«Στο πόδι» και βρεγμένη μέχρι το κόκκαλο ήταν όλη η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ  από το πρωί της περασμένης Τρίτης (μέρα της καταιγίδας), μαζί με τους πρόσφυγες,

προσπαθώντας να βρει καταλύματα για τις οικογένειες με τα μικρά παιδιά και τους ηλικιωμένους και να μοιράσει στεγνά ρούχα και κουβέρτες σε όσους είχαν μπροστά τους μια δύσκολη νύχτα, να μοιράσει παπούτσια σε ανθρώπους ξυπόλητους και να βοηθήσει μέσα σε καταρρακτώδη βροχή όσους προσπαθούσαν να φτάσουν στο πλοίο της γραμμής για το οριστικό αντίο στην Κω. 

«Στο πόδι» ήταν και οι πρόσφυγες στην περιοχή του κάστρου, μεταφέροντας τις σκηνές τους (άλλο δεν είχαν να μεταφέρουν) από γωνιά σε γωνιά, αναζητώντας χώρο, λιγότερο εκτεθειμένο στη βροχή, αφού οι μόνοι επιτρεπόμενοι χώροι κατάλυσης ήταν ο δρόμος του κάστρου (που εκτός της βροχής δεχόταν και τα κύματα από τη θάλασσα) και η παραλία του επαρχείου, σε αντίθεση με την καμάρα και το πάρκο του κάστρου, το άβατο των οποίων φυλασσόταν (ακόμα και κείνες τις δύσκολες ώρες) από την εταιρία σεκιούριτι. 

«Στο πόδι» ήταν και πολλοί πολίτες της Κω, που αγωνιούσαν και επικοινωνούσαν (ή και όχι) μαζί μας  για να μάθουν πώς θα περάσουν τη νύχτα μέσα στη βροχή οι άνθρωποι αυτοί. 

Όταν πια και οι τελευταίοι από τους πρόσφυγες στο λιμάνι  πήραν τα τελευταία ρούχα, που είχαν απομείνει, εκεί γύρω στις 8:00, είχε σκοτεινιάσει για τα καλά και αποφασίσαμε να μετακινηθούμε προς το Δημαρχείο προκειμένου να συναντήσουμε τον Δήμαρχο και να του ζητήσουμε να διαθέσει για το βράδυ εκείνο και για την επόμενη μέρα, που οι προβλέψεις έδειχναν καταιγίδες, να στεγάσει όσους πρόσφυγες είχαν απομείνει, στο κλειστό γυμναστήριο.

Παραμείναμε στο χώρο μπροστά στο Δημαρχείο, απλά συζητώντας μεταξύ μας, υπό βροχή, με σκοπό κάποια στιγμή να ζητήσουμε από τον Δήμαρχο να δεχθεί μια τριμελή αντιπροσωπία και να συζητήσουμε σχετικά με το θέμα αυτό. Να διατυπώσουμε επίσης την πρόθεσή μας για ενεργό συμμετοχή στην περίπτωση που υπήρχε τέτοια διάθεση εκ μέρους του. Προγραμματισμένη συνάντηση δεν υπήρχε, ούτε και τον είχαμε ενημερώσει για την παρουσία μας στο χώρο και για την πρόθεσή μας να συναντηθούμε μαζί του.

Η ώρα κυλούσε και σιγά-σιγά ο αριθμός των συγκεντρωμένων μελών  της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ έφτασε περίπου τα20. Τότε, εκεί γύρω στις 10, εμφανίστηκε ο Δήμαρχος στη μπαλκονόπορτα του γραφείου του και, αφού μας ρώτησε αν περιμένουμε για κείνον, μάς ανακοίνωσε ότι δεν μπορούσε να μας δεχθεί εκείνο το βράδυ παραπέμποντάς μας σε συνάντηση για την επόμενη μέρα.

Μετά από λίγο ήρθε ο κ. Μαραγκός, προερχόμενος από τον Πολυχώρο «ΣΦΑΓΕΙΟ», και μετά από σύντομη μεταξύ των δύο μας συζήτηση για τους λόγους της παρουσίας μας εκεί, συνέχισε την πορεία του προς το γραφείο του Δημάρχου, με τη δέσμευση να του μεταφέρει την πρόθεσή μας για συνάντηση μαζί του και να μας ενημερώσει σχετικά. 
Περιμέναμε έξω από την πόρτα του Δημαρχείου και λίγα λεπτά αργότερα δεχθήκαμε τηλεφωνικά την πρόσκληση του Δημάρχου, αποκλειστικά για το πρόσωπό μου, ενώ αρνήθηκε κατ’ επανάληψη κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας να δεχθεί τριμελή αντιπροσωπία της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ. 

Κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας στο γραφείο του, η οποία έγινε παρουσία του κ. Μαραγκού και διήρκεσε περίπου 30-45 λεπτά, ο Δήμαρχος αρνήθηκε να συζητήσει το ενδεχόμενο παραχώρησης του κλειστού γυμναστηρίου για το βράδυ εκείνο και την επόμενη μέρα, με το σκεπτικό ότι δεν ήθελε να  διαταραχτεί το πρόγραμμα των προπονήσεων των ομάδων.

Στην εκτίμησή μου ότι οι ίδιες οι αθλητικές ομάδες και δεν θα είχαν αντίρρηση για μια τέτοια παραχώρηση, για ακύρωση του προγράμματός τους για μια μέρα, λόγω και της κοινωνικής ευαισθησίας των ανθρώπων των ασχολούμενων με τον αθλητισμό, αντέτεινε ότι θα ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιηθούν κάποια υπόστεγα στον Πολυχώρο «ΣΦΑΓΕΙΟ». Δεν αναφέρθηκε άλλος λόγος (πχ κίνδυνος καταστροφής , ζημιών κλπ), ούτε μπήκαμε στη διαδικασία συζήτησης όρων παράδοσης και προστασίας του χώρου, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. 

Από την πλευρά μας προτάθηκαν και άλλοι χώροι του Δήμου, οι οποίοι όμως και αυτοί απορρίφθηκαν ως ακατάλληλοι ή δεσμευμένοι από άλλες δράσεις. 

Η λύση δεν δόθηκε. 300 άνθρωποι διανυκτέρευσαν στη βροχή εκείνο το βράδυ, με το νερό να περνά μέσα από τις σκηνές τους με κάθε τρόπο. 

Όσον για τον προτεινόμενο χώρο του «ΣΦΑΓΕΙΟΥ», τον οποίο επισκέφτηκα αμέσως μετά, η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι δεν θα μπορούσε να στεγάσει παρά μόνο 50 άτομα το πολύ, γεγονός  που δεν μπορούσε να συνιστά  λύση του προβλήματος, αντιθέτως, δημιουργεί νέα. 

Το πρόβλημα εξακολουθεί να υφίσταται. Στην επόμενη νεροποντή θα εμφανιστεί και πάλι και ελπίζουμε να μη μας βρει απροετοίμαστους και αυτή τη φορά.
Γιώργος Χαρτοφίλης
(ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΚΩΣ)