Είχα γράψει πριν δύο χρόνια για ένα δεντράκι που πήγε και ξεφύτρωσε ανάμεσα στις πλάκες ενός πεζοδρομίου , στο κέντρο της πόλης του όμορφου νησιού μας, προστατευόμενο από μεταλλικό κιβώτιο.

Πέταξε μπόι και φύλλα, και ήταν χαρά θεού να το βλέπεις να προκόβει, μόνο του και αφρόντιστο , στην αθέατη γωνίτσα που διάλεξε να πει και αυτό το λόγο του.

Ευχόμουν λοιπόν, για το δεντράκι αυτό να μην βρεθεί βέβηλο χέρι που θα το ξεπαστρέψει .

Όμως, αγαπητοί συνταξιδιώτες ζωής, μια μέρα το δεντράκι δεν ήταν εκεί .Βρέθηκε το χέρι και το μυαλό που το θέρισε.

Έτσι, η «ομοιομορφία «του πλακόστρωτου «αποκαταστάθηκε» και η ζωή, σ΄αυτή την ....ειδυλλιακή γωνιά του νησιού, ξαναπήρε το γνώριμο χρώμα του .

Για όλους αυτούς και με τη βεβαιότητα ότι "μούτρα" που κακοποιούν τη φύση, άφησα για το τέλος την έκπληξη .....

Το δεντράκι αναστήθηκε!! Αυτή τη φορά μάλιστα, εις διπλούν. Τίναξε δηλαδή δύο κλωνάκια!!!

Όπερ διδάσκει το διαρκώς -και ιδιαίτερα τούτες τις ώρες που περνάμε - επίκαιρο , πως η φύση βαστά τους δικούς της κανόνες , όσο και αν εμείς , οι άνθρωποι της πάμε κόντρα και ...ακανόνιστα. Κακό δικό μας.