Πάντα υπερασπιζόμουν το δίκαιο και τα δικαιώματα των αδυνάτων. Ακόμα και στο ποδόσφαιρο και σε όλες μου τις δράσεις ήμουν με τους αδύνατους και με τους ταλαιπωρημένους.

Τελευταία όμως βλέπω μια νέα κατάσταση. Βλέπω μια πατρίδα έρμαιο σε κάθε "φίλο" που θέλει να μπει στην χώρα και όχι μόνο. Μπαίνουν τους δίνουμε τα πάντα (τροφή, περίθαλψη, στέγη, δικαιώματα) και αυτοί όχι μόνο δεν τα σέβονται.

Απειλούν αστυνομικούς, προκαλούν πολίτες, καταστρέφουν περιουσίες και το κράτος εκεί. Αντί να προστατεύει τους λειτουργούς του(αστυνομικούς, λιμενικούς και πολίτες) συνεχίζει να τους δέχεται και να τους παρέχει τα πάντα δωρεάν. Τελικά ποιος είναι ο αδύναμος και ποιος ο ρατσιστής. Αυτοί που δίνουν το αίμα τους για αυτό που λέγεται πατρίδα και σύνορα (σώματα ασφάλειας) οι πολίτες που πληρώνουν τους φόρους με τίμημα τα σπίτια τους η "οι ταλαιπωρημένοι φίλοι" που έρχονται και κάνουν ότι θέλουν.

Σαν Έλληνες πολίτες όμως άσχετα αν συμφωνούμε με την απαράδεκτη στάση της κυβέρνησης. Στηρίζουμε με κάθε τρόπο και υπακούμε τους καθημερινούς ήρωες.

ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.