηκε μεταξύ 797 εμβρύων που προορίζονταν για καρδιαγγειακές μελέτες. Τα γονιμοποιημένα αυγά είχαν συλλεχθεί από ενήλικο θηλυκό καρχαρία στη δυτική Μεσόγειο μεταξύ 2005-2011 (Απρίλιο και Μάιο). Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε εργαστήριο στο Ισπανικό Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας.

"Σπάνια βλέπουμε δικέφαλους καρχαρίες", υπογράμμισε ο George Burgess, διευθυντής του προγράμματος της Φλόριντα για καρχαρίες στο Florida Museum of Natural History. Στη μελέτη αναγνώρισαν ότι υπήρξαν 7 περιπτώσεις ενωμένων καρχαριών στο παρελθόν, αλλά κανένας με δύο κεφάλια από την οικογένεια των Galeus atlanticus.

Πηγή: RT

Ερευνητές στις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον διάσημο βιολόγο Κρεγκ Βέντερ, πρωτοπόρο στην ανάγνωση του ανθρωπίνου γονιδιώματος,

σχεδίασαν και συνέθεσαν το ελάχιστο δυνατό γονιδίωμα ενός μονοκύτταρου οργανισμού, ενός βακτηρίου που περιέχει μόνο εκείνα τα γονίδια (473), τα οποία είναι τα απολύτως αναγκαία για να ζει.
Το επίτευγμα, που παρουσιάσθηκε στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό "Science", αποτελεί συνέχεια και προέκταση του πρώτου συνθετικού βακτηριακού κυττάρου, που η ίδια ερευνητική ομάδα είχε δημιουργήσει το 2010, προκαλώντας αίσθηση διεθνώς. 'Ανοιξε από τότε ο δρόμος για τη συνθετική βιολογία, μέσα από τον σχεδιασμό ενός γονιδιώματος στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, στη συνέχεια τη χημική δημιουργία του στο εργαστήριο και, τελικά, την μεταμόσχευσή του σε ένα κύτταρο, ώστε αυτό να ελέγχεται μόνο από το συνθετικό γονιδίωμα.

Έκτοτε, ο Βέντερ και οι συνεργάτες του έβαλαν ως επόμενο στόχο να συνθέσουν ένα «μινιμαλιστικό» κύτταρο, που να μην περιέχει κανένα άλλο γονίδιο, παρά μόνο όσα χρειάζονται για να έχει ζωή με την απλούστερη δυνατή μορφή. Φαίνεται πως πλέον το πέτυχαν.

Στο βάθος του ορίζοντα διαγράφεται η «αιρετική» προοπτική δημιουργίας ζωής εκ του μηδενός, γι' αυτό, άλλωστε, ο Κρεγκ Βέντερ, που έχει δημιουργήσει την εταιρεία Synthetic Genomics, έχει κατηγορηθεί συχνά ότι «το παίζει Θεός».

Οι ερευνητές εξ αρχής «δουλεύουν» σκοπίμως με το βακτήριο Μυκόπλασμα, το οποίο διαθέτει το μικρότερο γνωστό γονιδίωμα από κάθε άλλο κύτταρο που αναπαράγεται αυτόνομα.

Αυτή τη φορά, μέσα από διαδοχικά πειράματα στα οποία δοκίμασαν τι συνέβαινε, όταν εξάλειφαν κάθε ένα από τα γονίδια του εν λόγω βακτηρίου, τελικά κατέληξαν στο ότι του αρκούν μόνο 473 για να έχει μια ανεξάρτητη ζωή και να πολλαπλασιάζεται. Κανένας γνωστός οργανισμός στη φύση δεν έχει τόσα λίγα γονίδια.

Παρά πάντως τις συνεχείς δοκιμές, οι ακριβείς βιολογικές λειτουργίες περίπου του ενός τρίτου (31%) των 473 γονιδίων του συνθετικού βακτηρίου δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί.

imerisia.gr

Τείνουμε να θεωρούμε τους ιούς ως κάτι τελείως ξένο από εμάς και επικίνδυνο.

Όμως μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα αποκαλύπτει ότι τελικά τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα διαχωρισμένα: εμείς οι ίδιοι «κουβαλάμε» στο DNA μας ουκ ολίγους πανάρχαιους ιούς, που όχι μόνο έχουν πια γίνει ένα με μας, αλλά μας βοηθούν καθοριστικά στο να καταπολεμάμε άλλους σύγχρονους παθογόνους ιούς.

Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι γύρω στο 8% του σημερινού DNA μας έχει προέλευση από αρχαίους ιούς-εισβολείς. Ανάμεσα στα γονίδιά μας, υπάρχουν πάνω από 100.000 τέτοια γενετικά «απολιθώματα» μαχών ανάμεσα στους παλιούς μολυσματικούς μικροοργανισμούς και στους προγόνους μας, τους πιθήκους, πριν δεκάδες εκατομμύρια χρόνια.

Αυτοί οι λεγόμενοι «ενδογενείς ρετροϊοί» (ERVs), που κληρονομούνται απο γενιά σε γενιά μαζί με τα ανθρώπινα γονίδια και οι οποίοι είναι πια ακίνδυνοι, έως τώρα αντιμετωπίζονταν μάλλον ως μια βιολογική παραδοξοτότητα χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Αλλά η νέα μελέτη ανατρέπει αυτή την εικόνα, καθώς φαίνεται πως, με το πέρασμα του χρόνου, οι άνθρωποι έχουν «εξημερώσει» ορισμένους ιούς και τους χρησιμοποιούν προς όφελός τους.

Έτσι, μέσω των εξελικτικών βιολογικών μηχανισμών, το DNA των ιών γίνεται πλέον «όπλο» για την ενίσχυση του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος. Κάτι ανάλογο είναι πιθανό να έχει συμβεί και σε άλλα θηλαστικά.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γιούτα, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή ανθρώπινης γενετικής Σέντρικ Φεσκότε, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", ανακάλυψαν ότι ορισμένα τουλάχιστον τμήματα του DNA των αρχαίων ιών, που έχουν ενσωματωθεί στο ανθρώπινο γονιδίωμα, ρυθμίζουν τη δράση σημαντικών γονιδίων του ανοσοποιητικού συστήματος. Δηλαδή συμβάλλουν καθοριστικά στην άμυνα του ανθρώπινου οργανισμού απέναντι στα μικρόβια και σε άλλους ιούς.

Μάλιστα, όπως έδειξε η νέα έρευνα, αν τμήματα αυτού του ξένου (προερχόμενους από τους ιούς) γενετικού κώδικα αφαιρεθούν με τη νέα ισχυρή τεχνική επεξεργασίας γονιδίων CRISPR/Cas9, τότε όλο το ανθρώπινο αμυντικό σύστημα καταρρέει, καθώς παύουν πια να ενεργοποιούνται ζωτικά γονίδια που πυροδοτούν την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος. Όταν όμως -όπως διαπιστώθηκε από τους ερευνητές-- το DNA των αρχαίων ιών επιστρέψει στην αρχική θέση του μέσα στο ανθρώπινο γονιδίωμα, τότε αποκαθίσταται η φυσιολογική αμυντική λειτουργία του οργανισμού μας.

«Δείξαμε ότι μερικοί από αυτούς τους ενδογενείς ιούς έχουν διαμορφώσει τη βιολογία μας», δήλωσε ο Φεσκότε, ο οποίος πρόσθεσε ότι θα περάσουν αρκετά χρόνια, εωσότου οι επιστήμονες κατανοήσουν την πλήρη σημασία και συμβολή των αρχαίων ιών στην εξέλιξή μας και στην υγεία μας.

Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν μάλιστα ότι ένα γονίδιο-κλειδί για τη δημιουργία του πλακούντα στις έγκυες γυναίκες προήλθε από αρχαίο ιό. Με άλλα λόγια, αν δεν υπήρχε κάποτε αυτός ο «εισβολέας», ίσως σήμερα κανείς άνθρωπος να μην είχε γεννηθεί!

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι βρήκαν έναν τρόπο να προβλέπουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό -ετεροφυλόφιλο ή ομοφυλόφιλο- ενός άνδρα, με ακρίβεια που προσεγγίζει το 70%. Πρόκειται για έναν αλγόριθμο, ο οποίος αναλύει τις πληροφορίες στο DNA.

Το βιολογικό «τεστ» -που υποστηρίζει την άποψη ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν κρίσιμο ρόλο στο αν κάποιος θα είναι «στρέιτ» ή «γκέι»- αντιμετώπισε, ήδη, σκεπτικιστικές αντιδράσεις από άλλους επιστήμονες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τακ Νγκουν της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Λος Άντζελες (UCLA), που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Ανθρώπινης Γενετικής στη Βαλτιμόρη, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, το «Science» και το «New Scientist», μελέτησαν 37 ζεύγη πανομοιότυπων διδύμων ανδρών, εκ των οποίων ο ένας ήταν ετεροφυλόφιλος και ο άλλος ομοφυλόφιλος, καθώς και δέκα ζεύγη διδύμων, από τους οποίους και οι δύο αδελφοί ήταν ομοφυλόφιλοι.

Οι επιστήμονες βρήκαν στο ανθρώπινο γονιδίωμα των ομοφυλόφιλων εννέα διακριτούς επιγενετικούς βιοδείκτες, δηλαδή χημικές τροποποιήσεις του DNA που προήλθαν από κατοπινές περιβαλλοντικές επιρροές.

«Από όσο γνωρίζουμε, αυτό είναι το πρώτο παράδειγμα μίας μεθόδου πρόβλεψης του σεξουαλικού προσανατολισμού με βάση ορισμένους μοριακούς βιοδείκτες», δήλωσε ο Νγκούν.

Η μελέτη -η οποία ακόμη δεν έχει δημοσιευθεί σε επιστημονικό περιοδικό- προκάλεσε αμέσως αντιδράσεις, καθώς άλλοι γενετιστές δήλωσαν ότι είναι πρόωρο να βγάλει κανείς οριστικά συμπεράσματα για τις διαγνωστικές δυνατότητες των επιγενετικών βιοδεικτών. Όπως ανέφερεαν, η μελέτη έγινε σε μικρό αριθμό διδύμων και είναι ασαφές κατά πόσο ισχύει για τον ευρύτερο πληθυσμό, συνεπώς τα ευρήματα θα πρέπει να επιβεβαιωθούν από μελλοντική έρευνα σε μεγαλύτερο δείγμα.

Το κατά πόσο η ομοφυλοφιλία έχει γενετική βάση αποτελεί θέμα χρόνιας επιστημονικής διαμάχης, πολύ περισσότερο που -τουλάχιστον ακόμη- δεν έχουν ανακαλυφθεί «γκέι γονίδια». Η ιδιαιτερότητα της νέας μελέτης είναι ότι μελετώντας το DNA δεν αποκαλύπτει το γενετικό, αλλά το επιγενετικό «αποτύπωμα» της ομοφυλοφιλίας, δηλαδή την εκ των υστέρων επίδραση που ασκούν στο DNA των ανδρών διάφοροι περιβαλλοντικοί παράγοντες (ανατροφή, τρόπος ζωής, έκθεση σε χημικά και ορμόνες, διατροφή, στρες κ.α.). Φαίνεται πως το αποτύπωμα αυτό είναι διαφορετικό μεταξύ των ετεροφυλόφιλων και των ομοφυλόφιλων.

Η επιγενετική επίδραση είναι χημικής μορφής και λέγεται «μεθυλίωση» του DNA. Είναι μία μοριακή τροποποίηση, που επηρεάζει το αν και σε ποιό βαθμό ένα γονίδιο θα ενεργοποιηθεί στον οργανισμό ενός ανθρώπου.

Σύμφωνα με τον Νγκουν (ο οποίος δηλώνει ομοφυλόφιλος), η μεθυλίωση του DNA ενός ομοφυλόφιλου άνδρα μπορεί να «διαβαστεί» με ακρίβεια 70% χάρη σε έναν ειδικό αλγόριθμο. Όπως είπε, η αξιοπιστία αυτού του αλγόριθμου, ήδη, ελέγχεται σε μία ευρύτερη ομάδα του ανδρικού πληθυσμού.

Μεταξύ άλλων, η νέα μελέτη εγείρει ένα πιθανό μείζον ζήτημα προστασίας προσωπικών δεδομένων για το μέλλον: Την αξιοποίηση των ιατρικών δεδομένων για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό κάποιου - ακόμη και χωρίς τη συγκατάθεσή του.

imerisia.gr