Βαρεθήκαμε να βλέπουμε αυτό το έργο από την Εθνική μπάσκετ

Το ‘χουμε ξαναδεί αυτό το έργο.

Το ‘χουμε δει το αναθεματισμένο και είμαστε καταδικασμένοι να το βλέπουμε διαρκώς, χωρίς να καταλήγει ποτέ σε happy end!

Το είδαμε το περασμένο Σάββατο, κόντρα στον Καναδά, όταν η Εθνική γύρισε από το -16, μείωσε τη διαφορά στους δυο πόντους, αλλά δεν ολοκλήρωσε το comeback και έμεινε με τα χέρια αδεινά…

Το είχαμε δει και πριν από εννέα χρόνια στο ίδιο γήπεδο, με τον ίδιο (τον σημερινό) αντίπαλο, με μερικούς ίδιους παίκτες συμπεριλαμβανομένων του Βασίλη Σπανούλη και του Νίκου Ζήση που τώρα βρίσκονται στον πάγκο με διαφορετικές ιδιότητες….

Το déjà vu με τον Γιάννη

Θαρρείς πως οι δείκτες του ρολογιού δεν το κούνησαν ρούπι και έμειναν κολλημένοι στις 15 Σεπτεμβρίου του 2015 και στα ύστερα του προημιτελικού του EuroBasket (Ελλάδα-Ισπανία 71-73) με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να ενδύεται ξανά τον ανεπιθύμητο μανδύα του hommefatal, όπως αποκαλούν οι Γάλλοι τους μοιραίους ανθρώπους!

Τότε είχε υποπέσει σε δυο λάθη και αστόχησε στο τρίποντο της απελπισίας, με το οποίο η Εθνική θα γράπωνε τη νίκη και την πρόκριση στην τετράδα…

Σήμερα λες και τον έχει μουντζώσει η μοίρα στο "Πιερ Μορουά" πάλι δεν τού έκατσαν δυο καθοριστικές φάσεις…

Δυόμισι λεπτά πριν από τη λήξη με το σκορ στο 77-71 γλίστρησε η μπάλα από τα χέρια του και στο καπάκι οι Ισπανοί δια χειρός Σάντι Αλδάμα ολοκλήρωσαν ένα σερί 8-0 και σφιχταγκάλιασαν τη νίκη.

Το ροντέο και τα μονά- ζυγά

Στα 59 δευτερόλεπτα κι ενώ το ματς είχε μετατραπεί σε ροντέο μετά το τρίποντο του Κώστα Παπανικολάου ο Αντετοκούνμπο έβαλε το καλάθι και τη βολή του and one για το 80-77, αλλά στο καπάκι έπεσε στην κέντα με τα… μονά ζυγά που κυκλοφορούν εκ περιτροπής στον δακτύλιο!

Απέμεναν 22 δευτερόλεπτα για να ακουσθεί η κόρνα της λήξης, το σκορ παρέμενε 80-77 και ο Γιάννης πήρε την απόφαση, μη έχοντας άλλη επιλογή να βαρέσει ένα σουτ τριών πόντων από την κορυφή της ρακέτας, αλλά η μπάλα δεν του έκανε το χατίρι και όλα τα άλλα αποτελούν πια Ιστορία…

Για την ακρίβεια, όλα τα άλλα έγιναν το επόμενο κεφάλαιο σε μια συνηθισμένη και αναπόδραστη μελαγχολική, θλιβερή και μοιραία ιστορία απέναντι στους Ισπανούς που συν τοις άλλοις έβγαλαν δια στόματος Σέρχιο Γιουλ και Ρούντι Φερνάντεθ μια βροντώδη ιαχή…

Τα γερόντια τραγουδάνε ακόμα

Τα γερόντια και τα φαντάσματα (όπως τα κουρέλια στην ελληνική ταινία) τραγουδάνε ακόμα!

Και τραγουδάνε καλά οι μπαγάσες, σε αντίθεση με τις αφεντομουτσουνάρες μας που είμαστε φάλτσοι και επειδή κρατιόμουν και δεν το έγραψα στη διάρκεια του Προολυμπιακού Τουρνουά, το ξεφουρνίζω τώρα και ο Θεός να με συγχωρέσει…

Είμαστε φωνακλάδες μοναχά όταν κράζουμε τους αντιπάλους γιουχάροντας τους κυρίως όταν εκτελούν βολές!

Δεν μπορούν τα παλικάρια;

Δεν ξέρω εάν από το μυαλό του Βασίλη Σπανούλη περνάει η επική ατάκα που είχε ξεστομίσει ο Άγγελος Αναστασιάδης επί των ημερών του στον Παναθηναϊκό για τον Ποαυλο Σόουζα.

Δεν μπορούν τα παλικάρια!

Δεν μπόρεσαν την προπερασμένη Δευτέρα στο Βελιγράδι με τη Σερβία, δεν μπόρεσαν το Σάββατο με τον Καναδά, δεν μπόρεσαν ούτε και σήμερα με την Ισπανία: δεν ξέρω εάν μπορέσουν την Παρασκευή απέναντι στην Αυστραλία και εάν η μπόρεση τους θα φτάνει κιόλας για την πρόκριση στην επόμενη φάση…

"Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου" λοιπόν, καθώς οι δυο ήττες μοιάζουν βγαλμένες από καρμπόν και αυτό το déjà vu είναι καταδικαστέο και ασυγχώρητο…

Οι επιστροφές από το -16

Τόσο οι Καναδοί, όσο και οι Ισπανοί μας στρίμωξαν στα σχοινιά και προηγήθηκαν με διαφορές 16 πόντων, οι μεν πρώτοι με 56-40, οι δε δεύτεροι με 55-39 και τότε η Εθνική αφυπνίσθηκε, αντέδρασε και αντεπιτέθηκε, αλλά τζίφος.

Μηδέν εις το πηλίκον, διότι σε ό,τι αφορά τα φρέσκα σημερινά κουλούρια η ελληνική ομάδα κατέφερε δυο φορές να μειώσει στον πόντο (64-65, 67-68) και μια να ισοφαρίσει (71-71), αλλά δεν αξιώθηκε ποτέ να περάσει μπροστά και να τιθασεύσει τους χρόνιους δαίμονες της.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν ένα ματς, ανεξαρτήτως του τι έχει συμβεί νωρίτερα, φτάνει να κριθεί στις λεπτομέρειες και στα τελευταία δευτερόλεπτα, βάρδα να μην πέσεις στην κέντα τους, όπως συνέβη με την πάρτη μας, πότε με τον Σέι Γκίλτζους-Αλεξάντερ και πότε με τον Λορέντσο Μπράουν που έγιναν οι δήμιοι μας, ο ένας με το καλάθι και ο άλλος με τις βολές.

Η αντίδραση, η φιλοτιμία και η μανταρινάδα του Γιουλ

Ναι, δεν αντιλέγω ότι η Εθνική δεν κιότεψε και δεν παραδόθηκε στη διαγραφόμενη μοίρα της, αλλά εάν τα εύσημα ανάγονται μόνο στη φιλοτιμία, τότε την κάτσαμε τη βάρκα!

Βγάλαμε αμυντική αντίδραση, έβαλε τέσσερα απανωτά τρίποντα ο Βασίλης Τολιόπουλος, το πήρε πάνω του ο Γιάννης σε φάσεις εναντίον όλων, αλλά στο τέλος εζυγίσθημεν, εμετρήθημεν και ευρέθημεν ελλιπείς!

Η εξαιρετική εκκίνηση που έφερε την Εθνική στο πρόωρο +8 (20-12), πήγε στράφι στο πι και φι: τη χαντάκωσε ο Σέρχιο Γιουλ που εισέβαλε στην αρένα σαν μαινόμενος ταύρος σε υαλοπωλείο και τα έκανε λαμπόγυαλο!

Μέχρι να πούμε κύμινο ο 37χρονος αρχηγός της Ρεάλ είχε σκοράρει οκτώ πόντους και ο χυμός από τα μανταρίνια που πέταγε έγινε η θρεπτική ουσία την οποία χρειαζόταν η "Roja" για να φέρει το ματς σε λογαριασμό…

Η ζώνη που έγινε θηλιά

Την ίδια στιγμή ο Σάντι Αλδάμα σκόραρε κατά το δοκούν, ενώ η άμυνα ζώνης που επιστράτευσε ο Σέρτζιο Σκαριόλο (με την κατεύθυνση και τις οδηγίες, του όρθιου συνεργάτη του, Λουίς Γκουλ) έγινε ένας γρίφος για το παιχνίδι της Εθνικής αφενός διότι εγκλώβισε τον Αντετοκούνμπο στη δεύτερη περίοδο και αφετέρου επειδή μας έβαλε στη διαδικασία των επιθέσεων 5x5 και των μακρινών σουτ που δεν είναι δα και τα φόρτε μας!

Παραδόξως ενώ τις παλιές εποχές στους εκάστοτε αγώνες με τους Ισπανούς προσπαθούσαμε να αποφύγουμε (όπως ο διάβολος το λιβάνι) το up tempo game για να μη μας τσακίσουν με τα αντίποινα τους, τώρα επιδιώξαμε να επιταχύνουμε τον ρυθμό, διότι δεν μας έβγαιναν αλλιώς τα νούμερα.

Τα αμυντικά αντισώματα

Όταν η ελληνική ομάδα που δέχθηκε 11/17 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο, την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενη, έσφιξε την άμυνα της μείωσε τη διαφορά από τους 16 πόντους στους έξι (56-62) και στάθηκε όρθια, αλλά από εκεί και πέρα δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στην αλληλουχία του στυλ «μία σου και μία μου».

Ναι, στο δεύτερο ημίχρονο ενεργοποιήθηκαν περισσότερο τα αμυντικά αντισώματα και τα ανακλαστικά και η Εθνική βρήκε σκορ τόσο στο ανοικτό γήπεδο, όσο και από τα 6μ.75 (βλέπε Τολιόπουλος), αλλά δεν εκμεταλλεύθηκε καμία από τις ευκαιρίες που είχε να προηγηθεί και να βάλει τους Ισπανούς σε διαδικασία διαχείρισης της υστέρησης τους στο σκορ.

Τα ρέστα και η προβοσκίδα

Στη σκακιέρα του ματς οι λεγάμενοι (αποδείχθηκε ότι) έπαιζαν με τα λευκά με αποτέλεσμα να κερδίσουν την παρτίδα και να αναγκάσουν την Εθνική αφενός να παίξει τα ρέστα της την Παρασκευή κόντρα στην Αυστραλία και αφετέρου να ξαναμπεί, ως είθισται, σε μια διαδικασία εσωστρέφειας και επιχείρησης να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, έστω κι αν η προβοσκίδα της κρέμεται και σέρνεται εδώ και 15 χρόνια!

Σε κάθε περίπτωση συμβαίνει αυτό που δεν θέλαμε και είναι ενοχλητικό, δυσάρεστο και αγχωτικό: ξαναβγάζουμε τα κομπιουτεράκια και ασχολούμαστε με τα σενάρια.

Πάντα κάτι (θα) μας φταίει

Κάτι μας έλειψε και σήμερα…

Κάτι μας λείπει κάθε φορά από το 2009 και πέρα για να ξεπεράσουμε τους εκάστοτε αντιπάλους μας και κυρίως τους παγιδευμένους και εγκλωβισμένους εαυτούς μας…

Κάθε φορά -με εξαίρεση το Προολυμπιακό Τουρνουά τις προάλλες στο ΣΕΦ- κάτι μας λείπει, κάτι μας φταίει και (με το συμπάθιο για το αγοραίο ύφος μου, αλλά) η ζωή μας εξελίσσεται με τη λογική του "πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί"!

Στην παρούσα φάση, κόντρα στον Καναδά και στην Ισπανία μας φταίνε τα κακά πρώτα ημίχρονα και επειδή σε αυτό το επίπεδο οι αντίπαλοι δεν είναι οι πρώτοι τυχόντες, όση καλή θέληση κι αν δείχνουμε, όσο κι αν παίρνουμε τις αξίνες και εξορύσσουμε από τα έγκατα της γης το παλιό ελληνικό μέταλλο (των ανατροπών), αυτό δεν αρκεί για να κλέψουμε τις νίκες που χρειάζονται.

Ο Σπανούλης και ο… Βάρναλης

Χθες ο Βασίλης Σπανούλης είχε πει ότι έβλεπε τη σπίθα και την πίστη (της δικής του εποχής) στα μάτια των παικτών…

Μερικές ώρες αργότερα η πίστη δεν ήταν αρκετή, η σπίθα που τρεμόπαιζε έσβησε και (μέχρις αποδείξεως του εναντίου) η ζωή μας σε αυτό το Ολυμπιακό Τουρνουά κρέμεται από άλλους…

Ελπίζουμε κιόλας να μην επιβεβαιωθούν οι στίχοι του Κώστα Βάρναλη ο οποίος στο ποίημα του "Οι Μοιραίοι" γράφει και ότι "πήραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή" και ότι "δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα"!

Ο διευθυντής του SPORT24, Παντελής Βλαχόπουλος βρίσκεται στη Λιλ και μαζί με τη ΔΕΗ ακολουθεί την πορεία της Εθνικής ομάδας μπάσκετ στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

sport24.gr