Είναι κάποιες στιγμές που φαντάζομαι όλοι μας σ’ αυτή τη ζωή κάνουμε διάφορες σκέψεις.
Αναρωτιόμαστε τι αξίζει τελικά όσο ζεις: να είσαι Άνθρωπος ή πίσω από τα προσωπικά συμφέροντα, από τις προσωπικές βλέψεις και φιλοδοξίες η έννοια της ανθρωπιάς χάνεται; Και τότε ξεχνιούνται φιλίες, προσωπικές σχέσεις, σχέσεις χρόνων, σχέσεις συγγένειας. Μπαίνει μπροστά ο εγωισμός, η κακία, η απαξίωση ανθρώπων και ηθικών αξιών. Εθελοτυφλούμε όλοι μπροστά στο προσωπικό συμφέρον, στην προσωπική φιλοδοξία και διαμάχη. Τελικά θέλουμε ανθρώπους γύρω μας, που θα μας λένε ΝΑΙ σε όλα για να ικανοποιούν έτσι το αίσθημα της ματαιοδοξίας μας, του ΕΓΩ μας , της φιλοδοξίας μας; Ανθρώπους που θα μας γελούν, με εκείνο το προσποιητό χαμόγελο για να μας ικανοποιήσουν έστω και πρόσκαιρα, ανθρώπους που θα μας αγκαλιάζουν μέχρι να πάρουν τον πολυπόθητο σταυρό της προτιμήσεως ή της συναινέσεως για μια συνεργασία και μετά να σου κόβουν και την καλημέρα –που και αυτή του Θεού είναι- και να μη σε γνωρίζουν ή να σε αγνοούν σαν να μην υπάρχεις;
Είναι ώρα να σκεφτούμε όλοι σοβαρά, υπεύθυνα, να παραμερίσουμε προσωπικές διαφορές και εγωισμούς, να σκεφτούμε το καλό του τόπου μας και του νησιού μας. Να  δούμε ανθρώπους που πρόσφεραν και που μπορούν να συνεχίσουν να προσφέρουν παρ’ όλες τις αδυναμίες τους, ανθρώπους δοκιμασμένους που βλέπουν μπροστά, που βλέπουν το μέλλον και που αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Ανθρώπους που θα σου πουν αυτό που είναι να σου πουν μπροστά σου -μπορεί κάποιες φορές με άκομψο τρόπο- αλλά τουλάχιστον είναι αυτό κι όχι κάτι άλλο.
Τα μεγάλα λόγια, οι αναφορές σε ποιητές, συγγραφείς, ιστορικούς και σε οτιδήποτε μπορεί να σκεφτεί κάποιος για να εντυπωσιάσει, απέχουν πολύ από την πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά. Ο απλός άνθρωπος θέλει την καλημέρα, να πιει ένα καφέ με τον άνθρωπο που επέλεξε να διοικεί τον τόπο του, να πει ίσως δυο λόγια μαζί του για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, να νοιώσει ότι υπάρχουν άνθρωποι που ακούνε και είναι δίπλα του, να βλέπει την καθημερινότητα του σε ένα επίπεδο όσο το δυνατόν καλύτερο και μετά έρχονται και τα βαρύγδουπα λόγια και έργα.
Καλό είναι, όλοι όσοι ασχολούμαστε με τα κοινά να κατεβάσουμε λίγο τους τόνους και να σκεφτούμε τον άνθρωπο σαν άνθρωπο κι όχι σα ψήφο την ημέρα των εκλογών. Ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα, με δημοκρατικές διαδικασίες και οι πολίτες θα δώσουν την εντολή σε κάποια από τις  παρατάξεις να μας διοικήσει στις 18 Μαίου και ουσιαστικά από την 1 Σεπτεμβρίου.
Καλό θα ήταν, να σκεφτούμε και την εικόνα του καθενός από εμάς, που εμπλέκεται σε αυτές τις διαδικασίες και να προφυλάξουμε το επίπεδο των πολιτικών μας αντιπαραθέσεων μέχρι το τέλος. Αναφορές σε προσωπικό επίπεδο, στην ιδιωτική ζωή του καθενός μας, σε Ανθρώπους κυρίως που δεν είναι στη ζωή, για την επίτευξη σκοπών καλό θα είναι να σταματήσουν.
Ας είναι κριτήριο για την επιλογή μας, η προσφορά, η αποτελεσματικότητα, η αμεσότητα στην επίλυση των προβλημάτων και η προσωπικότητα του καθενός μας .Όλοι μαζί την Κυριακή 18 Μαίου, για μια νέα αρχή για το Δήμο μας, με Συνεργασία, Συμμετοχή, Συναίνεση ,Συνεννόηση. Τραβάμε κόκκινη γραμμή σε όλα τα κακώς κείμενα και προχωράμε μπροστά με Δύναμη Αλλαγής και Γιώργο Κυρίτση.                                                                                                       

Πόπη Κιαπόκα Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με τη Δύναμη Αλλαγής